Materiały do szkolenia młodzieży PZW Ryby prawnie chronione w Polsce

Materiały do szkolenia młodzieży PZW Ryby prawnie chronione w Polsce
POLSKI ZWIĄZEK WĘDKARSKI Komisja Młodzieżowa przy PZW OKRĘG LUBLIN w Lublinie ul. Nałkowskich 105 Materiały do szkolenia młodzieży PZW Ryby prawnie chronione w Polsce Opracował: Andrzej Skibiński Jarosław Woźniak Marek Harasim

Ryby prawnie chronione w Polsce
Aloza Wyciągnięty, bocznie spłaszczony tułów pokryty cykłoidalnymi łuskami, nie występującymi na głowie. Brak linii bocznej Krótka płetwa grzbietowa, brak płetwy tłuszczowej. Szczęka górna wycięta w połowie długości Szczęka dolna sięga do tylnej krawędzi oka ( jest to cecha rozpoznawcza wszystkich gatunków z rodzaju Alosa i Caspialosa). Brak zębów na lemieszu; długich, bardzo cienkich skrzelowych wyrostków Filtracyjnych; łusek, ułożonych w rzędzie wzdłuż ciała Górna jego część - od niebieskawo- zielonej do brązowej Boki i brzuch srebrzyście białe z mosiężnym połyskiem. Przy górnej krawędzi szczeliny skrzelowej duża ciemna plama. Z tyłu za nią 1-2 niewyraźne mniejsze plamy Długość cm, maksymalnie 70 cm .

Babka czarna Ciało wyciągnięte, z długą, spłaszczoną głową o szerokim otworze gębowym sięgającym do linii przedniej krawędzi oka. Szczęka dolna lekko wysunięta. Duże oczy umieszczone na wierzchu głowy. Trzon ogonowy szeroki i zdecydowanie krótszy niż podstawa drugiej płetwy grzbietowej; (zwykle 35-41) łusek wzdłuż ciała Kark, w zależności od lokalnej rasy tej ryby, mniej lub bardziej umaszczony. Dwie oddzielone płetwy grzbietowe. Pierwsza z 5-7 (zazwyczaj 6) promieniami twardymi W drugiej 1 promień twardy i (zwykle 12-13) miękkich. W górnej części płetw piersiowych występują krótkie, wolne promienie. Płetwy brzuszne zaokrąglone, zrośnięte w formie przyssawki (cecha charakterystyczna tej rodziny) Długość do 18 cm .

Babka mała Ciało jej pokrywa łuska ktenoidalna. Ubarwienie jest bladobrunatno pomarańczowe z pięcioma ciemnymi plamami wzdłuż boków ciała. Babka mała osiąga maksymalnie 11 cm, w Bałtyku tylko 7 cm .

Babka piaskowa Wrzecionowate ciało o wysokiej, słabo spłaszczonej głowie. Oczy nie są skierowane ku górze Krótkie, pionowe szczeliny skrzelowe (sięgają tylko na szerokość nasady płetw piersiowych) Trzon ogonowy długi i niski. Od 41 do 52 łusek wzdłuż ciała, kark, przednia część grzbietu (do końca pierwszej płetwy grzbietowej), partie piersiowe (do nasady płetw brzusznych) pozbawione łusek. Łuski trzonu ogonowego są większe niż w pozostałych partiach ciała. Dwie rozdzielone płetwy grzbietowe Pierwsza z 5-7 (zwykle 6) promieniami twardymi, druga z 1 promieniem twardym i 8-10 promieniami miękkimi W płetwie odbytowej 1 promień twardy i 7-10 promieni miękkich. Błona lejka z delikatnymi, ziarenkowatymi kosmykami. Ubarwienie jasnoszare do jasnobrązowego z zielonym połyskiem. Na bokach rząd ciemnych plam. Na pysku 2 ciemne, skośne pręgi. Na płetwach grzbietowych i ogonowej czerwonobrązowe paski. Dojrzale samce mają ciemne, poprzeczne prążki, ciemne gardło i ciemnoniebieską plamę na tylnej krawędzi przedniej płetwy grzbietowej. Długość 3-4 cm, maksymalnie 5 cm .

