Zakładanie i pielęgnacja kwietników, rabat i ogrodów specjalnych

Opracowanie projektów wykonawczych dla kwietników sezonowych i rabat bylinowych Takie przygotowanie graficzne, które umożliwi przeniesienie projektu w teren Oznaczenia graficzne i ich opis – wg normy M.in. Podanie rozstawy Określenie położenia rabaty w odniesieniu do stałych, oznaczonych geodezyjnie punktów terenu Pomocna siatka kwadratów

Projekt wykonawczy powinien zawierać: Obliczoną ilość materiału roślinnego Opis techniczny – dot. sposobu wykonania kwietnika/rabaty Wykaz norm, które muszą spełniać zastosowane do tego celu materiały

Obliczanie ilości materiału roślinnego Wynika z przyjętej rozstawy sadzenia Zad. Ile roślin należy posadzić na 1 m2,jeżeli sadzimy je w rozstawie: 50x50 cm 20x20 cm 15x15 cm

Wymaganą ilość roślin obliczamy, mnożąc liczbę roślin przypadającą na 1 m2 przez wielkość powierzchni przewidzianej w projekcie Powierzchnię oblicza się za pomocą planimetru lub szacunkowo

Opis techniczny sposobów wykonania Zalecenia dotyczące przyjętych metod Ilość potrzebnych materiałów Jakość materiałów Zwykle zawiera: Wymagania stawiane roślinom Sposób przygotowania podłoża Technikę i terminy sadzenia Zalecane zabiegi pielęgnacyjne przez okres roku

Etapy urządzania rabat/kwietników Uporządkowanie i oczyszczenie terenu Usunięcie starej darni wraz z chwastami Plantowanie terenu (wstępne wyrównanie) Przekopanie gleby Modyfikacja składu chemicznego i mechanicznego gleby

6. Przemieszanie dodanych składników z podłożem 7. Wyrównanie przygotowanego podłoża 8. Wytyczenie miejsc sadzenia (wzoru i miejsc sadzenia) 9. Przygotowanie roślin do sadzenia 10. Sadzenie roślin zgodnie z projektem 11. Podlanie posadzonych roślin 12. Pielęgnacja roślin po posadzeniu

Rabaty bylinowe Rośliny zielne trwale zimujące w gruncie oraz z niektórych krzewinek i podkrzewów Dobór roślin pod względem plastycznym Dobór roślin pod względem siedliskowym Należy przewidzieć ekspansywność roślin Odpowiednia rozstawa

Przyjmuje się, że odległość sadzenia bylin wynoszą ok Przyjmuje się, że odległość sadzenia bylin wynoszą ok. 10-30 cm w przypadku roślin niskich i co najmniej połowę wysokości w przypadku roślin wysokich Odległości sadzenia powinny być zawsze dostosowane do pokroju osiąganego przez rośliny (aby w pełni zaprezentować walory dekoracyjne roślin) Rozstaw zależy także od tego, jak szybko chcemy uzyskać określony efekt

KWIETNIKI SEZONOWE Terminy sadzenia Stosuje się trzy terminy obsadzania 3 x możliwość zmiany kolorystyki, układu przestrzennego (zmiana proporcji zastosowanych roślin), plam barwnych (wzór) => kwietniki najbardziej dynamiczna forma roślinna stosowana w terenach zieleni

KWIETNIKI SEZONOWE Termin wiosenny Ok. połowy IV Wysadza się rośliny dwuletnie przygotowane z rozsady Bellis perennis – stokrotka pospolita Myosotis sylvatica – niezapominajka leśna Viola xwittrockiana – fiołek ogrodowy Także byliny; kwitną rośliny cebulowe posadzone jesienią

KWIETNIKI SEZONOWE Termin letni Po 15 maja Wysadzamy rośliny jednoroczne uprawiane z rozsady, rośliny dwuletnie i byliny niezimujące w gruncie, traktowane w uprawie jak jednoroczne Jednoroczne wysiewane do gruntu (w ogrodach prywatnych)

