Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Ochrona środowiska Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli.

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Miasto Historycznie ukształtowany typ osiedla, wyznaczony istnieniem społeczności, skoncentrowanej na obszarze o odrębnej organizacji, uznanej i określonej prawnie, wytwarzającej zespół trwałych urządzeń materialnych, o specyficznej fizjonomii, którą można uznać za wyróżniający się z otoczenia typ krajobrazu.

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Podstawowa przyczyna zakładania i rozwoju miast Naturalna tendencja do tworzenia się organizacji społecznych umożliwiających zwiększanie efektywności pracy ludzkiej. W różnych okresach historycznych, formacjach gospodarczych oraz regionach geograficznych, miasta różniły się funkcjami, wielkością i formą.

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Ponieważ miasto nie zawsze zamyka się w granicach administracyjnych, a liczba ludności często nie oddaje jego istotnej wielkości, stosuje się dodatkowe pojęcia: aglomeracji miejsko-przemysłowej, konurbacji, regionu miejskiego i inne.

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Aglomeracja miejsko – przemysłowa. Obszar urbanistyczny o dużym skupieniu ludności utrzymującej się z zawodów pozarolniczych Występuje na nim zgrupowanie miast i osiedli oraz zachodzą intensywne procesy przemieszczania osób, towarów i usług.

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Wykazują silne wewnętrzne i zewnętrzne powiązania z infrastrukturą techniczną oraz społeczną. Pod względem administracyjnym są najczęściej podzielone na gminy miejskie i wiejskie z dominującą rolą dużego miasta tworzącego centrum (np. Warszawa w aglomeracji miejsko-przemysłowej warszawskiej).

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Konurbacja Typ policentrycznej aglomeracji miejsko-przemysłowej, w której żadne miasto nie ma znaczenia dominującego (np. Górnośląski Okręg Przemysłowy).

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Dominujące funkcje danego miasta handlowe, rzemieślnicze, górnicze, portowe i inne. Funkcje te mogą nadawać mu swoisty charakter.

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Zagrożenia miasta Utrata zdolności funkcjonowania. Zniszczone środowisko naturalne. Zabudowa w postaci betonowych blokowisk. bezrobocie. Hałas. Korki i wypadki uliczne. Brak rozwiązań, których wdrożenie zapewniałoby miastu stabilny i długotrwały rozwój.

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Przyczyny zagrożeń miasta Brak skuteczności dotychczasowych działań. Ograniczanie działań do kierowania wzrostem wybranych składników rozwoju miasta, przy zastosowaniu niektórych instrumentów sterowania. Działalność władz miejskich ma często charakter krótkookresowy. Rytm pracy wyznaczają głównie kalendarz wyborczy, a nie rzeczywiste wyzwania rozwojowe.

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Koncentrowanie się władz na rozwiązywaniu bieżących problemów funkcjonowania miasta i na podejmowaniu głównie krótkoterminowych zadań dotyczących np. ulepszeń w zakresie infrastruktury technicznej, bezpieczeństwa itp.. Zagospodarowanie nowych powierzchni polega często na przekazywaniu pod zabudowę gruntów lezących wewnątrz miasta, będących zazwyczaj częścią jego terenów otwartych, a czasem i terenów zielonych. Takie działania są mało skuteczne i nie gwarantują podtrzymania tendencji rozwojowych.

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Miasta Złożone układy ekologiczne, społeczne, ekonomiczne i przestrzenne. Zarządzanie nimi powinno polegać przede wszystkim na równoważeniu ich rozwoju w stopniu umożliwiającym zaspokojenie potrzeb obecnych mieszkańców z uwzględnieniem aspiracji przyszłych generacji. Istotne jest również zapewnienie utrzymania równowagi zdrowotnej i komfortu psychicznego człowieka.

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Istotną rolę dla utrzymania równowagi zdrowotnej i komfortu psychicznego człowieka odgrywa miejsce zamieszkania i warunki mieszkaniowe. Czynniki decydujące o tym: Usytuowanie, Standard i warunki sanitarno – higieniczne, podnoszące lub obniżające walory zdrowotne mieszkania.

