Płatność dokonywana drogą elektroniczną oraz faktura elektroniczna przygotował dr Dariusz Szostek

Źródła prawa dotyczące płatności drogą elektroniczną ustawa prawo bankowe z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z dnia 21 listopada 1997 r.) ustawa o elektronicznych instrumentach płatniczych z 12 września 2002 (Dz. U. Nr 169, poz. 1385) kodeks cywilny wraz z nowelizacją z 14 lutego 2003

Sposoby rozliczeń pomiędzy podmiotami za pomocą tradycyjnej gotówki tzw. za pobraniem za pomocą czeku dokonując przelewu (np. z użyciem escrow) poprzez potrącenie

za pomocą kart płatniczych z wykorzystaniem usług bankowości elektronicznej z użyciem pieniądza elektronicznego z użyciem telefonu komórkowego

Konstrukcja płatności z użyciem rachunku zastrzeżonego (escrow) dłużnik przekazuje na zastrzeżony rachunek (escrow) odpowiednią kwotę pieniężną środki może zwolnić z rachunku i przekazać wskazanej osobie tzw. zaufana osoba trzecia zaufana osoba trzecia „uwalnia” środki i dokonuje zapłaty albo na zlecenie obu stron, albo tylko na zlecenie dłużnika

Płatność z użyciem kart płatniczych lub kredytowych dla dokonania zapłaty konieczne jest podanie przez posiadacza karty niezbędnych danych: nazwę karty numer karty datę jej ważności Podanie tych danych wywołuje niebezpieczeństwo użycia przekazanych informacji w sposób nieuprawniony

Umowa o kartę płatniczą zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o elektronicznych instrumentach płatniczych należy zawrzeć w formie pisemnej Zgodnie z brzmieniem art. 78§2 k.c. dopuszczalne jest zawarcie takiej umowy w formie elektronicznej opatrując umowę bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu.

Wprawdzie zgodnie z art. 3 ust Wprawdzie zgodnie z art. 3 ust.4 do umowy dołącza się wzór podpisu posiadacza lub użytkownika karty płatniczej, w przypadku gdy posługiwanie się takim instrumentem wymaga użycia podpisu posiadacza lub użytkownika Dopuszczalne jest jednakże przesłanie takiego poświadczonego wzoru na odległość

Zgodnie z art. 20 ustawy o elektronicznych instrumentach płatniczych (u.e.i.p) Karta płatnicza może być używana wyłącznie przez osobę, której dane identyfikacyjne zostały umieszczone na karcie płatniczej. Umowa o kartę płatniczą może przewidywać, że karta płatnicza będzie używana przez użytkownika karty płatniczej, określając jednocześnie sposób korzystania niej.

Art.28 ust.5 Posiadacza nie obciążają operacje, z zastrzeżeniem ust. 6, jeżeli karta płatnicza została wykorzystana bez fizycznego przedstawienia i elektronicznej identyfikacji posiadacza lub bez złożenia przez niego własnoręcznego podpisu na dokumencie obciążeniowym. Użycie kodu identyfikacyjnego nie wystarcza do obciążenia posiadacza zakwestionowaną przez niego operacją, chyba że został złożony bezpieczny podpis elektroniczny zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym

Art.28 ust.6 O ile umowa o kartę płatniczą przewiduje taką możliwość, posiadacza obciążają operacje dokonane na odległość, mimo iż karta płatnicza została wykorzystana bez fizycznego przedstawienia.

Art. 28 ust1 Posiadacza obciążają operacje dokonane przez osoby, którym udostępnił kartę płatniczą lub ujawnił kod identyfikacyjny

Art. 14 ustawy o ochronie praw konsumentów Konsument może żądać unieważnienia, na koszt przedsiębiorcy, zapłaty dokonanej kartą płatniczą w razie niewłaściwego wykorzystania tej karty w wykonaniu umowy zawartej na odległość. Nie uchyla to obowiązku naprawienia konsumentowi poniesionej przez niego szkody.

