KONCEPCJA PRZESTRZENNEGO ZAGOSPODAROWANIA KRAJU 2030 Projekt z 25 stycznia 2011 r. Metropolia sieciowa 2030 Marceli Niezgoda Podsekretarz Stanu, Ministerstwo Rozwoju Regionalnego 23 lutego 2011 r., Lublin

Czym jest KPZK 2030? KPZK jest najważniejszym krajowym dokumentem strategicznym dotyczącym planowania przestrzennego. Zgodnie z nowym systemem KPZK 2030 stanowi element DSRK i SSRK, które równorzędnie traktują aspekt przestrzenny i społeczno-gospodarczy. KPZK 2030 zrywa z dychotomią planowania przestrzennego i społeczno-gospodarczego: wprowadza współzależność celów polityki przestrzennej z celami polityki regionalnej, wzmacnia efektywność i kreatywność instytucji odpowiedzialnych za planowanie przestrzenne, łączy poziom programowania z poziomem operacyjnym. KPZK będzie stanowić podstawę nie tylko dla planów zagospodarowania przestrzennego województw (PZPW) ale i dla polityk publicznych posiadających wpływ terytorialny i strategii rozwoju regionalnego w perspektywie najbliższych dwudziestu lat. KPZK jest dokumentem planistycznym nowej generacji. KPZK 2030 powstała w oparciu o ustawę o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z 27 marca 2003 r.

Podstawowe tezy KPZK 2030 KPZK 2030 opiera wizję zagospodarowania kraju na rozwoju sieci powiązań funkcjonalnych krajowych ośrodków wzrostu opartej na policentrycznej metropolii sieciowej. Policentryczna metropolia sieciowa jest siecią dobrze powiązanych, współpracujących miast. Współpraca miast stanowi warunek dla dynamizowania rozwoju kraju, umożliwia pełniejsze wykorzystanie potencjałów rozwojowych rozmieszczonych w różnych częściach kraju, sprzyja osiąganiu spójności terytorialnej i stanowi przeciwwagę dla szybko rosnącej dominacji stolicy. Rdzeń metropolii sieciowej stanowi 25 najważniejszych polskich miast, do których dowiązano ośrodki subregionalne i lokalne. Policentryczna metropolia sieciowa jest otwarta na oddziaływania sieci europejskich ośrodków metropolitalnych. Odejście od wskazanej w Koncepcji Polityki Przestrzennego Zagospodarowana Kraju z 2001 roku idei rozwoju w pasmach, opartej na tezie zwornikowego położenia Polski w Europie, gdzie rozwój miał zależeć od włączenia się Polski w sieci tranzytowe. Uwzględnienie strefy morskiej w planowaniu rozwoju, dotychczas nieobecnej w strategicznych dokumentach poziomu krajowego oraz wprowadzenie planowania na obszarach funkcjonalnych. Dążenie do przywrócenia w kraju ładu przestrzennego, budowy zintegrowanego hierarchicznego systemu planowania – jako podstawy koordynacji działań rozwojowych minimalizując powstawanie konfliktów.

Wizja przestrzennego zagospodarowania Polski 2030 Polska przestrzeń jest konkurencyjna i innowacyjna dzięki wykorzystaniu potencjału policentrycznej metropolii sieciowej Polska przestrzeń jest zintegrowana i spójna zarówno zewnętrznie, jak wewnętrznie, dzięki czemu wszyscy mieszkańcy uczestniczą w procesach rozwojowych Polska przestrzeń, zachowując bogactwo walorów dziedzictwa przyrodniczego kulturowego, jest rozpoznawalna Polska przestrzeń jest odporna na różne zagrożenia związane z bezpieczeństwem energetycznym naturalnym W polskiej przestrzeni panuje ład dzięki uporządkowanemu systemowi prawnemu i efektywnym instytucjom publicznym KONKURENCYJNOŚĆ I INNOWACYJNOŚĆ BEZPIECZEŃSTWO ŁAD PRZESTRZENNY BOGACTWO I RÓŻNORODNOŚĆ BIOLOGICZNA SPÓJNOŚĆ WEWNĘTRZNA

Cel strategiczny Polityka przestrzennego zagospodarowania kraju realizuje cele rozwoju kraju w odniesieniu do całości przestrzeni polskiej i jej wyodrębnionych elementów. Cel strategiczny odnoszący się do przestrzeni musi więc wspomagać wzrost konkurencyjności Polski, zapewniać sprawność funkcjonowania państwa i jednocześnie promować spójność w jej trzech podstawowych wymiarach. W związku z powyższym cel strategiczny polityki przestrzennego zagospodarowania kraju jest następujący: Efektywne wykorzystanie przestrzeni kraju i jej terytorialnie zróżnicowanych potencjałów rozwojowych dla osiągania ogólnych celów rozwojowych – konkurencyjności, zwiększenia zatrudnienia, sprawności funkcjonowania państwa oraz spójności w wymiarze społecznym, gospodarczym i terytorialnym w długim okresie. Osiąganie tego celu musi się odbywać z zachowaniem spójności przyrodniczo- -kulturowej służącej realizacji konstytucyjnej zasady zrównoważonego rozwoju.

1

Harmonogram prac nad KPZK 2030 Konsultacje społeczne, uzgodnienie międzyresortowe, zebranie opinii (m.in. Komisji Wspólnej Rządu Samorządu Terytorialnego, Komitetu Rady Ministrów do Spraw Informatyzacji i Łączności, PRGP oraz Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska i Generalnego Inspektora Sanitarnego), luty – I połowa marca Tematyczne spotkania konsultacyjne w: Zielonej Górze nt. współpracy transgranicznej, Lublinie nt. metod pomocy obszarom peryferyjnym i problemowym, Bydgoszczy nt. współpracy miast i policentrycznej metropolii sieciowej, Szczecinie nt. zintegrowanego planowania na morzu i lądzie Warszawie – podsumowanie wniosków z konsultacji społecznych i uzgodnień międzyresortowych 21 lutego 23 lutego 28 lutego 14 marca II połowa marca Posiedzenie Zespołu ds. Infrastruktury Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego Posiedzenie plenarne Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego Posiedzenie Komitetu Koordynacyjnego ds. Polityki Rozwoju, Posiedzenie Państwowej Rady Gospodarki Przestrzennej i prezentacja stanowiska PRGP do KPZK 2030 (Warszawa, MRR), Przyjęcie dokumentu przez Radę Ministrów 21 lutego 23 lutego 24 lutego 2 marca 22 lub 29 marca

Ministerstwo Rozwoju Regionalnego, Uwagi i wnioski prosimy kierować do 2 marca 2011 r. na adres: konsultacje_kpzk@mrr.gov.pl lub na adres pocztowy: Ministerstwo Rozwoju Regionalnego, Departament Koordynacji Polityki Strukturalnej, ul. Wspólna 2/4, 00-926 Warszawa z dopiskiem „Konsultacje KPZK 2030”