KWIETNIKI SEZONOWE Rośliny jednoroczne wysiewane wprost do gruntu: Amaranthus paniculatus – szarłat wiechowaty Calendula officinalis – nagietek lekarski Centaurea cyanus – chaber bławatek Centaurea moschata – chaber piżmowy Clarkia elegans – klarkia wytworna

KWIETNIKI SEZONOWE Coreopsis grandiflora – nachyłek wielkokwiatowy Cosmos bipinnatus – kosmos pierzasty Helianthus annuus – słonecznik zwyczajny Kochia scoparia – mietelnik żakula Mathiola longipetala – lewkonia dwurożna Tropaeolum majus – nasturcja większa

KWIETNIKI SEZONOWE Rośliny jednoroczne uprawiane z rozsady: Ageratum houstonianium – żeniszek meksykański Begonia xhortensis – begonia stale kwitnąca Helichrysum bracteatum – kocanki ogrodowe Coleus blumei – koleus Blumego

Impatiens balsamina – niecierpek balsamina Iresine herbstii – irezyna Herbsta Iresine lindenii – irezyna Lindena Lobelia erinus – lobelia przylądkowa Petunia xatkinsiana – petunia ogrodowa Salvia splendens – szałwia błyszcząca Tagetes patula – aksamitka rozpierzchła Tagetes tenuifolia – aksamitka wąskolistna Verbena xhybrida – werbena ogrodowa

Rośliny dwuletnie: Alcea rosea – malwa różówa Campanula medium – dzwonek ogrodowy Dianthus barbatus – goździk brodaty Digitalis purpurea – naparstnica purpurowa

Begonia xtuberhybrida – begonia bulwiasta Rośliny wieloletnie niezimujące w gruncie Begonia xtuberhybrida – begonia bulwiasta Canna xgeneralis – paciorecznik ogrodowy Dahlia hybrida – dalia zmienna Gladiolus – mieczyk Fuchsia hybrida – fuksja mieszańcowa Pelargonium xhortorum – pelargonia ogrodowa Pelargonium hederaefolium – pelargonia bluszczolistna

Termin jesienny 2 połowa IX Dominują astry (Aster) i złocienie (Chrysanthemum) Zimowit jesnienny (Colchicum autumnale) – sadzony na przełomie wiosny/lata, aby zakwitł jesienią

Zakup, transport i przechowywanie materiału roślinnego Sprawdzamy stan zdrowotny roślin Rośliny zdrowe, bez objawów chorób i szkodników Rośliny odpowiednio nawilżone Rośliny o wyrównanej wysokości O podobnej liczbie lub wielkości kwiatów Rośliny nie mogą być zbyt wybujałe lub wyetiolowane

Najlepiej wsadzić od razu na miejsce stałe Transport: Rośliny umieszczone w skrzynkach ciasno, aby się nie przewracały itp. Zabezpieczenie przed wysychaniem Najlepiej wsadzić od razu na miejsce stałe Jeśli niemożliwe – miejsce zacienione, osłonięte i zraszać wodą Rośliny cebulowe: Cebule duże, bez uszkodzeń, wyrośniętych liści czy korzeni, mające łuski okrywające Zaetykietowane czytelnie

Przygotowanie roślin do posadzenia Odpowiednie nawilżenie roślin Usunąć uszkodzone części roślin Wyjęcie rośliny z pojemnika (tuż przed sadzeniem) Cebule – warto umieścić w specjalnych koszyczkach (umożliwione wcześniejsze usunięcie roślin z rabaty)

Przygotowanie gleby Gleba powinna być luźna, spulchniona, wzbogacona w części organiczne, żyzna, wilgotna, o pH od 5,5-6,5 Prace: Uporządkowanie terenu Usunąć starą darń wraz z korzeniami Przekopanie gleby (25-30 cm) Usunąć części trwałe chwastów Regulacja składu mechanicznego podłoża przez dodanie np. piasku, gliny

