 Юрий Владимирович Никулин  Filmografia  Galeria  Любовь Петровна Орлова  Filmografia  Galeria  Вячеслав Васильевич Тихонов  Filmografia  Galeria.

Prezentacja na temat: " Юрий Владимирович Никулин  Filmografia  Galeria  Любовь Петровна Орлова  Filmografia  Galeria  Вячеслав Васильевич Тихонов  Filmografia  Galeria."— Zapis prezentacji:

1

2  Юрий Владимирович Никулин  Filmografia  Galeria  Любовь Петровна Орлова  Filmografia  Galeria  Вячеслав Васильевич Тихонов  Filmografia  Galeria  Наташа Королёва  Filmografia  Galeria  Евгений Малиновский  Filmografia  Galeria  Марина Андреевна Александрова  Filmografia  Galeria

3 Юрий Владимирович Никулин na polski Jurij Władimirowicz Nikulin. Urodził się 18 grudnia 1921 w Demidowie w guberni smoleńskiej, a zmarł 21 sierpnia 1997 w Moskwie. Był on radzieckim i rosyjskim aktorem komediowym, klaunem cyrkowym, a również Narodowym Artystą ZSRR w 1973 oraz Bohaterem Pracy Socjalistycznej rok1990.

4  Друг мой, Колька! - Wasia (1961)  Самогонщики - Bałbes (1961)  Укрощение строптивой - szef chóru cerkiewnego (1961)  Операция «Ы» и другие приключения Шурика - Bałbes (1965)  Дайте жалобную книгу - sprzedawca w sklepie (1965)  Кавказская пленница или Новые приключения Шурика - Bałbes (1966)  Андрей Рублёв - Patryk (1966)  Бриллиантовая рука - Siemion Gorbunkow (1968)  Семь стариков и одна девушка - Bałbes (1968)  12 стульев - dozorca Tichon (1971)  Чучело - Nikołaj Nikołajewicz Bjessolcew, dziadek Leny (1982)

5

6 Любовь Петровна Орлова, na polski Lubow Pietrowna Orłowa. Urodziła się 11 lutego 1902 w Zweinigorodzie k. Moskwy, a zmarła 26 stycznia 1975 w Moskwie. Była radziecką aktorką, tancerką i śpiewaczką. Pochodziła z rodziny szlacheckiej, jej ojciec Piotr pracował w rosyjskim ministerstwie wojny. Rodzice chcieli, aby została pianistką. Fascynacja teatrem spowodowała, że przerwała naukę w moskiewskim konserwatorium i zaczęła uczęszczać na lekcje gry aktorskiej do E. Teleszowej. W tym czasie zarabiała na życie grając na pianinie w moskiewskim kinoteatrze Ars. Sławę przyniosła jej rola w filmie Świat się śmieje Grigorija Aleksandrowa, prywatnie męża aktorki. Lubow i Grigorij nigdy nie pokłócili się ze sobą, zawsze byli zgodnym i kochającym się małżeństwem. Rok po śmierci gwiazdy w Jugosławii zakończono budowę serii sześciu polarnych statków o podwójnym dnie cała ta seria została nazwana na cześć sławnych radzieckich aktorek - jedna z jednostek dostała imię Lubow Orłowej. Obecnie statek ten jest wyczarterowany przez Quark Expeditions i kursuje na trasie Ushuaia - Szetlandy Południowe - Antarktyda, wraz z bliźniaczym M/V Clipperem Adventurerem.

7  Любовь Алёны - Эллен Гетвуд (1933 )  Петербургская ночь - Грушенька (1934 )  Весёлые ребята - Анюта (1934 )  Цирк - Марион Диксон (1936)  Bолга-Волга - письмоносица Дуня Петрова «Стрелка» (1938)  Ошибка инженера Кочина - Ксения Лебедева (1939)  Светлый путь - Таня Морозова, Золушка (1940)  Дело Артамоновых - Паула Менотти (1941)  Одна семья (не вышел на экраны) - Катя (1943)  Весна - актриса Шатрова, ученый Ирина Никитина (1947)  Встреча на Эльбе - журналистка Джанет Шервуд (1949)  Мусоргский - Татьяна Платонова (1950 )  Композитор Глинка - Людмила Ивановна (1952)  Русский сувенир - Барбара (Варя Комарова) (1960)  Скворец и Лира (на экраны не вышел) - Людмила Грекова («Лира») (1974)

