Cielesność transcendencji? Beata Anna Polak, Tomasz Polak Cielesność transcendencji?

Najważniejsze kwestie: Stosunek pytania o „ciało” do prób tworzenia obrazu / obrazów świata – częściowych i całościowych (systemowych) zwanych reprezentacjami – wobec przeniesienia przez Platona uwagi filozofii z bezpośredniości / „wydarzeniowości” ciała na porządek reprezentacji.

Najważniejsze kwestie: Stosunek pytania o „ciało” do prób tworzenia obrazu / obrazów świata – częściowych i całościowych (systemowych) zwanych reprezentacjami – wobec przeniesienia przez Platona uwagi filozofii z bezpośredniości / „wydarzeniowości” ciała na porządek reprezentacji. Cielesność czy też nie-cielesność (bezcielesność? poza-cielesność?) podmiotu, w którym obraz taki istnieje.

Najważniejsze kwestie: Stosunek pytania o „ciało” do prób tworzenia obrazu / obrazów świata – częściowych i całościowych (systemowych) zwanych reprezentacjami – wobec przeniesienia przez Platona uwagi filozofii z bezpośredniości / „wydarzeniowości” ciała na porządek reprezentacji. Cielesność czy też nie-cielesność (bezcielesność? poza-cielesność?) podmiotu, w którym obraz taki istnieje. Możliwe jest zupełnie inne niż platońskie odczytanie sensu „ciała” w dynamice ludzkiej egzystencji. Odczytaniem takim muszą zostać objęte wszystkie pojęcia, których filozoficzny „common sense” wywodzi się z siły obecności tradycji platońskiej w naszej kulturze – w tym pojęcie transcendencji.

Najważniejsze kwestie: Stosunek pytania o „ciało” do prób tworzenia obrazu / obrazów świata – częściowych i całościowych (systemowych) zwanych reprezentacjami – wobec przeniesienia przez Platona uwagi filozofii z bezpośredniości / „wydarzeniowości” ciała na porządek reprezentacji. Cielesność czy też nie-cielesność (bezcielesność? poza-cielesność?) podmiotu, w którym obraz taki istnieje. Możliwe jest zupełnie inne niż platońskie odczytanie sensu „ciała” w dynamice ludzkiej egzystencji. Odczytaniem takim muszą zostać objęte wszystkie pojęcia, których filozoficzny „common sense” wywodzi się z siły obecności tradycji platońskiej w naszej kulturze – w tym pojęcie transcendencji. Pytamy o (możliwą / konieczną) cielesność transcendencji: czym jest dla ludzkiej egzystencji potencjał przekraczania / wzrostu zawarty w ciele i jak to się ma do tradycyjnie pojmowanej / ukontekstowianej transcendencji (jako przekraczania ciała ku czemuś spoza ciała).

Rozumienie klasyczne: Rozumienie w perspektywie ludzkiej kreacji: Ciało umiejscowione i ograniczone jest przej-ściową reprezentacją „ostatecznego” istnie-nia. Realność istnienia jest poza ciałem (zamknię-tym). Ciało jest sednem egzystencji. Cała realność istnienia jest w ciele (otwar-tym). „Transcendentne” jest pozacielesne i poza-światowe – na zewnątrz życia. Immanentne jest wewnątrzcielesne i we-wnątrzświatowe – mimetyczna „samoobsłu-ga”. „Transcendencja” oznacza zdolność prze-kroczenia siebie bez opuszczania siebie – otwarcie wnętrza życia dla siebie i dla innych. „Immanencja” oznacza dynamizm przestrzeni tego otwarcia prowadzący do Nowego (kre-acja). Ryzyko ostatecznej odpowiedzialności za własną egzystencję jest wykluczane w imię realności czegoś poza ciałem. Ryzyko ostatecznej odpowiedzialności za własną egzystencję jest przyjęte aż po moż-liwość zwrócenia się przeciw sobie. Możliwość władania ciałem własnym i cu-dzym w imię tej transcendentnej realności – wraz z nią możliwość manipulacji. Możliwość władania ciałem własnym i cu-dzym w imię kreacji – wraz z nią ryzyko ma-nipulacji. Wolność jest w wyjściu poza ciało. Wolność jest cielesna.

