Organizacja przedmiotu

Prezentacja na temat: "Organizacja przedmiotu"— Zapis prezentacji:

1 Międzynarodowe Organizacje Turystyczne ćwiczenia prowadzący: mgr Łukasz Stokłosa

2 Organizacja przedmiotu
Literatura: Alejziak W., Marciniec T., Międzynarodowe organizacje turystyczne, Albis, Kraków 2003 Warunki zaliczenia: Obecność: max 15pkt. Aktywność (prezentacje): max 25 pkt. Kolokwium sprawdzające: max 60 pkt. (materiał z ćwiczeń i DL) AFD – przynajmniej 2 wypowiedzi – odpowiedzi na zadane pytania (obowiązkowo!) CZAT

3 PREZENTACJE W grupach 2-osobowych proszę o przygotowanie prezentacji na temat jednej z następujących organizacji: ETC – Europejska Komisja Turystyki PATA – Stowarzyszenie Turystyczne Azji Pacyficznej CTO – Karaibska Organizacja Turystyczna UFTAA – Światowa Federacja Narodowych Związków Biur Podróży WATA – Światowe Stowarzyszenie Agencji Podróży ASTA – Amerykańskie Stowarzyszenie Agentów Podróży ECTAA – Ugrupowanie Krajowych Stowarzyszeń Agentów Podróży i Touroperatorów w Ramach Unii Europejskiej IH&RA – Międzynarodowe Stowarzyszenie Hoteli i Restauracji IYHF – Międzynarodowa Federacja Schronisk Młodzieżowych IFCC – Międzynarodowa Federacja Kempingu i Karawaningu HOTREC – Konfederacja Krajowych Stowarzyszeń Hoteli i Restauracji we Wspólnocie Europejskiej ICAO – Międzynarodowa Organizacja Lotnictwa Cywilnego IATA – Stowarzyszenie Międzynarodowego Transportu Lotniczego ERA – Stowarzyszenie Europejskich Regionalnych Linii Lotniczych IRU – Międzynarodowy Związek Transportu Drogowego

4 Organizacje ogólnoświatowe o kompetencjach ogólnych: ONZ, OECD.

5 Organizacje ogólnoświatowe
Współczesna turystyka jest bardzo złożonym zjawiskiem, które wywołuje istotne skutki w wielu obszarach życia milionów osób na całym świecie. O obliczu turystyki i kierunkach rozwoju decydują działania podejmowane przez wiele różnego rodzaju organizacji. Powszechnie znane organizacje międzynarodowe jak: ONZ, OECD czy UNESCO tworzą uniwersalną podstawę prawno-organizacyjną stosunków łączących – globalną społeczność międzynarodową.

6 Organizacja Narodów Zjednoczonych (United Nations Organization – ONZ/UN)
ONZ to najważniejsza organizacja na świecie. Ranga i wyjątkowość ONZ wynikają nie tylko z faktu, że należą do niej niemal wszystkie kraje świata, ale także z licznych szczytnych celów jakie ta organizacja przed sobą stawia. ONZ jest kontynuatorką Ligi Narodów, utworzonej po I wojnie światowej z inicjatywy prezydenta USA W. Wilsona. Nowa organizacja powstała w wyniku porozumień wielkich mocarstw, zawartych na konferencjach m. in.: w Moskwie (październik 1943), Teheranie (listopad-grudzień 1943) oraz Jałcie (luty 1945).

7 ONZ Ostatecznie Karta Narodów Zjednoczonych, będąca konstytucją ONZ, została podpisana 26 czerwca 1945 r. na zakończenie konferencji w San Francisco. Główna siedziba organizacji znajduje się w Nowym Jorku. Problematyka turystyczna stanowi przedmiot zainteresowania ONZ od 1946 r. O tym, że problemy rozwoju turystyki są dla ONZ ciągle ważne, świadczyć może fakt, że 21 grudnia 2001 r. uchwaliła ona „Światowy Kodeks Etyki dla Turystyki”.

