Życie Eskimosów w Arktyce. Badania Antarktydy

Eskimosi-lud Inuit Inuit– grupa rdzennych ludów obszarów arktycznych i subarktycznych Grenlandii, Kanady, Alaski i Syberii. Ludy eskimo-aleuckie należą do rodziny ludów pochodzenia azjatyckiego oraz dzielą się na dwie główne grupy: Jugytów (używających języków Yupik) oraz Inuitów. Inuitów (Inuit) nie należy mylić z Innu (nazwa spolszczana jako: "Innuici", "Innowie", "Innuitowie") - grupą ludów indiańskich z rodziny Northern East Cree z Quebecu i Labradoru, złożoną z plemion Montagnais i Naskai. W przeszłości upowszechniła się nazwa Eskimosi, obecnie uważana przez wiele osób na Grenlandii i w Kanadzie za obraźliwą, gdyż uważa się, że termin ten wywodzi się od wyrażenia "zjadacze surowego mięsa". Natomiast w językach Inuitów słowo inuk znaczy osoba, natomiast inuit - ludzie.

Życie Eskimosów Większość eskimosów żyje w Arktyce i w Himalajach. Coraz większa emisja zanieczyszczeń, które wraz z wiatrami i prądami morskimi docierają na Arktykę, powodując skażenie mórz i lądu, stanowi zagrożenie dla mieszkańców tych ziem. Część Eskimosów spożywa nadal surowe mięso łowionych fok i wielorybów. W tych warunkach stanowi ono potencjalne zagrożenie życia i zdrowia, gdyż zwierzęta te żyją w coraz bardziej skażonych akwenach, a mięso z nich staje się trucizną[3]. Problemem Eskimosów jest również alkoholizm i inne patologie. Upadająca tradycja, rozpad rodzin oraz przesiedlenia ich do bloków i osiedli mieszkaniowych stają się powodem nadużycia alkoholu. Spotykane jest nawet upijanie się na śmierć.

Badanie Antarktydy Naukowcy podczas badania pokrywy lodowej Antarktydy znaleźli pokłady magmy. Niektórzy uważają, że może to być ukryty, aktywny superwulkan. Odkrycie w końcu potwierdziło wcześniejsze przypuszczenia, że pod grubą warstwą lodu mogą skrywać się aktywne pokłady magmy. Znanych jest kilka wygasłych już wulkanów, które na przestrzeni milionów lat wyrosły wzdłuż brzegu Antarktydy i na pobliskich wyspach. Jednak dopiero teraz naukowcom udało się po raz pierwszy znaleźć dowód na obecnie występującą aktywność wulkaniczną na tych terenach.

Antarktyda Antarktyda – kontynent o powierzchni około 14,0 mln km², znajdujący się na półkuli południowej Ziemi, prawie w całości w strefie podbiegunowej. Większa część kontynentu pokryta jest polarną czapą lodową, jest on praktycznie niezamieszkany przez ludzi, nie licząc personelu 37 stacji badawczych. Antarktyda jest jedynym kontynentem, na terenie którego nie ma żadnego państwa. Status Antarktydy jest regulowany przez traktat antarktyczny, który zamroził roszczenia terytorialne.

Antarktyda. Warunki naturalne. Świat roślinny. Antarktyda jest lodową pustynią, na której jedynie na niewielkich, nadmorskich skrawkach lądu, niepokrytych lodem, występuje bardzo skąpa roślinność złożona głównie z mchów, porostów i naziemnych glonów oraz tylko 2 gatunki zielnych roślin kwiatowych: trawy — śmiałka antarktycznego (Deschampsia antarctica) i kolobant (Colobanthus, z rodziny goździkowatych).

Arktyka Arktyka – obszar Ziemi otaczający biegun północny. Jej granice określa się w różny sposób. Według definicji klimatyczno-ekologicznej wyznacza ją lipcowa izoterma +10 °C, która w przybliżeniu pokrywa się również z północną granicą wegetacji drzew. Według innej, Arktykę ogranicza koło podbiegunowe północne, co jednak sprawia, że w jej obrębie znajdują się również duże obszary Norwegii i Szwecji o dość umiarkowanym klimacie. Arktyka obejmuje część Rosji, Kanady, Norwegii, Szwecji, Finlandii, Alaskę (Stany Zjednoczone), Grenlandię (terytorium duńskie), Islandię oraz Ocean Arktyczny.

Opracowali: Piotr Romaniak & Karol Rudolphi Dziękujemy za uwagę. Opracowali: Piotr Romaniak & Karol Rudolphi