Taryfa PSG po wejściu w życie nowego rozporządzenia taryfowego - obecnie i projektowane zmiany GAZTERM 2014

W dniu 17 grudnia 2013 r., decyzją nr DRG-4212-10(19)/2013/22378/ I/AIK/PD/KGa Prezes URE zatwierdził nową  TARYFĘ NR 1 dla usług dystrybucji PALIW GAZOWYCH I USŁUG REGAZYFIKACJI SKROPLONEGO GAZU ZIEMNEGO. Taryfa została opublikowana w „Biuletynie Branżowym Urzędu Regulacji Energetyki – Paliwa Gazowe nr 104/2013 (661)”. Taryfa jest jedna dla całej PSG, ale kwalifikacja do grup taryfowych oraz stawki opłat pozostają różne dla poszczególnych Oddziałów PSG. Nowa taryfa weszła w życie od 1 stycznia 2014 r.

Taryfa opracowana została z uwzględnieniem postanowień: ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r., poz. 1059, z późn. zm.), ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1190, z późn. zm.), rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 28 czerwca 2013 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie paliwami gazowymi (Dz. U. z 2013 r, poz. 820), rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu gazowego (Dz. U. Nr 133, poz. 891, z późn.zm.),

rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 września 2007 r rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 września 2007 r. w sprawie sposobu i trybu wprowadzania ograniczeń w poborze gazu ziemnego (Dz. U. Nr 178, poz. 1252). Instrukcja Ruchu i Eksploatacji Sieci Dystrybucyjnej zatwierdzona decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki nr DRR-4323-69(7)/2013/MKw/APo z dnia 23 grudnia 2013 r.

Zmiany w taryfie (najistotniejsze): Dostosowanie do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 28 czerwca 2013 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie paliwami gazowymi (Dz. U. z 2013 r, poz. 820): Stawki opłat w dystrybucji wyrażone są w gr/m3 oraz gr/(m3/h)za h, Brak opłaty abonamentowej (koszty ‘obsługi handlowej’ w stawkach stałych), Obniżenie krotności przy obliczaniu opłaty z tytułu NPG z 5 do 3. Włączenie do kalkulacji opłat przyłączeniowych ¼ nakładów inwestycyjnych na zakup i montaż szafek na kurek główny/układ pomiarowy, reduktorów i układów pomiarowych o przepustowości pow. 10 m3/h, Rozszerzony katalog bonifikat za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców. Uwzględniono w taryfie zasady udzielania bonifikat z tytułu niedotrzymania standardów jakościowych paliwa gazowego (poprzednio były tylko w IRiESD),

W opłatach za usługi na dodatkowe zlecenie odbiorcy połączenie w jedną opłatę ‘przerwania i wznowienia dostarczania paliwa gazowego’ (stawka stanowi sumę opłaty za obie czynności i jest naliczana dopiero po wykonaniu obydwu czynności), Wprowadzono zasady rozliczeń w ramach usługi dystrybucji zwrotnej (poprzednio były tylko w MSG, GSG) Uwzględniono w stawkach opłat dystrybucyjnych kosztów regazyfikacji gazu ziemnego (dot. Oddziałów w Warszawie, Poznaniu i we Wrocławiu), W związku z ‘odsyłaniem’ w taryfach przedsiębiorstw obrotu do taryfy dystrybucyjnej, zamiana „ZUD” na „Odbiorcę”, Wprowadzono zapisy dotyczące zasad ustalania prognoz zużycia. Zmiana zasad korygowania rozliczeń: w przypadku zawyżenia okres nieobjęty przedawnieniem, a zaniżenia tylko ostatni okres rozliczeniowy, Zmiana zasad naliczania opłat za przekroczenie – wyłączone z obciążania opłatami przekroczenia w następstwie awarii, siły wyższej, uzgodnionych prac w obrębie sieci,

Wprowadzenie stawki za dodatkowy odczyt wykonywany na dodatkowe zlecenie odbiorcy, Rozszerzenie zasad rozliczeń dotyczących umów przerywanych (poprzednio były tylko w MSG, GSG)