8 Cele działalności ONZ:
utrzymanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, rozwijanie przyjaznych stosunków między państwami, opartych na poszanowaniu zasad równouprawnienia i samostanowienia narodów, rozwiązywanie w drodze współpracy międzynarodowej zagadnień o charakterze gospodarczym, społecznym, kulturalnym i humanitarnym, przyczynianie się do rozwoju praw człowieka, stanowienie ośrodka uzgadniania działalności międzynarodowej, zmierzającej do osiągnięcia tych celów.

9 Członkostwo ONZ Członkostwo jest otwarte dla wszystkich państw, które chcą żyć w pokoju i przyjmą zobowiązania zawarte w Karcie Narodów Zjednoczonych oraz, które – zdaniem Organizacji – są zdolne i pragną te zobowiązania wykonywać. Członkowie są podzieleni na dwie grupy: pierwotnych i przyjętych. Do grupy członków pierwotnych wchodzi 51 państw uczestniczących w procesie tworzenia ONZ (wśród nich Polska). Członkowie przyjęci to pozostałe kraje, które przystąpiły do ONZ już w trakcie jej działania. Nominacja nowego członka następuje w drodze uchwały Zgromadzenia Ogólnego ONZ.

10 Władze i struktura organizacyjna ONZ
Głównymi organami ONZ są: Zgromadzenie Ogólne, Rada Bezpieczeństwa, Rada Gospodarczo-Społeczna, Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości Sekretariat.

11 Zgromadzenie Ogólne ONZ
Jest organem, w którym reprezentowani są wszyscy członkowie ONZ. Spotkania odbywają się na dorocznych sesjach zwyczajnych, sesjach specjalnych i sesjach nadzwyczajnych. Pod kierownictwem przewodniczącego Zgromadzenia, prace sesji toczą się w kilku głównych komitetach i dotyczą: I – spraw politycznych, II – ekonomicznych i finansowych, III – społecznych i humanitarnych, IV – specjalnych kwestii politycznych, V – spraw administracyjno – budżetowych, VI – spraw prawnych. W głosowaniu każdy kraj – niezależnie od wielkości oraz potencjału dysponuje jednym głosem.

12 Rada Bezpieczeństwa ONZ
Tworzy ją 5 członków stałych: Chiny, Francja, Rosja, Wielka Brytania i USA, oraz 10 członków niestałych, powoływanych przez Zgromadzenie Ogólne na dwuletnie kadencje. Odpowiada za zachowanie lub przywrócenie pokoju i bezpieczeństwa narodowego. Ponosi odpowiedzialność za działania operacji pokojowych pod flagą ONZ.

13 Rada Gospodarczo-Społeczna (ECOSOC)
W jej skład wchodzi 54 członków, wybieranych przez Zgromadzenie Ogólne w systemie rotacyjnym, co oznacza, że co roku wybiera się 18 członków na okres 3 lat. Rada zajmuje się problemami z zakresu współpracy międzynarodowej na rzecz rozwoju: handlu światowego, uprzemysłowienia, zasobów naturalnych, praw człowieka, statusu kobiet, opieki społecznej, oświaty, zdrowia, nauki i techniki oraz walki z przestępczością. W Radzie Społeczno-Gospodarczej koncentruje się większość działań związanych z turystyką.

14 Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości oraz Sekretariat ONZ
To główny organ sądowniczy ONZ. Jego statut jest integralną częścią Karty NZ. Trybunał składa się z 5 niezależnych sędziów wybieranych na 9 letnią kadencję przez Zgromadzenie Ogólne oraz Radę Bezpieczeństwa. Sekretariat ONZ składa się z Sekretarza Generalnego, który jest najwyższym funkcjonariuszem administracyjnym Organizacji. Wybierany jest na 5 letnią kadencję przez Zgromadzenie Ogólne. Do jego zadań należy m.in.: składanie dorocznego sprawozdania z działalności, ma również szerokie kompetencje w sferze politycznej, w dziedzinie utrzymania pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego.