Ciosa Ciało wyciągnięte, bocznie silnie ścieśnione Otwór gębowy skośnie ustawiony ku górze. Linia grzbietu prosta, linia brzuszna sierpowata, z ostrą w formie kila, krawędzią. Głowa mała. Oczy duże Łuski małe, wzdłuż linii bocznej Płetwa grzbietowa krótka, przesunięta w kierunku ogona, z promieniami. W długiej płetwie odbytowej jest ich Duże płetwy piersiowe sięgają płetw brzusznych Zęby gardłowe, dwurzędowe, Grzbiet ciemny, od zielononiebieskiego do czarniawego Boki jaśniejsze, intensywnie srebrzyste, z czerwonawym odcieniem. Brzuch biały. Płetwy piersiowe, grzbietowa i ogonowa szare, do żółtawej tonacji Długość cm, maksymalnie 60 cm .

Dennik Dennik jest bocznie spłaszczony, ma otwór gębowy końcowy i nagą skórę, płetwy piersiowe bardzo szerokie, a brzuszne zrośnięte w przyssawkę Ciało bywa zwykle brunatnożółte, a niekiedy występują na nim ciemniejsze smugi Osobniki stare są ciemniejsze od młodych i często nakrapiane w odcieniu czerwonym lub niebieskim. Maksymalna długość dennika wynosi 30 cm, zwykle jednak nie przekracza 15 cm długości.

Głowacz białopłetwy Kijankowate, bezłuskie ciało o szerokiej, spłaszczonej głowie. Szeroki, końcowy otwór gębowy. Oczy wysoko umieszczone. Pokrywy skrzelowe z silnym, wygiętym kolcem Wąskie szczeliny skrzelowe Błony podskrzelowe zrośnięte z przegrodą międzyskrzelową. Pośrodku boków, aż po nasadę płetwy ogonowej, biegnie linia boczna. Mieści się na niej małych płytek kostnych Dwie płetwy grzbietowe. Pierwsza z 5-9 kolcami, druga z promieniami miękkimi. W płetwie odbytowej promieni miękkich. Duże płetwy piersiowe o zgrubiałych, wystających poza fałd płetwy, dolnych promieniach Płetwy brzuszne położone piersiowo. Ich wewnętrzne promienie są tylko trochę krótsze od promieni zewnętrznych Płetwa ogonowa zaokrąglona. Brak pęcherza pławnego U samców występuje wyraźna brodawka płciowa Grzbiet i boki szaro ubarwione, z wyraźnymi ciemnymi cieniami. Brzuch biały Płetwy - grzbietowa, ogonowa i piersiowe - jasne z ciemnymi prążkami. U dużych osobników zewnętrzne promienie płetw brzusznych są ciemno ubarwione. Długość ciała wynosi zazwyczaj cm, maksymalnie 18 cm .

Głowacz pręgopłetwy Kijankowate, bezłuskie ciało o szerokiej, spłaszczonej głowie. Szeroki, końcowy otwór gębowy. Oczy umieszczone wysoko Na wieczku skrzelowym bardzo silny, wygięty kolec Szczeliny skrzelowe wąskie Błony podskrzelowe zrośnięte z przegrodą międzyskrzelową. Linia boczna biegnie powyżej środka ciała, sięgając tylko na wysokość środka drugiej płetwy grzbietowej Znajduje się na niej małych płytek kostnych Dwie płetwy grzbietowe. Pierwsza z 6-10 kolcami, druga z promieniami miękkimi; w płetwie odbytowej jest promieni. Duże płetwy piersiowe o zgrubiałych, wystających poza fałd płetwy, dolnych promieniach. Długie i wąskie płetwy brzuszne mają piersiowe położenie. Ich wewnętrzne promienie są krótsze o połowę od promieni zewnętrznych, które sięgać mogą do odbytu. Płetwa ogonowa zaokrąglona Grzbiet i boki brązowawoszare z ciemnymi, poprzecznymi paskami. Na płetwach grzbietowych i odbytowej są one skośne i długie. Płetwa ogonowa i piersiowe poprzecznie prążkowane. Długość 7-9 cm, maksymalnie 12,5 cm .

