Bóstwo i człowieczeństwo Jezusa w czwartej Ewangelii Ewangelia wg św. Jana Bóstwo i człowieczeństwo Jezusa w czwartej Ewangelii

Jezus w J: Prawdziwy człowiek Prawdziwy Bóg Wypełnia wolę Ojca Jest panem sytuacji

Chrystologia Prolog (J 1, 1 - 18): 1 Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. 2 Ono było na początku u Boga. 3 Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. 4 W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, 5 a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. 6 Pojawił się człowiek posłany przez Boga - Jan mu było na imię.

Chrystologia 7 Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. 8 Nie był on światłością, lecz posłanym, aby zaświadczyć o światłości. 9 Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. 10 Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. 11 Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. 12 Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego - 13 którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili.

Chrystologia 14 A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy. 15 Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: «Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie». 16 Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali - łaskę po łasce. 17 Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. 18 Boga nikt nigdy nie widział, Ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył.

Prolog (J 1, 1 - 18) Hymn poetycki Streszczenie teologii Ewangelii Tajemnica istnienia Syna (zstępuje z nieba, potem zniża się do poziomu ludzi) Tajemnica Syna, gdy przebywał w niebie, potem zszedł na ziemię i znów wrócił do Ojca

Prolog (J 1, 1 - 18) Przywołanie Rdz 1, 1 – 5 (w chwili stwarzania Słowo istniało; niestworzone; od zawsze w obecności Ojca; było Bogiem) Bóg stwarza świat wypowiadając słowa „niech się stanie..”; słowo ma moc stwórczą

Prolog (J 1, 1 - 18) Stwórcze Słowo Boga było źródłem wszelkiego życia Grzesząc, ludzie odrzucili światłość Boga i tym samym w dziele stworzenia pojawiła się ciemność i zło Ostatecznie ciemność nie pokonała światłości (por. Rdz 3, 15)

Prolog (J 1, 1 - 18) Jan Chrzciciel (J 1, 6 – 8): - Przychodzi, by przypomnieć ludziom o świetle - Wzmianka rozbija strukturę hymnu

Prolog (J 1, 1 - 18) Odrzucenie światłości - Siły ciemności i zła (bezpośrednia aluzja do żydów) odrzuciły Jezusa - Zapowiedź pierwszej części księgi (zob. J 8,12; 9,5; 12,46; 3,19-20) - Światło przyszło na ziemię będącą Jego własnością, lecz lud, mimo iż Mojżesz i prorocy przygotowywali Izraelitów na to przyjście, odrzucił Słowo

Prolog (J 1, 1 - 18) Przyjęcie światłości (J 1, 12 – 13) - Byli tacy, którzy uwierzyli Słowu - Druga część Ewangelii jest obietnicą zbawienia daną wierzącym - Pojawia się nowe stworzenie – ono zastąpi stare pokolenia, które odrzuciły Boga

Prolog (J 1, 1 - 18) Nowe przymierze (J 1, 14 – 18) - Zajmuje miejsce starego przymierza - W nowym przymierzu miejscem chwały i obecności Boga jest człowieczeństwo i ciało Wcielonego Słowa (w starym – namiot spotkania)

Jezus Panem sytuacji Centralna postać w J Wszystkie inne postaci są skoncentrowane na Jezusie Wszystko dzieje się zgodnie z wolą Jezusa Jezus wie o wszystkim co ma się wydarzyć Spełnia wolę Ojca

Jezus – człowiek J 2, 13 – 16 13 Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. 14 W świątyni napotkał siedzących za stołami bankierów oraz tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie. 15 Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. 16 Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: «Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca targowiska!»

Jezus – Bóg i człowiek J 4, 1 – 9 „ 7 Nadeszła tam kobieta z Samarii, aby zaczerpnąć wody. Jezus rzekł do niej: «Daj Mi pić!» 8 Jego uczniowie bowiem udali się przedtem do miasta dla zakupienia żywności.

Jezus – Bóg i człowiek J 4, 31 – 34 31 Tymczasem prosili Go uczniowie, mówiąc: «Rabbi, jedz!» 32 On im rzekł: «Ja mam do jedzenia pokarm, o którym wy nie wiecie». 33 Mówili więc uczniowie jeden do drugiego: «Czyż Mu kto przyniósł coś do zjedzenia?» 34 Powiedział im Jezus: «Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał, i wykonać Jego dzieło.

Jezus – Bóg i człowiek J 5, 19 – 23 19 W odpowiedzi na to Jezus im mówił: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Syn nie mógłby niczego czynić sam od siebie, gdyby nie widział Ojca czyniącego. Albowiem to samo, co On czyni, podobnie i Syn czyni. 20 Ojciec bowiem miłuje Syna i ukazuje Mu to wszystko, co On sam czyni, i jeszcze większe dzieła ukaże Mu, abyście się dziwili. 21 Albowiem jak Ojciec wskrzesza umarłych i ożywia, tak również i Syn ożywia tych, których chce. 22 Ojciec bowiem nie sądzi nikogo, lecz cały sąd przekazał Synowi, 23 aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał.