Pozostałe zmiany: Rozszerzenie zasad rozliczeń dotyczących umów w okresie rozruchu technologicznego (poprzednio tylko MSG), Podział grup taryfowych od W-5 wzwyż na grupy z indeksem „1” i „2”. Grupy z indeksem 2 dotyczą tych miejsc odbioru, gdzie dostarczany jest gaz na podstawie więcej niż 1 umowy (identycznych co do rodzaju, czyli zawartych na okres co najmniej 1 roku lub na identyczne okresy), Określono przedział tolerancji czasowej dokonania odczytu kwalifikacyjnego (± 10 dni), Możliwość rezygnacji przez klienta ze standardowej szafki i samodzielny jej zakup oraz montaż wraz z poniesieniem kosztów z tym związanych, co skutkuje otrzymaniem bonifikaty

Udzielanie bonifikaty w opłacie za przyłączenie i jednocześnie obciążanie podmiotu ¼ nakładów poniesionych na stację gazową, Zapisy dotyczące wstrzymania dostarczania paliwa gazowego w związku ze zmianą ustawy – prawo energetyczne (Art. 6b), Uszczegółowienie zapisów dotyczących rozliczeń z tytułu przekroczenia mocy umownej w przypadku obowiązywania w danym punkcie odbioru umowy krótkoterminowej i na okres dłuższy niż rok (ewentualne dochodzenie zwrotu dodatkowych kosztów), Obniżenie współczynników korygujących dla umów krótkoterminowych zawieranych na okres 1-2 miesiące o 0,1

Udział % dystrybucji gazów w poszczególnych grupach taryfowych

TO NIE KONIEC ZMIAN Zgodnie z nowym rozporządzeniem taryfowym od 1 sierpnia 2014 r. rozliczenia w sektorze gazowniczym muszą być prowadzone w jednostkach energii (kWh) zamiast obecnych jednostek objętości (m3). To oznacza konieczność opracowania i przedstawienia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki nowej taryfy.

Taryfa w jednostkach energii Nie ulega zmianie charakter taryfy – w dalszym ciągu kwalifikacja do grup taryfowych i stawki opłat za usługę dystrybucji będą zróżnicowane w poszczególnych Oddziałach Spółki (taryfa obszarowa) Generalnie przyjmuje się zasadę, że jeżeli w taryfie nie jest określone inaczej, wszelkie zapisy dotyczące ilości paliwa gazowego oznaczają ilość energii zawartej w paliwie gazowym w kWh, a mocy umownej w odniesieniu do mocy w kWh/h. W procesie przyłączania, w dalszym ciągu operuje się jednostkami objętości (moc przyłączeniowa w m3/h) By zachować dotychczasową dokładność rozliczeń, stawki w jednostkach energii proponujemy z dokładnością do 3 miejsc po przecinku (do tysięcznej części grosza). Rozliczenia końcowe, jak dotychczas, z zaokrągleniem do pełnych groszy. Rozliczeń w jednostkach energii (kWh) za usługę dystrybucji i dokonuje się na podstawie iloczynu ilości dystrybuowanego paliwa gazowego ustalonych w jednostkach objętości (m3) oraz współczynnika konwersji.