8

9 Вячеслав Васильевич Тихонов na polski Wiaczesław Wasiljewicz Tichonow. Urodził się 8 lutego 1928 w Pawłowskim Posadzie koło Moskwy, a zmarł 4 grudnia 2009r. w Moskwie). Był aktorem rosyjskim. Największą sławę przyniosła mu rola Standartenführera SS Stirlitza w serialu Семнадцать мгновений весны (Siedemnaście mgnień wiosny) w 1973 roku, na podstawie powieści Juliana Siemionowa. Ponadto Tichonow wystąpił w filmach nagrodzonych Oscarem np. „Wojna i pokój”, „Spaleni słońcem”. Został uhonorowany m.in. Orderem Lenina oraz tytułami tj. Ludowego Artysty ZSRR czy Bohatera Pracy Socjalistycznej. Pochodził z rodziny robotniczej. Jego ojciec Wasilij Romanowicz był mechanikiem w przędzalni, a matka Walentyna Wiaczesławowna, opiekunką w domu dziecka. W wieku 13 lat rozpoczął naukę zawodu tokarza, a następnie zaczął pracować w fabryce broni. W 1944 rozpoczął naukę jako student roku zerowego na politechnice. Wbrew woli rodziców, którzy widzieli w nim inżyniera, marzył o zawodzie aktora. W 1945 próbował dostać się na studia do moskiewskiego WGIK. Nie zdał egzaminów, jednak po zakończeniu rekrutacji znalazł się w klasie prof. Borysa Bibikowa. W czasie studiów miał miejsce jego aktorski debiut – w 1948 wystąpił w filmie Siergieja Gierasimowa "Młoda gwardia". Uczelnię ukończył w 1950 z wyróżnieniem. Niestety przez kolejne 10 lat nie otrzymywał żadnych interesujących propozycji, grając poślednie role w Moskiewskim Teatrze Studyjnym, oparte głownie na jego męskiej urodzie. Dopiero w 1958 Stanisław Rostocki powierzył mu rolę traktorzysty Morozowa w produkcyjniaku "Dieło było w Pieńkowie", która zdobyła mu uznanie widzów. Od tego momentu rozpoczęła się jego prawdziwie aktorska kariera – otrzymywał i przyjmował propozycje ról w wielu znaczących filmach kina radzieckiego. Ukoronowaniem tego okresu kariery aktora był udział w nagrodzonej Oskarem mega produkcji Siergieja Bondarczuka "Wojna i mir" w której zagrał Bołkońskiego. Za rolę nauczyciela Mielnikowa w kolejnym filmie Rostockiego "Dożywiom do poniedzielnika" otrzymał w 1970 Nagrodę Państwową ZSRR. W 2002 aktor przeszedł zawał serca. Najbliższym szpitalem dla miejsca jego zamieszkania była klinika wojskowa, gdzie go przewieziono. Podczas spisywania danych personalnych, obok imienia i nazwiska na pytanie o stopień podał: "standartenführer".28 listopada 2009 aktor trafił do Centralnego Szpitala Klinicznego w Moskwie. 3 grudnia przeszedł kolejny zawał i był operowany. Zmarł dzień później. Kondolencje rodzinie zmarłego złożyli Władimir Putin i Dmitrij Miedwiediew.

10  Молодая гвардия - Володя Осьмухин (1948)  Звёзды на крыльях - курсант Военно-морского училища лётчиков (1955)  Ч.П. — Чрезвычайное происшествие - Виктор Райский, матрос (1958)  Мичман Панин - Панин, мичман (1960)  Оптимистическая трагедия - Алексей, моряк-анархист (1963)  Война и мир Андрей Болконский - князь (1967)  Карусель - Хозяин дома (1970)  Семнадцать мгновений весны - Макс Отто фон Штирлиц (1973)  Белый Бим Чёрное ухо - Иван Иванович, писатель, хозяин Бима (1977)  Утомлённые солнцем 2 - Всеволод Константинович (2010)

11

12 Наташа Королёва na polski Natasza Korolowa. Urodziła się 31 maja 1973 w Kijowie. Jest rosyjską wokalistką, aktorką i artystką estradową. Ma siostrę Irynę Osaulenko. Zadebiutowała na scenie w wieku trzech lat, śpiewając piosenkę Krążownik Aurora na kongresie Komsomołu. W wieku 12 lat napisała kilka popularnych piosenek, w tym Мир без чудес. Dwa lata później wygrała pierwszy konkurs muzyczny. W latach 1988-1991 uczyła się w szkole dla artystów cyrkowych i estradowych w Kijowie. Po ukończeniu nauki przeniosła się do Moskwy. W 1989 wystąpiła po raz pierwszy na koncercie w USA. Nagrana w 1990 piosenka Жёлтые тюльпаны przyniosła jej sławę w ZSRR, ale także poza granicami kraju. Kolejne przeboje stały się popularne dzięki 12 wideoklipom, prezentowanym przez rosyjskie stacje telewizyjne. W latach 1993-1997 występowała w Izraelu, Niemczech a także w Nowym Jorku. Wystąpiła w 15 filmach, głównie były to seriale telewizyjne. We wrześniu 2009 otworzyła w Moskwie własny salon kosmetyczny. Zajmuje się także projektowaniem biżuterii. Była dwukrotnie mężatką. Pierwszym mężem Nataszy był kompozytor i piosenkarz Igor Nikołajew, a drugim inżynier i striptizer Siergiej Głuszko. Ma syna o imieniu Archip.

