Założenia i koncepcje modeli miast Wykonały: Dorota Rykowska Aleksandra Tataruch Rok 3 Gr. 1 DnRN

MIASTO Jednostka osadnicza, która posiada prawa miejskie nadane jej przez odpowiednie władze, Jednostka osadnicza, która charakteryzuje się wielokondygnacyjną zabudową, o charakterze nierolniczym oraz jest wyposażona w komunalne urządzenia techniczne, Każda jednostka osadnicza, która przekracza pewna liczbę mieszkańców. mgr Dorota A. Sikora, Katedra Zarządzania Miastem i Regionem

Rozwój struktury przestrzennej miast – Grecja (X-VI p.n.e.) miasta nie rozwijały się wg. określonego geometrycznego układu, ośrodki miejskie powstawały w wyniku skupiania się ludności pod ochroną świątyni lub twierdzy, teren przylegający otaczany był murem, centrum życia społecznego stanowiła agora – funkcje polityczne. Rozwój struktury przestrzennej miast – Grecja (V-IV-VI p.n.e.) system planowania miast oparty na układzie geometrycznym (Hippodamos z Miletu),układ charakteryzował się siatką ulic tworzących czworoboczne insule, których wymiary były zróżnicowane, rozdrobnienie działek – ubożenie miasta, agora, plac przed światynią, plac targowy – prostokątny kształt oraz zajęcie przestrzeni niezabudowanych bloków. J. Słodczyk „Przestrzeń miasta i jej Przeobrażenia” s.216 Milet (479 p.n.e.)

Schematyczny plan miasta o założeniach średniowiecznych Rozwój struktury przestrzennej miast – miasto średniowieczne Układy miast średniowiecznych we Francji ograniczona wielkość ze względu na konieczność otaczania miasta murami obronnymi, rozbudowa dokonywała się poprzez dobudowanie nowego pierścienia murów, często łączono kilka osiedli leżących w sąsiedztwie i otaczano je wspólnym murem, podwójny układ miasta średniowiecznego – budowa obok nowego ośrodka. J. Słodczyk „Przestrzeń miasta i jej Przeobrażenia” s.222 Schematyczny plan miasta o założeniach średniowiecznych

Rozwój struktury przestrzennej miast – miasto barokowe nowe elementy urbanistyczne, ważnym elementem stał się plac ,rozwinięcie zagospodarowania przestrzeni publicznych, inicjatorem był papież Sykstus V – w Rzymie przebudowano układ komunikacyjny, przez zabudowę przebito prostoliniowe osie, których perspektywę zamykały budowle sakralne.

Koncentryczny model rozwoju miasta Klasyczną konstrukcją, przyjmowaną w rozważaniach ekonomicznych dotyczących kształtowania się struktury miast jest model koncentryczny, zwany również pierścieniowym. Opracowany został na przykładzie analizy układu przestrzennego Chicago. Model opiera się na koncepcji miasta jako pewnej sekwencji koncentrycznych stref otaczających obszar śródmiejski (Central Business District). Ten model wydobywa dwie tendencje panujące w lokalizacji dzielnic – jedną dośrodkową – szereg funkcjonalnych urządzeń i dziedzin dąży do lokalizacji w centrum miasta, oraz drugą – odśrodkową – gdzie nowoczesne dzielnice mieszkalne i przemysłowe dążą do lokalizacji na peryferiach.

Model radialno- sektorowy H. Hoyta Centralny obszar działalności gospodarczej (CBD) Strefa przejściowa - obszar otaczający CBD, obejmuje obszary zabudowy mieszkaniowej o niskim standardzie Strefa mieszkaniowa ludności o niskim statusie ekonomicznym Strefa mieszkaniowa klasy średniej Pierścień zewnętrzny (strefa peryferyjna, podmiejska) - obszar mieszkaniowy wyższych klas społecznych Przemysł

Miasto – Ogród w założeniu miało łączyć zalety miasta i wsi oraz wykluczać ich wady, miasto – ogród nie jest przedmieściem dużego miasta, ale samodzielnym ośrodkiem zapewniającym pracę ludziom, miasta liczące ok. 30 tys. mieszkańców miały charakter miast satelitarnych zlokalizowanych obok większego ośrodka, każdy ośrodek miał kształt okręgu wokół parku miejskiego, a główna aleja łącząca wszystkie dzielnice mieszkaniowe miała kształt kolisty, wzdłuż lokalizowano usługi.

Łódź – plan miasta przemysłowego Miasto Przemysłowe Pierwotne koncepcje miasta przemysłowego opierały się na układzie regularnym i były podporządkowane spełnianej przez miasto funkcji produkcyjnej. Zabudowa skupiała się wokół kwadratowego placu (Zgierz, Konstantynów) lub wzdłuż długiej ulicy. Przy głównej osi lokalizowały się manufaktury i zakłady przemysłowe. W. Ostrowski (1975) Łódź – plan miasta przemysłowego

Miasto pasmowe (liniowe) Ideą było wykorzystanie głównego szlaku (szlaków) komunikacyjnych w rozwoju miasta, pasma równoległych terenów o różnych funkcjach, brak wyraźnego centrum, struktura pasma zabudowy wzdłuż jednej (kilku) arterii komunikacyjnej (drogowej, kolejowej, wodnej), Zalety: zapewnienie sprawnej komunikacji, wydzielenie przestrzenne funkcji Wady: wysokie koszty infrastrukturalne, duże zapotrzebowanie przestrzenne, nie uwzględnienie ekonomicznych uwarunkowań lokalizacji funkcji, monotonia zabudowy, spadek bezpieczeństwa (częste przekraczanie szlaku komunikacyjnego), trudność zastosowania na obszarach o zróżnicowanym ukształtowaniu terenu, Miasto liniowe to takie miasto pasmowe, w którym wstęga zabudowy jest tak wąska, że w kierunku poprzecznym można ograniczyć się do ruchu pieszego,

INTELIGENTNE MIASTO

Polska urbanistyka boryka się dziś z wieloma problemami, a szczególne niepokojącym zjawiskiem jest rozpad miast rozumiany jako żywiołowo postępujący proces dezintegracji przestrzennej – niekontrolowany rozwój przedmieść oraz powiązana z nim degradacja śródmieść i szereg innych zjawisk temu towarzyszących. Jednym z najpoważniejszych zadań urbanistów , w szerokim znaczeniu tego słowa jest powstrzymanie, bądź ograniczenie niekontrolowanego rozwoju i zapobieganie bez planowanemu, chociaż prowadzonemu w ramach obowiązujących przepisów prawnych gospodarowaniu przestrzenią. WSPÓŁCZESNE KONCEPCJE ROZWOJU MIASTA KRYSTYNA SOLAREK