Koncepcje umysłu/ świata dziecka Literatura: J. Bruner (2006) Kultura edukacji. Kraków: Universitas. D, Klus-Stańska (2008) Między wiedzą a władzą. Dziecięce uczenie się w dyskursach pedagogicznych. [w:] Filipiak E. (2008) Rozwijanie zdolności uczenia się. Wybrane konteksty i problemy. Bydgoszcz: Wyd. UKW Pedagogika wczesnoszkolna (red.) D. Klus-Stańska

Pytania do przemyślenia (zadanie 1) Kim jest dziecko? Jaki jest jego umysł? Jak poznaje świat?

ALA JAŚ Osobiste i społeczne historie Język, głosy społeczne Teksty kulturowe TRADYCJA (religia, obrzędy, Zwyczaje, oczywistości, ALA JAŚ Zainteresowania Potencjał rozwojowy Doświadczenia osobiste Mass media Osoby znaczące Środowisko rodzinne, rówieśnicze, lokalne Kapitał społeczny Makro/ mikroświat Społeczny i przyrody Instytucje infrastruktura Sytuacja polityczno- ekonomiczna

Jednostki posiadają zdolność uczenia się poprzez naśladowanie DZIECKO JAKO UCZĄCE SIĘ PRZEZ NAŚLADOWANIE: NABYWANIE UMIEJĘTNOŚCI PRAKTYCZNYCH   ZAŁOŻENIA MODELU: Jednostki posiadają zdolność uczenia się poprzez naśladowanie modelowanie i naśladowanie umożliwia kumulację kulturowo istotnej wiedzy, również przekazywanie kultury z pokolenia na pokolenie. Na ludzką kompetencję składają się w większym stopniu talenty, umiejętności i zdolności niż wiedza i rozumienie Źródłem kompetencji jest praktyka

DZIECKO JAKO UCZĄCE SIĘ W SKUTEK EKSPOZYCJI NA DZIAŁANIA DYDAKTYCZNE uczeń „nie wie”, że... pozostaje w niewiedzy, jest nieświadomy pewnych faktów, reguł, zasad, które można mu przekazać to, czego uczeń powinien się nauczyć, znajduje się w umysłach nauczycieli, książkach, mapach, dziełach sztuki, komputerowych bazach danych, itp. Wiedzę należy „Obejrzeć”, lub ją „poszukać”, ponieważ jest to kanon/antologia, reprezentacja tego, co znane Widzę proceduralną (typu „jak”) uznaje się za wypływającą automatycznie ze znajomości pewnych twierdzeń o faktach, teorii, ...  

POSTRZEGANIE DZIECI JAKO MYŚLĄCYCH: ROZWÓJ WYMIANY INTERSUBIEKTYWNEJ Ludzie stale re/konstruują obraz świata, w którym interpretują swoje doświadczenia Jak dzieci strukturyzują własne uczenie się, zapamiętywanie, myślenie?

Odnaleźć w intuicjach dziecka korzenie systematycznej wiedzy ZAŁOŻENIA: wszystkie ludzkie umysły są zdolne do posiadania przekonań i idei, które przez dyskusję i interakcję mogą zostać włączone w pewien wspólny układ odniesienia. Zarówno dziecko, jak i dorosły mają własne punkty widzenia, ważne jest rozpoznanie poglądów drugiej osoby; Dziecko postrzega siebie jako podmiot poznający i jako uczący się. Nie jest „pustym naczyniem”. Jest zdolne do rozumowania, znajdowania sensu (samodzielnie, w dyskusji z innymi) , do refleksji nad własnym myśleniem, do korygowania własnych pomysłów, przekazów poprzez refleksję ( poziom „meta”) Dziecko podobnie, jak dorosły posiada mniej lub bardziej spójne teorie świata, swojego własnego umysłu, sposobu jego funkcjonowania. „Naiwne teorie” są uzgadniane z poglądami innych poprzez dyskusję, współpracę i negocjację. Wiedza jest tym, co zostaje uwspólnione wewnątrz dyskursu, prawdy są wytworami formułowanych dowodów, argumentów i konstrukcji

Kierunki badań: Intersubiektywność – jak dzieci rozwijają zdolność ‘czytania innych umysłów”. uchwycenie przez dziecko „stanów intencjonalnych innego” – Jego „teorii umysłu”czyli: jego przekonań, obietnic, intencji, pragnień. Jak dzieci dochodzą nabywają przekonania na temat tego, jak inni dochodzą do rozmaitych stanów umysłowych lub je porzucają? W jaki sposób dzieci porządkują ludzkie przekonania i opinie jako prawdziwe lub uzasadnione w przeciwieństwie do fałszywych i bezzasadne. mateapoznanie – co dzieci myślą na temat uczenia się, zapamiętywania, procesów myślowych (zwłaszcza własnych) Jak myślenie o własnych procesach poznawczych wpływa n ich własne procedury umysłowe. kooperatywne uczenie się i rozwiązywanie problemów. Jak dzieci przetwarzają i korygują swoje przekonania w dyskusji. Jak strukturyzują własne uczenie się, zapamiętywanie, myślenie?

DZIECKO JAKO WIEDZĄCY. ZARZĄDZANIE WIEDZĄ Dziecko jest zdolne do: Rozumienia w jaki sposób dowody pozwalają weryfikować przeświadczenia? Teraz mam powód, by uznać to przekonanie za prawdziwe/fałszywe.  odnoszenia osobistych idei, przeświadczeń do jest w wiedzy publicznej. Jak dawne przypuszczenia utrwaliły się przez wieki?

Wiedza poddawana jest rewizji Osobiste przekonania na tle faktów Jak publiczne przekonania utrwaliły się przez wieki? Jak badacz/ autor doszedł do swoich idei? Alternatywne koncepcje, możliwe rozwiązania „Rozmowa” z nieżyjącymi autorami (nie kult, ale dyskusja)

beata.zamorska@wp.pl 603 955 142