Superwizja koleżeńska w profilaktyce wypalenia zawodowego pedagogów

Brytyjskie Towarzystwo Doradztwa i Psychoterapii Formalna dyskusja na tematy dotyczące pracy Prowadzi ją osoba doświadczona w konsultowaniu Celem jest wzrost efektywności pracy z klientem Ważność reakcji, komentarzy, konfrontowania przez superwizora Poszerzenie horyzontów, wypracowanie adekwatnych standardów i metod konsultacji

Z tego wynika, że Superwizja nie jest przede wszystkim oceną, lecz jest przede wszystkim pomocą Jest też możliwością rozwoju dla pracownika

Departament Zdrowia w Wielkiej Brytanii Formalny proces profesjonalnego pomagania i uczenia Daje możliwość praktykom do wzrastania w kompetencjach, wiedzy i odpowiedzialności wobec praktyki Jest wsparciem w sytuacjach klinicznych

Z tego wynika, że Superwizja powinna wspierać w trudnych sytuacjach zawodowych. W przypadku psychologa klinicznego, psychoterapeuty to sytuacje kliniczne W przypadku pedagoga to sytuacje nadmiernego obciążenia pracą, wyczerpania emocjonalnego, depersonalizacji, czy też obniżenia poczucia własnych dokonań zawodowych

Butterworth Superwizja ma centralne miejsce w praktyce klinicznej Jest źródłem wzrostu profesjonalnego i edukacyjnego Proponowana w kształceniu pielęgniarek, terapeutów, lekarzy, menagerów, pracowników socjalnych oraz psychologów

Superwizja koleżeńska Brak formalnego lidera Około 7 osób mających względnie zbliżony zakres profesjonalnych doświadczeń Zadaniem pomoc koleżeńska w rozpoznawaniu ukrytych lęków i przeniesień Nie jest to grupa wzajemnej adoracji

Superwizja koleżeńska Jej zadaniem nie jest również bezproduktywne narzekanie Pilnowanie zasad jest zadaniem lidera Ważne ustalenie obowiązków każdego należącego do grupy Grupa powinna być mała

Superwizji koleżeńska Na zasady powinni zgodzić się wszyscy Osoby w grupie powinny mieć wspólne doświadczenie zawodowe Należy ustalić na jakich zasadach podejmowane są decyzje Ustalenie czasu spotkań, ich organizacji

Wypalenie zawodowe Wyczerpanie emocjonalne Depersonalizacja Brak poczucia dokonań zawodowych

Cherniss – wypalenie zawodowe Brak poczucia dokonań Brak poczucia kompetencji

Badania Problem badawczy: Jakie jest poczucie kompetencji zawodowej studentów III roku pracy socjalnej? Grupa – 57 studentów pracy socjalnej Metoda – sondaż diagnostyczny Technika – ankieta Narzędzie – kwestionariusz ankiety Zmienne: poczucie kompetencji, znajomość realiów przyszłego zawodu, znajomość metod samopomocy

Narzędzie - Czuję pewność, że dam sobie radę w przyszłej pracy. - Czuję, że zdobyłem wystarczającą wiedzę do pracy zawodowej. - Znam realia mojej przyszłej pracy zawodowej. - Wiem, gdzie szukać pomocy w sprawach zawodowych. - Znam metody somopomocy, które mi pomogą w pracy zawodowej.

Histogram 1: Pewność studentów, że dadzą sobie radę w przyszłej pracy Histogram 1: Pewność studentów, że dadzą sobie radę w przyszłej pracy. 1-tak, 0-nie (Źródło: badania własne)

Tabela 1: Częstość odpowiedzi na 1 pytanie kwestionariusza ankiety (Źródło: badania własne) Procent Procent ważnych Procent skumulowany Ważne 16 28,1 1 41 71,9 100,0 Ogółem 57

Histogram 2: Poczucie posiadania wystarczającej wiedzy do podjęcia pracy zawodowej (Źródło: badania własne)

Tabela 2: Częstość odpowiedzi na 2 pytanie kwestionariusza ankiety (Źródło: badania własne) Procent Procent ważnych Procent skumulowany Ważne 45 78,9 1 12 21,1 100,0 Ogółem 57

Korelacja pomiędzy odpowiedziami na pierwsze i drugie stwierdzenie rho=0,227 p=0,09 Część osób, które uważają, że nie mają wystarczającej wiedzy, uważa również, że nie da sobie rady w pracy zawodowej, czyli grupa uważająca, że nie da sobie rady w pracy zawodowej jest prawdopodobnie tożsama z częścią grupy uważających, że nie mają wystarczającej wiedzy

Histogram 3: Przekonanie o znajomości realiów pracy zawodowej (Źródło: badania własne)

Tabela3: Częstość odpowiedzi na 3 pytanie kwestionariusza ankiety (Źródło: badania własne) Procent Procent ważnych Procent skumulowany Ważne 10 17,5 1 47 82,5 100,0 Ogółem 57

Histogram 4: Przekonanie o znajomości źródeł pomocy w sprawach zawodowych (Źródło: badania własne)

Tabela 4: Częstość odpowiedzi na 4 pytanie kwestionariusza ankiety (Źródło: badania własne) Procent Procent ważnych Procent skumulowany Ważne 31 54,4 1 26 45,6 100,0 Ogółem 57

Histogram 5: Znajomość metod samopomocy w sprawach zawodowych (Źródło: badania własne)

Tabela 5: Częstość odpowiedzi na 5 pytanie kwestionariusza ankiety (Źródło: badania własne) Procent Procent ważnych Procent skumulowany Ważne 29 50,9 1 28 49,1 100,0 Ogółem 57

Korelacja pomiędzy znajomością miejsc, do których można się zwrócić o pomoc i znajomością metod samopomocy rho=0,227 p=0,089 Osoby nie wiedzące, gdzie się zgłosić po pomoc, nie znają też metod samopomocy

Wnioski z analizy - w większości badani studenci mają poczucie, że dadzą sobie radę w zawodzie, a więc mają poczucie sprawstwa i jakiejś wewnętrznej kontroli, - poczuciu temu jednak towarzyszy często przekonanie o zbyt małej wiedzy dotyczącej spraw zawodowych. Można więc powiedzieć, że studenci ci nie mają poczucia kompetencji, a więc są oni bardziej narażeni na wypalenie zawodowe, - niestety większość studentów III roku, a więc tych, którzy są przed samym egzaminem licencjackim, dającym uprawnienia zawodowe, nie zna metod samopomocy i nie wie, gdzie zwrócić się o pomoc w sprawach zawodowych.

Ogólny wniosek z badań zastanych superwizja odpowiada na potrzebę posiadania większych kwalifikacji i kompetencji dając informacje zwrotne, dając wsparcie, będąc możliwością konsultacji z innymi profesjonalistami oraz zmniejszając lęk związany z wejściem w zawód. Będąc zaś metodą zwiększającą kompetencje staje się równocześnie, jak można podejrzewać na podstawie teorii C. Chernissa, metodą zmniejszającą poziom wypalenia zawodowego

Dziękuję za uwagę