Wywiad „20 lat wspólnie” Zainteresowana młodzieżową akcją obywatelską „20 lat wspólnie” przeprowadziłam wywiad z moją ciocią na  temat zmian, jakie zaszły we Wrocławiu dzięki działalności samorządu terytorialnego.

Liliana Jakszycka: Jak wszyscy dobrze wiemy we Wrocławiu dzięki działalności samorządu terytorialnego w ostatnich czasie zaszło bardzo dużo zmian. Dlatego chciałabym przeprowadzić z Tobą wywiad na ten temat. Na jakie zmiany Ty, jako mieszkaniec miasta szczególnie zwróciłaś uwagę? Zanim odpowiem na pytanie powinnam powiedzieć, że we Wrocławiu w okresie po II wojnie światowej do końca lat 80-tych nie wiele się zmieniło. Rozebrano wiele zabytkowych budynków, niszcząc strukturę urbanistyczną miasta, a uzyskane w ten sposób cegły zostały przeznaczone na obudowę stolicy. Wybudowano wiele socrealistycznych osiedli z ubogą zielenią towarzyszącą. Wszystkie zmiany w mieście zdawały się być wprowadzane w sposób chaotyczny. 20 lat temu przed nowo wybranym samorządem w wolnej Polsce stało bardzo trudne zadanie. Szczególnie wyraźne pozytywne zmiany zauważyłam od momentu prezydentury Bogdana Zdrojewskiego (1990r.). Zaczęto kłaść nacisk na sukcesywna renowację w centrum. Zamknięto ruch kołowy w Rynku oraz na Placu Solnym, odrestaurowano tworzącą go zabytkową zabudowę w tym Ratusz i kamienice. W tak odnowionej starówce powstało wiele kawiarenek i pasaży, co zostało docenione przez mieszkańców i licznych turystów. (fot.1 i 2) Wiele obiektów sakralnych, kulturalnych i użytku publicznego zostało odrestaurowanych w tym m.in. kościół św. Marii Magdaleny, kościół św. Elżbiety, kompleks sakralny na Ostrowie Tumskim (fot.3), Opera (fot.4), Panorama Racławicka. Zachwyca także budynek Teatru Polskiego, który został odbudowany po pożarze w 1994r. Także pięknie odremontowany Pałac Królewski, gdzie obecnie znajduje się siedziba Muzeum Miejskiego Wrocławia (w tym Muzeum Sztuki Medalierskiej), a latach 90. gmach Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego.

Fot. 1 i 2 Wrocławski Rynek (zdjęcia ze zbiorów rodzinnych) Fot. 3 Widok na Ostrów Tumski (zdjęcie ze zbiorów rodzinnych) Fot. 4 Opera Wrocławska (zdjęcie z internetowego blogu brusilo.com)

Rewitalizacja miasta nie ograniczyła się tylko do jego ścisłego centrum. Zostało odremontowanych wiele zabytkowych kamienic komunalnych i wspólnotowych. Co doceniają nie tylko ich mieszkańcy, ale również mijający je wrocławianie. Puste przestrzenie w pierzejach zabytkowych uzupełniono nową, współczesną zabudową. Niejednokrotnie zwracającą szczególną uwagę i nagradzaną z racji ciekawego projektu architektonicznego.  Na terenach dotąd niezurbanizowanych powstało wiele nowych osiedli wielo i jednorodzinnych w zieleni ogrodów i skwerów. (fot.5)   Fot. 5 Osiedle mieszkaniowe PARK OŁTASZYN II, ul. Obrońców Poczty Gdańskiej Autor: Mariusz Szlachcic, Renata Gajer–Hackemer, Robert Budny Inwestor: ArC2 Przedsiębiorstwo Projektowo–Consultingowe Sp. z o.o. – Wrocław  Wykonawca: ArC2 Przedsiębiorstwo Projektowo Consultingowe Sp. z o.o. – Wrocław JANBUD – Jan Kordeusz Przedsiębiorstwo Budowlane – Żary

LJ: Jak wiemy Wrocław jest najbardziej zielonym miastem Polski – na 1 mieszkańca przypada 25 m2 zieleni (nie licząc zieleni osiedlowej). Ale czy tak było zawsze? Jak „prezentowała” się zieleń miejska? Moje ukochane miasto Wrocław jest miastem zieleni. Niestety nawet ta zieleń nie była odpowiednio wykorzystana i zadbana przez zarządzających stolicą Dolnego Śląska. Obecnie parki i skwery oraz nabrzeże Odry zostały wzbogacone rozmaitymi krzewami, kwiatami i drzewami. Powstały nowe chodniki, ciekawe place zabaw dla dzieci. Powodem do dumy stał się kiedyś zaniedbany Ogród Japoński, położony w Parku Szczytnickim. Dzięki pracom rewaloryzacyjnym przy udziale specjalistów japońskich z miasta Nagoya, wzbogacił Wrocław o prawdziwy i unikalny w tej części świata żywy fragment japońskiej kultury (fot.6 i 7). Rozwinął się ruch turystyczno – rekreacyjny na Odrze. Powstała „Zatoka Gondoli” – przystań wraz z wypożyczalnią kajaków oraz łodzi wiosłowych i motorowych. Natomiast na Wyspie Opatowickiej utworzono Park Linowy - kompleks nadrzewnych atrakcji zawieszonych na stalowych linach. Po powodzi 1000- lecia Wrocławianie musieli odbudować zniszczone miasto w obawie przed następnym zagrożeniem. Zostały wzmocnione wały, a przy okazji teren wokół nich został przeznaczony na nowe boiska sportowe, ścieżki zdrowia i place zabaw dla dzieci. Piękną wizytówką miasta jest kompleks rekreacyjny i stadnina koni na Partynicach, gdzie Dolnoślązacy chętnie spędzają wolne chwile. Powstało również wiele obiektów sportowych takich jak Hala Orbita, gdzie odbywają się zjazdy, szkolenia i zawody sportowe, kompleksy sportowe przy Stadionie Olimpijskim, a także nie tak dawno otwarty nowoczesny Wrocławski Park Wodny przy ul. Borowskiej.

