Cywilizacja Inków.

Slides:



Advertisements
Podobne prezentacje
Kuchnia epoki napoleońskiej
Advertisements

Zwierzęta Domowe Zwierzęta domowe – zwierzęta trzymane przez człowieka w domu dla osobistej przyjemności lub dla towarzystwa, w odróżnieniu od zwierząt.
Moda damska w średniowieczu
UCZNIOWIE KLAS IV A I IV D DZIĘKUJĄ PANU BOGU ZA STWORZONY ŚWIAT.
Pustynią nazywa się rozległy, bardzo suchy obszar
CZYLI POWSTANIE ŚWIATA
JEST POLSKA! Był taki smutny czas w historii naszej Ojczyzny, gdy na ponad sto lat utraciła niepodległość. Zaborcy – trzy mocarstwa: Austria, Prusy.
Zdrowa żywność Opracowała: Edyta Misiak.
Jeżeli masz jedzenie w lodówce, ubranie na grzbiecie, dach nad głową
kurs fotografii cyfrowej
DZIECI RÓŻNYCH RAS Dzieci różnych ras można odróżnić patrząc na cechy wyglądu dziedziczone od rodziców. kształt twarzy kolor oczu kolor włosów barwa skóry.
Oliwia Mazur & Angelika Wojciechowska KL.VI’’b’’
STROJE W ŚREDNIOWIECZU
Na zamku rycerskim Rycerze.
Najdroższe grzyby świata
Matematyka indian.
Prezentacja multimedialna pt
Dostrzec innych POMOC HUMANITARNA UNICEF EDUKACJA grudzień 2010r. – styczeń 2011r.
Cywilizacja Inków.
Złote zasady odżywiania.
Aleksandra Wasilewska
CHRISTMAS IN POLAND AND GREAT BRITAIN
Toruński Urząd dla Młodzieży
Zdrowy styl życia Zdrowie jest bardzo ważne, gdy jesteśmy zdrowi czujemy się dobrze. Jak być zdrowym?
Kręcioła Relaks Kmiotka Ciskanie oszczepem na odległość Ciskanie oszczepem do celu Zerwigłowa kapuściana Rzuty arkanem Magdeburska sprawiedliwość
Stworzenie świata a ewolucja
Jak odżywiać się żeby być zdrowym?
Majowie w „pigułce”.
INKOWIE.
Wiszące ogrody Semiramidy
Starożytna Grecja.
Kalendarz Majów Wyk..
Rodzina.
Autor: Agata Kuliberda
W kraju Mieszka I.
Kto jest przyjacielem lasu?
SOCOTRA Socotra Sokotra – należący do Jemenu archipelag czterech wysp i wysepek na Oceanie Indyjskim, blisko Rogu Afryki, około 350 km na południe od Półwyspu.
Brazylia.
Egipt państwo nad Nilem
ZDROWE ODŻYWIANIE.
Dzień pierwszy W pierwszym dniu Bóg stworzył niebo i ziemię, które są ogarnięte wodą. W tym dniu Bóg oddziela także światło (dnia) od ciemności (nocy).
CYWILIZACJE AMERYKI.
PRZYPRAWY STREFY RÓWNIKOWEJ
TEATR GRECKI.
Żywienie dzieci w wieku szkolnym
Wykonała: Martyna Babecka
RENESANS KAROLIŃSKI.
Co nam daje hodowla zwierząt?
NIEPODLEGŁOŚĆ W ŚWIADOMOŚCI MŁODYCH…
Metody komunikacji.
Historia fryzur i ubioru
Tradycje Bożonarodzeniowe
Grupy produktów żywnościowych i ich Wartość odżywcza.
Historia soli Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.
Kultura i sztuka Japonii
MODA STAROŻYTNA.
„PUSTYNIE LODOWE”.
Historia książki Emilia Wojniak kl. III B.
Jest to wskaźnik masy ciała, powstały przez podzielenie masy ciała podanej w kilogramach przez kwadrat wysokości podanej w metrach.
Historia Kalendarza Julia Kawka kl. IV wykonała
Pismo prekolumbijskie
Wykonała Milena Łakoma, Szkoła Podstawowa nr. 15 w Koninie
Wiosenny festiwal sprzątania
ROŚLINNOSĆ ŚRÓDZIEMNOMORSKA.
Islam.
Wiktor Kaganek, Zuzanna Hajdas, Gabriela Górni
Islam.
Egipt państwo nad Nilem
Wyprawa misyjna dzieci po Ameryce z Radiem FARA
Zapis prezentacji:

Cywilizacja Inków

Położenie Państwo Inków znajduje się w zachodniej części Ameryki Południowej, w okresie swego największego rozkwitu obejmujące tereny dzisiejszego Peru, Ekwadoru oraz częściowo Boliwii, Chile, Kolumbii i Argentyny.

