Stylistyka Style funkcjonalne

Styl funkcjonalny styl-sposób formułowania wypowiedzi polegający na stosowaniu określonych środków ekspresji językowej; świadome korzystanie z morfologii, słowotwórstwa, składni, leksyki, tropów stylistycznych, itp. styl funkcjonalny-to utrwalony w społeczeństwie sposób użytkowania języka w analogicznych sytuacjach komunikacyjnych i podobnych celach.

Styl potoczny Cechy: Mikrosytuacyjność Nieoficjalność Spontaniczność i swoboda Ekspresyjność Wartościowanie Komizm Codzienność tematów Duża ilość gotowych szablonów

Mechanizmy porządkowania świata w języku potocznym: Styl potoczny Mechanizmy porządkowania świata w języku potocznym: Typizacja Kategorie są tworzone wokół egzemplarza idealnego Kolekcja Łączenie elementów świata W zespoły naturalne, a nie logiczne

2 rejestry stylu potocznego Styl potoczny 2 rejestry stylu potocznego Neutralny Najczęściej powtarzające się słownictwo Baza dla innych stylów Emocjonalny Bardzo dużo określeń negatywnych, np. odmiana rubaszna, wulgarna, żartobliwa, itp.

Styl naukowy Językowe wykładniki stylu naukowego: Tekst główny obudowany tekstem pobocznym Wyraźna segmentacja Terminy naukowe Nie obowiązuje w dużym stopniu estetyka Duże nasycenie wyrazami obcymi Słownictwo abstrakcyjne Przeważają zdania złożone Zdania mają najczęściej formę bezosobową Duże nasycenie słownictwem porządkującym, np. reasumując

Styl naukowy Gatunki tekstu naukowego Gatunki mówione Artykuł Studium Rozprawa, Monografia Eseje Raport Encyklopedia Krytyka Recenzja Wykład Kolokwium Referat Konsultacja Polemika Konwersatorium Egzamin

W naukach humanistycznych Styl naukowy W naukach humanistycznych Styl teutoński Skomplikowana składnia, dużo terminów, bardzo merytoryczny Styl saksoński Koncentruje się na odbiorcy, Łatwo się czyta, dużo anegdot, Dialogowy charakter Źle użyty przechodzi w bełkot naukowy Źle użyty prowadzi do banalizacji

Styl urzędowy Cechy Dyrektywność Łączność poprzez teksty prawne ze stylem naukowym Redukcja ekspresywnej strony języka Organizuje nasze życie społeczne Nadawcą to zwykle reprezentant danej instytucji Odbiorca to każdy obywatel Dominująca pozycja nadawcy, brak dialogu

Styl urzędowy Wykładniki językowe Tryb rozkazujący Czasowniki modalne Schematyzacja języka Bezosobowy charakter wypowiedzi Większy udział rzeczowników niż czasowników Dużo obcego słownictwa i składni

Kod językowy w reklamie: Styl reklamowy Kod językowy w reklamie: Środki parajęzykowe Środki językowe: Twierdzenia, presupozycje i sądy implikowane, Implikatury konwersacyjne foniczne graficzne

Struktura wypowiedzi reklamowej Styl reklamowy Struktura wypowiedzi reklamowej Elokwencja Ta część wypowiedzi, która może przybierać kształt opowiedzianej historii bądź impresji Dewiza Krótka zwykle 1-zdaniowa forma wypowiedzi, Przybierająca kształt hasła, którym może być slogan

Styl reklamowy Cechy: Metafory Epitety pozytywnie wartościujące Eufemizmy Zmiany w znaczeniu wyrazów np. zwykły- skojarzenie negatywne Nacechowanie liczebników porządkowych i głównych Stopień wyższy i najwyższy przymiotników Niby-dialog

Internet Hipertekst- to tekst: Niezhierarchizowany Bez początku i końca Przeznaczony do czytania nielinearnego Zbudowany z połączonych ze sobą słów, animacji, dźwięków, statycznych lub ruchomych obrazów, do których przechodzi się za pomocą łącz elektronicznych

Internet Łączy właściwości mówionej i pisanej formy mowy Język w Internecie: Łączy właściwości mówionej i pisanej formy mowy Akronimy-wyrazy utworzone z 1. liter wyrazów zdania lub wyrażenia(najcz. ang.), np. BTW, GOK Powrót do pisma piktograficznego - emotikony Osobliwa interpunkcja i ortografia Opisy akcji i zachowań niewerbalnych

Polityka Styl retoryczny: Pouczenie słuchacza Przekonane słuchacza do stanowiska czy racji mówiącego Poruszenia jego emocji Zaspokojenie jego gustów estetycznych

Polityka Nowomowa: Fun. perswazyjna Dychotomiczny obraz świata Wyraziste narzucanie oceny - etykietowanie Fun. magiczna-tworzenie rzeczywistości Nieweryfikowalność Uboga leksyka Fun. kontrolna-rytualizacja

Polityka Polski język polityki po 1989 roku: Reakcja na nowomowę Mała konwencjonalizacja Nowe gatunki: debaty parlamentarne i prezydenckie, orędzia, konferencje prasowe Podstawą wiarygodności języka jest jego zw. z polszczyzną potoczną, kolokwialną Antyetykieta językowa Wyrazy-etykietki Przerost formy nad treścią

Media Na jakość języka mediów miały wpływ zmiany w l. 90-tych; przejście do polszczyzny potocznej jako manifestacja odejścia od cenzury, protest przeciwko nowomowie.

Język mediów Unifikacja: zacierania się różnica między językiem radia, gazet, TV Uproszczenie reguł językowych Zwiększenie swobody form związanych z etykietą językową Udramatyzowanie relacji Egzaltowane przymiotniki, używanie superlatywów Dostosowanie do gustów odbiorcy-kicz językowy

Język mediów Inf. zwrócona na sama siebie, a nie na to czego dotyczy Sprymityzowanie kompetencji językowych Schematyczność i inercja językowa Epatowanie wulgaryzmami, prostacka gra półsłówkami Retoryka ostrego konfliktu: metaforyka militarna, jednoznaczne etykietki

Język mediów Ekspansja wyrazów obcych Rankingowe widzenie rzeczywistości Neologizmy i okazjonalizmy Dążenie do skrótowości Nonszalancja językowa u dziennikarzy Zliberalizowały się reguły etykiety językowej Wzrost fun. fatycznej języka