Źródła Energii w Polsce w Polsce do produkcji energii elektrycznej wykorzystywane s ą takie ź ródła surowców mineralnych jak: w ę giel kamienny, w ę giel brunatny, ropa naftowa, gaz ziemny, woda. w ę giel kamienny: (pochodz ą cy z okresu karbonu)- Zagł ę bie Górno ś l ą skie, Zagł ę bie Dolno ś l ą skie, Zagł ę bie Lubelskie, Rybnicki Okr ę g W ę glowy. Zasoby szacowane s ą na około 100 mln ton. w ę giel brunatny (z trzeciorz ę du)- okolice Bełchatowa, rejon: Konin - Koło - Turek, okolice Bogatyni, okolice Legnicy, zagł ę bie Zielonogórskie. Zasoby szacowane s ą na około 60mln ton. ropa naftowa na terenie Polski wyst ę puje w znikomych ilo ś ciach - w karpackim zagł ę biu naftowym - Sanok, Krosno, Jasło, Gorlice, rejon Krosna Odrza ń skiego, okolice Kamienia Pomorskiego, pod dnem Morza Bałtyckiego. gaz ziemny wydobywany jest na terenie Podkarpacia - Przemy ś l, Lubaczów, w rejonie Pomorza Zachodniego, w Wielkopolsce - Garki, Zał ę cze, Ostrów Wielkopolski; dodatkowo Polska importuje gaz ziemny z Ukrainy i Rosji za pomoc ą ruroci ą gu jamajskiego.

Produkcja Energii w Polsce W Polsce a ż 97,3% energii produkowana jest w elektrowniach cieplnych. 1. Elektrownie opalane w ę glem kamiennym: Dolna Odra, Połaniec, Kozienice, Ostroł ę ka, Opole, 2. Elektrownie opalane w ę glem brunatnym: Bełchatów, Konin, P ą tnów, Adamów, Turów. 3. Elektrownie wodne: szczytowo- pompowe: Por ą bka koło Ż ywca, Ż ydowo koło Koszalina, Ż arnowiec koło Wejherowa, oraz elektrownie w Solinie, Ro ż nowie, Włocławku, Koronowie, Dychowie i w D ę bem. 4. Elektrownie geotermalne: lokowane na Podhalu, w Sudetach, Pyrzyce, Uniejów (wci ąż jeszcze bardzo małe znaczenie).

Na jakie źródła zamieniana jest Energia Elektryczna? Zamieniana jest na : -energie mechaniczn ą, -energie ciepln ą -energie promieniowania -energie chemiczn ą

Jednostk ą pracy pr ą du jest d ż ul [J]. W praktyce u ż ywa si ę tak ż e jednostki pracy zwanej kilowatogodzin ą [kWh]. 1 kWh = J Przepływ pr ą du w obwodzie elektrycznym zwi ą zany jest z wykonywaniem pracy przez pole elektryczne. Praca pr ą du zamieniana jest w obwodzie elektrycznym na odpowiedni rodzaj energii (ciepło, promieniowanie..itp)

Moc urz ą dze ń elektrycznych jest równa stosunkowi pracy wykonanej przez dane urz ą dzenie do czasu, w którym ta praca została wykonana. Jednostk ą mocy urz ą dze ń elektrycznych jest wat [W= VA].

I Żarówka, lampa żarowa Elektryczne ź ródło ś wiatł ą, w którym ciałem ś wiec ą cym jest włókno wykonane z trudno topliwego materiału(pierwotnie grafit, obecnie wolfram). Drut wolframowy jest umieszczony w szklanej ba ń ce wypełnionej mieszank ą gazów szlachetnych(np. argon z 10% domieszk ą azotu). Włókno osi ą ga temperatur ę ok k na skutek przepływu pr ą du elektrycznego. Wynalazek powstał w połowie XIX w.

Ś wiatło uzyskiwane z ż arówki jest ś wiatłem zbli ż onym do słonecznego i cechuje si ę dobrym wska ź nikiem oddawania barw ogl ą danych w tym ś wietle przedmiotów, ś wieci cały czas jednakowo, nie powoduje efektu stroboskopowego. Widmo ś wiatła emitowane przez ż arówk ę jest ci ą gle, o ni ż szej temperaturze barwowej ni ż słonice. Temperatura barwowa ś wiatła emitowanego przez ż arówk ę wynosi ok. 2700K. Wad ą ż arówek jest ich mała skuteczno ść, wynosz ą ca zazwyczaj ok.12(od 8 do 16) lumenów/wat. Ż arówka wykorzystuje ok. 5%energii na ś wiatło widzialne,a reszta energii jest tracona w emisji ciepła II Światło żarówki