Wzbogacenie gleby materiałem organicznym Najlepiej odkwaszony torf 10-50 l/1 m2 kwietnika Rozluźnienie, spulchnienie, zwiększenie pojemności wodnej podłoża Dodać nawozy mineralne z mikroelementami,np. Azofoska (30-50 g/m2) Dodane składniki mieszamy z wierzchnią warstwą gleby

Wytyczyć wzór kwietnika (paliki, sznurki) Sadzenie roślin Wyrównać powierzchnię gleby (nadać określony przez projekt kształt) i podlać Wytyczyć wzór kwietnika (paliki, sznurki) Sadzenie roślin Dla tulipanów (wymagają gleb przepuszczalnych i urodzajnych): Podłoże wzbogacamy w torf i rozłożony kompost (na kilka tygodni przed sadzeniem)

Obsypujemy bryłę podłożem i dociskamy palcami TECHNIKA SADZENIA Roślinę umieszczamy w wykopanym dołku o głębokości dostosowanej do wielkości bryły korzeniowej Obsypujemy bryłę podłożem i dociskamy palcami Zwrócić uwagę na pionowe ustawienie rośliny Ważna kolejność obsadzania kwietnika Układa się deski (aby nie udeptać podłoża)

Podlewanie po sadzeniu (aby woda wsiąkła na głębokość ok. 5-10 cm) ściółkowanie – np. kora o grubości 2-3 cm Rośliny cebulowe: Po sadzeniu ściółkujemy warstwą rozłożonego obornika zmieszanego z torfem o grubości 3 cm

PIELĘGNACJA KWIETNIKÓW Usuwanie chwastów Systematycznie Nie dopuścić do ich bujnego rozwoju Nie dopuścić do wysiewanie się chwastów Usuwanie zamierających części roślin Systematyczne oczyszczanie z przekwitłych kwiatów i uszkodzonych części roślin Podlewanie Dostosowane do warunków pogodowych Rano lub późne popołudnie Nawilżenie podłoża na głębokość 10-20 cm (20-40 l/m2 powierzchni)

Zabezpieczanie roślin na zimę Kwietniki z roślin cebulowych wymagają okrycia na zimę – po wystąpieniu pierwszych przymrozków Warstwa ściółki 3-5 cm i gałęzie drzew iglastych

RABATY BYLINOWE Byliny bez bryły korzeniowej Byliny z bryłą korzeniową Sadzenie wiosną (poł. III – poł. V) Sadzenie wczesną jesienią (poł. VIII – k. X) Byliny z bryłą korzeniową Od poł. III do k. X

RABATY BYLINOWE Rośliny cebulowe i bulwiaste Sadzenie w okresie ich spoczynku Lato – VII i VIII, te które kwitną jesienią Jesień – od VIII do X (najlepiej we IX), te które kwitną wiosną Rośliny skalne – od VI do pocz. IX

Niektóre rośliny źle znoszą sadzenie jesienne (trawy, paprocie, zawilce, astry, złocienie ogrodowe, rudbekie, łubiny) – powinny być sadzone wiosną

Zakup, transport i przechowywanie materiału roślinnego Zakupy w sprawdzonych szkółkach Rośliny zdrowe, bez objawów chorób i szkodników Czytelnie zaetykietowane Rośliny jednego gatunku i odmiany – jednakowa wielkość

Rośliny jak najszybciej wysadzić na miejsce stałe Przechowywanie: Transport: Materiał stabilnie, ciasno poukładany – zabezpieczenie przed uszkodzeniami mechanicznymi Zabezpieczenie przed wysychaniem Rośliny jak najszybciej wysadzić na miejsce stałe Przechowywanie: Zadołować w osłoniętym i zacienionym miejscu (na bardzo krótko, każdą roślinę oddzielnie – aby korzenie nie przerosły się nawzajem)

Przygotowanie roślin do sadzenia Rośliny w pojemnikach Zanurzenie w wodzie Bryła korzeniowa nasiąknięta wodą Ułatwi też wyjęcie roślin z pojemników Lekko skracamy wystające poza bryłę korzenie Usuwa się uszkodzone, połamane, chore części roślin

W przypadku roślin przesadzanych, poza skróceniem korzeni często stosuje się redukowanie części nadziemnej roślin Kłącza, cebule, bulwy – wymagają ponownego sprawdzenia czy są zdrowe i nieuszkodzone

Przygotowanie gleby Prace: Bierzemy pod uwagę wymagania roślin Ważne, bo rośliny rosną na rabacie przez wiele lat Prace: Oczyszczenie terenu z zanieczyszczeń i chwastów oraz starej darni Spulchnienie gleby na głębokość 20-40 cm (czasem głębiej zależy od wymagań roślin) Najlepiej jesienią Dodanie do podłoża torfu w celu poprawienia zdolności sorpcyjnej gleby

Dodanie do podłoża piasku w przypadku gleb zbyt ciężkich Dodanie nawozów organicznych (kompostowany obornik, ziemia kompostowa itp.) oraz nawozów mineralnych Wymieszanie dodatków ze spulchnioną warstwą gleby i lekkiego wyrównania przed posadzeniem roślin Ewentualnie: spulchnienie i pozostawienie do wiosny

Specyficzne wymagania mają byliny rosnące w zacienieniu, np Specyficzne wymagania mają byliny rosnące w zacienieniu, np. pod koronami drzew Przekopanie na głębokość ok. 20-30 cm Rozluźnienie podłoża, nawożenie organiczne (rozłożone liście i torfu)

Rośliny po umieszczeniu w dołku obsypujemy podłożem i dociskamy wokół Technika sadzenia Rośliny w pojemnikach i przesadzane z miejsca na miejsce umieszczamy w przygotowanym dołku, który ma odpowiednią wielkość Rośliny po umieszczeniu w dołku obsypujemy podłożem i dociskamy wokół Powinny rosnąć na takiej samej głębokości jak w szkółce

Bulwy i cebule: Sadzenie na głębokość równą potrójnej wysokości bulwy/cebuli Wsypujemy na dno dołka trochę piasku (zapobiega stagnacji wody) Na powierzchni poziomu gruntu lub płytko pod powierzchnią powinny znaleźć się pąki odnawiające roślin: Aster gawędka (Aster amellus) Kosaciec bródkowy (Iris xbarbata) Piwonia chińska (Paeonia lactiflora) Płomyk wiechowaty (Phlox paniculata)

Korzenie roślin podczas sadzenia nie mogą zawijać się do góry Rośliny po posadzeniu podlewamy obficie wodą Powierzchnię gleby ściółkujemy – warstwa 3 cm

ZABIEGI PIELĘGNACYJNE Podlewanie Zalecane stałe utrzymanie wilgotności Rano lub wieczorem Zwłaszcza gdy brak opadów Odchwaszczanie Systematycznie Zwłaszcza bezpośrednio po sadzeniu roślin (gdy nie są dost. rozwinięte żeby zagłuszyć chwasty) Chwasty usuwane ręcznie, we wczesnym stadium ich rozwoju Przy tej okazji można spulchnić glebę

Spulchnianie wierzchniej warstwy gleby Znacznie poprawia zdolność przyjmowania wody przez glebę; Uwaga na korzenie Ściółkowanie Zaleca się torf zmieszany z rozłożonym obornikiem lub rozdrobniona kora sosnowa Ok. 3 cm warstwa Zabezpieczenie korzeni i gleby przed przesuszeniem, przegrzaniem i parowaniem Ograniczenie rozwoju chwastów Zabezpieczanie przed przemarzaniem Dostarczenie dodatkowej próchnicy na rabacie Walory estetyczne – jednolite tło