Art. 28 ust. 2 u.e.i.p O ile umowa nie przewiduje inaczej, posiadacza obciążają operacje dokonane z użyciem utraconej karty płatniczej do czasu zgłoszenia wydawcy jej utraty, do kwoty stanowiącej równowartość w złotych 150 euro.

Ograniczenie to nie dotyczy operacji, do których doszło z winy posiadacza lub użytkownika, a w szczególności gdy nie dopełnił on obowiązków określonych w art. 16 ust. 1 lub w art. 27 ust. 1. Posiadacza nie obciążają operacje dokonane z użyciem utraconej karty płatniczej, jeżeli ich dokonanie nastąpiło wskutek nienależytego wykonania zobowiązania przez wydawcę lub akceptanta. Postanowienia umowne mniej korzystne dla posiadacza są nieważne.

Obowiązek przyjmowania zgłoszeń o utracie lub zniszczeniu karty płatniczej: musi być dopełniany przez całą dobę przy wykorzystaniu dostępnych środków komunikowania Potwierdzenie zgłoszenia następuje w sposób określony w umowie (także elektronicznie)

Usługi bankowości elektronicznej

Przez umowę o usługi bankowości elektronicznej: bank zobowiązuje się do zapewnienia dostępu do środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku za pośrednictwem urządzeń łączności przewodowej lub bezprzewodowej wykorzystywanych przez posiadacza, a także do wykonywania operacji lub innych czynności zleconych przez posiadacza

posiadacz upoważnia bank do obciążania jego rachunku kwotą dokonanych operacji oraz należnymi bankowi opłatami i prowizjami albo zobowiązuje się do zapłaty należności na rachunek wskazany przez bank, w określonych terminach.

Umowa o usługi bankowości elektronicznej powinna zawierać postanowienia, o których mowa w art. 3 ust. 2 u.e.i.p oraz określać: zasady elektronicznej identyfikacji posiadacza zasady postępowania posiadacza w związku ze zleceniem dokonywania operacji oraz korzystania z innych usług określonych w umowie

Bank, świadcząc usługi na podstawie umowy o usługi bankowości elektronicznej, obowiązany jest do zapewnienia posiadaczowi bezpieczeństwa dokonywania operacji, z zachowaniem należytej staranności oraz przy wykorzystaniu właściwych rozwiązań technicznych

udostępniania posiadaczowi informacji o dokonanych operacjach i zrealizowanych z tego tytułu rozliczeniach oraz pobranych opłatach i prowizjach, w terminach i w sposób określony w umowie; niezwłocznego poinformowania o odmowie lub braku możliwości wykonania zleconej operacji z przyczyn niezależnych od banku

Posiadacz jest obowiązany do nieujawniania informacji o działaniu elektronicznego instrumentu płatniczego udostępnionego w ramach umowy o usługi bankowości elektronicznej, których ujawnienie może spowodować brak skuteczności mechanizmów zapewniających bezpieczeństwo zlecanych operacji. Posiadacza obciążają operacje dokonane przez osoby, którym udostępnił powyższe informacje

PIENIĄDZ ELEKTRONICZNY

Pieniądz elektroniczny (art.4 ust.5 prawa bankowego) wartość pieniężna stanowiąca elektroniczny odpowiednik znaków pieniężnych, która spełnia łącznie następujące warunki: jest przechowywana na elektronicznych nośnikach informacji, jest wydawana do dyspozycji na podstawie umowy w zamian za środki pieniężne o nominalnej wartości nie mniejszej niż ta wartość, jest przyjmowana jako środek płatniczy przez przedsiębiorców innych niż wydający ją do dyspozycji, na żądanie jest wymieniana przez wydawcę na środki pieniężne,

Cechy pieniądza elektronicznego brak powiązania z rachunkiem bankowym możliwość zachowania anonimowości stron

Instrument pieniądza elektronicznego: urządzenie elektroniczne, na którym jest przechowywany pieniądz elektroniczny, w szczególności kartę elektroniczną zasilaną do określonej wartości (art. 2 ust.6 u.e.i.p)

Instrument pieniądza elektronicznego może na podstawie umowy wydawać bank albo instytucja pieniądza elektronicznego. Zawierając umowę instytucje te zobowiązują się do udostępniania pieniądza elektronicznego w zamian za środki pieniężne o nominalnej wartości wydanego pieniądza elektronicznego

Instrument pieniądza elektronicznego udostępniony posiadaczowi powinien posiadać mechanizm uniemożliwiający przechowywanie pieniądza elektronicznego o wartości większej niż równowartość w złotych 150 euro obliczana według średniego kursu ogłaszanego przez NBP obowiązującego w dniu wydania.