Rozumienie klasyczne: Rozumienie w perspektywie ludzkiej kreacji: Ciało umiejscowione i ograniczone jest przej-ściową reprezentacją „ostatecznego” istnie-nia. Realność istnienia jest poza ciałem (zamknię-tym). Ciało jest sednem egzystencji. Cała realność istnienia jest w ciele (otwar-tym). „Transcendentne” jest pozacielesne i poza-światowe – na zewnątrz życia. Immanentne jest wewnątrzcielesne i we-wnątrzświatowe – mimetyczna „samoobsłu-ga”. „Transcendencja” oznacza zdolność prze-kroczenia siebie bez opuszczania siebie – otwarcie wnętrza życia dla siebie i dla innych. „Immanencja” oznacza dynamizm przestrzeni tego otwarcia prowadzący do Nowego (kre-acja). Ryzyko ostatecznej odpowiedzialności za własną egzystencję jest wykluczane w imię realności czegoś poza ciałem. Ryzyko ostatecznej odpowiedzialności za własną egzystencję jest przyjęte aż po moż-liwość zwrócenia się przeciw sobie. Możliwość władania ciałem własnym i cu-dzym w imię tej transcendentnej realności – wraz z nią możliwość manipulacji. Możliwość władania ciałem własnym i cu-dzym w imię kreacji – wraz z nią ryzyko ma-nipulacji. Wolność jest w wyjściu poza ciało. Wolność jest cielesna.

Rozumienie klasyczne: Rozumienie w perspektywie ludzkiej kreacji: Ciało umiejscowione i ograniczone jest przej-ściową reprezentacją „ostatecznego” istnie-nia. Realność istnienia jest poza ciałem (zamknię-tym). Ciało jest sednem egzystencji. Cała realność istnienia jest w ciele (otwar-tym). „Transcendentne” jest pozacielesne i poza-światowe – na zewnątrz życia. Immanentne jest wewnątrzcielesne i we-wnątrzświatowe – mimetyczna „samoobsłu-ga”. „Transcendencja” oznacza zdolność prze-kroczenia siebie bez opuszczania siebie – otwarcie wnętrza życia dla siebie i dla innych. „Immanencja” oznacza dynamizm przestrzeni tego otwarcia prowadzący do Nowego (kre-acja). Ryzyko ostatecznej odpowiedzialności za własną egzystencję jest wykluczane w imię realności czegoś poza ciałem. Ryzyko ostatecznej odpowiedzialności za własną egzystencję jest przyjęte aż po moż-liwość zwrócenia się przeciw sobie. Możliwość władania ciałem własnym i cu-dzym w imię tej transcendentnej realności – wraz z nią możliwość manipulacji. Możliwość władania ciałem własnym i cu-dzym w imię kreacji – wraz z nią ryzyko ma-nipulacji. Wolność jest w wyjściu poza ciało. Wolność jest cielesna.

Rozumienie klasyczne: Rozumienie w perspektywie ludzkiej kreacji: Ciało umiejscowione i ograniczone jest przej-ściową reprezentacją „ostatecznego” istnie-nia. Realność istnienia jest poza ciałem (zamknię-tym). Ciało jest sednem egzystencji. Cała realność istnienia jest w ciele (otwar-tym). „Transcendentne” jest pozacielesne i poza-światowe – na zewnątrz życia. Immanentne jest wewnątrzcielesne i we-wnątrzświatowe – mimetyczna „samoobsłu-ga”. „Transcendencja” oznacza zdolność prze-kroczenia siebie bez opuszczania siebie – otwarcie wnętrza życia dla siebie i dla innych. „Immanencja” oznacza dynamizm przestrzeni tego otwarcia prowadzący do Nowego (kre-acja). Ryzyko ostatecznej odpowiedzialności za własną egzystencję jest wykluczane w imię realności czegoś poza ciałem. Ryzyko ostatecznej odpowiedzialności za własną egzystencję jest przyjęte aż po moż-liwość zwrócenia się przeciw sobie. Możliwość władania ciałem własnym i cu-dzym w imię tej transcendentnej realności – wraz z nią możliwość manipulacji. Możliwość władania ciałem własnym i cu-dzym w imię kreacji – wraz z nią ryzyko ma-nipulacji. Wolność jest w wyjściu poza ciało. Wolność jest cielesna.

Rozumienie klasyczne: Rozumienie w perspektywie ludzkiej kreacji: Ciało umiejscowione i ograniczone jest przej-ściową reprezentacją „ostatecznego” istnie-nia. Realność istnienia jest poza ciałem (zamknię-tym). Ciało jest sednem egzystencji. Cała realność istnienia jest w ciele (otwar-tym). „Transcendentne” jest pozacielesne i poza-światowe – na zewnątrz życia. Immanentne jest wewnątrzcielesne i we-wnątrzświatowe – mimetyczna „samoobsłu-ga”. „Transcendencja” oznacza zdolność prze-kroczenia siebie bez opuszczania siebie – otwarcie wnętrza życia dla siebie i dla innych. „Immanencja” oznacza dynamizm przestrzeni tego otwarcia prowadzący do Nowego (kre-acja). Ryzyko ostatecznej odpowiedzialności za własną egzystencję jest wykluczane w imię realności czegoś poza ciałem. Ryzyko ostatecznej odpowiedzialności za własną egzystencję jest przyjęte aż po moż-liwość zwrócenia się przeciw sobie. Możliwość władania ciałem własnym i cu-dzym w imię tej transcendentnej realności – wraz z nią możliwość manipulacji. Możliwość władania ciałem własnym i cu-dzym w imię kreacji – wraz z nią ryzyko ma-nipulacji. Wolność jest w wyjściu poza ciało. Wolność jest cielesna.

