Brzoza brodawkowata (Betula pendula) Drzewo z rodziny brzozowatych. Występuje w chłodniejszych rejonach Azji i Europy oraz Afryce Północnej (Maroko). Rośnie szybko i żyje ok. 100 lat. Rośnie w miejscach suchych, piaszczystych, na nieużytkach, w lasach liściastych, borach mieszanych i sosnowych, w zaroślach i na zrębach, wzdłuż szlaków kolejowych. Drzewo osiąga 30 m wysokości i tworzy silnie rozwiniętą koronę. Kora młodych drzew jest pomarańczowoczerwona, potem staje się biała, u starszych drzew czarna u nasady. Łuszczy się okrężnymi płatami. Liście są klinowate, nierówno podwójnie piłkowane z ogonkiem do 3 cm długości. Młode liście są lepkie i słabo owłosione, szybko stają się nagie. Kwiaty zebrane w kotki. Owocem są orzeszki ze skrzydełkami 2-3 razy szerszymi od orzeszków. Drewno używa się do wyrobu mebli. Liście i kora są surowcem zielarskim o właściwościach leczniczych.

Klon jesionolistny (Acer negundo) Gatunek z rodziny mydleńcowatych. Pochodzi z Ameryki Północnej i Środkowej, zadomowiony w wielu częściach świata. W Polsce występuje niemal w całym kraju, oprócz części Pomorza i Polski północno-wschodniej. Zaliczany jest do roślin inwazyjnych. Drzewo osiąga wysokość 10-15 m z szeroką koroną. Rośnie szybko, żyje krótko. Pień zwykle nisko rozgałęziony, często krzywy. Kora początkowo oliwkowozielona i gładka, z czasem robi się brązowawa i spękana. Liście nieparzystopierzaste, długości 15 cm, składające się z 3-5 (9) listków. Górna powierzchnia liści zielona, dolna owłosiona. Kwiaty męskie mają kształt wiszących pęczków, żeńskie zebrane są w grona. Owocem jest orzeszek jednostronnie oskrzydlony, połączony symetrycznie z drugim. Drzewo bardzo odporne na suszę, zanieczyszczenia powietrza oraz mrozy. Wyhodowano wiele odmian z barwnymi liśćmi o walorach ozdobnych.

Klon pospolity (Acer platanoides) Drzewo z rodziny klonowatych, występuje w Europie środkowej i wschodniej oraz Azji południowo-zachodniej. W Polsce na całym niżu i w niższych położeniach górskich. Dorasta do 20-30 metrów. Posiada rozłożystą koronę i okrągły pień o korowinie na starszych okazach drobno, podłużnie spękanej. Liście ma duże (do 15 cm), nagie, na długim ogonku, 5-7 klapowe. Liście o nerwacji dłoniastej. Kwiaty dość duże, obupłciowe, z dyskiem miodowym, zielonkawo-żółtawe, zebrane w baldachogrona, rozwijają się w kwietniu przed liśćmi. Owoce składają się z dwóch ulistnionych orzeszków (tzw. skrzydlaków), rozsiewane są przez wiatr (anemochoria). Roślina bardzo miododajna. Odporna na zanieczyszczenia dlatego często sadzona jest w miastach, przy drogach, w parkach i na zieleńcach. Z drewna klonu wykonywane są meble i instrumenty muzyczne.

Buk zwyczajny Fagus sylvatica Drzewo liściaste z rodziny bukowatych, występuje w prawie całej Europie. Dorasta do 40 metrów wysokości, osiąga wiek do 350 lat. Korona u drzew rosnących pojedynczo jest gęsta, szeroka, nisko osadzona, w zwartych drzewostanach pnie i korony są wysokie. Kora cienka, gładka, jasnoszara. Liście owalne lub eliptyczne, długości 10-15 cm, z wierzchu ciemnozielone, błyszczące. Kwiaty męskie zebrane w główki zwisające na długich osadkach, kwiaty żeńskie zebrane po dwa, otoczone czterolistkową okrywą. Owocem jest trójgraniasty, brązowy orzeszek, tzw. bukiew. Drewno jest twarde, ciężkie i spoiste, używane do wyrobu m.in. mebli, parkietów, sklejek, płyt wiórowych, beczek, skrzynek, narzędzia, części maszyn, przyrządów sportowych, papieru, octu drzewnego, węgla drzewnego. Drzewo często sadzone w celach ozdobnych, w parkach i zadrzewieniach przydrożnych. Dobrze znosi przycinanie i nadaje się na żywopłoty.

Lipa drobnolistna (Tilia cordata) Gatunek drzewa z rodziny lipowatych, występuje w całej Europie i Azji Zachodniej. W Polsce najbardziej rozpowszechnione drzewo. Osiąga 30-35 m wysokości, tworzy regularną, szerokojajowatą lub kulistą koronę. Żyje 300-500 (i więcej) lat. Liście okrągłosercowate (śr. 3-7 cm), żywozielone, na dolnej stronie jaśniejsze. Kwiaty pojedyncze lub w pęczkach po 2-12, z długą szypułką i podługowatą podsadką. Owocem jest kulisty, nagi orzeszek o średnicy 6-8 mm ze skrzydełkiem. Miękkie drewno lipy nadaje się do rzeźbiarstwa i na wyroby tokarskie, z łyka wytwarza się plecionki i maty. Roślina bardzo miododajna, kwitnie na przełomie czerwca i lipca. Kwiaty i miód lipowy oraz węgiel drzewny wypalany z drewna mają właściwości lecznicze. Drzewo ma walory ozdobne, sadzone jest w parkach, alejach, przy domach i drogach. Dawniej uważano, że ma pozytywne oddziaływanie na ludzi i otoczenie (u Słowian drzewo święte, chroniące przed piorunami i złymi duchami).

Olsza czarna (Alnus glutinosa) Średniej wielkości drzewo do 20-25 m wysokości o regularnej stożkowatej koronie. Gatunek rodzimy, rośnie w miejscach wilgotnych, głównie nad brzegami rzek i jezior. Drzewo szybko rosnące, krótkowieczne 100-120 (150) lat. Kora ciemnoszara do czarniawej, głęboko łuskowato spękana. Liście odwrotnie jajowate (okrągławymi), na szczycie zazwyczaj delikatne wcięte. Kwiaty męskie tworzą kotkowate kwiatostany, kwiaty żeńskie zebrane w małe szyszki, które po przekwitnięciu tworzą zdrewniałe, szyszeczkowate owocostany wykorzystywane jako dekoracje. Drewno olszy czarnej na powietrzu zabarwia się na jaskrawo-pomarańczowy kolor, jest odporne na gnicie i może być używane do budowy konstrukcji wodnych. Kora i liście są wykorzystywane w garbarstwie oraz do produkcji preparatów leczniczych stosowanych przy oparzeniach.

Lipa szerokolistna (Tilia platyphyllos) Drzewo z rodziny lipowatych. Występuje w Europie Środkowej i Południowej, w Polsce głównie na południu. Dorasta do 40 m wysokości, korona szeroka do 20 m, stożkowa lub kopulasta. Obwód pnia do kilku metrów. Kora ciemna, mniej spękana iż u lipy drobnolistnej. Liście duże (7-12 cm) barwy zielonej, matowe, miękko owłosione, w kształcie serca, większe niż u lipy drobnolistnej. Kwiaty żółtawozielone, po 3-5 zebrane w zwisające baldachy, z długą szypułką i podsadką, o słodkawym zapachu. Kwitnie w czerwcu, najwcześniej z wszystkich lip. Owocem jest kulisty orzeszek (do 1 cm) o twardej łupinie z 5 żeberkami. Drzewo bardzo miododajne, mrozoodporne, wrażliwe na zasolenie gleby i zanieczyszczenie powietrza, polecane do dużych parków, zadrzewień krajobrazowych, przydrożnych i wiejskich. Rośnie szybko, może żyć 500-800 (1000) lat. Drewno używa się w rzeźbiarstwie (ołtarz Wita Stwosza). Kwiaty są surowcem zielarskim.

Dąb bezszypułkowy (Quercus petraea) Musze zdobyć jakies zdjęcie W Polsce występują trzy rodzime gatunki dębów: dąb bezszypułkowy, szypułkowy i omszony. Dąb bezszypułkowy rośnie na siedliskach uboższych i bardziej suchych, kwitnie około dwa tygodnie później niż dąb szypułkowy. Jest jednym z najbardziej długowiecznych drzew liściastych w Europie. Osiąga wiek ok. 400-600 (800) lat. Musze zdobyć jakies zdjęcie Liście są regularnie klapowane, nasada zwykle klinowata, ogonki długie do 2,5 cm, nerwy boczne dochodzą do końców klap. Owocem jest orzech nazywany żołędziem. Dojrzały żołądź jest owalny, zwykle jednolicie ciemnobrunatny. Rośnie bezpośrednio na gałęzi – bez szypułki. Jest jednym z najczęściej preferowanych surowców drzewnych rodzimego pochodzenia; wykorzystywanym m.in. do produkcji mebli, statków, jachtów, beczek, pras do odciskania serów.