POLITYK IV R.P. Zadania i czynności polityka Posłem może być każdy obywatel, który ma pełne prawo wyborcze, jest obywatelem polskim i ukończył 21 lat.

Prezentacja na temat: "POLITYK IV R.P. Zadania i czynności polityka Posłem może być każdy obywatel, który ma pełne prawo wyborcze, jest obywatelem polskim i ukończył 21 lat."— Zapis prezentacji:

1

2 POLITYK IV R.P.

3 Zadania i czynności polityka Posłem może być każdy obywatel, który ma pełne prawo wyborcze, jest obywatelem polskim i ukończył 21 lat. Posłem może być każdy obywatel, który ma pełne prawo wyborcze, jest obywatelem polskim i ukończył 21 lat. Senatorem może być każdy obywatel, który ma obywatelstwo polskie, ma pełne prawo wyborcze, i ukończył 30 lat. Senatorem może być każdy obywatel, który ma obywatelstwo polskie, ma pełne prawo wyborcze, i ukończył 30 lat. Polityk jest wybierany co 4 lata albo do sejmu albo do senatu w wyborach równych, tajnych, proporcjonalnych, bezpośrednich, powszechnych. Polityk jest wybierany co 4 lata albo do sejmu albo do senatu w wyborach równych, tajnych, proporcjonalnych, bezpośrednich, powszechnych. Posłowie i senatorowie są przedstawicielami całego narodu. Posłowie i senatorowie są przedstawicielami całego narodu. Mandat poselski jest: Mandat poselski jest:  Generalny  Niezależny  Nieodwołalny  Posłowie i senatorowie cieszą się szczególnymi przywilejami, dzięki którym mogą właściwie i swobodnie wypełniać swe funkcje. Takimi przywilejami poselskimi i senatorskimi jest immunitet parlamentarny. Polega on na nietykalności członków parlamentu ( nie można ich aresztować be zgody sejmu i senatu) i na zwolnieniu ich od odpowiedzialności sądowej.  Poseł zgodnie z konstytucją wypełnia funkcje parlamentarne wraz z funkcjami publicznymi

4 Wymagania zawodu W historii myśli społecznej odnaleźć można wiele koncepcji podejmujących temat etycznej polityki. W świecie Arystotelesa sytuacja była najprostsza: polityka i etyka były w integralnym związku (może dlatego, że tu rozumienie polityki najdalsze było od walki o władzę). Potem zaczęło się komplikować. I pojawiły się, jak pisze Hans J. Morgenthau w tekście Zło polityki i etyka zła, opublikowanym w „Przeglądzie Politycznym” nr 73/74, trzy poglądy na temat możliwych związków tych dwóch sfer. Poglądy w myśli politycznej obecne zresztą do dziś. „Według pierwszego stanowiska działania polityczne mają być wolne od wszelkich ograniczeń etycznych. Według drugiego działania polityczne mają być trwale podporządkowane specyficznym standardom etycznym”. Trzecie wreszcie uznaje stosowanie w polityce specyficznych dla niej zasad etycznych za stan przejściowy na drodze do przyjęcia standardów przyjętych w sferze prywatnej. W historii myśli społecznej odnaleźć można wiele koncepcji podejmujących temat etycznej polityki. W świecie Arystotelesa sytuacja była najprostsza: polityka i etyka były w integralnym związku (może dlatego, że tu rozumienie polityki najdalsze było od walki o władzę). Potem zaczęło się komplikować. I pojawiły się, jak pisze Hans J. Morgenthau w tekście Zło polityki i etyka zła, opublikowanym w „Przeglądzie Politycznym” nr 73/74, trzy poglądy na temat możliwych związków tych dwóch sfer. Poglądy w myśli politycznej obecne zresztą do dziś. „Według pierwszego stanowiska działania polityczne mają być wolne od wszelkich ograniczeń etycznych. Według drugiego działania polityczne mają być trwale podporządkowane specyficznym standardom etycznym”. Trzecie wreszcie uznaje stosowanie w polityce specyficznych dla niej zasad etycznych za stan przejściowy na drodze do przyjęcia standardów przyjętych w sferze prywatnej. W pierwszym wariancie – kojarzonym zwykle (choć nie do końca słusznie) z Machiavellim – polityk stojąc przed wyborem: zachować się etycznie czy nie, może, a nawet ma obowiązek postąpić nieetycznie, jeśli takie działanie ma większe szanse doprowadzić go do osiągnięcia oczekiwanych rezultatów. W praktyce jednak, jak pisze Morgenthau, oceniając polityków ludzie „nigdy nie zrezygnowali ze standardów etycznych. Filozofia polityczna od Greków po czasy dzisiejsze opiera się na założeniu, że w domenie polityki człowiek nie może postępować jak mu się podoba: w swoim działaniu musi przestrzegać standardów wykraczających poza czystą skuteczność”. Drugi pogląd otwarcie przyznaje, że życie polityczne rządzi się specyficznymi zasadami. „W polityce człowiek regularnie kłamie, oszukuje i zdradza. W życiu prywatnym robi to wyjątkowo”. Zwolennicy tego poglądu godzą się na to, że w polityce obowiązuje inna etyka niż w życiu prywatnym. Tę akceptację dla podwójnej moralności odrzuca trzeci pogląd uznający taki stan rzeczy ale jedynie jako stan przejściowy. Ideałem jest stosowanie w życiu publicznym takich samych standardów jak prywatnie. Sam Morgenthau nie ma złudzeń: polityka – rozumiana jako walka o władzę - i etyka polityczna ma niewiele wspólnego z etyką życia prywatnego – to dwa różne światy. Polityka- to służba, powołanie, odpowiedzialność i troska o wspólne dobro, którym jest państwo, rozumiane jako wspólnota, a nie jako własność jednej grupy. Idealny polityk to ktoś, kto szanuje obywateli i dba o ich dobro Pamiętajmy, to od nas w dużym stopniu zależy jaki będzie POLITYK IDEALNY, jakie będą standardy etyczne życia politycznego. I czy w ogóle będą.