Nawożenie Stosuje się po 2-3 latach W latach następnych systematycznie Nawozy azotowe do k. VII Nawożenie mineralne – nawozy wieloskładnikowe, dwie dawki, ok. 30-100g/m2 Wiosna – 2 poł. V Lato – 2 poł. VI Najlepszą formą nawożenia jest stosowanie rozłożonych nawozów naturalnych podczas ściółkowania roślin

Zabezpieczanie roślin na zimę Pędy większości bylin wycinamy, pozostawia się rozety liści Zostawiamy te, które będą dekoracyjne zimą Przykrywamy rabatę przewiewnym materiałem (stroisz, maty słomiane) Usuwamy na wiosnę Częściowe zabezpieczenie – ściółka – grubość warto zwiększyć do 5-10 cm

Prace pielęgnacyjne zwiększające dekoracyjność rabaty Wycinanie pożółkłych i suchych liści Ścinanie przekwitniętych kwiatostanów Spowoduje powtórne kwitnienie Zapobiega osłabianiu roślin Przycinanie pędów w celu rozkrzewienia Wiązanie roślin do podpór (powinny być jak najmniej widoczne)

Formy kwiatowe w architekturze krajobrazu

Funkcje kwietników sezonowych Ważne akcenty kompozycyjne Pełnią funkcje biologiczne i kulturowe (jak inne rośliny) Podstawowa funkcja związana z walorami dekoracyjnymi, szczególnie z kolorystyką

Ozdobna rola kwietników: Podkreślanie rangi obiektów Kształtowanie romantycznego charakteru wnętrz parkowych Zwiększają atrakcyjność miejsca Mogą stanowić element płaszczyzn poziomych albo pionowych (na ścianach budynków w postaci skrzynek balkonowych) Mogą stanowić element rytmu w kompozycji (koszyki z roślinami na latarniach) Mogą stanowić element bryłowy (pojemniki)

Dzięki kwietnikom możemy również uzyskiwać efekt złudzeń optycznych Umiejętne dobieranie barw i wzorów Barwy ciepłe wydają się być bliżej Barwy zimne dają efekt oddalenia Pasy kwiatów równoległe do obserwatora dają wrażenie poszerzenia przestrzeni i przybliżenia widoku Pasy kwiatów ułożone prostopadle do obserwatora dają efekt oddalenia Stosowanie roślin o dwóch różnych barwach lub wysokościach – efekt rytmizacji przestrzeni

Formy kwietników sezonowych Ze względu na czas pochodzenia kwietnika i tradycje miejscowe Kwietniki historyczne W zabytkowych parkach i ogrodach, towarzyszące zabudowie zabytkowej Nawiązują formą do epok historycznych i stylów z nimi związanych Węzłowe partery renesansowe Partery barokowe (haftowe, rabatowe, wgłębione, kompartymentowe) Formy kwietne (XIX w): partery kobiercowe, klomby, kosze kwiatowe, arabeski, girlandy

Formy kwietników sezonowych Kwietniki współczesne Towarzyszące obiektom architektury krajobrazu o charakterze publicznym lub prywatnym Podział ze względu na zastosowany wzór Regularne, o formalnych, geometrycznych kształtach nieregularne

Formy kwietników sezonowych Podział ze względu na wysokość zastosowanych roślin O wyrównanej wysokości roślin, tzw. dywanowe O zróżnicowanej wysokości roślin Ze względu na zastosowaną formę: Zakładane w gruncie W pojemnikach wolno stojących, stałych oraz wiszących Stanowiące przestrzenne formy rzeźbiarskie – obsadzane roślinami sezonowymi

Zasady kompozycji i doboru barw dla kwietników sezonowych Formę kwietnika dostosowujemy do rodzaju obiektu, lub do charakteru jego otoczenia (obiekt historyczny, współczesny itp.) Dotyczy to zwłaszcza stylu kompozycyjnego danego założenia Dobieramy rośliny do istniejących warunków siedliskowych (zwłaszcza nasłonecznienie)

