HISTORIA TELEFONU KOMÓRKOWEGO

Jeszcze dziesięć lat temu marzył o Niej każdy Jeszcze dziesięć lat temu marzył o Niej każdy. Była wyznacznikiem luksusu i zasobności portfela. Nieważne, że ze względu na wymiary i wagę nie nadawała się do przysłowiowej torebki - mogła wręcz służyć jako narzędzie do samoobrony. „Cegłę” chciał mieć i młody i stary. Obecnie na mały, zgrabny telefon komórkowy pozwolić sobie może każdy. Wybór modeli mamy taki, że ogranicza nas tylko ich cena. Drogi użytkowniku telefonii drugiej (a teraz nawet trzeciej) generacji – czy zastanawiałeś się kiedyś, skąd w ogóle się wzięło to małe cudeńko, którym dzwonisz do znajomych i którym piszesz sms-y?

Pierwsze kroki Wszystko zaczęło się od potrzeby. Komunikacji rzecz jasna. Były znaki dymne, gołębie, listy w butelce, kurierzy. Potem telegraf, nadawanie Morse'em. Powszechnie uważa się, że telefon wymyślił w 1876 Aleksander Graham Bell. Ostatnie badania dowodzą jednak, że pierwszym konstruktorem tego urządzenia był Włoch, niejaki Antonio Meucci. I to szesnaście lat przed Bellem.

Już starożytni Rzymianie przesyłali sygnały świetlne, używając do tego celu umieszczonych na wzgórzach luster, a inne ludy komunikowały się za pomocą ognisk i dymu. Twórca praktycznego telefonu był Amerykanin Aleksander Graham Bell. Użył on "diafragmy", czyli membrany, która drgała pod wpływem ludzkiego głosu. Umieścił ją obok elektromagnesu. Wibracje diafragmy prowadziły więc do zmian w polu magnetycznym, a w konsekwencji do zmian natężenia prądu elektrycznego. Na drugim końcu drutu prąd zamieniany był ponownie w drgania przez podobne urządzenie. W 1876 roku Bell przesłał do swojego asystenta, znajdującego się w tym samym budynku, pierwszą wiadomość telefoniczną o następującej treści: "Panie Watson, proszę tutaj przyjść. Potrzebuję pana".

Alexander Graham Bell, 1876

W następnych latach sieć kabli telefonicznych pokrywała już całą Amerykę Północną. Pierwsze telefony nie miały tarcz. Wszystkie rozmowy odbywały się za pośrednictwem operatora, który łączył mówiącego z żądanym numerem. Tarcze pojawiły się na początku XX wieku, umożliwiając automatyczne połączenie między niektórymi numerami. Do ulepszenia telefonu Bella przyczyniło się zastosowanie mikrofonu, wynalezionego w 1877 roku przez T. A. Edisona. Nad ulepszeniem telefonu pracowało wielu mniejszych wynalazców. Wśród Polaków warto wymienić m. in. H. Machalskiego (telefon z mikrofonem proszkowym) oraz  J. Ochorowicza, którego aparaty telefoniczne produkowano we Francji na szeroką skalę, zaś w Warszawie montowała je miejscowa firma "Abakanowicz i Ska" z dostarczanych z Paryża części.

Antonio Santi Giuseppe Meucci W 1857 roku skonstruował pewną formę aparatu do komunikacji głosowej, prototyp telefonu. W wydanej w 2002 roku, po wieloletnich badaniach historycznych, uchwale amerykańskiej Izby Reprezentantów znalazły się zapisy mówiące, że Meucci stworzył w swoim domu na Staten Isl Antonio Santi Giuseppe Meucci and zaczątkowe połączenie telekomunikacyjne łączące piwnicę z pierwszym piętrem... zademonstrował swój wynalazek w 1860 i opublikował jego opis w nowojorskiej gazecie włoskojęzycznej... nie udało mu się zebrać wystarczających funduszy, aby opłacić całą procedurę patentową... Aleksander Graham Bell opatentował telefon elektryczny w 1876 roku. Kwestią dyskusyjną jest, komu należy przypisać wynalezienie telefonu – chociaż wydaje się, że wszelkie honory zebrał Bell.

Antonio Santi Giuseppe Meucci

Fakt faktem, że obydwaj potrzebowali do tego głośnika, mikrofonu, kabla i prądu. Niby proste a genialne, zresztą jak każdy wynalazek. Można rzec, że to dzięki tym dwóm panom zaczęła się era komunikacji. Już w okolicach 1881 Nikola Tesla (wynalazca między innymi cewki Tesli oraz baterii słonecznej) opracował prototyp urządzenia do bezprzewodowej komunikacji. Jego badania dały fundamenty pod przyszłą konstrukcję radia.