Iglicznia czarnomorska Ciało niezwykle wyciągnięte, cienkie, pokryte skórnymi płytkami kostnymi (7 rzędów na tułowiu, 4 na trzonie ogona ), które łączą się w pierścienie ( pierścieni tułowiowych i 37 do 41 ogonowych) Pysk krótki, rurkowaty ( od 7,8 do 10 razy mieści się w długości ciała), bocznie lekko ścieśniony Oczy małe ( ich średnica mieści się 3,8 razy w długości pyska). Płetwa grzbietowa z promieniami (przykrywa 7-9 pierścieni ciała) W płetwie ogonowej jest 10 w płetwie odbytowej 3, a w płetwach piersiowych po promieni Brak płetw brzusznych. Linia boczna pełna Ubarwienie brązowozielonkawe lub brązowoczerwonawe, z jasnymi poprzecznymi prążkami Strona brzuszna ciemna. Płetwa grzbietowa bez plam. Długość cm, maksymalnie 22 cm .

Jesiotr zachodni Ciało rekinowatego kształtu pokryte jest pięcioma biegnącymi wzdłuż rzędami kostnych płytek. Płetwa grzbietowa przesunięta daleko ku tyłowi, górny płat płetwy ogonowej wydłużony Otwór gębowy bezzębny, ryjkowaty i wysuwany, ma dolne położenie. Przed nim umieszczone są poprzecznie w rzędzie cztery wąsiki. W zależności od gatunku pysk jest mniej lub więcej wydłużony w formie ryja. Cecha ta właściwa jest wszystkim przedstawicielom podrodziny Acipenserinae. Gatunki należące do rodzaju Acipenser mają następujące wspólne cechy: wycięcie pyska nie sięga do bocznej krawędzi głowy, wąsiki na przekroju okrągłe Charakterystyczne dla jesiotra zachodniego jest występowanie na grzbiecie 9-14 płytek, pogrubionych pośrodku w formie garbu Po jego bokach biegnie w rzędzie ciasno przylegających do ciała płytek bocznych ( są one prawie dwukrotnie wyższe niż szersze). Na brzuchu jest ich Długość ryja odpowiada 1/2 długości głowy. Wąsy pojedyncze, skierowane w kierunku pyska, nie sięgają jego krawędzi Ubarwienie grzbietu - od popielatoszarego do brązowszarego z zielonkawym połyskiem. Strona brzuszna żółtawa lub biała, srebrzyście lśniąca. Długość cm, maksymalnie 550 cm . Ciężar ponad 22 kg .

Kiełb białopłetwy Krewny kiełbia Kesslera, należący tak jak i on do podrodzaju Romanogobio, różniący się od niego krótszym i wyższym trzonem ogona. Głowa długa z krótszym, tępym pyskiem, otwór gębowy dolny. Oczy duże (średnica ich jest co najmniej tak duża jak odstęp pomiędzy nimi) Odchylone do tylu wąsy sięgają do tylnej krawędzi oka. Łuski duże, wzdłuż linii bocznej, pomiędzy linią boczną a nasadą płetwy brzusznej cztery rzędy łusek. Gardło zwykle bez łusek. W płetwie grzbietowej 10, w odbytowej zaś 8-9 promieni. Zęby gardłowe dwurzędowe, Grzbiet ciemny, od zielonkawego do brązowego. Boki jaśniejsze z rzędem ciemnych, okrągłych plam leżących bezpośrednio przed linią boczną Strona brzuszna biaława. Otwory linii bocznej są od dołu i od góry ciemno obramowane. Płetwy grzbietowa i ogonowa bezbarwne, bez plam, co sprawia, że gatunek ten łatwo jest odróżnić od kiełbia (Gobio gobio) Długość 8-10 cm, maksymalnie 13 cm .

Kiełb Kesslera Ciało wysmukłe, trzon ogonowy wąski Długa głowa o dużych oczach, ostrym pysku i dolnym otworze gębowym. Średnica oka równa jest odległości pomiędzy oczami. Na tylnej krawędzi szczęki górnej umieszczone są pojedyncze, długie wąsy. sięgające do tylnej krawędzi oka. Łuski duże wzdłuż linii bocznej. Pomiędzy linią boczną a nasadą płetw brzusznych 3-4 rzędy łusek W płetwie grzbietowej jest l0, a w odbytowej 9 promieni. Zęby gardłowe dwurzędowe, (2) (2) Grzbiet czarniawoszary Boki jaśniejsze z dużymi, niewyraźnymi plamami wzdłuż linii bocznej. Brzuch białawy. Płetwy grzbietowa i ogonowa z 1-3 rzędami ciemnych plam Długość cm, maksymalnie 15 cm .

Koza Głowa wydłużona, bocznie silnie ścieśniona Otwór gębowy wąski, dolny, z sześcioma krótkimi wąsikami na szczęce górnej (cztery z przodu, dwa w kącikach warg). Przedni otwór nosowy rurkowaty i krótki Tuż pod okiem w fałdzie skórnym ukryty jest ruchomy, podwójny kolec, charakterystyczna cecha wszystkich gatunków kóz. Całe ciało pokryte małymi, cienkimi łuskami. Linia boczna wykształcona tylko w przedniej części ciała. Płetwa grzbietowa z 10-12, a odbytowa z 7-9 promieniami U samców drugi promień płetw piersiowych jest pogrubiony. Zęby gardłowe jednorzędowe, 8(9,10)-(10,9) Grzbiet brudnożółty z ciemnymi, brązowymi plamami, kreskami i marmurkowymi wzorami. Boki koloru piaskowego z długim rzędem ciemnobrązowych, jasno obramowanych plam, łączących się ze sobą czarną, cienką, długą linią. Nad nimi podobny rząd plam mniejszych Brzuch białawy. Na górnej krawędzi nasady ogonowej czarna plama. Długość 8-10 cm .

Koza złotawa Silnie wyciągnięte, wąskie ciało Otwór gębowy wąski, dolny, z sześcioma wąsikami na górnej szczęce (cztery z przodu, dwa w kącikach warg, sięgające tylnej krawędzi oka) Przedni otwór nosowy krótki i rurkowaty. Dokładnie poniżej środka oka znajduje się silny, podwójny kolec Spodnia część trzonu ogonowego z małym, tłuszczowym kilem. Łuski bardzo matę, wzdłuż środkowej linii ciała. Płetwa grzbietowa z 8-10, odbytowa zaś z 7-9 promieniami Drugi promień płetw piersiowych nie jest u samców pogrubiony. W płetwie ogonowej 14 promieni U dorosłych. dojrzałych płciowo samców przednia część ciała jest silniej rozrośnięta - pogrubiona (cecha charakterystyczna podrodzaju Sabanjewia, do którego należy koza złotawa i następne omawiane gatunki). Zęby gardłowe jednorzędowe, zazwyczaj 8-8. Boki ciała uderzająco złociście lśniące Długość 8-12 cm, maksymalnie 14 cm .

Kur rogacz Podobne do kijanki ciało o szerokiej spłaszczonej głowie. Duży, końcowy otwór gębowy. Nad pyskiem dwa małe kolce. Na wierzchu głowy 4 gąbczaste, chrząstkowe narośle Wieczko skrzelowe z 2, a przednia płytka wieczka skrzelowego (praeoperculum) z 4 kolcami (leżący najwyżej jest najdłuższy). Szeroka szczelina skrzelowa Błony podskrzeIowe nie są zrośnięte z przegrodą międzyskrzelową. Brak łusek, lecz na ciele pomiędzy linią boczną i grzbietem występuje jeden lub kilka rzędów kostnych guzków. Dwie płetwy grzbietowe. Pierwsza z 7-9 kolcami, druga z wysokimi, nitkowato wydłużonymi promieniami miękkimi. W płetwie odbytowej jest ich Duże, wachlarzowate płetwy piersiowe o zgrubiałych, wystających poza błonę płetwy dolnych promieniach Płetwy brzuszne położne piersiowo, a ich wewnętrzne promienie są niewiele krótsze od zewnętrznych Płetwa ogonowa zaokrąglona. Brak pęcherza pławnego. Grzbiet brązowoszary, boki żółtawe, brzuch natomiast biały. Kostne guzki na głowie są żółtoszarego koloru Płetwy z rzędami ciemnych plam. Długość słodkowodnych form wynosi cm . Formy morskie osiągają maksymalnie 60 cm (Cieśnina Beringa).

Minog morski Ma dobrze rozwinietą linię boczną, zwłaszcza w okolicy głowowej i skrzelowej. Jego ubarwienie jest zwykle szaroniebieskie na grzbiecie i srebrnobiałe na brzuchu W zależności od stanu fizjologicznego może ono ulegać zmianom. Minog morski jest największym przedstawicielem rzędu minogokształtnych - osiąga długość 1 m i ciężar 3 kg .

