MIŁOŚĆ W EPOCE ROMANTYZMU… Barbara Molska MIŁOŚĆ W EPOCE ROMANTYZMU…
Miłość – jak zwykło się mawiać – różne ma oblicza.
Tak kończy się czyste, bezgraniczne uczucie, któremu brak spełnienia. Któż z nas nie marzy, aby się zakochać? Aby kochać i być kochanym? To takie wspaniałe. Towarzyszy każdemu człowiekowi niemal od narodzin aż po śmierć. Miłość – jak zwykło się mawiać – różne ma oblicza. Spełnia ona ważną rolę w naszym życiu. Jest też to pojęcie abstrakcyjne, często mylone z uczuciem, a przecież nad uczuciami można zapanować, nad miłością niekoniecznie. Jest od nikogo niezależna, słucha tylko głosu serca. Miłość romantyczna często bywa nieodwzajemniona, przez co nie może się spełnić. Dlatego pociąga za sobą smutek oraz cierpienie. Wprawia w nastrój przygnębienia, powoduje obłęd, czy inną chorobę. Wielu niemogących wyobrazić sobie życia bez osoby ukochanej, lub po wyraźnym odtrąceniu popełniło samobójstwo.
„Życie bez miłości to czarodziejska latarnia bez światła’’ Miłość romantyczna w danej epoce cechowała się świadomością potęgi miłości, postrzeganiem jako centrum i sens życia. Towarzyszyło jej pragnienie oddania siebie w całości kochanemu człowiekowi.
Obraz ideału miłości rodzi się w umyśle … Miłość jest jednym z najczęściej wykorzystywanych motywów literackich. Jest uczuciem od zawsze towarzyszącym człowiekowi. Myśląc o miłości dostrzegamy mnogość jej form. Możemy bowiem mówić o miłości między kobietą, a mężczyzną, o miłości rodziców do dzieci, o miłości braterskiej, do ojczyzny, przyrody itp. Nie jest jednak istotne jaka to jest miłość ważna jest jej natura i specyfika przeżywania doznań z nią związanych. Każda epoka poświęcała miłości mniej lub więcej uwagi.
Różne oblicza motywu miłości w literaturze Pierwszym rodzajem przedstawianym przez literaturę jest miłość szczęśliwa. Ważnym motywem jest też miłość sentymentalna Oraz miłość romantyczna: