Słowianie

W trakcie prezentacji słuchacie muzyki słowiańskiej w wykonaniu zespołu

Słowianie, najliczniejsza etnicznie i językowo indoeuropejska grupa ludnościowa w Europie, zamieszkująca głównie środkową, wschodnią i południowo-wschodnią część tego kontynentu. Zwyczajowo dzielą się na Słowian wschodnich (Rosjanie, Ukraińcy, Białorusini), zachodnich (Polacy, Czesi, Słowacy, dawniej Słowianie połabscy) i południowych (Serbowie, Chorwaci, Słoweńcy, Macedończycy, Bułgarzy).

Etnogeneza (pochodzenie) Słowian Według źródeł archeologicznych i źródeł pisanych z VI w., uformowanie się i krystalizacja kultury słowiańskiej miały miejsce u schyłku IV i w początku V w. na terenach rozciągających się od podnóża Wschodnich Karpat, aż po Prypeć i środkowy Dniepr.

W V i VI wieku następuje wielka ekspansja Słowian, w wyniku której zasiedlili oni obszary pomiędzy Odrą, Łabą i Soławą, aż do Półwysp Jutlandzkiego na zachodzie, Bałkany, Peloponez na południu, a także tereny Czech, Moraw i Węgier oraz dorzecze Dniepru i górnej Wołgi na północnym wschodzie.

Tereny zasiedlone przez Słowian

Współczesne państwa Słowiańskie

Wierzenia Słowian

Religia naszych przodków wywodzi się z rdzenia indoeuropejskich religii politeistycznych. Jak sama nazwa wskazuje wierzono w wielu równorzędnych bogów bądź też w Jednego głównego oraz resztę jako Jego uosobienia (czyli henoteizm). Niektórzy dla danego plemienia byli ważniejsi ze względu na rodzaj wykonywanej pracy. Dla np. rolników znaczenie miała gleba, dla rybaków woda itp. Wynika także stąd fakt, iż nasi przodkowie boską siłę upatrywali w przyrodzie.

Istnienie panteonu słowiańskiego było niejednokrotnie podważane, część badaczy skłania się do teorii, że podstawą religii Słowian była demonologia – wiara w uosobione siły natury, a znani nam dziś bogowie słowiańscy to wytwór stosunkowo późny. Jednak A. Gieysztor uważa, że “istnienie – obok demonów – bóstw głównych i pomocniczych nie było Słowianom wczesnośredniowiecznym obce

Wydaje się, że pierwotnie Słowianie oddawali cześć bogom na łonie natury, dopiero kontakty ze światem rzymskim sprawiły, że zaczęli wznosić świątynie i rzeźbić posągi bóstw Świątynia słowiańska

Świętowit Świętowit - prawdop. ze "święty" – dawniej tyle co "potężny" i "wit" – "pan") – główne bóstwo czczone przez plemię Słowian połabskich– Ranów, zamieszkujące na wyspie Rugii w grodzie Arkona. Wyobrażano sobie boga jako olbrzymią, antropomorficzną istotę o czterech twarzach. W prawej ręce trzymać miał róg, który kapłan podczas świąt napełniał miodem w celu odprawienia wróżb. Atrybutem Świętowita był miecz, a świętym zwierzęciem biały koń, którym posługiwano się przy wróżbach przed wyprawami wojennymi; ruch konia lewą nogą oznaczał niepowodzenie, prawą zaś zwycięstwo.

Perun Perun – jedno z naczelnych bóstw słowiańskich. Uosobienie gromowładcy, boga grzmotów i piorunów. Kult Peruna źródłowo został poświadczony jedynie na Rusi, możemy jednak domniemywać,że kult Peruna rozpowszechniony był na całą Słowiańszczyznę. ako święte drzewo gromowładcy czczony był dąb.

Jarowit Jarowit zachodniosłowiański bóg wojny.Źródłosłów jego imienia to jaru, czyli "silny, mocny, szybki" oraz wit – "pan". W świątyni w Wołogoszczy znajdowała się, będąca atrybutem boga, wielkich rozmiarów tarcza obita złotymi blachami, którą wynoszono jedynie na czas wojny.