Julia Hartwig

Jest córk ą fotografa Ludwika Hartwiga i Marii Birjukow, siostr ą Edwarda, fotografa i Walentego, endokrynologa. Uczyła si ę w Gimnazjum im. Unii Lubelskiej w Lublinie (matura w 1939). W 1936, w gazetce szkolnej „W sło ń ce” opublikowała swój pierwszy wiersz. Podczas II wojny ś wiatowej była ł ą czniczk ą AK, uczestniczk ą podziemnego ż ycia kulturalnego. Studiowała polonistyk ę i romanistyk ę na Tajnym Uniwersytecie Warszawskim ( ) i Uniwersytecie Warszawskim (1946) oraz Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W latach 1947–1950 przebywała we Francji, gdzie była stypendystk ą rz ą du francuskiego i urz ę dniczk ą w dziale kulturalnym Ambasady Polskiej w Pary ż u, w tym okresie zwi ą zana była z Ksawerym Pruszy ń skim i Zygmuntem Kału ż y ń skim. Mieszkała nast ę pnie w Warszawie. W latach 1952–1969 była autork ą słuchowisk nadawanych w Polskim Radiu.

Julia Hartwig urodziła si ę w Lublinie. Jej rodzina mieszkała pocz ą tkowo w kamienicy przy ulicy Staszica 2. Nast ę pnie, po wielokrotnych przenosinach, na ulicy Narutowicza 23. Stare Miasto

Gimnazjum im. Unii Lubelskiej w Lublinie. Przy archikatedrze w Lublinie znajdowała si ę szkoła podstawowa, do której ucz ę szczała Julia Hartwig.

Zaułek Hartwigów

Julia Hartwig swoj ą edukacj ę rozpocz ę ła w szkole podstawowej mieszcz ą cej si ę przy archikatedrze w Lublinie. Była ona wychowywana w duchu tolerancji dla innych. Jako dziecko chodziła z matk ą zarówno do ko ś cioła, jak i do cerkwi. Nauk ę kontynuowała w Gimnazjum im. Unii Lubelskiej. W roku 1936 napisała swój pierwszy wiersz, który znalazł si ę w szkolnym pi ś mie literackim „W Sło ń ce”. Poznała wtedy Jerzego Ple ś niarowicza, Józefa Łobodowskiego i Józefa Czechowicza, który był recenzentem jednego z jej pierwszych utworów. W roku 1939 Julia Hartwig zdała matur ę.

W czasie II wojny ś wiatowej była ona ł ą czniczk ą Armii Krajowej. W tym czasie podj ę ła równie ż studia na tajnym Uniwersytecie Warszawskim (kurs romanistyki i polonistyki). Po wojnie kontynuowała nauk ę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (KUL), a nast ę pnie na Uniwersytecie Warszawskim.

W roku 1945 opublikowała kilka utworów w „Wyborze wierszy poetów lubelskich”. W tamtym latach pracowała na łamach „Twórczo ś ci” i „Ku ź nicy”. W latach przebywała we Francji na stypendium rz ą du francuskiego (studiowała literatur ę francusk ą ). Pracowała równie ż w Ambasadzie Polskiej w Pary ż u. W 1954 roku po ś lubiła poet ę i prozaika – Artura Mi ę dzyrzeckiego. Kontynuowała prac ę literack ą publikuj ą c wiersze, przekłady z literatury francuskiej i recenzje na łamach „Nowej Kultury”, „ Ś wiata” i „Poezji”. W 1970 roku wraz ze swoim m ęż em wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Uczestniczyła wtedy w programie „International Writing”. Wyje ż d ż ała równie ż do Kanady. Po powrocie do Polski pracowała wraz z Arturem Mi ę dzyrzeckim, publikuj ą c zbiory poezji własnej i tłumaczonej z innych j ę zyków. Wybitna poetka wydała dzieła takie jak „Antologia poezji ameryka ń skiej”, „Dziennik ameryka ń ski”, kilka ksi ąż ek dla dzieci, tom tłumacze ń wierszy i prozy Guillaume Apoillinaire'a oraz „Listy Rimbauda”.

Dorobek literacki Julii Hartwig obejmuje kilkana ś cie zbiorów poezji i prozy poetyckiej oraz monografie, eseje, tłumaczenia, ksi ąż ki dla dzieci. Tomy poetyckie to mi ę dzy innymi: „Po ż egnania” (1956), „Czuwanie” (1978), „Czuło ść ” (1992), „Zawsze od nowa” (1999), „Nie ma odpowiedzi”(2001), „Błyski” (2002), „Bez po ż egnania” (2004), „To wróci” (2007), „Jasne niejasne” (2009), „Wiersze wybrane” (2010), „Gorzkie ż ale” (2011), „Zapisane” (2013). Julia Hartwig jest autork ą tomów poematów proz ą : „Mówi ą c nie tylko do siebie” (2003); szkiców: „Pisane przy oknie” (2004); monografii: „Apollinaire” (1962), „Gerard de Nerval” (1972); tłumacze ń : „Max Jacob. Poematy proz ą ” (1983), ksi ąż ek dla dzieci: „Pierwsze przygody poziomki” (1961). Utwory Julii Hartwig były tłumaczone na j ę zyk: francuski, angielski, niemiecki, włoski, rosyjski, grecki, w ę gierski, fi ń ski, litewski, serbski, holenderski i flamandzki.

Julia Hartwig otrzymała wiele nagród, m.in. Nagroda ZAiKS (1976), Nagroda Fondation d'Hautvilliers „Prix de Traduction” (Francja 1978), Nagroda Polskiego Pen Clubu (1979, 1997), Nagroda Wilder Prize (USA, 1986), Krzy ż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1997), Nagroda Ministra Kultury za całokształt twórczo ś ci (2001), Nagroda Wielka Fundacji Kultury (2003), Medal Gloria Artis (2005), Nagroda Polskiego Pen Clubu im. J. Parandowskiego (2009), nagroda Festiwalu Miasto Poezji – Kamie ń (2009). Była ona równie ż czterokrotnie nominowana do Nagrody Literackiej Nike. Otrzymała order Legii Honorowej (najwy ż sze odznaczenie nadawane przez rz ą d francuski.), nagrod ę „Dzieło Ż ycia” (za całokształt twórczo ś ci) oraz w 2014 roku nagrod ę im. Wisławy Szymborskiej za tom „Zapisane”, natomiast w 2015 roku otrzymała godno ść doktora „honoris causa” Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Ź ródła u&source=univ&sa=X&ei=cY86Vd-qDeb8ygOFwIBg&sqi=2&ved=0CCsQsAQ#imgrc= tMBsQHSWpykKPM%253A%3BwazC3ZoIIHG4CM%3Bhttp%253A%252F%252F http%253A%252F%252Fwww.instytutksiazki.pl%252Fautorzy-detal%252C literatura-polska% 252C47%252Chartwig-julia.html%3B600%3B400 Aby zaczerpn ąć informacji skorzystali ś my równie ż ze strony Wikipedia, a niektóre zdj ę cia zdobyli ś my spaceruj ą c po mie ś cie.

l Maryla Szwałek; VI b l Emilia Szwałek; IV b l Sebastian Tarka; VI b l Dominika St ę pniewska. VI b Prezentacje nt. Julii Hartwig wykonali :