Skuteczno ść ś wietlna ż arówki zale ż y od temperatury ż arnika. Im Wi ę ksza temperatura ż arnika tym szybsze parowanie wolframu, zwi ę ksza nagrzewanie si ę drutu w tym miejscu i w ko ń cu przepalenia si ę ż arówki. Wolfram odparowany z ż arnika osadza si ę na ba ń ce w postaci ciemnego nalotu, która pochłania cz ęść ś wiatła emitowanego przez ż arnik. Z tych wzgl ę dów w ż arówce pró ż niowej temperatura ż arnika nie przekracza 2600K III Żarówka próżniowa

W ż arówkach halogenowych do wn ę trza ba ń ki wprowadzony jest oprócz gazu oboj ę tnego halogen, najcz ęś ciej jod, Halogen tworzy zwi ą zek chemiczny z wolframem(parami wolframu w ba ń ce i na ś ciankach ba ń ki) zwi ą zek ten kr ąż y wraz z gazem w ba ń ce, a w temperaturze panuj ą cej blisko ż arnika rozpada si ę na wolfram i jod, W rezultacie tej reakcji nast ę puje przenoszenie cz ą stek wolframu z ba ń ki na ż arnik. Proces ten nazywa si ę halogenowym cyklem regeneracyjnym. IV Żarówka halogenowa

1.Szklana ba ń ka 2.Gaz oboj ę tny 3. Ż arnik wolframowy 4,5. Druty kontaktowe 6. Podpórka 7.Słupek 8. Gwint kontaktowy 9.Trzonek gwintu 10. Kr ąż ek izolacji cieplnej 11. Stopa kontaktu elektrycznego- podpórka V Budowa żarówki

Skuteczno ść ś wietlna lampy ż arowej zale ż y od kilku czynników: materiału z którego wykonane jest włókno ż arnikowe, sposobu wykonania włókna, zawarto ś ci ba ń ki, napi ę cia zasilaj ą cego oraz ostatecznie mocy. Wi ę kszo ś ci z tych parametrów w nowoczesnych ż arówkach jest niezmienna. Włókno ż arowe wykonane jest z wolframu jako podwójne skr ę tka ba ń ka wypełniona jest gazem oboj ę tnym, a napi ę cie zasilania w Polsce to 230V( napi ę cie elektryczne). Zmienia si ę jednak moc lampy. Im wi ę ksza jest moc ż arówki tym mniejsze straty energii i w konsekwencji wi ę ksza sprawno ść. VI Skuteczność świetlna

1838-Włókno w ę glowe ż arz ą ce si ę w pró ż ni ( Jobard ) 1840-Drut platynowy ż arz ą cy si ę w pró ż ni(Robert Gr o ve) 1854-Pierwsze praktyczne wykorzystanie ż arówki z włóknem ze zw ę glonego bambusa do reklamy(Heinrich G ö bel) 1860-Brytyjski patent na ś wiec ą ce włókno w ę glowe w ba ń ce, z której wypompowano powietrze(Joseph Wilson Swan) 1878-Pierwsza nadaj ą ca si ę do praktycznego wykorzystywana ż arówka, patent Brytyjski(Joseph Wilson Swan) 1878-Masowa produkcja ż arówek w USA(Hiram Steven Maxim utworzył United States Electric Lighting Company) 1883-Po raz pierwszy na Mazowszu zastosowane o ś wietlenie elektryczne, miało to miejsce w Markach w prz ę dzalni spółki Briggs & Posselt 1890-Wolframowy ż arnik(Aleksander Łodygin) VII Historia

Do doświadczenia potrzeba:

4 kubki po 200ml

CZAJNIK ELEKTRYCZNY

STOPER

WODA

TERMOMETR

Do plastikowych kubków o pojemności 250 ml nalewamy wodę i czekamy aż osiągnie temperaturę pokojową. Gdy woda osiągnęła odpowiednią temperaturę włączamy czajnik elektryczny i wlewamy wodę, po czym odpalamy stoper. Mierzymy czas, w którym woda się zagotowała. Wynik wpisujemy do tabeli. Takie same czynności wykonujemy przy różnej objętości wody.

Aby czajnik po zagotowaniu wody miał taką samą temperaturę, to przed gotowaniem schładzaliśmy go.

Wnioski z przeprowadzonego doświadczenia. 1.Im większą masę ciała wody chcemy zagotować, tym dłuższy czas jej zagotowania i więcej zużytej energii elektrycznej. 2.Nie gotujmy więc pełnego czajnika wody jeśli potrzebujemy mniejszą ilość, nie będziemy wtedy marnować energii elektrycznej.