Alternatywne metody unieszkodliwiania odpadów medycznych – bezpiecznie, ekologicznie i bez obciążeń dla budżetu Państwa BEZ DIOKSYN Stowarzyszenie na rzecz rozwoju i stosowania bezdioksynowych technologii unieszkodliwiania odpadów medycznych 30-002 Kraków Ul. Zbożowa 2

Ustawa o odpadach - definicja Wszystkie grupy i rodzaje odpadów wytwarzane przez służbę zdrowia są ujęte w jednej kategorii (Art. 3, ust. 3, pkt 5): odpadach medycznych - rozumie się przez to odpady powstające w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych oraz prowadzeniem badań i doświadczeń naukowych w zakresie medycyny Rzeczywiste właściwości odpadów należy określić na podstawie załączników do ustawy – np.: Zał. nr 2, lista A, pkt 1 i Zał. nr 4, H9 – zakaźne Zał. nr 2, lista A, pkt 2 i Zał. nr 4, H11 – cytostatyki

Porównanie sytuacji na rynku odpadów medycznych przed i po wejściu w życie nowelizacji Ustawy o Odpadach w 2005 r. Sytuacja przed nowelizacją - możliwość unieszkodliwiania odpadów metodą D9 (bezemisyjne, neutralne dla środowiska, metody bezemisyjne, neutralne dla środowiska niskie koszty unieszkodliwiania odpadów Sytuacja po nowelizacji unieszkodliwianie tylko metodą D10 monopol spalarni wzrost kosztów funkcjonowania publicznej służby zdrowia - brak uczciwej konkurencji (zamówienia publiczne – fikcja)

Unieszkodliwianie odpadów medycznych Instalacje nie oparte na spalaniu: 3 autoklawy typu Ecodas T300 6 innych autoklawów: Stericomat, ZDA-M3 2 urządzenia mikrofalowe typu Meteka Medister 60 12 urządzeń typu Newster Spalarnie: do 2004 roku funkcjonowało 180 instalacji, z czego 22 wybudowano w latach 90-tych. 95% nie spełnia standardów emisyjnych. 4 spalarnie wybudowane w ciągu ostatnich 6 lat 13 nowych proponuje sfinansować Ekofundusz

Zmiany w nowelizacji Art. 9 ust. 3 Niesegregowane odpady komunalne, pozostałości z sortowania odpadów komunalnych oraz komunalne osady ściekowe powinny być poddane odzyskowi lub unieszkodliwianiu na obszarze tego województwa, na którym zostały wytworzone, w instalacjach spełniających wymagania najlepszej dostępnej techniki lub technologii, o której mowa w art. 143 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, lub w miejscach najbliżej położonych miejsca ich wytworzenia. Art. 9 ust. 4 Niesegregowane odpady komunalne, pozostałości z sortowania odpadów komunalnych oraz komunalne osady ściekowe mogą być poddane odzyskowi lub unieszkodliwianiu na obszarze województwa innego niż wymienione w ust. 3, jeżeli odległość od miejsca wytwarzania odpadów do instalacji przeznaczonej do odzysku lub unieszkodliwiania, spełniającej wymagania najlepszej dostępnej techniki lub technologii, o której mowa w art. 143 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, lub miejsca przeznaczonego do tego samego odzysku jest mniejsza niż odległość do instalacji lub miejsca położonego na obszarze tego samego województwa. Art.. 9 ust. 5 Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio do unieszkodliwiania odpadów medycznych o właściwościach zakaźnych, zwanych dalej „zakaźnymi odpadami medycznymi”, oraz do unieszkodliwiania odpadów weterynaryjnych o właściwościach zakaźnych, zwanych dalej „zakaźnymi odpadami weterynaryjnymi”

Art. 42 Zakazuje się unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych w inny sposób niż spalanie w spalarniach odpadów. Art. 69 a 1 Kto poddaje odzyskowi lub unieszkodliwianiu niesegregowane odpady komunalne, pozostałości z sortowania odpadów komunalnych lub komunalne osady ściekowe poza obszarem województw, o których mowa w art. 9 ust. 3 i 4 podlega karze grzywny. Art. 69 a 2 Tej samej karze podlega ten, kto unieszkodliwia zakaźne odpady medyczne lub zakaźne odpady weterynaryjne poza obszarem województw, o których mowa w ust. 1. Art. 77 a Kto unieszkodliwia zakaźne odpady medyczne i zakaźne odpady weterynaryjne w inny sposób niż spalanie w spalarni odpadów podlega karze aresztu albo grzywny.

