Zasady leżące u podstaw informatyzacji administracji publicznej Dr Małgorzata Ganczar

Neutralność technologiczna Państwa Interoperacyjność systemów

Neutralność technologiczna Państwa Państwo nie powinno preferować stosowania wybranych rozwiązań technologicznych poprzez wybór technologii stosowanej przez konkretnego producenta lub grupę producentów lub poprzez uniemożliwianie zastosowania wyraźnie wskazanych rozwiązań przez konkretnego producenta lub grupę producentów. Państwo może (i powinno) przygotowywać minimalne standardy dla technologii używanych w administracji, jednak owe minimalne standardy określać powinny wymagania techniczne i operacyjne, bez dokonywania wyboru konkretnych produktów.

Neutralność technologiczna Państwa Zasada neutralności technologicznej Państwa jest zasadą prawa konkurencji i jako taka jest jedną z podstaw tworzenia społecznej gospodarki rynkowej. Wybór konkretnego rozwiązania technicznego podlega przepisom prawa zamówień publicznych. Zasada neutralności technologicznej nie dąży do wykluczenia z użytku tzw. „standardów zamkniętych”, nie służy również do promowania oprogramowania z „otwartym kodem źródłowym” [tzw. open source]. Byłyby to działania równie nieneutralne. Neutralność ≠ interoperacyjność [system interoperacyjny nie musi być neutralny, a neutralność sama w sobie nie powoduje interoperacyjności

Interoperacyjność systemów informatycznych Interoperacyjność (w dokumentach UE określana również jako „interoperatywność”) oznacza zdolność systemów technologii informacyjnej i komunikacyjnej (ICT) oraz procesów, jakie one wspierają w działalności przedsiębiorstw, do wymiany danych oraz do zapewnienia możliwości wymiany informacji i wiedzy (współdzielenia informacji i wiedzy). Rekomendacja interoperacyjności Elementarny artefakt ram operacyjności. Np. raport opisujący jakąś praktykę, albo wzór dokumentu elektronicznego do zastosowania w jakimś kontekście. Repozytorium interoperacyjności Miejsce publikacji zatwierdzonych dokumentów interoperacyjności.

Interoperacyjność systemów informatycznych Ramy interoperacyjności Przez ramy interoperacyjności rozumie się: a) regulacje prawne b) specyfikacje – opisy danych, c) dobre praktyki – sprawdzone sposoby postępowania w określonych sytuacjach, d) normy, e) wzorce projektowe, f) wzory dokumentów oraz innego rodzaju używane definicje wspierające interoperacyjność publicznych systemów informatycznych.

Interoperacyjność systemów informatycznych Podstawową platformą , na której administracja powinna uzyskać cechę pełnej interoperacyjności systemów jest ePUAP, będący tym samym tzw. „portalem interoperacyjności” ePUAP jako portal interoperacyjności publikuje rekomendacje interoperacyjności, które w szczególności mogą być wykorzystywane przez usługodawców, usługobiorców, dostawców rozwiązań, jak również sam ePUAP jako podmioty, które ostatecznie implementują rekomendacj i[rekomendacje interoperacyjności jako informacja publiczna]

Sposoby osiągnięcia interoperacyjności systemów informatycznych administracji publicznej interoperacyjność systemów teleinformatycznych jest niemożliwa do osiągnięcia bez wymaganego poziomu spójności rejestrów publicznych oraz pozostałych zasobów informacyjnych z rejestrami publicznymi; należy w większym stopniu zapobiegać tworzeniu nowych identyfikatorów używanych do identyfikacji obiektów opisywanych w rejestrach publicznych. Obiekty powinny być identyfikowane za pomocą identyfikatorów pochodzących z rejestrów już istniejących i wymienionych w wymaganiach minimalnych,