Jezus – Bóg i człowiek J 6, 67 – 71 67 Rzekł więc Jezus do Dwunastu: «Czyż i wy chcecie odejść?» 68 Odpowiedział Mu Szymon Piotr: «Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. 69 A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Świętym Boga». 70 Na to rzekł do nich Jezus: «Czyż nie wybrałem was dwunastu? A jeden z was jest diabłem». 71 Mówił zaś o Judaszu, synu Szymona Iskarioty. Ten bowiem - jeden z Dwunastu - miał Go wydać.

Jezus – Bóg i człowiek J 7, 1. 25 – 27 1 Potem Jezus obchodził Galileę. Nie chciał bowiem chodzić po Judei, bo Żydzi mieli zamiar Go zabić. 25 Niektórzy z mieszkańców Jerozolimy mówili: «Czyż to nie jest Ten, którego usiłują zabić? 26 A oto jawnie przemawia i nic Mu nie mówią. Czyżby zwierzchnicy naprawdę się przekonali, że On jest Mesjaszem? 27 Przecież my wiemy, skąd On pochodzi, natomiast gdy Mesjasz przyjdzie, nikt nie będzie wiedział, skąd jest». → „godzina Jezusa”

Jezus – Bóg i człowiek J 11, 32 – 36 32 A gdy Maria przyszła do miejsca, gdzie był Jezus, ujrzawszy Go upadła Mu do nóg i rzekła do Niego: «Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł». 33 Gdy więc Jezus ujrzał jak płakała ona i Żydzi, którzy razem z nią przyszli, wzruszył się w duchu, rozrzewnił i zapytał: «Gdzieście go położyli?» 34 Odpowiedzieli Mu: «Panie, chodź i zobacz!». 35 Jezus zapłakał. 36 A Żydzi rzekli: «Oto jak go miłował!»

Godzina Jezusa J 13, 1 – 3 1 Było to przed Świętem Paschy. Jezus wiedząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował. 2 W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty syna Szymona, aby Go wydać, 3 wiedząc, że Ojciec dał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie,

Godzina Jezusa Rozpoczyna się wieczerzą Wydarzenia w Wieczerniku zajmują u Jana aż 5 rozdziałów (J 13 – 17) Cała misja Jezusa zdążała do tego momentu Wszystko, co Jezus głosił i zapowiadał wypełnia się w Jego śmierci, a potem w zmartwychwstaniu

Godzina Jezusa (J 13, 21 - 28) 21 To powiedziawszy Jezus doznał głębokiego wzruszenia i tak oświadczył: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeden z was Mnie zdradzi». 22 Spoglądali uczniowie jeden na drugiego niepewni, o kim mówi. 23 Jeden z uczniów Jego - ten, którego Jezus miłował - spoczywał na Jego piersi. 24 Jemu to dał znak Szymon Piotr i rzekł do niego: «Kto to jest? O kim mówi?» 25 Ten oparł się zaraz na piersi Jezusa i rzekł do Niego: «Panie, kto to jest?» 26 Jezus odparł: «To ten, dla którego umaczam kawałek chleba, i podam mu». Umoczywszy więc kawałek chleba, wziął i podał Judaszowi, synowi Szymona Iskarioty 27 A po spożyciu kawałka chleba wszedł w niego szatan. Jezus zaś rzekł do niego: «Co chcesz czynić, czyń prędzej!». 28 Nikt jednak z biesiadników nie rozumiał, dlaczego mu to powiedział.

Godzina Jezusa J 13, 30 – 33 30 A on po spożyciu kawałka chleba zaraz wyszedł. A była noc. 31 Po jego wyjściu rzekł Jezus: «Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony. 32 Jeżeli Bóg został w Nim otoczony chwałą, to i Bóg Go otoczy chwałą w sobie samym, i to zaraz Go chwałą otoczy. 33 Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Będziecie Mnie szukać, ale - jak to Żydom powiedziałem, tak i teraz wam mówię - dokąd Ja idę, wy pójść nie możecie.

Godzina Jezusa J 18 – rozpoczyna się Męka Jezusa - potok Cedron – Jezus z uczniami, Judasz zna, bo też był uczniem - Jezus wychodzi naprzeciw tych, którzy chcą go pojmać - JA JESTEM - padają na twarz

Godzina Jezusa - Piotr atakuje → Czyż nie mam pić kielicha, który Mi podał Ojciec? (J 18, 11) - ilość wojska, która przychodzi pojmać Jezusa - światło – ciemność - zaparcie się Piotra - brak opisu cierpień Jezusa - postaci pod krzyżem

Podsumowanie Jezus od Ojca, zna Ojca Wie po co przyszedł To co ma nastąpić ujawni Jego chwałę Wszystkie wydarzenia mają swoją kulminację w śmierci na krzyżu Krzyż – wywyższenie, chwała zarówno Ojca, jak i Syna Jezus do końca jest panem sytuacji