Adam Mickiewicz

Biografia Adam Mickiewicz - urodzony 24 grudnia 1798 roku w Zaosiu koło Nowogródka w Litwie. Pisał i mówił po polsku. Polska i Litwa stanowiły dla niego jedność. W roku 1815 wstępuje na Uniwersytet Wileński, aby tutaj ukończyć studia filologiczne. Jest też jednym ze współzałożycieli Towarzystwa Filomatów -  tajnej organizacji młodzieżowej, skupiającej studentów. Po ukończeniu studiów, Mickiewicz wyjeżdża do Kowna, gdzie pełni funkcję nauczyciela. Od 1823 roku toczy się proces filomatów, na których natrafiły carskie władze i doprowadza on poetę do przymusowego opuszczenia ojczyzny i wyjazdu do Rosji. Na początku przebywa w Petersburgu, a następnie jedzie na Krym i do Moskwy, gdzie poznaje Aleksandra Puszkina. 1829 rok - Mickiewicz opuszcza Rosję. Próbuje przedostać się do walczącej wówczas Polski, ale kończy się to niepowodzeniem. Parę lat później poznaje Celinę Szymanowską, z którą bierze ślub. W 1839 roku wyjeżdża do Lozanny i tam wykłada literaturę łacińską, a następnie mieszka i uczy w Paryżu.

Wkrótce potem nastąpiły dramatyczne wypadki – poeta stał się ofiarą politycznych prześladowań. Został aresztowany za przynależność do tajnego związku filomatów i wraz z innymi członkami stowarzyszenia znalazł się w zamienionym na więzienie klasztorze ojców bazylianów w Wilnie. Spędził tam pół roku, a w procesie, który się odbył, został skazany na zesłanie w głąb Rosji. W październiku 1824 r. opuścił Litwę, aby już nigdy tam nie powrócić. W 1839 r. poeta otrzymał propozycję wyjazdu do Szwajcarii, do Lozanny, gdzie obejmuje stanowisko profesora literatury łacińskiej na tamtejszym uniwersytecie. Tam powstają ostatnie wiersze Mickiewicza – tzw. liryki lozańskie. Wkrótce zaproponowano poecie objęcie katedry literatur słowiańskich w Collège de France w Paryżu. Mickiewicz wyraża zgodę i wraz z rodziną wraca do Paryża. Rok 1841 to początek znajomości z Towiańskim, z którym zrywa znajomość w roku 1846. W czasie Wiosny Ludów organizuje we Włoszech legion polski, a w 1849 roku redaguje "Trybunę Ludów". W czasie wojny Krymskiej (1855) Mickiewicz wyjeżdża do Konstantynopola z misją polityczną i tutaj umiera. Jego zwłoki pochowane zostają na cmentarzu w Montmorency, a w roku 1890 przetransportowane do krypty na Wawelu. Najważniejsze utwory: "Ballady i romanse" (1822), "Grażyna" (1823), "Dziady" wileńsko - kowieńskie, "Dziady" drezdeńskie, "Sonety krymskie" (1826), "Konrad Wallenrod" (1828), "Farys" (1829), "Pan Tadeusz" (1834).

Ballady i romanse – początek romantyzmu w Polsce Cykl ten powstał w czerwcu 1822 roku w Wilnie i były częścią pierwszego tomu „Poezji” Adama Mickiewicza. Wyznacza początek romantyzmu - nowej literackiej epoki w Polsce.Ukazał się on w czerwcu 1822 roku w Wilnie. Utwory, które wchodzą w skład cyklu są oparte na wierzeniach prostych ludzi. Jest to utwór podzielony na dwie części : W pierwszej części utworu ukazane zostały losy Karusi, dziewczyny, która straciła swego ukochanego. Część druga ma charakter refleksyjny i ukazuje konflikt, jaki zaistniał pomiędzy romantykami a klasykami. Romantyczność

Patriotyzm w utworach Adama Mickiewica Patriotyzm to wielkie słowo. Oznacza umiłowanie kraju ojczystego, a także gotowość poswięcenia się dla własnego narodu. Literatura polska jest prawdziwą szkołą uczuć patriotycznych, bo niemal od początku swego istnienia wyrażała głęboką troskę o losy ojczyzny, tworzyła wzorce osobowe prawdziwego patrioty i obywatela. Każdy polski pisarz tworzący w epoce romantyzmu chciał w swoich utworach zachęcić do podejmowania walki przeciw wrogom Polski, ażeby ratować kraj. Do takich pisarzy należał Adam Mickiewicz. W swoim utworze pt.: „Konrad Wallenrod” ukazuje człowieka , który zmuszony jest wkroczyć na drogę podstępu i zdrady dla ratowania Litwy. Posuwa się nawet do zabicia prawdziwego Konrada Wallenroda, bo wie, że w otwartej walce Litwini nie mają szans z Krzyżakami.

,,Pan Tadeusz’’ –polska epopeja narodowa Początek lat trzydziestych XIX wieku był czasem niezwykle dla Mickiewicza trudnym. Przygnębienie po upadku powstania, żal i po części także wstyd z powodu tego, iż nie wziął on udziału w walkach, a do tego konieczność udania się na emigrację.Początkowo planował on napisać ok. pięciu ksiąg poematu. Jak wiemy, ostatecznie skończyło się na dwunastu księgach wierszem oraz epilogu. Ta epopeja narodowa z elementami gawędy szlacheckiej powstała w latach 1832-1834 w Paryżu. Akcja Pana Tadeusza rozgrywa się w czasach wojen napoleońskich. Rękopis Pana Tadeusza przechowywany jest w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich we Wrocławiu, w szkatule z mahoniu i kości słoniowej zamówionej przez Stanisława Tarnowskiego i wykonanej w 1873 przez Józefa Brzostowskiego.

Adam Mickiewicz jako Wieszcz Narodowy Niezwykle bogata twórczość Adama Mickiewicza, przepojona patriotyzmem spowodowała, iż stał się on w oczach Polaków poetą przeobrażeń. Być może pod wpływem jego dzieł (w szczególności takich, jak „Dziady”, „Kordian”, „Pieśni Wajdeloty”, „Pan Tadeusz” czy „Pieśń filaretów”) możliwe było odzyskanie przez naród polski upragnionej niepodległości. Za jego przyczyną w umysłach Polaków rodziły się coraz to nowsze sposoby walki o wolność, nierzadko pomysły te ujrzały światło dzienne poprzez ich realizacje. Były to czasy trudne dla narodu polskiego, gdy z rąk zaborcy ginęło wiele setek ludzi, a realizacja wielu przedsięwzięć nie mogła doczekać się końca. Literatura tego okresu mimo, iż spotkała się z wieloma przeciwnościami, nie zginęła, a już na pewno nie w sercach rodaków, nie było na nią ani siły, ani sposobu. To być może dzięki niej możliwe jest śledzenie aktualnej historii narodu polskiego.

Pamięć o bohaterze narodowym Pomnik Adama Mickiewicza w Krakowie Teatr im. Adama Mickiewicza w Częstochowie Muzeum Adama Mickiewicza w Stambule Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Ulica Adama Mickiewicza w Rzymie

Dziękujemy za uwagę Przygotowali : Karol Włodyka, Wojciech Świerk