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Środowisko człowieka. Środowiskiem człowieka jest jego środowisko przyrodnicze i środowisko społeczne. Na podobnych zasadach określane jest środowisko innych organizmów, tj. wszelkich populacji roślin oraz zwierząt. Szerszym od pojęcia środowisko jest pojęcie otoczenie, które w ujęciu systemowym określa wszystko to, co nie należy do wyodrębnionego systemu.

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Środowisko zamieszkania Tworzą osiedla ludzkie, stanowiące „kompleksowe organizmy złożone z antropogennych elementów przeznaczonych dla pełnienia wielorakich funkcji, osadzone w środowisku przyrodniczym. Elementy antropogenie i przyrodnicze wyznaczają łącznie przestrzeń i terytorium, w którym człowiek żyje, pracuje, tworzy rodzinę i gdzie poszukuje zabezpieczenia, dobrobytu fizycznego, indywidualnego i duchowego”.

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Idea zrównoważonego rozwoju w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym W planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się: Wymagania ładu przestrzennego, w tym urbanistyki i architektury; Walory architektoniczne i krajobrazowe; Wymagania ochrony środowiska, w tym gospodarowania wodami i ochrony gruntów rolnych i leśnych; Wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej;

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Wymagania ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia, a także potrzeby osób niepełnosprawnych; Walory ekonomiczne przestrzeni; Prawo własności; Potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa; Potrzeby interesu publicznego.

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Negatywne zjawiska występujące w środowisku miejskim Ekologiczne elementy struktur miejskich nie tylko nie są rozwijane, ale ulegają nagminnemu niszczeniu; Brak jest proporcjonalnego wzrostu biomasy i zwiększenia różnorodności zieleni w miastach oraz lasów w ich sąsiedztwie w stosunku do powiększających się terenów zabudowanych; Zieleń i przestrzenie otwarte w miastach zajmują niewielkie i dość rozproszone tereny i nie stanowią powiązanych wewnętrznie układów;

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Powietrze i wody są intensywnie zanieczyszczane przez zakłady przemysłowe, samochody oraz kotłownie w osiedlach i domach jednorodzinnych; Nadmierne zużycie energii pochodzącej ze źródeł nieodnawialnych, takich jak złoża węgla i ropy; Nieracjonalne przeznaczanie gruntów miejskich i podmiejskich pod nowe inwestycje, drogi, parkingi i zabudowę kosztem terenów otwartych i zielonych;

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Obniżanie się jakości gleby wskutek erozji, zanieczyszczenia powietrza oraz stosowania nawozów sztucznych; Nieracjonalne i nieuzasadnione przeznaczanie gruntów rolnych w miastach i na ich obrzeżach pod zabudowę; Nieracjonalne zużycie i gromadzenie wody w miastach, co przyczynia się m.in. do jej nadmiernego zanieczyszczenia;

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Podstawowe warunki przywracania równowagi naturalnej środowisku miejskiemu Zdecydowane zwiększanie biomasy na terenach miejskich i wiejskich w wyniku ochrony oraz rozwoju zalesień i zadrzewień na obszarach zabudowanych i nowo tworzonych; Powszechne zwiększanie biologicznej różnorodności i wzbogacanie przyrody oraz unikanie monokultur, a także ochrona siedlisk zwierzyny dzikiej;

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Rozwijanie w miastach systemów terenów otwartych w powiązaniu z terenami zielonymi i zabudowa o różnorodnych funkcjach; Tworzenie w miastach zespołów ekologicznych, w których procesy metaboliczne przebiegałyby tak jak w ekosystemach naturalnych; Ochrona terenów rolnych przed zabudową oraz rozwijanie ekosystemów naturalnych na obszarach wiejskich;