Umowa o instrument pieniądza elektronicznego powinna określać: Informacje dotyczące urządzeń, za pośrednictwem których możliwe jest udostępnienie posiadaczowi instrumentu pieniądza elektronicznego zasady i warunki nabycia przez posiadacza pieniądza elektronicznego

minimalną wartość wykupu pieniądza elektronicznego warunki i termin wykupu pieniądza elektronicznego zasady dokonywania zapłaty przy użyciu instrumentu pieniądza elektronicznego.

W okresie obowiązywania umowy o instrument pieniądza elektronicznego posiadacz może żądać od banku albo instytucji pieniądza elektronicznego wykupienia przechowywanego na nim pieniądza elektronicznego w wartości nominalnej, w formie gotówkowej lub bezgotówkowej.

Bank lub instytucja pieniądza elektronicznego są obowiązane wykupić pieniądz elektroniczny przechowywany na instrumencie pieniądza elektronicznego o wartości nie mniejszej niż równowartość w złotych 5 euro obliczana według średniego kursu ogłaszanego przez NBP obowiązującego w dniu wykupu.

Sposób i zasady wykupienia pieniądza elektronicznego od akceptanta wynikają z umowy pomiędzy akceptantem i wydawcą pieniądza elektronicznego wartość wykupu pieniądza może być niższa niż wartość nominalna pieniądza elektronicznego.

Utrata instrumentu pieniądza elektronicznego Posiadacz pieniądza elektronicznego jest zobowiązany do niezwłocznego powiadomienia banku lub instytucji pieniądza elektronicznego o utracie instrumentu płatniczego sposób zawiadomienia wynika z umowy

Faktura elektroniczna

Źródła prawa Źródła prawa o e – fakturach Ustawa o podatku od towarów i usług Rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie wystawiania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur Rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług

Znaczenie tzw. zasady równoważności Dane w postaci elektronicznej opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu są równoważne pod względem skutków prawnych dokumentom opatrzonym podpisami własnoręcznymi, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej (art. 5 ust. 2 ustawy o podpisie elektronicznym) Faktury elektroniczne a zasada równoważności: Czy dopuszczalne było (i jest nadal) wystawianie faktury w postaci elektronicznej, w związku z brzmieniem art. 5 ust. 2 ustawy o podpisie elektronicznym? trudności w stosowaniu faktury odnoszą się do określenia oryginału i kopii. podstawę do obniżenia przez nabywcę kwoty podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego stanowią wyłącznie oryginały faktur lub faktur korygujących, albo ich duplikaty wystawiając fakturę w postaci elektronicznej nie ma odrębnego ORYGINAŁU oraz KOPII. Jest tylko jeden dokument. Może ponadto być on wielokrotnie powielany

Dyrektywa Rady 2001/115/WE z dnia 20 grudnia 2001 r Dyrektywa Rady 2001/115/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. zmieniająca dyrektywę 77/388/EWG w celu uproszczenia, modernizacji i harmonizacji ustanowionych warunków fakturowania w zakresie podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 15/24 z 17 stycznia 2002).

