Zamachy na życie Hitlera… Na podstawie filmu „Walkiria” Zamachy na życie Hitlera…

Krótki zarys historii Niemiec do zamachu w 1944 r. Przegrana wojna w 1918 roku wywołała głęboki kryzys gospodarczy w Niemczech, ale przede wszystkim dała społeczeństwu niemieckiemu poczucie krzywdy. Ludność, która została wychowana w duchu pruskim zawsze uważała, że jej kraj ma predyspozycje do wprowadzenia nowego ładu światowego. Cały twór Republiki Weimarskiej szczególnie potęgował nienawiść do państw ententy, które ów porządek narzuciły(Rep. Weimarska utworzona w czasie konferencji wersalskiej 1918-1919, narzucony został ustrój republiki demokratyczno- parlamentarnej, gdzie głową państwa był prezydent).

Philipp Freiherr von Boeselager o Republice Weimarskiej: „[…]Dla nas, Niemców, sytuacja była niezrozumiała: zachodnia część Niemiec w ogóle nie ucierpiała podczas działań wojennych i oto pokój, który uznawaliśmy za niesprawiedliwy, doprowadzał nasz kraj do ruiny pod obcą okupacją. Okupacja bowiem, nawet nie przebiega spokojnie, nijak nie może wzmocnić przyjaźni między narodami […]”

Na fali niezadowolenia społecznego pojawiła się w 1919 roku nowa partia- faszystowska, która w rok później przyjęła nazwę Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników(NSDAP). Jak się szybko okazało zaczęła ona zdobywać coraz więcej zwolenników, powodów było kilka: - kryzys gospodarczy. - niechęć ludności do okupanta. - charyzmatyczny przywódca.

Heil Hitler, Mein Führer !!!!

Urodzony w 1889 roku dyktator III Rzeszy Niemieckiej i twórca zasad nazizmu(Nazizm jako ideologia pokonanych, rozczarowanych i spragnionych odwetu był przepełnionym nienawiścią programem negacji powojennego ładu; zwracał się przeciw liberalizmowi, systemowi wielopartyjnemu i parlamentaryzmowi, demokracji, marksizmowi, komunizmowi i pacyfizmowi, które uznawał za inspirowane i wspierane przez Żydów; występował przeciwko chrześcijaństwu i Kościołom, próbując stworzyć własną „religię germańską”. Nazizm wymagał nie tylko lojalności i posłuszeństwa, ale i czynnego wspierania ruchu, m.in. przez doskonalenie „narodowosocjalistycznego instynktu”. )

W 1923 próbował przejąć władzę podczas tzw. puczu monachijskiego W 1923 próbował przejąć władzę podczas tzw. puczu monachijskiego. Za zdradę stanu został osadzony w więzieniu, gdzie powstało jego najsłynniejsze dzieło Mein Kampf. Kiedy pod koniec 1924 roku zostaje zwolniony przedterminowo z więzienia jego pierwszym posunięciem jest reaktywowanie uśpionych struktur NSDAP. Nauczony na błędach tym razem próbuje dojść do władzy drogą legalną- w wyborach 1930 roku narodowi socjaliści zdobywają 107 mandatów do parlamentu. W 1933 roku oficjalnie zostaje kanclerzem Rzeszy i wprowadza zasady reżimu nazistowskiego do życia politycznego i społecznego kraju.

Bilans strat państw Osi…

Operacja „ Walkria”

Walkirie w dosłownym tłumaczeniu to „ wybierające zabitych” Walkirie w dosłownym tłumaczeniu to „ wybierające zabitych”. W mitologii germańskiej przedstawiane jako młode kobiety posyłane przez Odyna na pola bitew w celu rozstrzygnięcia, którzy z wojowników mogą zginąć, a następnie trafić do Walhalli. Jeździły konno, zaś blask ich tarcz wytwarzał zorzę polarną. Według legendy walkirie potrafiły zmieniać się w kruki i wilki.

Geneza zamachu Grupa wysokich oficerów Wermachtu , w związku pogarszającą się sytuacją armii niemieckiej na obu frontach, zdecydowała się na przeprowadzenie śmiałej akcji mającej na celu po pierwsze zabicie Führera, po drugie zaś przejęcie władzy w Berlinie, a co za tym idzie doprowadzenie do zakończenia działań wojennych na froncie zachodnim i skupienie całej uwagi na walce ze Związkiem Radzieckim. Spiskowcy przewidywali powrót III Rzeszy do granic z 1914 roku, jednak z uwzględnieniem wszystkich nabytków wschodnich od 1939 roku.( Sprawa polska)

Niemcy na różnych etapach dziejowych Niemcy w latach 1871-1914 Niemcy podczas I wojny światowej

Niemcy w latach 1918-1923 Niemcy w latach 1923-1939

Uczestnicy zamachu ‘44 Henning von Treskow ( 1901- 1944) W chwili wybuchu wojny był oficerem sztabowym dywizji piechoty, a następnie oficerem sztabu Grupy armii Środek, walczącej na terenie ZSRR. Awansowany do stopnia generała-majora, objął stanowisko szefa sztabu 2 Armii. Od pierwszych dni wojny opowiadał się za usunięciem Hitlera. Dzień po nieudanym zamachu popełnił samobójstwo, aby uniknąć aresztowania.