Wielkość formy kwiatowej i zastosowany wzór nasadzeń dostosowujemy do otoczenia Wielkość wzoru proporcjonalna do wielkości kwietnika, wnętrza krajobrazowego, do zasięgu ekspozycji Im większy kwietnik i jego ekspozycja, tym większy wzór możliwy do zastosowania Z roślin sezonowych można projektować typowo geometryczne wzory – utrzymują nadana formę (nie ulegają odkształceniom na skutek ekspansywnego rozwoju jak u bylin)

Wzór kwietnika i jego wymiary są ściśle związane z wielkością możliwych do zastosowania gatunków Na duże kwietniki wybieramy większe rośliny, które będą dobrze widoczne z daleka Jeśli planujemy na dużym kwietniku małe rośliny, to powinny być one zastosowane w dużej masie, aby stanowiły dobrze widoczną plamę

Dobór barw ściśle związany z charakterem miejsca W zależności od efektu, jaki chcemy uzyska, stosujemy odpowiednią kolorystykę Przyjmuje się, że w miejscach reprezentacyjnych, w celu podkreślenia ich rangi stosuje się kontrastowy dobór barw W przypadku miejsc zacisznych, romantycznych stosujemy barwy harmonizujące z otoczeniem, stonowane, np. w ciepłej lub chłodnej tonacji

Dążymy, żeby kwietniki były położone w pobliżu miejsc przeznaczonych do odpoczynku i przy ciągach pieszych (w niedalekim zasięgu obserwatora) W sąsiedztwie ławek wybiera się raczej rośliny o spokojnych, stonowanych barwach, oddziałujących uspokajająco Szczególnie cenne są rośliny pachnące w takich miejscach Przy projektowaniu wzoru i dobieraniu wysokości roślin pamiętamy o skrótach perspektywicznych

Zawsze bliżej obserwatora powinny się znajdować rośliny niższe Przy kolejnych sezonowych obsadzeniach dokonuje się zmian pod względem barw i wielkości roślin oraz wzoru Takie przeobrażenia dodają dynamiczności kompozycji wnętrza ogrodowego Zawsze bliżej obserwatora powinny się znajdować rośliny niższe Należy określić główne punkty obserwacji i do nich dostosować właściwe wysokości roślin Szczególny przypadek: kwietnik w tzw. wgłębniku, lub otoczony tarasem widokowym Kwietnik jest b. dobrze widoczny i nie podlega niekorzystnym zniekształceniom opytcznym

Wzór kwietnika powinien być tak zaprojektowany, aby był dobrze widoczny dla obserwatora Dlatego ważne jest, żeby kwietnik został usytuowany w miejscu nasłonecznionym; w ten sposób stworzymy najlepsze warunki do wyeksponowania walorów dekoracyjnych roślin (kwiaty, przebarwiające się liscie)

Etapy projektowania koncepcyjnego kwietników sezonowych 1. analiza terenu Prześledzenie charakteru otoczenia, stylu kompozycyjnego obiektu, określenie wartości kulturowych miejsca i kierunku ekspozycji kwietnika 2. wstępny szkic Określamy kształt, wielkość, wzór kwietnika 3. dobór plam barwnych Dobieramy kolorystykę, odpowiednią do charakteru obiektu i na poszczególne pory roku

5. analiza przyjętej kompozycji 4. dobór roślin Dobieramy gatunki na kolejne sezonowe obsadzenia kwietnika, zgodnie z przyjętymi plamami barwnymi i ustaloną ekspozycją (odpowiednia wysokość roślin) 5. analiza przyjętej kompozycji Sprawdzamy przyjęte rozwiązania poprzez wykonanie szkiców sytuacyjnych z określonych punktów widokowych, uwzględniających proporcje wnętrza, wzoru, wysokości roślin i ich barwy 6. projekt koncepcyjny Rzut z góry w skali, dobiera się oznaczenia graficzne