Unormowania prawne dotyczące dopuszczalności sposobów i warunków unieszkodliwiania odpadów medycznych na świecie Austria: dopuszcza się cztery metody postępowania z odpadami medycznymi, a) przetwarzanie biologiczne, b) przetwarzanie fizyko – chemiczne, c) przetwarzanie termiczne, d) składowanie Czechy: Ustawa nr 337/1997 wprowadza podział odpadów medycznych na infekcyjne i nieinfekcyjne. Obecnie ok. 70% odpadów z pierwszej grupy (infekcyjnych) jest przetwarzanych w dwóch komercyjnych autoklawach. Pozostałe odpady infekcyjne są spalane. Francja: Rozporządzenie nr 97-1048 wprowadza podział odpadów na dwie kategorie: infekcyjne i nieinfekcyjne. Odpady z pierwszej grupy mogą być poddawane spalaniu, sterylizacji parowej lub mikrofalowej, z grupy drugiej sterylizacji, odzyskowi, recyklingowi, składowaniu. Hiszpania: W 1995 r. rząd regionu Aragonia nakazał unieszkodliwianie odpadów medycznych w autoklawach, co doprowadziło do wyeliminowania spalarni. Niemcy: zgodnie z wytycznymi Bundessgesundheitsamt (BGA) oraz Instytutu Roberta Kocha, jak również niemiecką normą DIN 58 949 odpady, które stanowią zagrożenie epidemiologiczne wewnątrz i poza szpitalem mogą być poddane : a) sterylizacji parowej, b) dezynfekcji chemicznej, c) sterylizacji mikrofalowej, d) spalaniu. Portugalia: Odpady infekcyjne mogą być poddawane spalaniu, sterylizacji parowej mikrofalowej lub dezynfekcji chemicznej. „

Emisje PCDD/F ze spalarni odpadów medycznych

Stanowisko Światowej Organizacji Zdrowia Reasumując, spalanie w małej skali uznać należy za przejściowy sposób unieszkodliwiania odpadów medycznych. Przeprowadzona w raporcie analiza wykazuje istotne problemy związane z lokalizacją, funkcjonowaniem, konserwacją oraz zarządzaniem spalarniami. Jest wiele niewiadomych, a emitowane przez spalarnie trwałe związki organiczne mogą narazić ludzi na ekspozycję w stopniu, który prowadzić może do szkodliwego wpływu na zdrowie. Spalanie odpadów medycznych stoi w sprzeczności z Konwencją Sztokholmską, której celem jest eliminacja trwałych związków takich jak dioksyny. Dostępność i wsparcie dla spalania odpadów może mieć negatywny efekt dla rozwoju i zastosowania bezpieczniejszych rozwiązań. Stuart Batterman “Assessment of Small-Scale Incinerators for Health Care Waste”, WHO, 21 January 2004.

Długoterminowa strategia WHO Efektywna, zwiększona promocja nie opartych na spalaniu technologii służących ostatecznemu unieszkodliwianiu odpadów medycznych w celu zapobiegania chorobom wywoływanym przez: (a) niewłaściwą gospodarkę odpadami medycznymi; i (b) ekspozycję na dioksyny i furany [...] Promocję zasad pro-środowiskowej gospodarki odpadami medycznymi ustanowionych przez Konwencję Bazylejską Policy Paper: Safe health-care waste management, WHO, 2004

Koszty inwestycyjne w Polsce [PLN/tonę] Wydajność 300 Mg/rok

OSZCZĘDNOŚCI 672 000 !!! TYLKO JEDEN SZPITAL !!! Przykładowa różnica kosztów przy zastosowaniu metod D9 i D10 dla szpitala wytwarzającego 20 000 kg odpadów miesięcznie OSZCZĘDNOŚCI 672 000 !!! TYLKO JEDEN SZPITAL !!!