Władcy legendarni Manco Capac Sinchi Roca Lloque Yupanqui Mayta Capac Capac Yupanqui Inca Roca Yahuar Huacac Viracocha Inca

Władcy historyczni Pachacuti Inca Yupanqui (1438 – 1471) Tupac Inca Yupanqui (1471 – 1493) Huayna Capac (1493 – 1527) Huascar (1527 – 1532) Atahualpa (1532 – 1533)

Mitologia W przeciwieństwie do Greków czy Rzymian, mitologia Inków nie mówiła o stworzeniu świata, ludzi itd. przez bogów, nie mówiła też, że bogowie opiekują się ludźmi. Według mitologii ludzie byli niegdyś bóstwami, którzy za wszelką cenę chcieli dojść do najwyższej władzy, mimo że byli najsłabsi spośród bogów. Bóg Wirakocza, który zwykle był bardzo spokojny, miał dość kłótni ludzi-bogów o władzę i krzyknął na nich tak głośno, że spadli w pustkę i lecieli tak długo, aż nie napotkali ziarna piasku, którego się złapali. Ludzie budowali Ziemię wiele milionów lat z okruchów spadających z nieba. Kiedy ludzie skończyli budować ziemię, bogowie patrząc czego dokonali podarowali im zwierzęta, ale pod warunkiem, że ustanowią święto dla każdego boga i będą je hucznie obchodzili, a każdy pominięty bóg sprowadzi na Ziemię kataklizm. Później bogowie zażyczyli sobie ofiary ze zwierząt w zamian za to, że zwierzęta się rozmnażają.

Gospodarka Inkowie budowali na stokach gór, do wysokości 4000 m n.p.m. uprawne stopnie – tarasy. Na spód sypano kamienie stanowiące drenaż, następnie warstwę piasku, którą przykrywano ziemią uprawną. Podstawowym narzędziem był inkaski pług nożny, używany po dziś dzień. Pola i tarasy uprawiane były przez całą wspólnotę wiejską. Do najważniejszych roślin uprawnych zaliczały się ziemniaki i kukurydza. Uprawiali też fasolę, guawy, paprykę i chili. Opanowano metodę suszenia ziemniaków (wynoszono je wysoko w góry gdzie w nocy zamarzały, po rozmrożeniu udeptując nogami wygniatano z nich wodę i suszono na słońcu). Dodać należy, że do tego nadaje się specjalna odmiana ziemniaków, nie występująca w Polsce. Tak przygotowane ziemniaki przechowywano do 20 lat. Każde małżeństwo otrzymywało 1 tupu, czyli niewielki kawałek ziemi wystarczający na skromne utrzymanie.

Zajęcia Inków Inkowie zajmowali się hodowlą 5 gatunków zwierząt: kaczek, świnek morskich, psów, alpak i lam. Lamy i alpaki oraz ich runo stanowiły własność Inki. Lamy i alpaki trzymali dla wełny, świnki morskie i kaczki dla mięsa, a psy dla zabawy. Inkaskim przysmakiem było pieczone mięso świnek morskich. W inkaskich domach mogło znajdować się nawet po kilkadziesiąt tych zwierząt.

Kary Inków Na karę więzienia skazywano i zamykano w najbliższej twierdzy arystokratów, którzy zaniedbywali swoje obowiązki. Kiedy przestępstwo popełnili urzędnicy niższej rangi, zamykano ich w domu jednego z arystokratów rady imperialnej. Przestępców z gminu, niebezpiecznych lub bardzo ważnych, posyłano do więzień pilnowanych przez straże. W Cuzco było więzienie, zwane Sapán Inca, zarezerwowane dla "długouchych" arystokratów, curacas lub dzieci Inków i kapitanów twierdz. Karę za poważne przestępstwa odbywano w więzieniu o najwyższym zabezpieczeniu, z czego możemy wnioskować, że istniały różne typy więzień, zgodnie z rodzajem przestępstwa i intensywnością kary.

