Produkcja organiczna pstrąga tęczowego.

Wybór miejsca produkcji i oddziaływanie na sąsiednie ekosystemy Położenie gospodarstwa i jego działalność nie mogą zakłócać funkcjonowania sąsiadujących ekosystemów Należy uniemożliwić ucieczkę hodowanych ryb ze stawów do rzeki lub potoku.. Woda używana do hodowli ryb musi posiadać przynajmniej drugą klasę czystości i w zadanym wypadku nie wykazywać śladów zanieczyszczeń pochodzenia komunalnego Jakość wody użytej do hodowli nie może w znaczący sposób ulegać pogorszeniu. Do celów oczyszczania wody należy zaplanować odpowiednio do wielkości przepływu dostosowane osadniki, systemy filtracji i laguny.

Osadzone produkty przemiany materii i resztki paszy musza być okresowo usuwane z osadników lub filtrów i poddawane rozsądnej utylizacji, najlepiej jako nawóz. Poprawność funkcji oczyszczania musi być odpowiednio udokumentowana – konieczne są kwartalne badania takich parametrów jak: zawartość amoniaku, azotu ogólnego i fosforu. Raz w roku konieczne jest wykonanie oznaczeń BZT5 i ChZT5.

W celu zminimalizowania oddziaływania wpływu na środowisko zaleca się stałą kontrolę współczynników pokarmowych i dobór takich dawek i sposobu karmienia, aby zarówno w interesie hodowcy, jak i środowiska były one jak najniższe. O ile woda do gospodarstwa pobierana jest z potoku lub rzeki przynajmniej 25 % SNQ musi pozostawać w korycie naturalnym jako przepływ nienaruszalny. Jeżeli gospodarstwo posiada jakiekolwiek urządzenia piętrzące, muszą być one wyposażone w poprawnie działające przepławki umożliwiające migracje dziko żyjących ryb wędrownych.

Wlot i wylot wody w hodowli muszą być zabezpieczone przed przedostawaniem się do hodowli ryb dziko żyjących, także uniemożliwiając ucieczkę do środowiska naturalnego ryb z ośrodka. Podchów ryb w warunkach sztucznych (tzn. w zbiornikach z włókna szklanego, plastiku) nie jest dozwolony. Podchów w stawach betonowych jest dopuszczalny tylko wtedy, gdy dno stawu jest pokryte żwirem, albo stanowi je podłoże naturalne. Dopuszczalny jest jednak podchów we wczesnych fazach rozwoju ryby (od ikry do narybku, względnie smolta) w basenach z tworzywa sztucznego.

Rodzaj i pochodzenie materiału hodowlanego Jako zasadę w gospodarstwach ekologicznych przyjmuje się wspieranie rodzimie występujących gatunków i szczepów. Wspiera się wszelkie inicjatywy dążące do reintrodukcji, bądź utrzymania lokalnych gatunków ryb takich jak np. łosoś bałtycki, troć, lipień. Materiał zarybieniowy powinien pochodzić z uznanych, ekologicznie produkujących gospodarstw

O ile, z udokumentowanych przyczyn, nie jest to możliwe, przy kupnie materiału zarybieniowego z konwencjonalnych hodowli należy przestrzegać następujących zasad: wykluczone z hodowli są wszelkie powstałe w wyniku manipulacji genetycznych osobniki, – czyli np. poliploidy ryby muszą przynajmniej 2/3 swojego życia być hodowane w warunkach hodowli organicznej, aby można było przyznać im certyfikat ekologiczny, w praktyce oznacza to, że np. w Danii do gospodarstw ekologicznych kupowany jest narybek o wadze ok. 30g.

Zagęszczenie i zaopatrzenie w tlen Gęstość obsady zależna jest od naturalnej dostępności tlenu w wodzie. Dotlenianie wody jest dozwolone w warunkach kryzysowych. Jako nieprzekraczalną, górną wartość graniczną obsady pstrągów w gospodarstwie ekologicznym przyjmuje się 10 kg/m3. Ryby nigdy jednak nie mogą mieć zewnętrznych obrażeń i okaleczeń wskazujących na zbyt duże zagęszczenie.

Zdrowotność i higiena Odpowiednia zdrowotność ryb powinna być zapewniona w pierwszym rzędzie przez działania zapobiegawcze (np. optymalne warunki życia, chowu i karmienia). Dopuszczalne jest stosowanie szczepionek. Zaleca się w wypadku wystąpienia choroby stosowanie metod jak najbardziej naturalnych. Po przepisanym przez lekarza weterynarii, leczeniu zastosowany okres kwarantanny musi być przynajmniej dwukrotnie dłuższy niż standardowy.

Rutynowe i profilaktyczne stosowanie środków chemicznych i syntetycznych oraz wszelkiego rodzaju hormonów jest zakazane. Po zastosowaniu jakichkolwiek środków zapobiegawczych, bądź leczniczych należy przeprowadzić badanie na obecność ich pozostałości w ciele ryb przed ich sprzedażą. Populacja musi być stale monitorowane pod kątem jej zdrowotności. Zdechłe ryby muszą być niezwłocznie usuwane ze stawów.

Dopuszcza się stosowanie następujących zasad postępowania i środków: naturalne metody zapobiegawcze (np. osuszanie stawów) stosowanie neutralnych dla ciała ryby związków nieorganicznych – np.: perhydrol H2O2, sól NaCl, wapno CaCO3, wapno palone CaO) stosowanie neutralnych dla ciała ryby związków organicznych – np. kwas nadoctowy, kwas cytrynowy, alkohol stosowanie naturalnie występujących substancji roślinnych i wyciągów z nich stosowanie produktów homeopatycznych

Karmienie Zasadą hodowli ekologicznej jest to, że pokarm dla poszczególnych gatunków powinien jak najbliżej odpowiadać pokarmowi, który występuje w warunkach naturalnych. W żadnym wypadku nie dopuszcza się dodatków pochodzących z przerobu konwencjonalnie hodowanych zwierząt stałocieplnych – ssaków i ptaków. Zakazane jest stosowanie produktów pochodzących z upraw, gdzie stosuje się modyfikacje genetyczne.

Aby w pełni pokryć zapotrzebowanie organizmu dopuszczalne jest dodawanie do pasz witamin i związków mineralnych. Zezwala się także na dodatek występujących w naturze pigmentów, przykładowo pochodzących z pancerzyków skorupiaków. Pigmentacja ciała ryby nie może jednak wykraczać poza normalnie występujący w naturze kolor mięśni. Wszelkie substancje stymulujące wzrost oraz syntetyczne dodatki paszowe, jak np. syntetyczne aminokwasy i barwniki są zakazane.

Transport i ubój Żywe ryby dostarczane do przetwórni muszą być przewożone w warunkach zapewniających dostateczną ilość tlenu i brak stresu. Na 1 kg ryb powinno przypadać minimalnie 8 litrów wody. Czas transportu nie może przekraczać 10 godzin, z tym, że po max. 6 godzinach transportowane ryby powinny być przepłukiwane