13  Старые песни о главном - дочь председателя (1995)  Старые песни о главном 2 (1996)  Старые песни о главном 3 (1997)  Салон красоты (2000)  Рецепт колдуньи - Людмила (2003)  Против течения (2004)  Моя прекрасная няня - камео (2005)  Дедушка моей мечты 2 - Кристина (2006)  Держи меня крепче - Наталья Архипова (2007)  Золотая рыбка - Марьюшка (2008)

14

15 Евгений Малиновский na polski Eugeniusz Malinowski. Urodził się 18 marca 1967 w Biełowie w Rosji. Jest aktorem, piosenkarzem, gitarzystą dyrygentem. Od 1992 roku mieszka w Polsce. Jest absolwentem Kiemierowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk i Kultury z tytułem dyrygenta orkiestry estradowej. W 1992 roku przyjechał do Polski, by poznać kraj, z której pochodził jego dziadek. W naszym kraju propaguje muzykę rosyjską, zwłaszcza utwory Bułata Okudżawy i Włodzimierza Wysockiego. Specjalizuje się w poezji śpiewanej i piosence aktorskiej. Często jest zapraszany do udziału w produkcjach filmowych i telewizyjnych, wciela się w rolę obywateli Rosji i byłych republik radzieckich. Występuje też na scenach muzycznych. Jeszcze w Rosji udzielał się jako muzyk, grając na gitarze basowej. W latach 1994-2000 współtworzył zespół rockowy Hippocampus, w którym również grał na tym instrumencie. Od 1997 do 2001 wiele razy uczestniczył w przygotowywaniu i realizowaniu projektów grupy muzycznej Zdobywcy Pewnych Oskarów. W latach 2002-2003, pracował jako gitarzysta basowy z Krzysztofem Wałeckim. Nawiązał też współpracę z kanadyjskim gitarzystą i wokalistą bluesowym polskiego pochodzenia – Lesterem Kidsonem. Obecnie skoncentrował się na karierze solowej. Pracuje nad własnymi projektami rockowymi i jazzowymi. Od 2004 roku występuje z programem Syberyjski bard zaprasza z utworami Władimira Wysockiego, Aleksandra Rosenbauma i Bułata Okudżawy, które wykonuje przy własnym akompaniamencie na gitarze akustycznej. Jego interpretacje znacznie odbiegają od pierwowzorów. Występy w filmach i serialach rozbudziły w Eugeniuszu Malinowskim chęć zostania zawodowym aktorem. W związku z tym podjął studia na wydziale aktorskim Wyższej Szkoły Komunikowania i Mediów Społecznych im. Jerzego Giedroycia w Warszawie. Ukończył je w 2009 roku.

16  Jest jak jest - Rosjanin (1994)  Ekstradycja - Sasza (1995)  Boża podszewka - partyzant sowiecki (1997)  Na koniec świata - Śpiewak rosyjski (1999)  Plebania - Bolek, goryl Borunia (2000-2001)  Quo vadis (2001)  Na dobre i na złe - robotnik (2002)  Fala zbrodni - Paweł Zimin (2004)  Fala zbrodni - Jasir (2005)  Kryminalni - "Żaku" (2005)  Pensjonat pod Różą - Andriej Trenkowski (2005)  Odwróceni - Dymitr (2007)  Na dobre i na złe - Wołodia (2008)

17

18 Марина Андреевна Александрова na polski Marina Andrejewna Aleksandrowa. Jest rosyjską aktorką. Urodziła się 9 sierpnia 1982 na Węgrzech w Kuskunmaisa. Była jedynym dzieckiem podpułkownika armii radzieckiej, stacjonującego na Węgrzech. Do Rosji przeniosła się wraz z rodziną w 1987. Po ukończeniu szkoły muzycznej w klasie harfy, zaczęła studia aktorskie. Była żoną Aleksandra Domogarowa. Karierę aktorską rozpoczęła w wieku 17 lat, debiutując w serialu „Imperia pod udarom”. W Rosji prowadzi także telewizyjny show „Ostatni bohater”. Na festiwalu filmowym w Saint-Tropez 2003 otrzymała nagrodę w kategorii "najlepszy debiut" za rolę w filmie „Fontes des neiges”.

19  Империя под ударом - Мария Столыпина (2000)  Азазель - Лизанька фон Эверт-Колокольцева (2001)  Воровка - Юлия Балашова. (2002)  Бедная Настя - принцесса Мария (2003)  Виола Тараканова - Томочка (2004)  Звезда эпохи - Валентина Седова (2005)  Последний бронепоезд - Тома (2006)  Стритрейсеры - девушка Степана Мохова (2008)  Котовский - возлюбленная Котовского (2009)

20