Rabaty bylinowe Z roślin wieloletnich zielnych zimujących w gruncie To formy kwiatowe o charakterze trwałym, zakładanymi raz na wiele lat i ozdobnymi przez cały rok Rośliny dobieramy gł. pod względem plastycznym, uwzględniając ich walory dekoracyjne w poszczególnych porach roku a także siedliskowym

Zasady projektowania rabat bylinowych Wymaga bardzo dobrej znajomości roślin Kształty rabat powinny być dostosowane do specyfiki i tradycji miejsca Są na ogół nieregularne, ze względu na silny rozwój bylin oraz wieloletni charakter nasadzeń

Występuje punkt kompozycyjny w postaci jednej lub kilku efektownych, długo kwitnących roślin, tworzących szkielet założenia Pozostałe rośliny, będące dopełnieniem kompozycji, rozmieszczone są wokół punktu Gatunki dobieramy z uwzględnieniem siły wzrostu i dekoracyjności w masie lub pojedynczych egzemplarzy

Rabaty bylinowe zakładamy w miejscach bardziej zacisznych, o romantycznym charakterze – stąd na ogół kolorystyka powinna być bardziej stonowana W celu uzyskania głębi rabaty na pierwszym planie stosujemy rośliny o barwach ciepłych i czystych, a na drugim – o barwach zimnych i mieszanych Trudność w doborze kolorystyki – ogromna zmienność w ciągu sezonu; jedne gatunki zakwitają, inne przekwitają

Projekt – aby rabata była ozdobna przez cały rok Aby rośliny nie zasłaniały się nawzajem Wyższe z tyłu, niższe z przodu Uwaga na byliny, których części nadziemne są niepozorne lub zasychają w ciągu lata (w ich sąsiedztwie sadzi się gatunki o bujnym wzroście, które będą zasłaniać zamierające części bylin) Jeżeli nie usuniemy z niektórych roślin przekwitłych kwiatostanów, to rabata może zyskać walory dekoracyjne zimą

Rozwój bylin na wiosnę jest bardzo zróżnicowany – znaczenie przy projektowaniu zmienności sezonowej rabaty Wymagania siedliskowe roślin są jednym z najistotniejszych czynników decydujących o doborze roślin na rabatę

Rabaty bylinowe w terenach zieleni: Przy dobieraniu bylin na rabaty zacienione, znajdujące się pod koronami drzew pamiętamy o pH Przy drzewach liściastych/iglastych Rabaty bylinowe w terenach zieleni: Samodzielne nasadzenia Uzupełnienie kompozycji parkowych – razem z drzewami i krzewami Charakter regularny (rzadko) lub nieregularny Jako nasadzenia gruntowe lub w pojemnikach (ale nie zostaną na zimę w pojemniku)

Byliny znajdują szerokie zastosowanie w nasadzeniach specjalnych: Ogrody różane Wrzosowiska Ogrody traw Ogrody monokulturowe Ogrody skalne i alpinaria Ogrody roślin wodnych i przywodnych

Etapy projektowania koncepcyjnego rabat bylinowych 1. analiza terenu Prześledzenie charakteru otoczenia, stylu kompozycyjnego obiektu, określenie wartości kulturowych miejsca i kierunku ekspozycji rabaty 2. wstępny szkic Określamy kształt i wielkość rabaty bylinowej 3. dobór plam barwnych Wybór głównej tonacji i akcentów barwnych skontrastowanych z nią (ożywienie kompozycji)

4. analiza warunków siedliskowych Analiza warunków glebowych, wodnych i świetlnych 5. dobór roślin Zgodnie z przyjętymi plamami barwnymi, warunkami siedliskowymi i ustaloną ekspozycją (wysokość roślin) 6. analiza przyjętej koncepcji Poprzez wykonanie szkiców sytuacyjnych z określonych punków widokowych Rabata może odgrywać dominującą rolę w jednym sezonie, ale dekoracyjna powinna być przez cały okres wegetacyjny

7. projekt koncepcyjny Rzut z góry, widoki, dobieramy oznaczenia graficzne