15 Sekretarz Generalny ONZ
Ban Ki-moon Korea Płd.

16 ONZ - film

17 Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (Organization for Economic Co-operation and Development – OECD) Poprzedniczką OECD była Organizacja Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (OEEC), która powstała 16 kwietnia 1948 roku. Jej głównym zadaniem było administrowanie amerykańską i kanadyjską pomocą w odbudowie Europy po II wojnie światowej – tzw. Planem Marshalla. Pod koniec lat 50 z inicjatywy USA podjęto działania mające na celu przekształcenie OEEC w Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, co nastąpiło 14 grudnia 1960 r. na konferencji w Paryżu.

18 Cele organizacji: Cele, jakie stawia przed sobą OECD to:
Osiągnięcie szybkiego wzrostu gospodarczego i wysokiego zatrudnienia w krajach członkowskich, Przyczynianie się do rozwoju gospodarczego w krajach członkowskich, Popieranie wielostronnego handlu światowego. Cele te mają być osiągane poprzez popieranie wydajnego wykorzystania zasobów gospodarczych, rozwoju badań naukowych i technologicznych, przez zapewnienie wewnętrznej i zewnętrznej równowagi finansowej.

19 Członkostwo Pierwotnymi członkami OECD było 18 krajów należących do OEEC oraz USA i Kanada. W późniejszym czasie do organizacji przestępowały kolejne kraje: Japonia, Australia, Nowa Zelandia. Obecnie do OECD należą 32 państwa, a sama organizacja nazywana jest Klubem najbogatszych państw świata. Jej członkowie maja dostęp do wiedzy, technologii, środków finansowych, doświadczenia i pomocy ekspertów Organizacji. Polska stała się pełnoprawnym członkiem Organizacji w dniu 22 listopada 1996 r.

20 Władze i struktura organizacyjna
Organizacja jest zarządzana przez Radę, której skład stanowią reprezentanci państw członkowskich. Szefem OECD jest Sekretarz Generalny, którego kadencja trwa 5 lat. Działalność OECD w dużej mierze opiera się na funkcjonowaniu organów pomocniczych, w tym różnego rodzaju komitetów. Wyróżnić można komitety ogólne (np. Pomocy Rozwojowej, Polityki gospodarczej) i komitety branżowe (Handlu, Transportu Morskiego, Przemysłu).

21 Komitet Turystyczny OECD
To instytucja pełniąca rolę międzynarodowego forum koordynowania polityki w zakresie turystyki. W pracach Komitetu pełny udział mają wszystkie państwa członkowskie. Komitet zbiera się przynajmniej jeden raz w roku, w celu przedyskutowania sytuacji w branży. Komitet ściśle współpracuje ze Światową Organizacją Turystyki, Światową Organizacją Handlu oraz UE.

22 Główne cele działalności Komitetu Turystyki to:
Umożliwienie kontaktów między krajami oraz podnoszenie jakości międzynarodowej współpracy w zakresie turystyki, Pomoc członkom OECD w usprawnianiu i ulepszaniu ich polityki turystycznej, mająca na celu wykształcenie się konkurencyjnego i zrównoważonego rynku turystycznego, Promowanie i propagowanie socjoekonomicznego znaczenia turystyki.

23 Działalność Komitetu Turystyki
W ostatnich latach przedmiotem szczególnego zainteresowania Komitetu Turystyki OECD były następujące zagadnienia: przyszłość turystyki w kontekście ewolucji polityki transportowej poszczególnych krajów, zaangażowanie rządów krajów członkowskich w sprawy promocji turystyki, badania możliwości rozwoju obszarów wiejskich przez turystykę, współpraca Komitetu Turystyki z Komitetem Ochrony Środowiska, analiza wpływu turystyki na wzrost zatrudnienia.

24 BETTER POLICIES FOR BETTER LIVES
OECD BETTER POLICIES FOR BETTER LIVES