Pobrzeża Polski

Pobrzeże Południowobałtyckie Pobrzeża Południowobałtyckie zajmują w granicach Polski 19 tys. km² i dzielą się na cztery makroregiony: Pobrzeże Szczecińskie, Pobrzeże Koszalińskie, Pobrzeże Gdańskie i Żuławy Wiślane. Region Pobrzeży Południowobałtyckich (313) to szeroki na kilka do kilkunastu kilometrów pas wzdłuż południowych wybrzeży Bałtyku. Rozciąga się od Zatoki Kilońskiej aż po Zalew Wiślany. Nadmorskie krajobrazy tego pasa dzielą się na: wydmowy, deltowy, jeziorno-bagienny, i wysoczyznowy (nadmorskie urwiska). Poza krajobrazami nadmorskimi region obejmuje również, pocięte siecią pradolin, równiny morenowe, położone poniżej 100 m n.p.m., z nielicznymi wzgórzami i wzniesieniami o wysokości do 198,5 m

Pobrzeże Szczecińskie Pobrzeże Szczecińskie – jednostka geomorfologiczna w północno-zachodniej Polsce. Zajmuje terytoria wokół Zalewu Szczecińskiego, ujścia Odry i brzegów Zatoki Pomorskiej. W granicach Polski zajmuje około 8 tys. km² i jest dosyć zróżnicowane. Ważniejsze miasta: Szczecin, Stargard Szczeciński, Świnoujście, Police, Goleniów, Gryfino, Nowogard.

Pobrzeże Koszalińskie Pobrzeże Koszalińskie– makregion w środkowej części Pobrzeży Południowobałtyckich, między doliną dolnej Parsęty na zachodzie a przylądkiem Rozewie na wschodzie; obejmuje pas nadmorski zwany Wybrzeżem Słowińskim oraz równiny i wysoczyzny morenowe przecięte dolinami. W rejonie jezior Gardno i Łebsko utworzono Słowiński Park Narodowy; liczne rezerwaty przyrody.

Pobrzeże Gdańskie Pobrzeże Gdańskie jest położone we wschodniej części Pobrzeży Południowobałtyckich otaczając półkoliście Zatokę Gdańską na południe od linii łączącej przylądek Rozewie na zachodzie z półwyspem Sambijskim na wschodzie. Charakterystyczną cechą tego regionu jest występowanie wyodrębnionych płatów wysoczyznowych o wysokości kilkudziesięciu metrów, rozdzielonych formami dolinowymi (tzw. "kępy"), ponadto mierzei i rozległej delty Wisły. Ze względu na położenie, klimat regionu ma cechy nieco bardziej kontynentalne, zimą jest tam chłodniej niż w przypadku pozostałych makroregionów Pobrzeża Południowobałtyckiego.

Żuławy Wiślane Żuławy Wiślane – jednostka fizjograficzna wchodząca w skład makroregionu Pobrzeże Gdańskie i podprowincji Pobrzeża Południowobałtyckie. Obszar Żuław Wiślanych stanowi tylko teoretycznie płaską równinę, wznoszącą się niewiele ponad poziom morza i nieznacznie podniesioną w górę rzeki. Wody powierzchniowe na Żuławach Wiślanych zatraciły, w większości przypadków, swoje naturalne cechy w wyniku długotrwałej ingerencji człowieka. Cechuje je minimalny spadek, a poziom ich zbliżony jest do poziomu morza

Pobrzeże Kaszubskie Pobrzeże Kaszubskie– mezoregion fizycznogeograficzny znajdujący się na obszarze administracyjnym Gdańska, Sopotu, Gdyni oraz powiatów wejherowskiego i puckiego, wszystkie te powiaty leżą w województwie pomorskim. Pobrzeże Kaszubskie jest częścią Pobrzeża Gdańskiego. Występują tu kępy: Ostrowska, Swarzewska, Pucka, Oksywska i Redłowska, kępy są poprzedzielane pradolinami. Przez mezoregion przepływa wiele krótkich rzek wpływających do Zatoki Puckiej.

Pobrzeża Wschodniobałtyckie Pobrzeża Wschodniobałtyckie – podprowincja fizycznogeograficzna w Estonii na Łotwie, Litwie, w Rosji (obwód kaliningradzki) i częściowo północnej Polsce, stanowiąca zachodnią część Niżu Wschodniobałtycko-Białoruskiego. W Polsce położona jest na terenie województwa warmińsko-mazurskiego. Region stanowi pas pobrzeży o zróżnicowanym ukształtowaniu powierzchni, ciągnący się od Zatoki Fińskiej po Zatokę Gdańską. Dominuje tu klimat morski. Pobrzeża Wschodniobałtyckie dzielą się na 8 makroregionów, z których tylko jeden (południowa część Niziny Staropruskiej) leży na terytorium Polski.