Faktury elektroniczne według dyrektywy Brak wymogu umieszczenia podpisu na fakturze (zarówno elektronicznej jak i faktury w postaci materialnej) Obowiązek poinformowania odbiorcy o przesyłaniu elektronicznej faktury i uzyskanie jego zgody (w dowolnej formie) Wymóg gwarancji autentyczności pochodzenia faktury (nie identyfikacji wystawcy!) i integralności zawartości faktury użycie zaawansowanych podpisów elektronicznych Jest przyporządkowany wyłącznie podpisującemu Umożliwia identyfikację podpisującego Stworzony jest za pomocą środków, które podpisujący może mieć pod swoją wyłączną kontrolą Jest tak powiązany z danymi, do których się odnosi, że każda późniejsza zmiana danych może zostać wykryta użycie systemów elektronicznej wymiany danych (EDI) Umowa w sprawie europejskiego modelu EDI została opisana w art. 1 zalecenia Komisji Europejskiej z dnia 19 października 1994 r. nr 1994/820/WE odnoszącego się do aspektów prawnych elektronicznej wymiany danych (Dz. Urz. UE L 338 z dnia 28 grudnia 1994)

Faktury elektroniczne według dyrektywy Obowiązek akceptacji faktur elektronicznych przez państwa członkowskie Zasady przechowywania faktur elektronicznych Artykuł 22a VI Dyrektywy VAT - Prawo dostępu do faktur przechowywanych elektronicznie w innym Państwie Członkowskim. W przypadku, gdy podatnik przechowuje wystawione lub otrzymane faktury przy użyciu środków elektronicznych gwarantujących dostęp on-line do danych i gdy miejsce przechowywania znajduje się w Państwie Członkowskim innym niż to, w którym podatnik posiada siedzibę, właściwym organom w Państwie Członkowskim, w którym podatnik posiada siedzibę, przysługuje, do celów niniejszej dyrektywy, prawo dostępu do takich faktur, pobierania ich z systemu i wykorzystywania ich w granicach określonych przepisami Państwa Członkowskiego, w którym podatnik posiada siedzibę, i w zakresie, jaki jest danemu Państwu niezbędny do celów kontroli.

Faktury elektroniczne według dyrektywy Brak problemu oryginału faktury Sposób przechowywania faktur elektronicznych swoboda odnośnie wyboru miejsca i metody przechowywania faktur obowiązek zapewnienia niezwłocznego dostępu do faktur na żądanie organów podatkowych wymóg zachowania integralności danych Czas przechowywania faktur elektronicznych – brak uregulowania w dyrektywie Zasady przechowywania faktur elektronicznych przez osoby trzecie - brak uregulowania w dyrektywie

Faktury elektroniczne według dyrektywy Państwa Członkowskie mogą (nie muszą) wymagać: Certyfikatu kwalifikowanego Zastosowania bezpiecznego urządzenia do składania podpisu elektronicznego W przypadku stosowania EDI –przygotowania zestawienia na papierze W każdym przypadku – uprzedniego poinformowania (nie zezwolenia!) urzędu o stosowaniu faktur elektronicznych

Rozporządzenie MF Rozporządzenie Ministra Finansów z 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur Rozporządzenie określa (§ 1) Sposoby i warunki wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej Zasady przechowywania oraz tryb udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej faktur przesyłanych drogą elektroniczną Czy ustawodawca świadomie odróżnia faktury w formie elektronicznej od faktur przesyłanych drogą elektroniczną?

Podstawy prawne rozporządzenia Rozporządzenie zostało wydane na podstawie art. 106 ust. 10 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54 , poz. 535 oraz z 2005 r. nr 14, poz. 113 i Nr 90, poz. 756) Przepisy rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy Rady 2001/115/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. zmieniającej dyrektywę 77/388/EWG w celu uproszczenia, modernizacji i harmonizacji ustanowionych warunków fakturowania w zakresie podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 15/24 z 17 stycznia 2002).

Przesyłanie i przechowywanie faktur w formie elektronicznej (§ 2) Przesyłanie, w tym udostępnianie odbiorcom faktur wystawianych w formie elektronicznej, jak i ich przechowywanie następuje przy zastosowaniu elektronicznych urządzeń do przetwarzania (łącznie z cyfrową kompresją) i przechowywania danych, z wykorzystaniem technik teletransmisji przewodowej, radiowej, technologii optycznych lub innych elektromagnetycznych środków Problem przesłania faktury „papierowej” przy zastosowaniu elektronicznych urządzeń do przetwarzania danych