Ustawowe wyjaśnienie pojęć interoperacyjność – zdolność różnych podmiotów oraz używanych przez nie systemów teleinformatycznych i rejestrów publicznych do współdziałania na rzecz osiągnięcia wzajemnie korzystnych i uzgodnionych systemów teleinformatycznych i rejestrów publicznych, neutralność technologiczna – zasada równego traktowania przez władze publiczne technologii teleinformatycznych i tworzenia warunków do ich uczciwej konkurencji, w tym zapobiegania możliwości eliminacji technologii konkurencyjnych przy rozbudowie i modyfikacji eksploatowanych systemów teleinformatycznych lub przy tworzeniu konkurencyjnych produktów i rozwiązań; Krajowe Ramy Interoperacyjności – zestaw wymagań semantycznych, organizacyjnych oraz technologicznych dotyczących interoperacyjności systemów teleinformatycznych i rejestrów publicznych.

Ramy Interoperacyjności Interoperacyjność jest rozpatrywana na trzech wyróżnionych poziomach: • poziom technologiczny, który obejmuje elementy infrastruktury teleinformatycznej takie, jak łącza komunikacyjne, platformy komputerowe wraz z systemami operacyjnymi, oprogramowanie standardowe i narzędziowe w postaci systemów zarządzania bazami danych, oprogramowania do wytwarzania aplikacji, itd. poziom systemowy, który obejmuje dane pamiętane w dowolnych bazach danych, oprogramowanie aplikacyjne, oprogramowanie i obiekty (np. formatki ekranowe) prezentacji danych. Na tym poziomie największe znaczenie mają zagadnienia zgodności syntaktycznej oraz kooperacji komunikatów,

Ramy Interoperacyjności poziom zadaniowy (biznesowy), który obejmuje obiekty i procedury mające bezpośredni związek z rzeczywistymi zadaniami realizowanymi przez podmioty zainteresowane. Należą do nich przede wszystkim uwarunkowania organizacyjno-prawne, procesy realizacji zadań, informacje wykorzystywane w tych procesach. Uwaga: na każdym z wyżej wymienionych poziomów, choć z różnym „natężeniem” występują aspekty techniczne, semantyczne lub prawno-organizacyjne (dotychczasowe ujęcie interoperacyjności)

Ramy Interoperacyjności Struktura ram interoperacyjności: • Ramowa architektura zapewniania interoperacyjności opartą na modelu usługowym, • Zasady certyfikacji i zarządzania oparte na modelu wielostronnego i konkurencyjnego tworzenia katalogu usług i swobodnego, ograniczonego tylko przepisami prawa korzystania z tych usług.

Ramowa architektura Podmioty zainteresowane Usługi interoperacyjności Usługi rejestrowe Usługi zewnętrzne Złożone usługi publiczne Platforma elektronicznych usług publicznych

Ramowa architektura Podstawowe usługi publiczne obejmują usługi interoperacyjności (takie, jak usługi uzgadniania i publikowania standardów i rekomendacji interoperacyjności, usługi dostarczania wzorców atrybutów referencyjnych, usługi transformacji danych), rejestrowe (czyli usługi dostępu i przetwarzania zasobów informacyjnych administracji publicznej) zewnętrzne, pochodzące spoza administracji, które są niezbędne dla realizacji zadań publicznych drogą elektroniczną (np. usługi finansowe takie, jak wniesienie opłaty skarbowej).

Potrzeba i konieczność interoperacyjności Zdolność administracji publicznej do realizacji zadań publicznych drogą elektroniczną jest ważnym czynnikiem jej oceny oraz warunkiem uzyskania postępu w budowie społeczeństwa informacyjnego, Nie będzie to możliwe bez ścisłego, interoperacyjnego współdziałania systemów informacyjnych (tj. ludzi, systemów, usług) jednostek administracji publicznej we wzajemnych relacjach oraz w relacjach z osobami fizycznymi, wszczególności obywatelami oraz podmiotami nie należącymi do administracji publicznej, w szczególności przedsiębiorcami.