Współczynnik konwersji stanowi iloraz ciepła spalania 1 m3 paliwa gazowego określonego w MJ i liczby 3,6. Współczynnik konwersji dla Odbiorców o mocy umownej nie większej niż 110 kWh/h ustalany jest na podstawie średniej arytmetycznej z opublikowanych wartości ciepła spalania (odrębnie dla gazu wysokometanowego, odrębnie dla gazów zaazotowanych Lw i Ls oraz propan-butan) na stronach internetowych Operatora dla poszczególnych miesięcy, z liczby miesięcy odpowiadającej liczbie miesięcy okresu rozliczeniowego, natomiast dla odbiorców o mocy umownej większej niż 110 kWh/h na podstawie średniej ważonej wartości ciepła spalania dla okresu rozliczeniowego. Moc przyłączeniowa z wyjątkiem zapisów w zakresie przyłączenia, oraz zakres metrologiczny Układu pomiarowego wyrażone w jednostkach objętości (m3/h), na potrzeby taryfy będą przeliczane na jednostki energii (kWh/h) z wykorzystaniem współczynnika konwersji (określonego wyżej) oraz ciepła spalania odpowiednio dla gazu wysokometanowego – 39,5 MJ/m3, gazu zaazotowanego, podgrupa Lw – 32,8 MJ/m3, dla gazu zaazotowanego, podgrupa Ls – 28,8 MJ/m3 z zaokrągleniem do 10 kWh/h.

W przypadku konieczności określenia ilości paliwa gazowego oraz Mocy umownej w jednostkach energii dla okresu przed 1 sierpnia 2014 r. przyjmuje się współczynnik konwersji (określony wyżej) oraz ciepło spalania odpowiednio dla gazu wysokometanowego – 39,5 MJ/m3, gazu zaazotowanego, podgrupa Lw – 32,8 MJ/m3, dla gazu zaazotowanego, podgrupa Ls – 28,8 MJ/m3w zaokrągleniu do 1 kWh w przypadku ilości paliwa gazowego, a do 10 kWh/h w przypadku Mocy umownej. Zapisy przejściowe W związku ze zmianą w nowym rozporządzeniu taryfowym progu kwalifikacji odbiorców do grup w których istnieje obowiązek zamawiania mocy umownej na 110 kWh/h dla odbiorców gazów zaazotowanych proponujemy zapis pozwalający by Odbiorcę, który na dzień wejścia w życie niniejszej taryfy jest rozliczany w grupie taryfowej L-4 (gaz zaazotowany), Operator może do dnia 30 września 2015 r., rozliczać odpowiednio w grupie taryfowej Lw-4 (gaz zaazotowany podgrupy Lw o nominalnym cieple spalania 32,8 MJ/m3) lub Ls-4 (gaz zaazotowany podgrupy Ls o nominalnym cieple spalania 28,8 MJ/m3), pomimo odbioru paliwa gazowego w ilości większej niż 110 kWh/h

Ze względu, że nowe zasady rozliczeń zostaną wprowadzone w trakcie roku gazowego 2014 (1 październik 2013-30 września 2014) jak również po złożeniu już zamówień na rok gazowy 2015 (1 październik 2014-30 września 2015) istnieje konieczność dokonania dostosowania złożonych zamówień do aktualnej sytuacji. Proponuje się, by przeliczenie zamówionych Mocy umownych na Rok umowny 2014 (dla miesięcy sierpień-wrzesień) i 2015 z jednostek objętości na jednostki energii na dzień wejścia w życie niniejszej taryfy zostanie dokonane z wykorzystaniem współczynnika konwersji oraz ciepła spalania odpowiednio dla gazu wysokometanowego – 39,5 MJ/m3, gazu zaazotowanego, podgrupa Lw – 32,8 MJ/m3, dla gazu zaazotowanego, podgrupa Ls – 28,8 MJ/m3, gazu koksowniczego – 19,5 MJ/m3 i zaokrągleniu do 10 kWh/h. Jednocześnie, w celu zabezpieczenia odbiorców przed kosztami ewentualnych opłat za przekroczenia mocy umownej, będącej tylko skutkiem przeliczenia mocy umownych w sposób opisany wyżej, Spółka występuje o zapis przejściowy mówiący, że jeżeli w okresie od 1 sierpnia 2014 r. do 30 września 2015 r. wystąpi przekroczenie Mocy umownej będące tylko wynikiem przeliczenia Mocy umownej na jednostki energii, natomiast nie wystąpi przekroczenie Mocy umownej w jednostkach objętości, Operator odstępuje od naliczenia opłaty za przekroczenie Mocy umownej

Dziękuję za uwagę, Jerzy Sitko – Departament Taryf