Organizacja zajęć w klasach I-III ze szczególnym uwzględnieniem 6-latka i łagodnym przejściem w II etap edukacyjny Aleksandra Klimza klimza@womczest.edu.pl

Podstawowe kierunki realizacji polityki oświatowej państwa w roku szkolnym 2013/2014: 1.Wspieranie rozwoju dziecka młodszego w związku z obniżeniem wieku realizacji obowiązku szkolnego. 2.Podniesienie jakości kształcenia w szkołach ponadgimnazjalnych. 3.Działania szkoły na rzecz zdrowia i bezpieczeństwa uczniów. 4.Kształcenie uczniów niepełnosprawnych w szkołach ogólnodostępnych.

Szkoła jako instytucja która nieustannie powinna zmieniać się, aby uzyskać gotowość na przyjęcie młodszych dzieci

Proces uczenia się w kluczowym momencie rozwoju dziecka: -poziom rozwoju, -bagaż doświadczeń, -profesjonalista od edukowania najmłodszego pokolenia, -warunki stworzone przez nauczyciela, -budowanie u dzieci poczucia własnej wartości.

Przełom szóstego i siódmego roku życia to kluczowy moment w życiu dziecka. 1.Trudności, jakie stawia się przed dzieckiem, powinny być tak zorganizowane i przedstawione, by dziecko oceniało je jako możliwe do pokonania. 2.Nowe sytuacje; każdy dzień przynosi coś nowego, dlatego bardzo ważne jest, by w codziennym życiu zachować to co jest stałe i niezmienne począwszy od organizacji przestrzeni klasowej przyjaznej i bezpiecznej, gdzie wszystkie zmiany powinno się wprowadzać przy udziale całej grupy, wspólnie podejmując decyzje.

Dziecko ma nie tyle wiedzieć bardzo dużo i znać się na wszystkim, ale przede wszystkim nie odrzucać możliwości uczenia się: poznawania różnych rzeczy, uczenia się tego, co może ułatwić mu życie, ważne są umiejętności, które przydadzą mu się w kontaktach z innymi, nauka przyjemnością dla dziecka wtedy gdy rozwija jego pasje.

Poczucie własnej wartości – to podstawa, nie tylko na progu szkoły. To, co myślę o sobie. To, jak czuję się z tymi myślami. To, co przy tym wszystkim robię ze swoim życiem. Nad rozwijaniem poczucia własnej wartości trzeba pracować. To praca dziecka, ale też dorosłych, którzy wokół dziecka są i stanowią dla niego osoby znaczące.

Poczucie własnej wartości to też pewien rodzaj inteligencji Poczucie własnej wartości to też pewien rodzaj inteligencji. Jest zdolnością do poznania i rozumienia, ale też umiejętnością przystosowania się do nowych sytuacji i znajdowania rozwiązań w wypadku trudności. Pozwala nam wydobyć to, co najlepsze z tego, kim jesteśmy w danej chwili, w zależności od otoczenia.

Jak rozpoznać, że coś złego dzieje się z poczuciem własnej wartości dziecka? Zachowania, które powinny zaniepokoić nauczyciela: obsesja dziecka na swoim punkcie, napięcie wewnętrzne, uczucie osamotnienia, poczucie oszustwa, zachowanie niezgodne z własnym interesem lub wartościami, tendencja do samopogrążania się, kiedy jest mu źle, trudność z proszeniem o pomoc, udawanie, wrażliwość na zranienia.

Bibliografia Skura M., & Lisicki M., Na progu Ile w dziecku ucznia, a w nauczycielu mistrza? O co chodzi w pierwszej klasie? Warszawa 2012.

Dziękuję za uwagę Aleksandra Klimza klimza@womczest.edu.pl