Literatura Inkowie nie znali pisma, nie tworzyli więc literatury we współczesnym rozumieniu. Przedinkaskie próby zapisu przy pomocy pisma hieroglificznego przez Inków zostały zaniechane. Posługiwali się jednak kipu, czyli różnobarwnymi sznurkami, za pomocą których się porozumiewali. Do dzisiaj nie wyjaśniono sposobu, w jaki to robili. Podczas konkwisty większość kipu zniszczono. Do naszych czasów zachowało się ok. 600 egzemplarzy kipu. Prócz tego znany jest jeden utwór sceniczny inkaski ( Ollantay ), ale najprawdopodobniej powstał po podboju.

Medycyna Medycyna inkaska opierała się na ziołolecznictwie i szamanizmie. Pomimo tego uważa się że stała na wysokim poziomie. Znali działanie lecznicze wielu ziół,w tym m.in. chininę. Używali liści koki, która wzmacniała ich podczas wędrówek i zarezerwowana była dla inkaskich urzędników i arystokracji. Zaskakuje poziom chirurgii i znajomość wielu chorób (nowotworów). Nie radzili sobie z chorobami zakaźnymi przeniesionymi z Europy.

Kalendarz Rok w kalendarzu inkaskim liczył 365 dni, podzielonych na 12 miesięcy i rozpoczynał się od przesilenia grudniowego. W ciągu roku przypadało wiele uroczystości i świąt związanych przede wszystkim z kalendarzem rolniczym (przesilenia zimowe i letnie oraz zrównania dnia i nocy), a także z rodziną i godnościami władcy.

Ubiór Ubranie wszystkich członków arystokracji składało się z takich samych części, wykonanych z delikatnie tkanych materiałów o wspaniałych kolorach, aczkolwiek ubrania plebsu nie różniły się fasonem ani sposobem noszenia. Ubranie mężczyzny składało się z huara, czyli opaski na biodra, unku, czyli koszuli z otworami na głowę i ramiona, sięgającej aż do kolan, którą arystokracja przepasywała tocapu, czyli bogato haftowanym pasem, llacolla, czyli kapy, którą wiązano na szyi końcami krótszych boków. Kobiety używały acsu, długiej tuniki bez rękawów, założonej na ramionach i lliclla, czyli chusty, spiętej na piersi wielką agrafą topo. Wszyscy zakładali na stopy proste sandały ojotas ze skóry lamy w przypadku pospólstwa, lepiej wyprawionej w przypadku arystokracji. Bogate ozdoby jubilerskie były wyłącznie dla elit, na przykład wielkie nauszniki, w które stroili się mężczyźni, stąd termin "długousi", używany przez Hiszpanów na określenie arystokratów Cuzco. Władca nigdy nie mógł nosić takiego samego ubrania dwa razy[1].

Ubiór Inków

Jnkaski dom Wyposażenie domowe, skromne i elementarne, składało się z naczyń z drewna lub gliny, umieszczanych w otworach w grubych murach domostwa. Jedynymi meblami były kołyski dla dzieci i ceremonialne siedziska, czyli trony, używane przez dygnitarzy podczas wykonywania funkcji, przy czym miały one różną, zależną od hierarchii wysokość, od prostych taboretów z drewna do wyszukanych dzieł jubilerskich. Natomiast wyposażenie arystokracji stanowiły bogate naczynia ze srebra i złota, wykwintna ceramika oraz keros

Dieta Inkowie dysponowali rozmaitością produktów rolnych, stanowiących podstawę ich diety. Jadali warzywa i owoce, chociaż szczególne znaczenie miały ziemniaki, które występowały w czterdziestu odmianach i poddawane były pracochłonnemu procesowi na przemian odwadniania i zamrażania, przekształcając się w chuño, produkt łatwy do zachowania i magazynowania. Mięso było rzadko spożywane, jednak dzięki hodowli cuy (świnka morska), małego zwierzęcia podobnego do zająca, było łatwo dostępne, a przy nadzwyczajnych okazjach mieszkańcy Tahuantinsuyu, raczyli się mięsem z lamy. Na zwierzęta, które żyły na wolności, urządzano polowania, traktowane przez arystokratów jako sport, i sporządzano charqui, suszone mięso, które stanowiło ważną rezerwę żywnościową. Kukurydza uprawiana w dwudziestu odmianach była produktem luksusowym, służącym do sporządzania chicha, a także spożywano ją w postaci gotowanej i przyprawiano papryką lub aromatycznymi ziołami. Mote było potrawą częstszą wśród arystokracji, niż wśród chłopów. Ważne uzupełnienie diety stanowiły również ryby, zwłaszcza na wybrzeżu, chociaż – tak jak ziemniaki i mięso – mogły być suszone i solone do konsumowania w górach

Koniec;D