Zgoda odbiorcy (§ 3) Faktury mogą być wystawiane i przesyłane w formie elektronicznej, pod warunkiem uprzedniej akceptacji tej formy przez odbiorcę faktury. Akceptacja może być wyrażona w formie pisemnej lub w formie elektronicznej. W przypadku akceptacji w formie elektronicznej przepisy § 4 rozporządzenia stosuje się odpowiednio Bezpieczny podpis elektroniczny weryfikowany przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu Wymiana danych elektronicznych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych Problem odpowiedniego stosowania § 3 rozporządzenia Faktury mogą być wystawiane i przesyłane w formie elektronicznej nie wcześniej niż od dnia następującego po dniu, w którym odbiorca faktury dokonał akceptacji. W przypadku cofnięcia akceptacji przez odbiorcę faktury wystawca faktury traci prawo do wystawienia i przesyłania temu odbiorcy faktur w formie elektronicznej od następnego dnia po dniu, w którym otrzymał powiadomienie o wycofaniu akceptacji. Cofnięcie akceptacji nie ma wstecznego skutku

Forma elektroniczna faktur (§ 4) Faktury mogą być wystawiane, przesyłane i przechowywane w formie elektronicznej, pod warunkiem, że autentyczność ich pochodzenia i integralność ich treści będą zagwarantowane : bezpiecznym podpisem elektronicznym w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. Nr 130, poz. 1450 z późn. zm.), weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu Faktura nie zawiera „podpisu” wystawcy. Jest to wyłącznie narzędzie zagwarantowania autentyczności ich pochodzenia i integralności ich treści Sposoby uzyskania certyfikatu kwalifikowanego poprzez wymianę danych elektronicznych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych 4, jeżeli zawarta umowa, dotycząca tej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia i integralność danych

Faktury korygujące oraz duplikaty faktur (§ 5) Faktury korygujące oraz duplikaty faktur do faktur przesłanych w formie elektronicznej przesyła się w tej samej formie. W przypadkach, gdy przeszkody formalne lub techniczne uniemożliwiają wystawianie i przesłanie faktury korygującej oraz duplikatu faktury w formie elektronicznej, w szczególności w przypadku cofnięcia przez odbiorcę faktur zgody na ich wystawianie i przesyłanie w formie elektronicznej, podatnik wystawia ten dokument w formie papierowej, zamieszczając adnotację na nim adnotację, że odpowiednia faktura korygująca lub duplikat faktury dotyczy faktury wystawionej w formie elektronicznej

Przechowywanie faktur w formie elektronicznej (§ 6 ust. 1) Podatnik jest zobowiązany do przechowywania na terytorium kraju faktur przesłanych w formie elektronicznej, które wystawił lub otrzymał, w sposób umożliwiający na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami (Ordynacja podatkowa), organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej natychmiastowy, pełny i ciągły dostęp drogą elektroniczną tym organom do przechowywanych faktur, w szczególności podatnik umożliwi udokumentowany pobór i wykorzystanie tych faktur przez te organy, jak również umożliwi czytelność tych faktur, z zastrzeżeniem § 6 ust. 2 rozporządzenia zapewnienie dostępu drogą elektroniczną – czy organy podatkowe muszą uzyskać dostęp na odległość? Na czym polega umożliwienie czytelności faktur w formie elektronicznej?

Przechowywanie faktur w formie elektronicznej (§ 6 ust. 2) Podatnik, przesłane w formie elektronicznej faktury, które wystawił lub otrzymał, może przechowywać na terytorium państwa członkowskiego (sic!) innym niż terytorium kraju pod warunkiem uprzedniego poinformowania w formie pisemnej naczelnika urzędu skarbowego oraz naczelnika urzędu celnego właściwego w zakresie podatku akcyzowego w odniesieniu do podatnika tego podatku o miejscu ich przechowywania (adresie, a w przypadku gdy adres odnosi się do innego podmiotu, niż podatnik o którym mowa w § 6 ust. 1 rozporządzenia – również o nazwie tego podmiotu). Przepis § 6 ust. 1 rozporządzenia stosuje się odpowiednio. Czy można przechowywać faktury na terytorium państwa innego niż państwo członkowskie UE? Wymóg ten nie dotyczy podmiotów niebędących podatnikami (np. konsumentów)