Pierwsze próby uruchomienia telefonii bez kabla odbyły się w lata 40 Pierwsze próby uruchomienia telefonii bez kabla odbyły się w lata 40. i 50. dwudziestego wieku – to na przykład radiotelefony montowane w samochodach policyjnych, które pozwalały na około sześć rozmów (zanim nie padał akumulator) i początkowo wymagały operatora, łączącego rozmowy. To również wprowadzony na rynek w 1956 roku przez firmę Ericsson „przenośny” aparat o wielkości walizki, ciężarze 40 kg i cenie zbliżonej do wartości całkiem dobrego samochodu. Około stu klientów mogło dzwonić z niego na terenie Sztokholmu i w obrębie 30 km od miasta. W 1971 roku w Finlandii ruszyła pierwsza na świecie komercyjna sieć telefonii bezprzewodowej – zerowej generacji.

1956, SRA Ericsson Mobile Telephone System A

Komórka nowej generacji W latach 80. zaprojektowano technologię dla pierwszej generacji (1G) – analogowej telefonii komórkowej. Głównym założeniem było podzielenie obszaru na „komórki” obsługiwane przez kolejne stacje bazowe. Przełączanie między nadajnikami (których zakres częściowo się pokrywał) następowało dynamicznie, co zapewniało ciągłość rozmowy. W 1992 w Polsce ruszyła i nadal działa sieć PTK Centertela – pierwsza i jedyna sieć komórkowa 1G w naszym kraju. W 1995 korzystało z niej 50 tys. osób, obecnie jest ich mniej, natomiast niewątpliwym plusem jest fakt, że połączenia z tej sieci kosztują grosze.

Po tym wstępie, dochodzimy do obecnie używanej telefonii drugiej generacji – GSM (Global System of Mobile Communication). Przesyłanie analogowe zamieniono na cyfrowe, co znacznie polepszyło jakość połączeń oraz pozwoliło na roaming i chyba najważniejsze – SMS-y. W naszym kraju działa obecnie (od około 8 lat) trzech operatorów telefonii komórkowej – PTK Centertel (Idea), Polska Telefonia Cyfrowa (Era) oraz Polkomtel (Plus).

Dzwonię, piszę, gram, fotografuję... Jak każdy pewnie zauważył, ceny połączeń idą w dół. Na szczęście. A pomyśleć, że jeszcze 4 lata temu minuta kosztowała ponad dwa złote. Teraz dostępne mamy przeróżne pakiety, abonamenty, prepaidy. Wszystko coraz bardziej dostępne dla przeciętnego zjadacza chleba. SMS-y też tanieją – w końcu dziennie wysyła się ich ponad 1,5 miliarda, a rocznie ponad 500 miliardów na całym świecie. Dzięki wprowadzeniu takich usług jak GPRS i EDGE (technologie przesyłu danych przez sieci 2G/3G) komórki stały się małym centrum wszechświata – oprócz możliwości surfowania po Internecie poprzez WAP czy podłączony komputer, możliwe stało się również wysyłanie multimedialnych wiadomości EMS i MMS zawierających np. dźwięk, muzykę, obraz, klip wideo. Ba, dzięki coraz to nowszym sposobom transmisji danych możliwe jest oglądanie TV w swojej komórce (np. serwisy informacyjne), o wideokonferencjach nie wspominając. Same aparaty zmalały, stały się lżejsze. Dwuliniowe wyświetlacze tekstowe zastąpiono kolorowymi. Większość obecnie dostepnych modeli ma wbudowany aparat fotograficzny, a wiele - różnego rodzaju organizery, odtwarzacze mp3, no i gry. Czyste szaleństwo. A pomyśleć, że jeszcze niedawno telefon komórkowy służył tylko do jednego...

W Polsce już w 1878 roku po raz pierwszy skorzystano z telefonu w Warszawie - linia łączyła cukiernię z zakładem optycznym. Wiadomo, że telefon w tamtych czasach był rzeczą ekskluzywną, a przyjemność jego posiadania  była droga. Założyli go m. in. założyli Eliza Orzeszkowa - w 1909 r. i Henryk Sienkiewicz - w 1914 r.

1993 Bellsouth-IBM Personal Communicator 1983, Motorola DynaTAC 8000X 1984, Nokia Mobira Talkman 1993 Bellsouth-IBM Personal Communicator

1996, Motorola StarTAC 1997, Nokia 9000 Communicator 1998, Nokia 5110

1999, Samsung SPH-M100 Uproar 1999, Nokia 5110 2001, Nokia 5510

2001, Ericsson T68 2002, Nokia 6100 2002, T-Mobile Sidekick

2003, RIM Blackberry Quark 6210 2004, Sony Ericsson P800 2009, RIM Blackberry Curve 8900

Ewolucja

Patrycja Synowiec