Równowaga gospodarcza: model IS, LM

1. Równowaga na rynku dóbr i usług: stopa procentowa i dochód - równanie linii IS; 2. Równowaga na rynku finansowym;   3. Popyt i podaż pieniądza - równowaga i linia LM; 4. Równowaga ogólna przy niezmiennych cenach; 5. Analiza polityki gospodarczej w modelu IS, LM.

Zagregowany popyt i wydatki. AD = C + I + G + NX Y = AD C = a + b YD Yd = Y – T ; T = t Y C = Ca + b (1 - t ) Y I = Ia – d R AD = Ca + b (1 - t ) Y + Ia – d R +G + NX AD = Y i oznaczając: A = Ca + Ia + G + NX

Zagregowany popyt i wydatki cd. Y = A + b (1 – t) Y – d R Y =  d R =  A – Y

Równowaga na rynku dóbr i usług: IS

Zmiana wydatków autonomicznych: R  Y =   A IS2 IS1 Y Y1 Y2

Zmiana wrażliwości wydatków inwestycyjnych na zmiany stopy procentowej: IS2 d1 < d2 lub: 1 < 2 IS1 Y

Popyt na pieniądz: M V = C + I + G M  R I   Y M  V = P Y MD = 1/V(P Y) MD = MS MS/P =k Y

Podejście keynesowskie: popyt na pieniądz odzwierciedla preferencje płynności Motywy utrzymywania pieniądza: transakcyjny, spekulacyjny, ostrożnościowy MT = MT(Y) MS = MS(i) stopa procentowa nominalna i realna: R = i -  lub: i = R + ; równanie Fishera: i = R + O;

Funkcja popytu na pieniądz: MD = P L(Y,i) i – nominalna stopa procentowa od aktywów niepieniężnych; iM – nominalna stopa procentowa od lokat bankowych pieniężnych (pomijamy); M = P L (Y,R+0) [i = R+0] zakładamy, że 0 =0 MD/P = L (Y, r+0)

Równowaga na rynku pieniężnym L = (k Y – h R) P L = M M / P = k Y – h R

Równowaga na rynku pieniężnym cd. L = kY’ - hR L = kY - hR L,M

Krzywa LM R Y LM L<M L>M nachylenie: k / h

Zmiana zasobów pieniądza: LM R R LM’ R’ M/P < M’/P Y Y

Zmiana wrażliwości popytu pieniężnego na zmiany produktu lub\i stopy procentowej (k lub\i h): LM LM’ k/h > k’/h’ Y

Równowaga na rynku towarowym i finansowym:

Polityka fiskalna:

Polityka pieniężna:

Równowaga ogólna przy stałych cenach Y =  (A - dR)

Równowaga ogólna przy stałych cenach

Mnożnik polityki fiskalnej:

Mnożnik polityki pieniężnej:

Skuteczność polityki fiskalnej: im większe h i  oraz mniejsze d i k tym większy mnożnik, czyli bardziej skuteczna polityka fiskalna (bardziej płaska LM oraz stroma IS)

większe h -> większa wrażliwość popytu na pieniądz na zmiany R (przy danym wzroście popytu mniejszy wzrost R, a więc mniejsze wypychanie wydatków prywatnych); mniejsze d –> mniejsza wrażliwość I na zmiany R (przy danym wzroście R mniej spadają I); mniejsze k -> mniejsza wrażliwość popytu pieniężnego na zmiany Y (przy danym wzroście Y mniej wzrasta popyt na pieniądz, mniejszy będzie więc wzrost R dla L=M); większe  -> większy mnożnik inwestycyjny (przy danym wzroście wydatków większy wzrost popytu).

Skuteczność polityki pieniężnej: im większe d i  oraz mniejsze k i h tym większy mnożnik, czyli bardziej skuteczna polityka pieniężna (bardziej stroma LM i bardziej płaska IS)

mniejsze h _> mniejsza wrażliwość L na zmiany R (dany wzrost M wymaga większego spadku R, co bardziej pobudza I); mniejsze k-> mniejsza wrażliwość L na zmiany Y (dany wzrost Y mniej zwiększa popyt na pieniądz, co wymaga mniejszego wtórnego wzrostu R; w rezultacie łączny spadek R większy) większe d -> większa wrażliwość I na zmiany R (dany spadek R wywoła większy wzrost I) większe  -> większy mnożnik (dany wzrost I wywoła większy wzrost popytu, a więc także Y).