5 Jak wygląda tok nauki Przykładowe uczelnie: Przykładowe uczelnie: Krakowska Wyższa Szkoła wydziału politologii Krakowska Wyższa Szkoła wydziału politologii Wydział Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie Wydział Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie Wydział politologii we Wrocławiu Wydział politologii we Wrocławiu Wydział politologii i nauk społecznych Warszawie Wydział politologii i nauk społecznych Warszawie

6 Rekrutacja Wymagania na politologię: Wymagania na politologię: Historia- przedmiot na egzaminie maturalnym, poziom podstawowy lub rozszerzony Historia- przedmiot na egzaminie maturalnym, poziom podstawowy lub rozszerzony W o s- przedmiot maturalny na poziomie rozszerzonym. W o s- przedmiot maturalny na poziomie rozszerzonym. Jeżyk polski- przedmiot maturalny, poziom rozszerzony. Jeżyk polski- przedmiot maturalny, poziom rozszerzony. Ogólna aktualna wiedza z kraju i ze świata na podstawie testu sporządzonego prze Uniwersytet Warszawski. Ogólna aktualna wiedza z kraju i ze świata na podstawie testu sporządzonego prze Uniwersytet Warszawski. Ilość miejsc jest ograniczona liczą się tylko najlepsze wyniki. Ilość miejsc jest ograniczona liczą się tylko najlepsze wyniki. Standardowa liczba przyjęć

7 Kim jest poseł w świetle prawa Poseł na sejm — pol. nazwa deputowanego, członka parlamentu lub jego niższej izby. W XV– XVIII w. był wybierany przez sejmiki, które wydawały wiążące instrukcje, jak poseł ma postępować i głosować w sejmie. Konstytucje 1921 i 1935 zakazywały krępowania posła instrukcjami, zgodnie z koncepcją deputowanego — przedstawiciela narodu jako całości. Do koncepcji tej powrócono w Konstytucji małej z 1992, formułującej zasady wolnego mandatu i nieodwoływalności posła przez wyborców. Posłem w Polsce może być obywatel, który ukończył 21 lat i ma czynne prawo wyborcze; o ważności wyborów rozstrzyga Sąd Najwyższy. Obowiązkiem posła jest złożenie ślubowania przed Sejmem RP, branie udziału w pracach sejmu na posiedzeniach plenarnych i w komisjach, oraz utrzymywanie kontaktu z wyborcami. Poseł ma prawo inicjatywy ustawodawczej, prawo interpelacji, przysługuje mu immunitet (nietykalność), prawo do diet, bezpłatnych przejazdów, urlopu na czas kadencji z zachowaniem ciągłości pracy. Posłowie są zorganizowani w kluby i koła poselskie. Mandat posła można łączyć z funkcją członka rządu, nie wolno natomiast z wieloma innymi stanowiskami, m.in. prezydenta RP, senatora, sędziego Trybunału Konstytucyjnego, Trybunału Stanu lub Sądu Najwyższego, wojewody. Mandat posła wygasa: wskutek śmierci posła, zrzeczenia się, utraty prawa wybieralności, stwierdzenia nieważności wyboru. Poseł na sejm — pol. nazwa deputowanego, członka parlamentu lub jego niższej izby. W XV– XVIII w. był wybierany przez sejmiki, które wydawały wiążące instrukcje, jak poseł ma postępować i głosować w sejmie. Konstytucje 1921 i 1935 zakazywały krępowania posła instrukcjami, zgodnie z koncepcją deputowanego — przedstawiciela narodu jako całości. Do koncepcji tej powrócono w Konstytucji małej z 1992, formułującej zasady wolnego mandatu i nieodwoływalności posła przez wyborców. Posłem w Polsce może być obywatel, który ukończył 21 lat i ma czynne prawo wyborcze; o ważności wyborów rozstrzyga Sąd Najwyższy. Obowiązkiem posła jest złożenie ślubowania przed Sejmem RP, branie udziału w pracach sejmu na posiedzeniach plenarnych i w komisjach, oraz utrzymywanie kontaktu z wyborcami. Poseł ma prawo inicjatywy ustawodawczej, prawo interpelacji, przysługuje mu immunitet (nietykalność), prawo do diet, bezpłatnych przejazdów, urlopu na czas kadencji z zachowaniem ciągłości pracy. Posłowie są zorganizowani w kluby i koła poselskie. Mandat posła można łączyć z funkcją członka rządu, nie wolno natomiast z wieloma innymi stanowiskami, m.in. prezydenta RP, senatora, sędziego Trybunału Konstytucyjnego, Trybunału Stanu lub Sądu Najwyższego, wojewody. Mandat posła wygasa: wskutek śmierci posła, zrzeczenia się, utraty prawa wybieralności, stwierdzenia nieważności wyboru.