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Dążenie do pełnej utylizacji odpadów nieorganicznych oraz całkowitego kompostowania odpadów organicznych na terenach miejskich i wiejskich; Radykalne zmniejszanie zużycia energii i ochrona zasobów paliw kopalnych oraz intensywne zwiększanie wykorzystania źródeł energii odnawialnej, Ograniczanie zużycia wody, a jednocześnie powiększanie jej zasobów tak dla potrzeb konsumpcyjnych, jak i ze względów krajobrazowych;

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Zmniejszanie zużycia wody oraz surowców nieodnawialnych, np. dzięki wprowadzaniu zamkniętych cyklów produkcji; Systematyczne likwidowanie przyczyn zanieczyszczenia powietrza, wody i gleby oraz niedopuszczanie do powstawania jakichkolwiek nowych źródeł zanieczyszczeń.

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Niekorzystne zjawiska występujące na obszarach współczesnych miast Narastanie uciążliwości wewnątrz budynków, jak zanieczyszczenia, hałas, duchota, promieniotwórczość ścian, będących przyczyną złego samopoczucia i chorób mieszkańców; Zmniejszanie się powierzchni terenów otwartych i zielonych pochłaniających dwutlenek węgla, co jest przyczyną ogólnego pogarszania się stanu atmosfery;

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Samorzutne rozprzestrzenianie się zabudowy miejskiej niezwiązanej z siecią transportu publicznego, co powoduje zwiększenie się liczby przejazdów samochodowych; Brak ekologicznej, niskiej, umiarkowanie intensywnej zabudowy mieszkaniowej zapewniającej dobre warunki życia i wypoczynku;

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Nadmierny wzrost ruchu drogowego, będącego źródłem hałasu, zatłoczenia, zanieczyszczenia środowiska oraz przyczyną strat energii nieodnawialnej oraz zmniejszanie się powierzchni terenów otwartych i zielonych przeznaczonych na drogi i parkingi; Brak ciągów komunikacyjnych przeznaczonych dla ruchu pieszego, co jest przyczyną złego samopoczucia, stresów oraz dużej liczby wypadków z udziałem pieszych;

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Brak tras rowerowych, prowadzonych wśród zieleni i na terenach otwartych umożliwiających niedrogą i zdrową rekreację; Brak terenów przeznaczonych dla celów rekreacyjno – wypoczynkowych, co przyczynia się do zwiększenia zachorowalności ludzi; Brak dostatecznej liczby punktów gromadzenia i segregacji odpadów;

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Warunki zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich Poprawa jakości środowiska pracy, zamieszkania i wypoczynku na obszarach miejskich; Wprowadzanie form niskiej zabudowy mieszkaniowej o umiarkowanej zwartości, realizowanej z dostępem d terenów zielonych i z wykorzystaniem materiałów ekologicznych;

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Konieczne jest wprowadzanie zieleni wokół budynków istniejących, a także zwiększenie udziału terenów zielonych w planach nowej zabudowy; Ograniczenie ruchu samochodowego; Wprowadzanie zabudowy o funkcjach mieszanych w celu zmniejszenia liczby przejazdów między miejscem pracy a zamieszkania; Lokalizacja zespołów zabudowy o funkcjach mieszanych wzdłuż tras transportu publicznego;

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Lokalizacja nowych centr usługowych przy węzłach transportu publicznego; Zapewnienie konsumentom wygodnego dojazdu środkami komunikacji miejskiej do centr usługowych już istniejących; Wprowadzanie w miastach ciągów pieszych i wyznaczanie obszarów dostępnych wyłącznie dla ruchu pieszego; Realizacja urozmaiconych i dobrze wyposażonych tras rowerowych;

Wymagania zdrowotne w planowaniu miast i osiedli. Natychmiastowa renowacja części istniejącej zabudowy komunalnej; Wdrażanie nowoczesnych sposobów gromadzenia i utylizacji odpadów na obszarach miejskich i podmiejskich; Budowa oczyszczalni ścieków oraz sieci kanalizacyjnych, co jest podstawowym warunkiem poprawy stanu wód powierzchniowych i zwiększania zasobów wodnych.