Minog rzeczny Posiada ubarwieniegrzbietu brązowawe z odcieniem niebieskawym o metalicznym połysku Osiąga długość 40 cm .

Minog strumieniowy Jest najmniejszym z minogów żyjących w Polsce. Okazy dorosłe osiągają długość 16 cm, larwy - 20 cm .

Minog ukraiński Od minoga strumieniowego różni się uzbrojeniem przyssawki, większymi rozmiarami i silniej pigmentowaną płetwą ogonową. Grzbiet ma ciemny, prawie czarny, brzuch i boki ciała białe lub kremowe. Okazy dojrzałe płciowo osiągają długość 20 cm, larwy w momencie przeobrażania się - 20 do 22 cm .

Parposz Ciało śledziokształtne pokryte kolistymi łuskami ( w rzędzie wzdłuż ciała) Krótka płetwa grzbietowa, brak linii bocznej. Wieczko skrzelowe promieniście prążkowane. Szczęka górna wycięta w połowie długości, szczęka dolna sięga do tylnej krawędzi oka Brak zębów na lemieszu ( vomer ); skostniałych, skrzelowych wyrostków filtracyjnych, które nie są tak gęsto osadzone jak u alozy. Górna strona ciała w kolorze od niebieskawo -zielonego do brązowego Boki i brzuch srebrzyście białe, ze złotawym połyskiem Przy górnej krawędzi szczeliny skrzelowej znajduje się duża czarna plama, za nią 4-8 plam mniejszych Szczęka dolna i gardło różowe Parposze w wieku 6-7 lat osiągają długość cm . Długość maksymalna wynosi około 55 cm (ciężar do 2 kg).

Piekielnica - Alburnoides bipunctatus Ciało wyciągnięte, bocznic ścieśnione, silniej wygrzbiecone niż u uklei. Długość 9-13 cm, maksymalnie 16 cm . Występowanie: Przejrzyste, dobrze natlenione, szybko płynące wody. W Polsce Piekielnica występuje na całym niemal obszarze kraju z wyjątkiem dorzecza środkowej i dolnej Odry oraz rzek pomorskich wpadających bezpośrednio do Bałtyku. Tryb życia: Stadna ryba karpiowata przebywająca zazwyczaj w pobliżu dna, chętnie w silnym prądzie. Piekielnica lubi wody nie zanieczyszczone, silnie nasycone tlenem. Tarło w maju do czerwca. Odżywianie: Małe organizmy denne, plankton, pokarm z powietrza. Uwagi: Wpisana do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt.

Pocierniec Bardzo silnie wyciągnięte ciało o długim, cienkim trzonie ogonowym. W przedniej i środkowej części przekrój ciała pięciokątny. Długi, spiczasty pysk Na grzbiecie krótkich, wolno stojących kolców oraz w płetwie za nimi 6-7 miękkich promieni W płetwie odbytowej 1 kolec i 6-7 promieni miękkich Płetwy brzuszne zredukowane do jednego kolca i jednego krótkiego miękkiego promienia Płetwy piersiowe u samców są większe niż u samic Mała płetwa ogonowa o zaokrąglonej tylnej krawędzi. Ubarwienie, zależnie od zamieszkiwanego obszaru, jest brązowawe lub zielonkawe Przednia część ciała samców żółtomosiężna, niebiesko mieniąca się w okresie tarła. Przeciętna długość wynosi 10 do 15 cm, maksymalnie 20 cm .

Różanka Ciało silnie wygrzbiecone, bocznie ścieśnione Otwór gębowy mały, końcowy. Łuski duże, wzdłuż ciała, linia boczna zaznaczona tylko na pierwszych 5-6 łuskach. Płetwa grzbietowa z 12-13, a odbytowa z promieniami. Zęby gardłowe jednorzędowe, U samic pojawia się w okresie tarła długie, rurkowate pokładełko. Grzbiet zielonoszary, do czarniawego Boki jaśniejsze, srebrzyście lśniące, z długą, mieniącą się, zielononiebieską wstęgą. Strona brzuszna biała, różowo połyskująca. W okresie tarła samiec przybiera szatę godową. Jego gardło, piersi i przednia część brzucha stają się czerwone, grzbiet i tylna część ciała mienią się niebieskawozielono. Długość 5-6 cm, maksymalnie 9 cm .