8 Diety poselskie Zgodnie z przepisami art. 25 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora ( j. t. Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2199 z późn. zm.) posłom w okresie sprawowania mandatu, licząc od pierwszego posiedzenia Sejmu, przysługuje uposażenie poselskie wypłacane miesięcznie, także za niepełne miesiące sprawowania mandatu. Uposażenie odpowiada wysokości wynagrodzenia podsekretarza stanu, ustalonego na podstawie przepisów o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, z wyłączeniem dodatku z tytułu wysługi lat i wynosi obecnie 9526 zł 90 gr. Uposażenie nie przysługuje posłom, którzy pozostając w stosunku pracy nie korzystają z urlopu bezpłatnego, posłom prowadzącym działalność gospodarczą samodzielnie lub wspólnie z innymi osobami oraz posłom, którzy nie zawiesili prawa do emerytury lub renty. Zgodnie z przepisami art. 25 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora ( j. t. Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2199 z późn. zm.) posłom w okresie sprawowania mandatu, licząc od pierwszego posiedzenia Sejmu, przysługuje uposażenie poselskie wypłacane miesięcznie, także za niepełne miesiące sprawowania mandatu. Uposażenie odpowiada wysokości wynagrodzenia podsekretarza stanu, ustalonego na podstawie przepisów o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, z wyłączeniem dodatku z tytułu wysługi lat i wynosi obecnie 9526 zł 90 gr. Uposażenie nie przysługuje posłom, którzy pozostając w stosunku pracy nie korzystają z urlopu bezpłatnego, posłom prowadzącym działalność gospodarczą samodzielnie lub wspólnie z innymi osobami oraz posłom, którzy nie zawiesili prawa do emerytury lub renty. Dietą parlamentarną są środki finansowe przysługujące posłowi (zob. art. 42 ww. ustawy) na pokrycie kosztów związanych z wydatkami poniesionymi w związku z wykonywaniem mandatu na terenie kraju, w zryczałtowanej wysokości 25% uposażenia. Dieta parlamentarna jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych w granicach określonych w odrębnych przepisach dla diet otrzymywanych z tytułu pełnienia obowiązków obywatelskich i nie może być zajęta w drodze egzekucji (do kwoty 2280 zł). Cała dieta obecnie to 2381 zł 73 gr. Dietą parlamentarną są środki finansowe przysługujące posłowi (zob. art. 42 ww. ustawy) na pokrycie kosztów związanych z wydatkami poniesionymi w związku z wykonywaniem mandatu na terenie kraju, w zryczałtowanej wysokości 25% uposażenia. Dieta parlamentarna jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych w granicach określonych w odrębnych przepisach dla diet otrzymywanych z tytułu pełnienia obowiązków obywatelskich i nie może być zajęta w drodze egzekucji (do kwoty 2280 zł). Cała dieta obecnie to 2381 zł 73 gr. Środki finansowe na działalność posłów są przewidziane w budżecie Kancelarii Sejm Środki finansowe na działalność posłów są przewidziane w budżecie Kancelarii Sejm

9 Ilu jest polityków Liberalna ustawa o partiach politycznych z 28 listopada 1990 ( do rejestracji partii wystarczało poparcie zaledwie 15 obywateli) sprawiła, że w 1997 roku w Polsce zarejestrowanych było ponad 360 różnych stronnictw politycznych. Gdy 26 czerwca 1997 roku uchwalono nową ustawę, według, której do rejestracji partii potrzebne jest poparcie co najmniej 1000 obywateli, liczba zarejestrowanych partii politycznych spadła w pierwszym okresie roku funkcjonowanie od 60. Liberalna ustawa o partiach politycznych z 28 listopada 1990 ( do rejestracji partii wystarczało poparcie zaledwie 15 obywateli) sprawiła, że w 1997 roku w Polsce zarejestrowanych było ponad 360 różnych stronnictw politycznych. Gdy 26 czerwca 1997 roku uchwalono nową ustawę, według, której do rejestracji partii potrzebne jest poparcie co najmniej 1000 obywateli, liczba zarejestrowanych partii politycznych spadła w pierwszym okresie roku funkcjonowanie od 60. Liczba polityków w tysiącach

10