Rozumienie klasyczne: Rozumienie w perspektywie ludzkiej kreacji: Ciało umiejscowione i ograniczone jest przej-ściową reprezentacją „ostatecznego” istnie-nia. Realność istnienia jest poza ciałem (zamknię-tym). Ciało jest sednem egzystencji. Cała realność istnienia jest w ciele (otwar-tym). „Transcendentne” jest pozacielesne i poza-światowe – na zewnątrz życia. Immanentne jest wewnątrzcielesne i we-wnątrzświatowe – mimetyczna „samoobsłu-ga”. „Transcendencja” oznacza zdolność prze-kroczenia siebie bez opuszczania siebie – otwarcie wnętrza życia dla siebie i dla innych. „Immanencja” oznacza dynamizm przestrzeni tego otwarcia prowadzący do Nowego (kre-acja). Ryzyko ostatecznej odpowiedzialności za własną egzystencję jest wykluczane w imię realności czegoś poza ciałem. Ryzyko ostatecznej odpowiedzialności za własną egzystencję jest przyjęte aż po moż-liwość zwrócenia się przeciw sobie. Możliwość władania ciałem własnym i cu-dzym w imię tej transcendentnej realności – wraz z nią możliwość manipulacji. Możliwość władania ciałem własnym i cu-dzym w imię kreacji – wraz z nią ryzyko ma-nipulacji. Wolność jest w wyjściu poza ciało. Wolność jest cielesna.

Rozumienie klasyczne: Rozumienie w perspektywie ludzkiej kreacji: Ciało umiejscowione i ograniczone jest przej-ściową reprezentacją „ostatecznego” istnie-nia. Realność istnienia jest poza ciałem (zamknię-tym). Ciało jest sednem egzystencji. Cała realność istnienia jest w ciele (otwar-tym). „Transcendentne” jest pozacielesne i poza-światowe – na zewnątrz życia. Immanentne jest wewnątrzcielesne i we-wnątrzświatowe – mimetyczna „samoobsłu-ga”. „Transcendencja” oznacza zdolność prze-kroczenia siebie bez opuszczania siebie – otwarcie wnętrza życia dla siebie i dla innych. „Immanencja” oznacza dynamizm przestrzeni tego otwarcia prowadzący do Nowego (kre-acja). Ryzyko ostatecznej odpowiedzialności za własną egzystencję jest wykluczane w imię realności czegoś poza ciałem. Ryzyko ostatecznej odpowiedzialności za własną egzystencję jest przyjęte aż po moż-liwość zwrócenia się przeciw sobie. Możliwość władania ciałem własnym i cu-dzym w imię tej transcendentnej realności – wraz z nią możliwość manipulacji. Możliwość władania ciałem własnym i cu-dzym w imię kreacji – wraz z nią ryzyko ma-nipulacji. Wolność jest w wyjściu poza ciało. Wolność jest cielesna.

Rozumienie klasyczne: Rozumienie w perspektywie ludzkiej kreacji: Ciało umiejscowione i ograniczone jest przej-ściową reprezentacją „ostatecznego” istnie-nia. Realność istnienia jest poza ciałem (zamknię-tym). Ciało jest sednem egzystencji. Cała realność istnienia jest w ciele (otwar-tym). „Transcendentne” jest pozacielesne i poza-światowe – na zewnątrz życia. Immanentne jest wewnątrzcielesne i we-wnątrzświatowe – mimetyczna „samoobsłu-ga”. „Transcendencja” oznacza zdolność prze-kroczenia siebie bez opuszczania siebie – otwarcie wnętrza życia dla siebie i dla innych. „Immanencja” oznacza dynamizm przestrzeni tego otwarcia prowadzący do Nowego (kre-acja). Ryzyko ostatecznej odpowiedzialności za własną egzystencję jest wykluczane w imię realności czegoś poza ciałem. Ryzyko ostatecznej odpowiedzialności za własną egzystencję jest przyjęte aż po moż-liwość zwrócenia się przeciw sobie. Możliwość władania ciałem własnym i cu-dzym w imię tej transcendentnej realności – wraz z nią możliwość manipulacji. Możliwość władania ciałem własnym i cu-dzym w imię kreacji – wraz z nią ryzyko ma-nipulacji. Wolność jest w wyjściu poza ciało. Wolność jest cielesna.