Dyrektywa IED – zmiany w zasadach kontroli instalacji IPPC Warszawa, 24 października 2013r.

2 Wprowadzenie W związku z obowiązkiem implementacji przepisów dyrektywy IED do polskiego porządku prawnego aktualnie prowadzone są przez resort środowiska prace legislacyjne w tym zakresie, w tym m.in. zmiany ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska oraz ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. O Inspekcji Ochrony Środowiska.

3 Dyrektywa IED DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola)

4 Dyrektywa IED Artykuł 23 Kontrole środowiskowe Państwa członkowskie ustanawiają system kontroli środowiskowych instalacji obejmujący badanie pełnego zakresu odpowiednich skutków oddziaływania danych instalacji na środowisko. Państwa członkowskie zapewniają, aby operatorzy udzielali właściwym organom wszelkiej niezbędnej pomocy w celu umożliwienia tym organom przeprowadzenia wszelkich wizyt w terenie, pobrania próbek i zebrania wszelkich informacji niezbędnych do wykonania ich obowiązków do celów niniejszej dyrektywy.

5 Dyrektywa IED Artykuł 23 Kontrole środowiskowe Państwa członkowskie zapewniają objęcie wszystkich instalacji planem kontroli środowiskowych na poziomie krajowym, regionalnym lub lokalnym oraz zapewniają regularne przeglądy oraz, w stosownych przypadkach, aktualizacje tego planu.

6 Dyrektywa IED Artykuł 23 Kontrole środowiskowe Każdy plan kontroli środowiskowej obejmuje: ogólną ocenę stosownych znaczących kwestii dotyczących środowiska; obszar geograficzny objęty planem kontroli; rejestr instalacji objętych planem; procedury opracowywania programów rutynowych kontroli środowiskowych zgodnie z ust. 4; procedury nierutynowych kontroli środowiskowych zgodnie z ust. 5; w miarę potrzeby, przepisy dotyczące współpracy między różnymi organami dokonującymi kontroli.

7 Dyrektywa IED Artykuł 23 Kontrole środowiskowe Właściwy organ w oparciu o plany kontroli regularnie sporządza programy rutynowych kontroli środowiskowych obejmujące częstotliwość wizyt w terenie dla różnych typów instalacji. Ustalenie okresu pomiędzy dwiema wizytami w terenie oparte jest na systematycznej ocenie zagrożeń dla środowiska powodowanych przez dane instalacje; okres ten nie przekracza jednego roku dla instalacji stwarzających największe zagrożenie i trzech lat dla instalacji stwarzających najmniejsze zagrożenie. Jeżeli kontrola wykaże istotny przypadek niezgodności z warunkami pozwolenia, w terminie sześć miesięcy od tej kontroli przeprowadza się dodatkową wizytę w terenie.

8 Dyrektywa IED Artykuł 23 Kontrole środowiskowe Systematyczna ocena zagrożenia dla środowiska opiera się na co najmniej jednym z poniższych kryteriów: potencjalnym i rzeczywistym oddziaływaniu danych instalacji na zdrowie ludzi i środowisko, z uwzględnieniem poziomu i rodzaju emisji, wrażliwości środowiska lokalnego i ryzyka wypadków; historii zgodności z warunkami pozwolenia; uczestnictwie operatora w systemie ekozarządzania i audytu w Unii (EMAS)zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1221/2009(1) Komisja może przyjąć wskazówki dotyczące kryteriów oceny zagrożeń dla środowiska.

9 Dyrektywa IED Artykuł 23 Kontrole środowiskowe Nierutynowe kontrole środowiskowe przeprowadza się w celu jak najszybszego zbadania poważnych skarg, wypadków lub incydentów dotyczących środowiska lub przypadków braku zgodności oraz, w stosownych przypadkach, przed udzieleniem, ponownym rozpatrzeniem lub aktualizacją pozwolenia.

10 Dyrektywa IED Artykuł 23 Kontrole środowiskowe Po każdej wizycie w terenie właściwy organ przygotowuje sprawozdanie opisujące stosowne ustalenia w odniesieniu do przestrzegania przez instalację warunków pozwolenia, oraz wnioski dotyczące konieczności podjęcia wszelkich dalszych działań.

11 Dyrektywa IED Artykuł 23 Kontrole środowiskowe Sprawozdanie doręcza się danemu operatorowi w terminie dwóch miesięcy od dnia wizyty w terenie. Właściwy organ udostępnia publicznie sprawozdanie zgodnie z dyrektywą 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie publicznego dostępu do informacji dotyczących środowiska Dz.U. L 41 z , s. 26. w terminie czterech miesięcy od dnia wizyty w terenie. Bez uszczerbku dla art. 8 ust. 2, właściwy organ zapewnia podjęcie przez operatora w rozsądnym czasie wszystkich niezbędnych działań określonych w sprawozdaniu.

