KATARZYNA STĘPIEŃ Antonina vizniuk gc02, 2ltd TURYSTKA WIEJSKA KATARZYNA STĘPIEŃ Antonina vizniuk gc02, 2ltd

DEFINICJA Turystyka wiejska Jest całokształtem gospodarki turystycznej na terenach wiejskich. Obejmuje wszystkie formy wypoczynku na obszarach wiejskich, w tym turystykę farmerską, zieloną, ekologiczną oraz agrarną. Odbywa się na obszarze wsi lub małych miasteczek. Spełnia następujące cele: - wypoczynkowe - kulturalne - edukacyjne - zdrowotne - etniczne - specjalistyczne - towarzyskie

Turystyka wiejska nie rozwija się jednakowo we wszystkich regionach naszego kraju. Istnieją obszary, które charakteryzują się wyjątkową atrakcyjnością turystyczną. Dominują nad pozostałymi regionami kraju walorami wypoczynkowymi, przyrodniczymi i krajoznawczymi. Zaliczamy do nich: - Pobrzeże Szczecińskie - Pobrzeże Koszalińskie - Pobrzeże Gdańskie - Pojezierze Pomorskie - Pojezierze Mazurskie - Pojezierze Suwalskie - Pojezierze Lubuskie - Przegórze Sudeckie - Sudety - Wyżyna Krakowsko-Częstochowska - Roztocze - Podkarpacie

Cele Turystyki Wiejskiej Ekonomiczne: przeciwdziałanie wyludnieniu wsi i miejscowości górskich; wzrost dochodów ludności miejscowej; zmiana sposobów i warunków życia oraz kształtowanie nowego modelu konsumpcji ludności miejscowej; aktywizacja rozwoju gospodarczego na zasadzie sprzężenia zwrotnego; wynajmowanie miejsc noclegowych i rozbudowa bazy noclegowej; rozszerzenie rynków zbytu na produkty rolne; rozwijanie małego (często domowego) przetwórstwa spożywczego i gastronomii oraz sprzedaży tych wyrobów; rozwój różnego rodzaju usług związanych z turystyką; wytwarzanie wyrobów pamiątkarskich; wzrost atrakcyjności obszarów wiejskich, wyrażający się we wzroście cen gruntów, a przez to wartości terenów rolnych i wiejskich.

Społeczno – kulturalne: rozwój aktywności społeczności wiejskiej; integracja środowiska wiejskiego oraz współpraca w realizacji przedsięwzięć turystycznych; rozwój samorządności lokalnej zgodnie z zasadą „Myśleć lokalnie, działać globalnie”; wykształcenie przywództwa w środowisku wiejskim; ponowne zainteresowanie turystów zabytkami oraz tradycji wsi; dla turystów cele społeczne wiążą się przede wszystkim z kontaktem z miejscowa ludnością i poznaniem kultury danego regionu.

Ekologiczne:  ochrona środowiska przyrodniczego poprzez promocje takich form turystyki, które są ekonomicznie produktywne, społecznie odpowiedzialne i przyjazne dla środowiska. W tym zakresie: - segregacja odpadów (przeznaczenie resztek organicznych na kompost, spalanie papieru i drewna); - rezygnacja lub ograniczenie chemicznych środków ochrony roślin oraz nawozów mineralnych; - stosowanie preparatów rozkładających zanieczyszczenia organiczne w szambie; - zakup towarów przemysłowych i żywnościowych w opakowaniach zwrotnych lub papierowych; - odpowiednie wyposażenie łazienek (kabina prysznicowa zamiast wanny, baterie oszczędzają zużycie wody, przepływowe ogrzewacze wody); - używanie w gospodarstwie domowym energooszczędnych sprzętów i żarówek. rozwój produkcji żywnościowej o podwyższonych parametrach ekologicznych; rozwój infrastruktury wspierającej ekologiczne wzory turystyki (transport, wytwarzanie energii, gospodarka odpadami ściekami, wodą itp.); utrzymanie atrakcyjności miejscowości; podejmowanie działalności turystycznej i rolniczej w dostosowaniu do środowiska i krajobrazu.

PODSTAWOWE ZASADY SPEŁNIANIA POTRZEB KLIENTA W celu zapewnienia wprowadzania na danym obszarze lub w danym regionie zrównoważonej turystyki, należy rozważyć wszystkie aspekty: środowisko naturalne, aspekt społeczny, dziedzictwo i kulturę oraz aspekt ekonomiczny. Niemniej jednak, konieczny jest kolejny zbiór zasad potrzebny do zaspokojenia potrzeb klienta lub gościa - mówi się o nich "Dziesięć przykazań" i są one następujące: 1. spanie w wygodnych łóżkach po rozsądnej cenie, 2. mycie się w czystych łazienkach, 3. spożywanie regionalnych produktów - prostych, ale dobrze przyrządzonych, 4. podziwianie krajobrazu, widoków i natury regionu, 5. poznawanie historii i kultury odwiedzanego regionu, 6. korzystanie z zajęć rekreacyjnych (golf, spacery, wędkowanie, jazda na nartach itd.) 7. kupowanie regionalnych wyrobów rzemieślniczych i pamiątek oraz robienie zakupów, 8. podziwianie regionalnej muzyki, tańców i teatru, 9. podróżowanie bez ograniczeń i obaw o bezpieczeństwo, 10. doświadczanie przyjacielskiej postawy ze strony pracowników turystyki.