  Fot.6 i 7 Ogród Japoński w Parku Szczytnickim (zdjęcie 6 fot. St. Klimek ze strony internetowej www.wroclaw.pl, zdjęcie 7 ze zbiorów rodzinnych)

LJ: Dobrze o tym wiemy, że Wrocław był miastem kupieckim LJ: Dobrze o tym wiemy, że Wrocław był miastem kupieckim. Czy samorząd terytorialny planując zmiany w mieście pamiętał o jego tradycjach?   Zaistniały olbrzymie zmiany na przestrzeni tych dwóch dekad. Z radością obserwowaliśmy jak zmieniają się puste okna wystawowe rozświetlane kompozycjami i przepychem towarów. W przeciwieństwie do dawnych lat 80-tych nawet nocą miło jest spacerować zwłaszcza w centrum miasta, gdzie wiecznie oświetlone ulice mienią się kolorową tęcza barwnych reklam. Najmilszy dla oka każdej kobiety jest wystrój witryn sklepowych, ponieważ przyjemnie jest w wolnej chwili wyjść na spacer i spokojnie pokontemplować albo po prostu nacieszyć oko. Niewątpliwą atrakcją dla Dolnoślązaków są olbrzymie centra handlowe, które oprócz sklepów posiadają zaplecze gastronomiczne i centra kulturalne. Jako pierwszy powstał Dom Handlowy „Solpol” przy ul. Świdnickiej, po nim otworzono we wschodniej części miasta Centrum Handlowe „Korona”. Kolejna była Galeria Dominikańska, gdzie wcześniej był pusty plac. Jedną z najnowszych atrakcji jest Pasaż Grunwaldzki, którego powstanie doprowadziło do gruntownego remontu i przebudowy całego placu Grunwaldzkiego, gdzie na środku stały budki targowe. Zabytkowy dom towarowy będący przed II wojną światową jednym z najnowocześniejszych w Europie, po wojnie utracił swój blask. Nie tak dawno został unowocześniony, powiększony i bardzo dobrze wyposażony i oddany ponownie do użytku jako dom towarowy „Renoma” (fot. 8). W latach 1970-80 na ul. Piłsudskiego a później na ul. Komandorskiej wrocławianie tłumnie zjeżdżali się po najlepsze lody w mieście. Obecnie prawie w każdej dzielnicy można kupić równie smaczne lody. Podobnie teraz każdy ma dostęp do świeżego, smacznego chleba i wszystkich środków pierwszej potrzeby, które w latach 80-tych były dla niektórych nie do zdobycia. Szczególnie nieosiągalny był w tamtych czasach papier toaletowy, który stał się niechcący symbolem sytuacji gospodarczej PRL- u.

  Fot. 8 Dom Handlowy „Renoma” po remoncie. (zdjęcie ze strony internetowej www.mackow.pl)

LJ: Czy zmiany, które dokonały się we Wrocławiu miały wpływ na Twoje życie? Zmiany, o których mówiłam istotnie zmieniły życie mieszkańców miasta, więc również i moje. Ułatwiły mi dostęp nie tylko do podstawowych artykułów codziennego użytku takich jak chleb, mięso, papier toaletowy, pasta do zębów czy mydło, ale również zaspokoiły potrzeby ducha takie jak uczestnictwo w spektaklach operowych w pięknie odrestaurowanych gmachach Opery, teatralnych w Teatrze Polskim czy podziwianie wystaw w licznych galeriach i muzeach. Popołudniami i weekendy mogę udać się z rodziną na spacer do pięknych parków Wrocławia lub popłynąć w rejs po Odrze. Dzięki temu, że przeprowadziłam wywiad z ciocią doceniłam pozytywną działalność samorządu. Zapewne wszystkich zmian, które on dokonał nikt nie jest w stanie wymienić, a te które zostały przedstawione w tym wywiadzie są ich niewielkim procentem. Ponadto dzięki władzom miasto Wrocław ciągle prężnie się rozwija i posiada wiele interesujących projektów na przyszłość.

Dziękuję za uwagę! Wykonała: Liliana Jakszycka (urodzona w 1994), uczennica Gimnazjum nr 1 im. Hugona Dionizego Steinhausa we Wrocławiu Pod opieką: p. Anety Błasik, nauczycielki polskiego Dziękuję za uwagę!