Przyroda Pogórza Strzyżowsko - Dynowskiego. Rośliny charakterystyczne dla tego regionu Zwierzęta charakterystyczne dla tego regionu Osobliwości przyrody.

Prezentacja na temat: "Przyroda Pogórza Strzyżowsko - Dynowskiego. Rośliny charakterystyczne dla tego regionu Zwierzęta charakterystyczne dla tego regionu Osobliwości przyrody."— Zapis prezentacji:

1 Przyroda Pogórza Strzyżowsko - Dynowskiego

2 Rośliny charakterystyczne dla tego regionu Zwierzęta charakterystyczne dla tego regionu Osobliwości przyrody nieożywionej

3 Cebulica Dwulistna Gatunek byliny z rodziny szparagowatych. Obszar występowania obejmuje rejon Kaukazu, Azji Mniejszej sięgając do Syrii na południu, Europy południowej i środkowej. Północna granica zasięgu przebiega przez Polskę, Niemcy, Belgię, Francję. W Polsce występuje w Karpatach, rzadziej w południowej części niżu, ale jest rośliną rzadką. Fot. 1, 2

4 Lilia Złotogłów Gatunek byliny z rodziny liliowatych (Liliaceae). Występuje w Europie i Azji. W Polsce jest rośliną rzadką, częściej spotykana jest w Sudetach i Karpatach. Fot. 3, 4

5 Modrzew Rodzaj drzew z rodziny sosnowatych, który obejmuje kilkanaście gatunków występujących na obszarach umiarkowanych i chłodnych półkuli północnej. W Polsce modrzew występuje w Tatrach, gdzie lokalnie tworzy górną granicę lasu (modrzew europejski – Larix decidua subsp. decidua) oraz na stanowiskach w części środkowej i południowo-wschodniej (modrzew polski Larix polonica), a także w niektórych regionach Pogórza Karpackiego Fot. 5, 6

6 Cis pospolity Gatunek wiecznie zielonego iglastego drzewa lub dużego krzewu z rodziny cisowatych. Pierwotnie cis pospolity rósł w Europie, w górach Atlas w Maroku i w zachodniej Azji (Kaukaz). Największe osobniki znane są z Kaukazu i Szkocji (Fortingall), gdzie osiągają do 32 m wysokości i 9 m obwodu pnia. Fot. 7, 8

7 Buczyna Syntakson w randze związku należący do klasy europejskich mezo- i eutroficznych lasów liściastych – (Querco- Fagetea). Leśne zbiorowisko roślinne, zazwyczaj z dominacją buka w drzewostanie. Dno tych lasów jest silnie zacienione, występują w nim rośliny cieniolubne i takie, które kwitną przed listnieniem drzew (geofity). W podszycie i podroście zwykle niemal wyłącznie młode buki. Często runa niemal brak – jest tylko gruba warstwa ściółki (tzw. buczyny nagie). Fot. 9

8 Bóbr Gatunek ziemnowodnego gryzonia z rodziny bobrowatych (Castoridae). Dawniej występował w całej strefie umiarkowanej Europy i Azji, obecnie wyginął w wielu regionach Europy. W Polsce jest gatunkiem chronionym. Fot. 10

9 Borsuk, jaźwiec (Meles meles), ssak zaliczany do rodziny łasicowatych z rzędu drapieżnych, największy polski przedstawiciel tej rodziny, zamieszkujący lasy Eurazji aż po Japonię. Osiąga długość ciała ponad 80 cm, ogona do 20 cm, ciężar do 20 kg. Borsuk Fot. 11

10 Orlik krzykliwy (Aquila pomarina), gatunek z rodziny jastrzębiowatych, podrodziny orłów, o długości ciała ok. 65 cm. i rozpiętości skrzydła ok. 160 cm. Charakteryzuje się szarobrązowym upierzeniem, z głową jaśniejszą od reszty ciała. Orlik krzykliwy fot. 12

11 Bocian czarny (Ciconia nigra), hajstra, gatunek z rodziny bocianowatych, o długości ciała ok. 100 cm. i długości skrzydła do 60 cm. Charakteryzuje się czarnym ubarwieniem, jedynie spód ciała jest biały, a dziób i nogi czerwone. Bocian Czarny Fot. 13

12 Duży ptak osiadły z rodziny krukowatych (Corvidae). Występuje na półkuli północnej, jest najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem spośród wszystkich krukowatych. Obecnie wyróżnia się dziesięć podgatunków, wykazujących niewielkie odmienności w morfologii – pomimo iż niedawne badania wykazały znaczne różnice genetyczne wśród populacji z różnych regionów. W Polsce nieliczny ptak lęgowy (lokalnie może być średnio liczny). Kruk Fot. 14

13 Kumak Rodzaj płazów bezogonowych z rodziny kumakowatych (czasami zaliczanej do ropuszkowatych). Łatwo rozpoznawalne dzięki jaskrawemu wzorowi po brzusznej stronie ciała, ale w naturze łatwe do pomylenia z innymi płazami – gatunki tego rodzaju pokazują wspomniany wzór tylko w wypadku zagrożenia, aby ostrzec napastnika przed swoim jadem. Jad ten nie jest jednak silny i powoduje jedynie podrażnienie błon śluzowych. Fot. 15

14 Rezerwat przyrody nieożywionej położony między miejscowościami Korczyna i Czarnorzeki w gminie Korczyna w województwie podkarpackim. Rezerwat obejmuje grupę ostańców skalnych, o wysokości do ponad 20 m, zbudowanych z gruboziarnistego piaskowca ciężkowickiego, który pod wpływem erozji przybrał oryginalne kształty. Poszczególne skały posiadają własne nazwy, m.in.: Prządka-Matka, Prządka-Baba, Herszt. Nazwa rezerwatu pochodzi od legendy głoszącej, że skały są dziewczętami zamienionymi w kamień, ukaranymi za przędzenie lnu w święto. Prządki Fot, 16

15 Góra Chełm Rezerwat przyrody Góra Chełm – rezerwat przyrody znajdujący się na terenie gmin Frysztak oraz Wiśniowa w województwie podkarpackim. Fot. 17

16 Bibliografia Informacje Źródło: Internet Zdjęcia: a)1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 9, 10, 11, 12, 13, 14,15 - Internet b)8, 16, 17 - własne