Strzebla przekopowa Ciało krępe, bardziej wygrzbiecone niż u strzebli potokowej. Końcowe położony, mały otwór gębowy Łuski małe, wzdłuż linii bocznej, która w tylnej części ciała jest kilkakrotnie przerywana. Płetwa grzbietowa ma 10, a odbytowa 9-10 promieni Zęby gardłowe dwurzędowe, 2.5-5/4/ Grzbiet w kolorze od ciemnoszarego do ciemnobrązowego z zielonkawym, metalicznym połyskiem Boki jaśniejsze, żółtawosrebrzyste, lśniące, z małymi, nieregularnie rozrzuconymi ciemnobrązowymi plamami. Brzuch białawy, w okresie tarła o czerwonawym połysku. Długość 5-9 cm, maksymalnie 12 cm Samice są nieco większe od samców.

Śliz, Śliz pospolity Ciało okrągłe, bocznie ścieśnione jedynie w partii trzonu ogonowego Wąski, dolnie usytuowany otwór gębowy ma na górnej wardze sześć wąsików, cztery z przodu i dwa w kącikach warg Brak fałdu podbródkowego. Przedni otwór nosowy rurkowaty i długi. Brak kolca ocznego (patrz gatunki z rodzaju Cobitis). Małe, wysoko umieszczone oczy Przednia część czaszki mocno złączona z jej częścią tylną. Łuski bardzo drobne i cienkie Brak ich w przedniej części grzbietu i na piersiach Płetwa grzbietowa z 9-11, a odbytowa z 7-9 promieniami. Płetwa ogonowa zaokrąglona, nieznacznie wcięta lub prosta. Zęby gardłowe jednorzędowe, 8(9,10)-(10,9)8. Ubarwienie grzbietu i boków szare do brązowawego. Strona brzuszna biaława. Na płetwach grzbietowej i ogonowej rzędy ciemnych kropek. Osobniki żyjące w nie zanieczyszczonych wodach często mają na bokach ciała nieregularne, kropkowane wzory. Brak ich u ryb żyjących w brudnych wodach, a także bytujących w większych, głębszych rzekach. Maksymalna długość ciała wynosi 16 cm . Pęcherz pławny wszystkich ryb piskorzowatych odznacza się pewną właściwością; składa się on mianowicie z dwóch, zamkniętych jedna w drugiej, komór, przy czym ta zewnętrzna jest skostniała (u gatunków z rodzaju Noemacheilus).

Wężynka zaliczana do rodziny igliczniowatych Długie, cienkie, poza okresem tarła prawie okrągłe w przekroju ciało. Rurkowaty pysk, którego długość odpowiada w przybliżeniu połowie długości głowy, ma na wierzchniej stronie biegnącej od swego końca do podstawy czoła wąską, długą krawędź Płetwa grzbietowa, z promieniami miękkimi, osadzona jest nad 3-5 pierścieniem tylnej i 6-8 pierścieniami ogonowej partii ciała. Brak płetw piersiowych i płetwy ogonowej Otwór odbytowy umieszczony jest pod przednią częścią płetwy grzbietowej. Zależnie od zamieszkiwanego miejsca ubarwienie ciała jest bardzo zmienne. Grzbiet ciemnozielony, oliwkowy, brązowawy lub czarniawy, z ciemnymi, poprzecznymi pręgami (opaskami). Strona brzuszna biaława, zielonkawa lub żółtawa W okresie godowym u samic występuje niebieska smuga na pokrywach skrzelowych i przedniej części tułowia oraz żółta na stronie brzusznej W przeciwieństwie do samic opiekujące się ikrą samce są bardzo niepozornie ubarwione Maksymalna długość samców wynosi 25 cm, natomiast samic cm . Spokrewnionymi gatunkami są: Neorophis lumbriciformis, charakteryzujący się wygiętym ku górze pyskiem, oraz Neorophis maculatus o regularnym, plamistym wzorze na ciele.

Materiały do szkolenia młodzieży PZW Ryby prawnie chronione w Polsce

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "Materiały do szkolenia młodzieży PZW Ryby prawnie chronione w Polsce"— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres

Wejść

Zaloguj się poprzez sieć społeczną:

Materiały do szkolenia młodzieży PZW Ryby prawnie chronione w Polsce

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "Materiały do szkolenia młodzieży PZW Ryby prawnie chronione w Polsce"— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres