Alfabety dla niewidomych: Alfabet Moona Alfabet Braille’a

Alfabet Moona Alfabet Moona – alfabet przeznaczony dla niewidomych, którego twórcą jest dr William Moon (1818-1894). Jego znaki można podzielić na trzy grupy. Jedna z nich zawiera znaki o kształcie zbliżonym do wielkich liter alfabetu łacińskiego. Inna – te, w których opuszczono niektóre części liter. Trzecia to znaki utworzone z umownych linii i kropek. System jest oparty na ośmiu literach alfabetu łacińskiego, które przez zmianę ułożenia, np. odwrócenie o 90 lub 180 stopni, dają inne litery. Charakterystyczny dla tego pisma jest zmienny kierunek czytania. O zmianie informuje wypukły łuk usytuowany na końcu wiersza. Alfabet Moona jest alternatywą dla alfabetu Braille'a, łatwiejszą do opanowania przez osoby, które straciły wzrok w późniejszym wieku.

Litery:

Dr William Moon (1818-1894) jest twórcą alfabetu, który Składa się z trzech rodzajów znaków. Jeden z nich zawiera znaki, których kształt zbliżony jest do wielkich liter alfabetu łacińskiego. Inny jest modyfikacją polegającą na opuszczeniu niektórych części liter. Trzeci rodzaj znaków stanowią umowne linie i kropki. Podstawą i punktem wyjścia systemu jest osiem liter alfabetu łacińskiego, które przez zmianę pozycji np. odwrócenie o 90 lub 180 stopni, dają inne litery. Cechą charakterystyczną tego pisma jest zmienny kierunek czytania, o czym informuje wypukły łuk usytuowany na końcu wiersza. Alfabet Moona jest alternatywą w szybkim opanowaniu czytania dotykowego przez dorosłe osoby ociemniałe.

Alfabet Braille'a: Alfabet Braille'a – alfabet umożliwiający zapisywanie i odczytywanie tekstów osobom niewidomym. Stworzony przez Louisa Braille'a, który w wyniku wypadku oślepł w dzieciństwie. Oparty jest na wojskowym systemie umożliwiającym odczytywanie rozkazów bez użycia światła. Jest jednym z pierwszych przykładów technologii asystujących. Podstawą, z której wyprowadza się cały system Braille'a jest sześciopunkt nazywany znakiem tworzącym. System składa się ze znaków będących kombinacją sześciu wypukłych punktów ułożonych w dwóch kolumnach po trzy punkty w każdej. Lewa kolumna zawiera umownie oznaczone punkty: 1,2,3, zaś prawą stanowią punkty: 4,5,6. Wzajemna kombinacja i rozmieszczenie punktów daje możliwość zapisu sześćdziesięciu trzech znaków. W brajlu można zapisać wszystko – istnieje kilka uzupełniających systemów zapisu brajlowskiego – notacje matematyczna, chemiczna, fizyczna i muzyczna.

Braille Louis (1809-1852) - twórca systemu pisma punktowego (dotykowego) dla niewidomych; Francuz, uczeń, a następnie nauczyciel w paryskim Instytucie Ociemniałych, sam niewidomy od 3 r. życia; w wieku niespełna 16 l. opracował podstawy, a w 1829 r. ogłosił zasady swojego systemu pisma punktowego (zob. Braille'a pismo), które przez kilka następnych lat doskonalił i uzupełniał; w 1837 r. wydano pierwszą książkę w systemie Braille'a, od 1879 r. jest on powszechnie stosowany w zakładach kształcenia niewidomych; w 1952 r. w 100-lecie śmierci Braille'a jego prochy złożono w paryskim Panteonie.