2. Personalizm chrześcijański „Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich, na księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził: Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego? Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, uwieńczyłeś go czcią i chwałą. Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, wszystko złożyłeś pod jego stopy: Owce i bydło wszelakie, i dzikie zwierzęta, Ptaki niebieskie i ryby morskie, wszystko, co szlaki mórz przemierza. O Panie, nasz Panie, jak przedziwne jest Twoje imię na całej ziemi!” (Psalm 8,4-10)

2. Personalizm chrześcijański Bóg rozmawia z Adamem i Ewą (obraz zażyłości utraconej wskutek grzechu pierworodnego), szczegół ilustracji do Księgi Rodzaju w Biblii Moutier Grandval, Muzeum Brytyjskie, Londyn

Godność osoby ludzkiej wynika wprost z faktu, że człowiek został stworzony na obraz i podobieństwo Boże. Przez Stwórcę został on ustanowiony panem wszystkich stworzeń ziemskich. Zatem to Bóg jest pierwszą przyczyną i źródłem godności człowieka, który ku Niemu nieustannie zdąża. Godność człowieka wyjaśnia się jednak naprawdę dopiero w tajemnicy Słowa Wcielonego. To Chrystus objawia w pełni człowieka samemu człowiekowi, ukazując mu jego najwyższe powołanie. 2. Personalizm chrześcijański

Człowiek, jako byt stworzony na obraz i podobieństwo Boga, a nadto odkupiony w Jezusie Chrystusie, ma niezbywalną osobową godność. Dane mu zostały władza rozumu, aby mógł poznawać Stwórcę, świat i siebie samego, a także wolna wola, aby mógł w odpowiedzialny sposób wybierać. Każdej ludzkiej jednostce przysługuje osobowa godność od momentu poczęcia aż do naturalnej śmierci. 2. Personalizm chrześcijański

Godność osobowa to wartość człowieka, która jest stała, niezniszczalna, zobowiązująca, wrodzona. Nie można się jej pozbyć, tak jak nie można się pozbyć własnej natury. 2. Personalizm chrześcijański Norma personalistyczna głosi, że każdy człowiek jest osobą (łac. persona), ma swój cel i nie może być przez nikogo traktowany jako środek do celu i narzędzie w rękach innych.

2. Personalizm chrześcijański „Kościół, rozważając wnikliwie tajemnicę odkupienia, uświadamia sobie tę wartość zawsze z tym samym zdumieniem i czuje się powołany, by głosić ludziom wszystkich czasów tę «ewangelię» – źródło niezłomnej nadziei i prawdziwej radości dla każdej epoki dziejów. Ewangelia miłości Boga do człowieka, Ewangelia godności osoby i Ewangelia życia stanowią jedną i niepodzielną Ewangelię. To dlatego właśnie człowiek, człowiek żyjący, stanowi pierwszą i podstawową drogę Kościoła”. (Jan Paweł II, Evangelium vitae, 2)

2. Personalizm chrześcijański Każdemu z nas powierzona jest troska o to, aby ludzkiej godności nie poniżano. Każdy jest zobowiązany, aby we własnym środowisku życia, pracy, nauki dbać o jej poszanowanie. Jako uczestnicy życia społecznego mamy dzięki swoim wyborom i obywatelskiej aktywności sprawiać, że osoba ludzka stanie się ośrodkiem życia społecznego oraz celem działalności politycznej i ekonomicznej.