autor: Kornelia PRAWA CZŁOWIEKA

Prawa człowieka Podstawowe standardy przysługujące każdemu człowiekowi z tytułu człowieczeństwa z samego faktu bycia człowiekiem. Prawa człowieka są takie same dla wszystkich ludzi bez względu na rasą, pleć, wyznanie, pochodzenie etniczne, przekonania polityczne lub inne, pochodzenie społeczne, pochodzenie narodowe, orientacje seksualną.

Tak piszą encyklopedie Prawa człowieka w konstytucjach państw pojawiają się w XIX wieku, a w dokumentach międzynarodowych są formułowane dopiero po zakończeniu II wojny światowej. Jednak sama idea praw człowieka jest dużo starsza. Można powiedzieć, ze ludzkość bardzo długo dojrzewała do sformułowania praw człowieka w obecnym kształcie.

A jak jest naprawdę? Każdy z nas słysząc pojęcie „wolność słowa” od razu powie, że jest to pozwolenie na wypowiadanie swoich opinii na wszelakie tematy. Ci inteligentniejsi powiedzą, że wolność słowa jest podstawą demokracji, a ingerencja w ową wolność to powrót do poprzednich epok, gdzie cenzura blokowała, co tylko się da, a za swoje zdanie często płaciło się własnym zdrowiem, a nawet życiem… Jednak życie zweryfikowało wolność słowa – nakładając różne kary na tych, którzy nadużyli wolności słowa…. Jednym z przykładów jest ściganie bezdomnego, który wypowiedział kilka słów prawdy w stronę prezydenta… Nasuwa się wniosek. Wolność słowa nie istnieje, jest pojęciem wymyślonym. Idąc tym tokiem myślenia można powiedzieć, że nikt z nas nie jest wolnym tylko mniej lub bardziej zniewolonym przez „system”.

Co to są prawa dziecka? Dzieci posiadają szczególne prawa. Aktualizacja ich człowieczeństwa przebiega bowiem w szczególny sposób. Dziecko nie potrafi samo zadbać o siebie, nie potrafi samodzielnie aktualizować swojej natury. Potrzebuje do tego rodziców, opiekunów, potrzebuje wielu innych ludzi. Dlatego naturalnymi "strażnikami" praw dziecka są jego rodzice i opiekunowie. Ale dziecko potrzebuje też specjalnego zabezpieczenia w prawie stanowionym. Dobre prawo stanowione może i powinno pomagać rodzicom i opiekunom w rozwoju dziecka. W Polsce Konstytucja RP, Konwencja o Prawach Dziecka oraz Ustawa o Rzeczniku Praw Dziecka stanowią najważniejsze odnoszące się do dziecka stanowione

Godność osobowa człowieka Godność: poczucie, świadomość własnej wartości, szacunek dla samego siebie; honor, duma. Pojęcie godności osobowej wywodzi się z judeochrześcijańskiej wizji człowieka „stworzonego na obraz i podobieństwo Boga”. Dziś większość wielkich związków religijnych czyni bardzo wiele dla ochrony praw człowieka.

Wolność słowa Prawo do publicznego wyrażania własnego zdania oraz poglądów, a także jego poszanowania przez innych. Współcześnie jest uznawana jako standard norm cywilizacyjnych, chociaż często nakładane są na nią pewne ograniczenia, np. w sprawach publicznego obrażania innych osób oraz tzw. kłamstwa oświęcimskiego. Brak wolności słowa charakteryzuje systemy totalitarne i autorytarne.”

Wolność religijna Wolność religijna polega na prawie do wyznawania wybranej religii, wykluczając zarówno uprzywilejowanie jak i prześladowania czy dyskryminację na tym tle. Wiąże się z tolerancją i szacunkiem wobec wyznawców innych religii. W sytuacji przestrzegania zasad wolności religijnej niedozwolone jest zabranianie wiernym swobodnego uzewnętrzniania swoich przekonań religijnych, nakłanianie do wyboru wyznania lub łamania zasad już wybranej wiary.

Wolność Kultury Z prawem do życia związane jest prawo do korzystania z wartości moralnych i kulturalnych. Chodzi o prawo do należnego mu szacunku, do posiadania dobrej opinii, do wolności w poszukiwaniu prawdy oraz do wypowiadania i rozpowszechniania swych poglądów i swobodnej twórczości artystycznej szanującej zasady porządku moralnego i dobra ogółu (PT 12). Człowiek ma też prawo do korzystania z rozwoju wiedzy, to znaczy otrzymania właściwego wykształcenia, do postępu moralnego i umysłowego. Z prawem tym związane są więc takie uprawnienia jak: prawo do wolności słowa, wolność wychowania i nauczania (14). ,pisma, przekonań, sumienia.

Wolność Do Życia Wolność słowa – prawo do publicznego wyrażania własnego zdania oraz poglądów, a także jego poszanowania przez innych. Współcześnie jest uznawana jako standard norm cywilizacyjnych, chociaż często nakładane są na nią pewne ograniczenia, np. w sprawach publicznego obrażania innych osób oraz tzw. kłamstwa oświęcimskiego. W Polsce została po raz pierwszy wprowadzona przez Kazimierza Wielkiego w 1347 roku na mocy tzw. Statutów Wiślickich.