Rzeczywistość FILM

Philipp Freiherr von Boeselager o Treskowie: „[…] Siła jego osobowości, w połączeniu z autentyczną, ale wcale nie ostentacyjnie okazywaną pobożnością, w naturalny niejako sposób udzielała się otoczeniu […] Jego obecność w grupie przyciągała innych na zasadzie naturalnego magnetyzmu. Nigdy jednak nie odbywało się to na siłę, a wszyscy sami i spontanicznie starali się do niego zbliżyć […]. Doświadczenia wojny i obcowanie ze śmiercią nie uczyniły z niego człowieka przesadnie zatwardziałego w swoich przekonaniach. Wyrażał swoje uczucia powściągliwie, kochał przyrodę i przy każdej okazji zachwycał się dziełem Stwórcy […].”

Friedrich Olbricht (1888- 1944) Żołnierz I wojny światowej, po jej zakończeniu pozostał w wojsku na stanowiskach sztabowych. W latach 1938-1940 dowodził 24. dywizją piechoty walczącą w Polsce. Od 1940 r. szef Allgemeine Heeresamt Naczelnego Dowództwa wojsk Lądowych (OKH). Przekonany o katastrofie, do jakiej doprowadzą rządy Hitlera, brał czynny udział w organizowaniu opozycji wśród wyższych oficerów. Zginął rozstrzelany z płk. Stauffenbergiem w noc po zamachu na Hitlera.

Friedrich Olbricht

Ludwig Beck (1880- 1944) Urodzony w Wiesbaden, był wychowywany w konserwatywnej, pruskiej rodzinie o wojskowych tradycjach. Podczas I wojny światowej służył na froncie zachodnim. Po jej zakończeniu pozostał w wojsku i piął się po drabinie wojskowej kariery, by w 1933 stać się członkiem sztabu generalnego w randze generała. W dwa lata później został jego szefem.

Carl Goerdeler (1884- 1995) Był typowany na kanclerza w przypadku powodzenia spisku generałów i oficerów z 20 lipca 1944 (prezydentem miał zostać generał Ludwig Beck). Zamach jednak nie powiódł się. Goerdeler błąkał się przez jakiś czas po Prusach, zanim go nie rozpoznano i aresztowano.

Claus von Stauffenberg

Tom Cruise jako Claus von Stauffenberg :

Urodzony 15 listopada 1907 roku w Bawarii w rodzinie arystokratycznej o długiej historii związanej ze służbą wojskową. W 1926 roku wstąpił do rodzinnego 17. pułku kawalerii w Bambergu. To wydarzenie rozpoczęło karierę wojskową zwieńczoną stopniem pułkownika. Do wstąpienia do ruchu oporu namówił go jego wuj Nikolaus Graf von Üxküll-Gyllenband już w 1939 roku. Nie mając wystarczającego autorytetu i pozycji w Wermachcie jego spisek nie wychodził poza mury wyobraźni. Wszystko się zmieniło w 1943 roku, kiedy to został przeniesiony do Ogólnego Urzędu Sił Zbrojnych, gdzie jego przełożonym był Friedrich Olbricht.

Nina von Stauffenberg o mężu: "Pozwalał rzeczom wpływać na niego, po czym rozważał je... Jedną z cech jego charakteru było odgrywanie z prawdziwą przyjemnością adwokata diabła. Konserwatyści byli przekonani, że był okrutnym nazistą, a okrutni naziści byli przekonani, że był nieprzejednanym konserwatystą. Nie był ani jednym, ani drugim.”

20 lipiec 1944 roku 10.15 Stauffenberg ląduje w Kętrzynie. 11.30 – 12.30 Przygotowanie ładunków. 12.30 Początek odprawy z udziałem Hitlera. 12.45 Detonacja ładunku wybuchowego. 13.15 Stauffenberg wyrusza w drogę powrotną do Berlina. 14.00 Początek śledztwa w sprawie wybuchu. Ok. 15 Stauffenberg dociera do Berlina. 16.00 Generał Fromm dowiaduję się, że Hitler przeżył zamach. Ok. 16.30 Rozpoczęcie akcji Walkiria mimo sprzeciwu gen. Fromma. 18.30 Oddziały gwardii okrążają dom Goebbelsa w celu pojmania ministra propagandy III Rzeszy. 19.00 Goebbels przekonuje dowódcę oddziału, że Führer żyje . Ok. 20.30 Zmobilizowane oddziały gwardii zostają skierowanie przeciwko spiskowcom. 22.00 Generał Fromm zostaję uwolniony i podejmuje bezpośrednią akcję przeciwko spiskowcom. Po 22 Sąd i egzekucja spiskowców.

Wilczy Szaniec- miejsce wybuchu bomby

21 lipca 1944 wódz Rzeszy przemawia w audycji radiowej, aby zdementować plotki o swojej śmierci i pokazać, że czuwa nad nim Opatrzność, która doprowadzi Niemcy do zwycięstwa. Wkrótce po tym przemówieniu wydaje rozkaz 22 lipca o natychmiastowym rozprawieniu się ze zdrajcami narodu.

Bibliografia: Phillipp Freiherr von Boeselager, Walkiria- Chcieliśmy zabić Hitlera, Katowice 2009. Ian Kerhaw, Walkiria. Historia zamachu na Hitlera, Poznań 2009. Karol Grünberg. Adolf Hitler- biografia, Warszawa 1994. Encyklopedia multimedialna PWN. Historia. Atlasy historyczne www.wikipedia.pl

Koniec !!! Dziękujemy