DELPHI 2005 Ryszard Gokieli Zakład Fizyki Wielkich Energii Seminarium Zakładowe, 13.XII.2005 czyli: co się dzieje z danymi LEP czyli: życie po śmierci

Warszawska grupa DELPHI IPJ, Z-d VI M.Bluj R.Gokieli J.Hoffman K.Nawrocki R.Sosnowski M.Szczekowski M.Szeptycka P.Zalewski IFD UW K.Doroba K.Grzelak M.Trochimczuk

Działalność w roku publikacji w czasopismach recenzowanych (opublikowanych bądź zaakceptowanych do publikacji) – ponadto kilka publikacji zbiorczych, ze wszystkich eksperymentow LEPu 25 prezentacji na letnich konferencjach (EPS- HEP, Lepton-Photon) ~30 publikacji w przygotowaniu, na różnych poziomach zaawansowania – celem jest praktyczne zakończenie działalności, tzn. opublikowanie olbrzymiej większości artykułów, do końca 2006 roku – na pewno nie uda się to dla wszystkich artykułów

Działalność grupy warszawskiej w 2005 M.Bluj: na ukończeniu praca doktorska, oparta częściowo na danych DELPHI Poszukiwania bozonów Higgsa w ramach uogólnionego nieminimalnego sektora Higgsa R.Gokieli: organizacja obliczeń i dostępu do danych; udział w kierowaniu eksperymentem – udział w archiwizacji danych (?) K.Doroba, K.Grzelak: przygotowanie publikacji

M.Bluj: praca doktorska

Archiwizacja danych LEP Pomysł pochodzi od dyrekcji CERNu Jest całkiem prawdopodobne, że za 5 czy może 15 lat narodzi się nowa, bardzo atrakcyjna teoria, z konkretnymi przewidywaniami dla oddziaływań e + e - w zakresie energii LEP Dane LEPu są tak precyzyjne, że z pewnością byłoby istotne sprawdzenie takiej teorii na tych danych Warto więc zrobić wysiłek, aby umożliwić korzystanie z tych danych przez najbliższe lat, również przez nie-specjalistów!

Archiwizacja danych LEP

Archiwizacja danych: problemy

Proces publikacji wyników w DELPHI Jak publikować prace mające 500 autorów, aby każdy mógł się wypowiedzieć, a jego opinia wzięta pod uwagę? Pierwsze wersje artykułu powstają w grupie ludzi ludzi pracujących nad podobnym problemem. Nie ma limitu czasu. Dopiero od momentu wyjścia na zewnątrz procedura staje się mocno sformalizowana: zaczyna się proces zbierania opinii od wszystkich uczestników eksperymentu. Wszystkie nadsyłane komentarze muszą zawsze jasno wskazywać konkretny tekst, do którego się odnoszą: trzeba podać numer strony i numer linii.

Proces publikacji – Draft 1 Komentarze moga dotyczyć wyłącznie spraw merytorycznych, tzn. jego treści fizycznej. Jeśli jest wiele komentarzy, a zwłaszcza jeśli autorzy nie mogą czy nie chcą spełnić ich wszystkich (np. w przypadku sugestii sprzecznych), organizuje się tzw. seminarium. Dyskutuje się tam jedynie kwestie prezentacji, tzn. otrzymane uwagi i odpowiedzi autorów. Celem jest uzyskanie jednomyślności wewnatrz współpracy.

Proces publikacji – Draft 2 Musi powstać najwyżej 2 tygodnie po Drafcie 1. Jeśli proces zbierania uwag i odpowiadania na nie trwa dłużej, to Draft 1 jest rozsyłany ponownie. Aby czytelnicy mieli artykuł świeżo w pamięci. Komentarze moga dotyczyć wyłącznie spraw językowch - treści fizycznej już się nie dyskutuje. Po tym etapie kończy się zbieranie uwag od współautoròw. Gotowa praca jest przekazywana jeszcze recenzentowi wewnętrznemu, poczem zostaje wysłana do recenzenta CERNowskiego, a po uzyskaniu jego zgody – do czasopisma. Dopiero po uzyskaniu tej zgody pracę uznaje się za opublikowaną.

Proces publikacji – instytucja redaktora Prawdziwy przełom w sprawności prowadzenia procesu publikacji nastąpił, gdy wprowadzono instytucję redaktora (editor). Był to (w miarę) doświadczony fizyk, niezajmujący się bezpośrednio daną tematyką (nieznający pracy na poziomie Draftu 0). Zostawał on mianowany w momencie powstania Draftu 1 i od tej chwili to on, a nie prawdziwi autorzy był odpowiedzialny za treść artykułu. Zapewniło to, że artykuły zaczęły od razu wyglądać tak, jak chcieliby je widzieć czytelnicy!