12 Zmiana ustawy o IOŚ w art. 5 ust. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie: „2) wojewódzki inspektor ochrony środowiska ustala, w porozumieniu z wojewodą, kierunki działania oraz roczne plany pracy Inspekcji Ochrony Środowiska w województwie, których elementem są roczne plany działalności kontrolnej;”

13 Zmiana ustawy o IOŚ Po art. 5 dodaje się art. 5a w brzmieniu: „Art. 5a. 1. Roczny plan działalności kontrolnej obejmuje: 1)ogólną ocenę znaczących zagadnień dotyczących środowiska; 2)obszar objęty planem kontroli; 3)wykaz zakładów objętych planem, w tym wykaz instalacji wymagających uzyskania pozwolenia zintegrowanego; 4)procedury opracowywania programów kontroli planowych; 5)procedury kontroli nieplanowych.

14 Zmiana ustawy o IOŚ 2. W odniesieniu do instalacji wymagających uzyskania pozwolenia zintegrowanego wojewódzki inspektor ochrony środowiska na podstawie rocznego planu kontroli sporządza programy kontroli planowych, obejmujące częstotliwość kontroli w terenie dla różnych rodzajów instalacji.

15 Zmiana ustawy o IOŚ 3. Częstotliwość kontroli, o której mowa w ust. 2, jest ustalana z uwzględnieniem systematycznej oceny zagrożeń dla środowiska stwarzanych przez daną instalację, oraz przepisów odrębnych dotyczących częstotliwości prowadzenia kontroli.

16 Zmiana ustawy o IOŚ 4. Okres pomiędzy kontrolami nie przekracza: jednego roku dla instalacji stwarzających największe zagrożenie, trzech lat dla instalacji, której prowadzącym instalację jest organizacja zarejestrowana w systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) lub dla instalacji stwarzających najmniejsze zagrożenie.

17 Zmiana ustawy o IOŚ 5. Systematyczna ocena zagrożeń dla środowiska, o której mowa w ust. 3, uwzględnia co najmniej jedno z następujących kryteriów: 1)potencjalne i rzeczywiste oddziaływanie danych instalacji na zdrowie ludzi i środowisko, z uwzględnieniem poziomu i rodzajów emisji, wrażliwości środowiska lokalnego i ryzyka wystąpienia poważnej awarii przemysłowej; 2)historię zgodności z warunkami pozwolenia; 3)rejestrację organizacji lub prowadzącego instalację w systemie ekozarządzania i audytu (EMAS).

18 Zmiana ustawy o IOŚ 6. Jeżeli kontrola instalacji wymagających pozwolenia zintegrowanego wykaże istotne naruszenie wymogów określonych w tym pozwoleniu, w terminie 6 miesięcy od zakończenia tej kontroli przeprowadza się powtórną kontrolę w terenie w tym samym zakresie przedmiotowym z zachowaniem terminu o którym mowa w art. 83 ust. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 672).

19 Zmiana ustawy o IOŚ 7. Pozaplanowe kontrole przeprowadza się w szczególności w celu jak najszybszego zbadania skarg i wniosków o interwencje, wystąpienia poważnych awarii, stwierdzenia naruszeń wymogów określonych w pozwoleniach zintegrowanych oraz w stosownych przypadkach, przed udzieleniem lub zmianą pozwolenia zintegrowanego.”;

20 Zmiana ustawy o IOŚ w art. 9 : ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: „2) przeprowadzania niezbędnych pomiarów lub badań, w tym pobierania próbek, lub wykonywania innych czynności kontrolnych w celu ustalenia na terenie kontrolowanej nieruchomości, w obiekcie lub jego części, stanu środowiska oraz oceny tego stanu w świetle przepisów o ochronie środowiska, a także indywidualnie określonych w decyzjach administracyjnych warunków wykonywania działalności wpływającej na środowisko;”,

21 Zmiana ustawy o IOŚ w art. 9 : ust. 2a otrzymuje brzmienie: „2a. Jeżeli przeprowadzenie niezbędnych pomiarów, w tym pobranie próbek, lub wykonanie innych czynności kontrolnych wymaga specjalistycznej wiedzy lub umiejętności, wojewódzki inspektor ochrony środowiska może upoważnić do udziału w kontroli osobę niebędącą inspektorem, posiadającą taką wiedzę lub takie umiejętności.”;

22 Zmiana ustawy o IOŚ w art. 18 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Koszty analiz i wykonywania pomiarów, w tym pobierania próbek, na podstawie których stwierdzono naruszenie wymagań ochrony środowiska, ponoszą jednostki organizacyjne lub osoby fizyczne, których działalność jest źródłem naruszania tych wymagań.”; uchyla się rozdział 4a;

23 Zmiana ustawy o IOŚ w art. 28f ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: „3. Pomiary, badania i pobieranie próbek w związku z realizacją zadań, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, wykonują laboratoria, o których mowa w ust. 1, posiadające akredytację w rozumieniu ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2010 r. Nr 138, poz. 935, z późn. zm.). 4. W zakresie, w jakim laboratoria, o których mowa w ust. 3, nie posiadają akredytacji, wojewódzki inspektor ochrony środowiska może zawrzeć umowę o wykonanie badań i pomiarów, pobranie próbek i analiz, z inną jednostką posiadającą akredytację w rozumieniu ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności.”.

24 Dziękuję za uwagę