Zabytki Starożytnego Rzymu

Forum Romanum Forum Romanum ,inna nazwa to Forum Magnum – najstarszy plac miejski w Rzymie, otoczony sześcioma z siedmiu wzgórz. Główny polityczny, religijny i towarzyski ośrodek starożytnego Rzymu, miejsce odbywania się najważniejszych uroczystości publicznych. Świątynia Saturna ^ Rynek ten skupiał życie towarzyskie miasta, a wokół niego mieściły się budynki użyteczności publicznej np. termy.

Świątynia Westy Świątynia została zbudowana w pobliżu budynku Regii. Była wielokrotnie niszczona przez pożary. Zachowane ruiny są pozostałością świątyni zbudowanej w 191 r. przez cesarzową Julię Domnę, żonę cesarza Septymiusza Sewera. Świątynia z końca II w. zbudowana została na planie koła o średnicy 15,0 m, dach wspierał się na otaczającej budynek kolumnadzie złożonej z 16 kolumn w stylu korynckim. Wnętrze budynku podzielone było na dwie części: w jednej, dostępnej mieszkańcom, płonął wieczny ogień, część druga sanktuarium przeznaczona była na świętości mające zapewnić bezpieczeństwo i pomyślność miasta. Posąg bogini umieszczony był w przedsionku. Neron postanawia ponownie opuścić Rzym. W świątyni Westy mdleje, a później opowiada, że bogini przestrzegła go przez wyjazdem. Nienawidzi miasta i pragnie, by bogowie zrównali je z ziemią.

Circus Maximus Cyrk Nerona był miejscem kaźni chrześcijan po oskarżeniu ich przez Nerona o podpalenie Rzymu. Znajdował się na terenie dzisiejszego Watykanu. Budowę rozpoczął Kaligula jako miejsce do wyścigów rydwanów.  Tacyt, tak opisał rozgrywające się tam tragiczne sceny: "A śmierci ich przydano to urągowisko, że okryci skórami dzikich zwierząt ginęli rozszarpywani przez psy albo przybici do krzyżów, albo przeznaczeni na pastwę płomieni; gdy zabrakło dnia, palili się służąc za nocne pochodnie. Na to widowisko ofiarował Neron swój park i wydał igrzyska w cyrku, gdzie w przebraniu woźnicy z tłumem się mieszał lub na wozie stawał". Circus Maximus– najstarszy i największy cyrk starożytnego Rzymu. Był usytuowany pomiędzy wzgórzami Palatynu i Awenty. Jego początki wiążą się z panowaniem Tarkwiniusza Starego. Od VI w. p.n.e. do IV w. cyrk wielokrotnie rozbudowywano i przebudowywano. W ostatecznym kształcie mieścił widownię na 250 000 osób i miał wymiary 544 x 129 m. Rozgrywano w nim przede wszystkim wyścigi rydwanów, ale nie tylko, np. Juliusz Cezar urządzał także polowania.

Złoty Dom Nerona (Domus Aurea) – rzymski pałac cesarza Nerona zlokalizowany pomiędzy wzgórzami Palatynu i Eskwilinu. Prace budowlane zostały rozpoczęte w 64 r. i były prowadzone do roku 68. Przerwano je po śmierci cesarza. Z uwagi na dużą niepopularność tej inwestycji wśród mieszkańców Rzymu - wysokie jej koszty związane między innymi z szokującym współczesnych przepychem wystrojem, przedsięwzięcie nigdy nie zostało ukończone. Do naszych czasów przetrwały starożytne opisy i pozostałości odkryte podczas prac wykopaliskowych prowadzonych w okresie renesansu. Odkrywcy z XVI wieku sądzili, że natrafili na naturalne groty i nazwali je Grotte di Roma. Pozostałości budowli zostały odnalezione pod innymi budowlami ze starożytności i średniowiecza. Statua muzy

Via Appia Via Appia Antica jest najsłynniejszą ze starożytnych dróg Rzymu, często określana jest jako regina viarum czyli królowa rzymskich dróg. Zaczyna się przy Porta San Sebastiano w Murach Aureliańskich. Na odcinku od Murów Aureliańskich do Katakumb Św. Kaliksta jest udostępniona dla ruchu samochodowego, co stanowi pewne utrudnienie dla osób, które chciałyby przemierzyć drogę pieszo. Pierwszy odcinek drogi z Wiecznego Miasta do Kapui powstał w 312 roku p.n.e. na polecenie Appiusza Klaudiusza Caecusa, sprawującego wtedy urząd cenzora. Później drogę przedłużono do portu Brundisium, położonego nad Morzem Adriatyckim, w odległości około 500 km od Rzymu. Via Appia stała się jednym z najważniejszych szlaków handlowych i komunikacyjnych. Wzdłuż Via Appia Antica znajdziemy wiele miejsc, które warto odwiedzić. W Porta San Sebastiano znajduje się Museo delle Mura poświęcone systemowi umocnień w Rzymie. Przy rozwidleniu czterech dróg znajduje się kościół Domine Quo Vadis. Świątynia pochodzi z XVII wieku i została pobudowana na miejscu wcześniejszej kaplicy z IX wieku. Według tradycji ma upamiętniać miejsce spotkania św. Piotra z Jezusem, podczas ucieczki Apostoła ze spalonego przez Nerona Rzymu i prześladowaniami chrześcijan. Święty Piotr zaskoczony spotkaniem miał zapytać: Quo Vadis, Domine? Chrystus odpowiedział, że idzie, żeby dać się powtórnie ukrzyżować. To skłoniło św. Piotra do powrotu do Rzymu, gdzie poniósł śmierć męczeńską. W kościele znajduje się popiersie Henryka Sienkiewicza.

Koniec  Gabrysia Piotrowska