Zmiany przechowywania faktur w formie elektronicznej (§ 6 ust. 4) Podatnik jest zobowiązany do poinformowania w formie pisemnej naczelnika urzędu skarbowego oraz naczelnika urzędu celnego właściwego w zakresie podatku akcyzowego, w odniesieniu do podatnika tego podatku, o zmianach dotyczących miejsca przechowywania faktur w formie elektronicznej, o którym mowa w § 6 ust. 2, niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 7 dni od zaistnienia zmiany (projekt przewidywał 3 dni).

Przechowywanie faktur w formie elektronicznej (§ 6 ust. 5-6) Faktury przesłane w formie elektronicznej powinny być przechowywane przez ich wystawcę oraz odbiorcę w formie elektronicznej w formacie, w którym zostały przesłane, w sposób gwarantujący autentyczność ich pochodzenia i integralność ich treści, jak również ich czytelność przez cały okres ich przechowywania. Problem „starzenia się” technologii kryptograficznych – czy rozwiązaniem jest ciągłe podpisywanie zbiorów faktur? Dane gwarantujące autentyczność pochodzenia i integralność treści każdej faktury przesłanej w formie elektronicznej, powinny być przechowywane i udostępniane organom podatkowym i organom kontroli skarbowej na zasadach ustalonych dla tych faktur. O jakie zasady chodzi?

Faktura dostarczana w drodze elektronicznej a faktura w formie elektronicznej (1) Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług § 9.1. Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, powinna zawierać co najmniej: 1) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy; 2) numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11; 3) dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT"; podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym; 4) nazwę towaru lub usługi; 5) jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub rodzaj wykonanych usług; 6) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto); 7) wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto); 8) stawki podatku; 9) sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu; 10) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku; 11) wartość sprzedaży towarów lub wykonanych usług wraz z kwotą podatku (wartość sprzedaży brutto), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku lub zwolnionych od podatku, lub niepodlegających opodatkowaniu; 12) kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem, wyrażoną cyframi i słownie

Faktura dostarczana w drodze elektronicznej a faktura w formie elektronicznej (2) Pismo urzędu skarbowego w Łomży z 2003 r. o sygnaturze PP/443- 4/03 opublikowane przez Izbę Skarbową w Białymstoku: „(...)ustawodawca nie przewidział możliwości dokumentowania obrotu fakturami elektronicznymi. Dlatego też stosowanie faktur elektronicznych w przypadku tzw. usług powszechnych, a więc usług telekomunikacyjnych, dostaw energii elektrycznej, cieplnej, gazu, wody, odprowadzania ścieków, mimo iż faktury te nie muszą zawierać podpisu wystawcy i odbiorcy, w świetle obowiązujących przepisów nie ma podstawy prawnej. Zastosowanie technik informatycznych w odniesieniu do dokumentów podatkowych stanowi odstępstwo od ich papierowej postaci i musi być usankcjonowane stosownym uregulowaniem”. Wyrok NSA III SA 1946/95 z 25.04.1997 r. (POP 1998 NR 3, POZ. 111): „wymogi formalne, stawiane fakturom VAT nie mogą być celem samym w sobie, zwłaszcza w sytuacji, gdy organy podatkowe nie mają wątpliwości co do tego, że kwestionowane faktury odzwierciedlają rzeczywiste zdarzenia gospodarcze i ujęte zostały w ewidencji zakupu”.

Faktura dostarczana w drodze elektronicznej a faktura w formie elektronicznej (3) Podatnicy są obowiązani wystawić (nie wydać) fakturę(...) (art. 106 ust. 1 ustawy VAT) § 21 rozporządzenia z 25 maja 2005 r. 1 Faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca. 2. Oryginał faktury i faktury korygującej powinien zawierać wyraz "ORYGINAŁ", a kopia faktury i faktury korygującej - wyraz "KOPIA".

Dziękuję dszostek@poczta.onet.pl