Wierzenia chińskie

Różnorodność religijna Chin W Chinach od wieków wyznawane są różne filozofie i religie. W Państwie Środka nigdy nie wystąpiło zjawisko panowania jednej religii nad drugą. Wprost przeciwnie: występujące tam religie przenikały i przenikają się nawzajem. Mieszkańcy Chin mogą być na przykład buddystami i konfucjanistami jednocześnie. Wielu z nich wyznaje buddyzm połączony z taoizmem. Jeszcze inni łączą je z elementami religii chrześcijańskiej.

Wyznania w Chinach Kult najwyższego bóstwa Shangdi Buddyzm Kult przodków Chrześcijaństwo Islam Taozim Konfucjanizm

Kult bóstwa Shangdi Tradycyjny system wierzeń kontynuowany był przez większość dynastii chińskich od czasów dynastii Shang (1766 p.n.e.) do upadku ostatniej  dynastii Qing w 1911. System ten opierał się na kulcie najwyższego bóstwa Shangdi lub bóstwa Niebios. Kult ten miał cechy monoteizmu – najwyższe bóstwo było siłą wszechmocną, nie miało formy cielesnej. 

Istniało wiele pomniejszych bogów i bożków, a także bóstw lokalnych, które były czczone równorzędnie z Shangdi. Zwykle uznawano, że pomniejsze bóstwa są po to, by wypełniać wolę Shangdi. Powstawały specjalne miejsca kultu – ostatnim, a zarazem najwspanialszym takim miejscem była Świątynia Nieba  w Pekinie. Władcy Chin dokonywali corocznych rytuałów ku czci Nieba, zwykle była to ofiara, np. z byka. Popularność tradycyjnego systemu wierzeń spadła po pojawieniu się buddyzmu i teoizmu, jednak niektóre jego elementy zostały przejęte przez religie istniejące na terenie Chin, przykładem jest terminologia używana w chińskim chrześcijaństwie.

Buddyzm Buddyzm przybył do Chin z Indii i terenów Azji Centralnej  w czasie panowania dynastii Han i został przyjęty przez przedstawicieli różnych grup społecznych. „Chińska wersja” buddyzmu powędrowała dalej do Korei, Japonii i Wietnamu. Popularnymi odłamami mahajany w Chinach są szkoły  chan oraz Szkoła Czystej Kariny. Buddyzm jest największą religią Chin. Pamiętajmy jednak, że wielu Chińczyków uważa się zarówno za wyznawców buddyzmu, jak i taoizmu.

Kult przodków Kult przodków jest elementem wspólnym dla wyznawców wszystkich religii w Chinach. Tradycyjna kultura chińska, taoizm, konfucjanizm, buddyzm przywiązują dużą wagę do szacunku dla starszych, oraz miłości i poszanowaniu dla swoich przodków. Chińczycy by oddać hołd swoim przodkom, zwykle składają im ofiary z jedzenia, modlą się, palą świece. Odbywa się to przy grobach, w specjalnych świątyniach cmentarnych lub w domowych kapliczkach.

Chrześcijaństwo Chrześcijaństwo pojawiło się w Chinach od VII wieku za sprawą misji  nestoriańskiej. Zyskało większą popularność w XVI wieku wraz z misjami Jezuitów, którzy starali się dotrzeć przede wszystkim do elit, respektowali zasady konfucjanizmu aby zwalczać buddyzm. W tym samym okresie ważne były też misje prostestanckie. Powstanie bokserów było w dużej mierze skierowane przeciwko chrześcijaństwu.

W 1939 po wielu sporach wśród władz kościelnych papież Pius XII  zaakceptował ceremonie ku czci Konfucjusza i przodków. Legalnie istnieje w Chinach Patriotyczne Stowarzysznie Katolików Chrzecijańskich , które jest kościołem katolickim, ale nie uznaje władzy Watykanu. Coraz powszechniejsze są też nieuznawane przez władze kościoły domowe, które często nie posiadają określonej przynależności wyznaniowej, w swojej praktyce i teologii zbliżone są do zachodnich kościołów ewangelicznych. Liczbę tego typu „nielegalnych” chrześcijan trudno ustalić, ale wynosi ona wiele milionów.

Islam Pierwsze kontakty Chińczyków z islamem datuje się na 651 rok. Muzułmanie przybywali do Chin jedwabnym szlakiem w celach handlowych. W Chinach żyje około 20 mln muzułmanów, a ich liczba się zwiększa. Współczesne grupy muzułmańskie w Chinach to Hui, którzy etnicznie są Chińczykami, od Hanów odróżnia ich tylko religia oraz Ujgurowie  żyjący w autonomicznym regionie Sinciang.

Konfucjanizm Konfucjanizm – system zapoczątkowany w Chinach przez Konfucjusza w V p.n.e., a następnie rozwinięty m.in. Przez Montecjusza (konfucjanizm idealistyczny) i Xunzi  (konfucjanizm realistyczny) w  IIIw p.n.e. Konfucjanizm głosi, że zbudowanie idealnego społeczeństwa i osiągnięcie pokoju na świecie jest możliwe pod warunkiem przestrzegania obowiązków wynikających z hierarchii społecznej oraz zachowywania tradycji, czystości, ładu i porządku.

Taozim Taoizm (czasem zapisywany jako daoizm) – tradycyjny chiński system filozoficzny i religijny. Stworzenie filozofii taoistycznej przypisuje się Laozi w VI w p.n.e. taoizm religijny powstał w II i III wieku n.e. Za najważniejsze księgi taoizmu uważa się Daodejnig oraz Zhuangzi.

Taoizm był jednym, obok konfucjonizmu, z dwóch najważniejszych systemów filozoficzno–religijnych w Chinach. Taoizm religijny – w przeciwieństwie do względnie ortodoksyjnego konfucjanizmu – był jednak otwarty na zapożyczenia z innych wierzeń.

Aleksandra Przybyłowicz Klasa 3b gimnazjum ZSP Libusza Dziękuję za uwagę  Aleksandra Przybyłowicz Klasa 3b gimnazjum ZSP Libusza