Lekcja 10 na 2 września 2017 DWA PRZYMIERZA

„Jeruzalem zaś, które jest w górze, jest wolne i ono jest matką naszą” (Galacjan 4:26)

W Liście do Galacjan 4: 21-31 Paweł używa alegorii do porównania zbawienia przez wiarę do zbawienia przez uczynki: syna wolnej kobiety (Sary) i syna niewolnicy (Hagar). Przymierze z Adamem i Ewą Przymierze z Abrahamem Sara i Hagar Hagar i Synaj Ismael i Izaak

SARA I HAGAR „I rzekł Abraham do Boga: Oby tylko Ismael pozostał przy życiu przed twoim obliczem! […] Co do Ismaela, wysłuchałem cię. […] Ale przymierze moje ustanowię z Izaakiem, którego urodzi ci Sara o tym samym czasie w roku następnym” (1Mojż. 17:18-21) Pierwszym błędem Abrama było opuszczenie ziemi obiecanej i udanie się do Egiptu. Niektórzy z egipskich niewolników, których faraon podarował Sarze, dołączyli do otoczenia Abrama. Hagar była jedną z nich. Saraj była bezpłodna, więc po 10 latach oczekiwania pomyślała, że może mieć syna, używając do tego niewolnicy jako „matki zastępczej”, aby urodziła jej dziecko. Dlatego Ismael był rezultatem ludzkiego starania („według ciała”), podczas gdy Izaak był synem Sary, w efekcie wiary („na podstawie obietnicy”, Galacjan 4:23).

PRZYMIERZE Z ABRAHAMEM „Wówczas doszło go słowo Pana: Nie ten będzie dziedzicem twoim, lecz ten, który będzie pochodził z wnętrzności twoich, będzie dziedzicem twoim” (1Mojż 15:4) Kiedy Bóg powołał Abrama, obiecał uczynić go „wielkim narodem” (1 Mojż. 12:2). Po 10-letniej wędrówce Abram zaczął wątpić w spełnienie obietnicy: „Przecież nie dałeś mi potomstwa, więc mój domownik będzie dziedzicem moim” (1 Mojż. 15:3). Dlatego Bóg zawarł z Abramem mocne przymierze poprzez przejście między rozdzielonymi ciałami ofiarowanych zwierząt (1 Mojż. 15:9-21). W ten sposób Bóg zagwarantował przymierze przez własne życie. Ostatecznie, aby wypełnić obietnicę, złożył swoje życie na Kalwarii.

PRZYMIERZE Z ADAMEM I EWĄ „Tedy rozkazał Pan Bóg człowiekowi, mówiąc: Z każdego drzewa sadu jeść będziesz. Ale z drzewa wiadomości dobrego i złego jeść z niego nie będziesz; albowiem dnia, którego jeść będziesz z niego, śmiercią umrzesz” (1 Mojż. 2:16-17 BG) Przed grzechem (1 Mojż. 2) przymierze dla ludzkości zawierało jedynie następujące warunki: Zachowuj sabat (w. 3). Opiekuj się stworzeniem (w. 15). Nie spożywaj zakazanego owocu (w. 17). To było bardzo jasne: bądź posłuszny, a będziesz żyć! Adam i Ewa oczywiście mogli wypełnić to przymierze, byli istotami doskonałymi. Od momentu ich nieposłuszeństwa Bóg wprowadził nowe przymierze łaski bazujące na obietnicy Zbawiciela (1 Mojż. 3:15)

HAGAR I SYNAJ „Hagar jest to góra Synaj w Arabii; odpowiada ona teraźniejszemu Jeruzalem, gdyż jest w niewoli razem z dziećmi swymi” (Galacjan 4:25) Przymierze na Synaju wprowadziło posłuszeństwo jako odpowiedź na wiarę w obietnice i boskie błogosławieństwa („jeżeli rzeczywiście będziecie posłuszni głosowi mojemu”, II Mojż. 19:5). Niemniej jednak ludzie nie mogli dotrzymać przymierza, ponieważ próbowali wypełnić go o własnych siłach, spychając wiarę na drugi plan (Hebr. 4:2; II Mojż.19:8). W ten sam sposób Abraham i Sara próbowali pomóc Bogu wypełnić Jego obietnice. Izraelici dążyli do tego, aby zamienić Boże przymierze łaski w Boże przymierze uczynków. Hagar symbolizuje Synaj, który odsłania oba przymierza i ludzkie próby zbawienia z uczynków.

ISMAEL I IZAAK „Lecz jak ongiś ten, który się według ciała narodził, prześladował urodzonego według Ducha, tak i teraz” (Galacjan 4:29) Judaizujacy myśleli, że ich własne uczynki mogą zapewnić im zbawienie. Jerozolima i świątynia były centrum ich religijnego życia. W istocie byli takimi niewolnikami jak Hagar (Gal. 4:25). Zbawienie z uczynków i zbawienie przez wiarę są całkowicie nie do pogodzenia. Musimy odrzucić jeden z tych dwóch sposobów na zbawienie. (Gal. 4:30). Ismael kpił sobie z Izaaka i jego dziedzictwa. „Synowie cieleśni” także drwią sobie z „synów Ducha”.

„W potomstwie twoim będą błogosławione wszystkie narody ziemi” (I Mojż ABRAHM HAGAR ISMAEL GÓRA SYNAJ ŚWIATOWE JERUZALEM NIEWOLNICY SARA IZAAK OBIETNICA NOWE JERUZALEM WOLNI Hagar była niewolnicą, darem od Faraona. Sara była prawowitą żoną Abrahama. Ismael był gwałtownikiem. Izaak był bezkonfliktowy. Niektórzy ludzie patrzyli na Synaj i starali się o zbawienie poprzez własne uczynki. My patrzymy na Chrystusa i jesteśmy zbawieni przez wiarę. Niektórzy ludzie ufają w to, co mogą sami uczynić w swoim życiu. My ufamy temu, co Bóg już dla nas uczynił. Niektórzy ludzie są niewolnikami swoich uczynków. My jesteśmy wolni w Jezusie Chrystusie, naszym Zbawicielu.