Rada Unii Europejskiej (fr. Conseil de l'Union européenne; ang Rada Unii Europejskiej (fr. Conseil de l'Union européenne;  ang. Council of the European Union) 

Główny organ decyzyjny Unii Europejskiej, posiada siedzibę w Brukseli, a jedynie w kwietniu, czerwcu i październiku spotkania mają miejsce w Luksemburgu. Dawniej była nazywana Radą Ministrów lub Radą Ministrów Unii Europejskiej. Rada UE przybrała obecną nazwę na mocy własnej decyzji w 1993 roku. Jednakże w traktatach stanowiących podstawę Unii cały czas widnieje nazwa Rada, gdyż do 30 listopada 2009 roku była oficjalnie nie organem Unii, ale Wspólnot Europejskich.

SKŁAD RADY UNII EUROPEJSKIEJ

Razem istnieje dziesięć możliwych konfiguracji Rady: Rada ds. Ogólnych W Skład jej wchodzą Ministrowie Państw Członkowskich (po jednym z każdego), zmieniający się w zależności od przedmiotu obrad. Najważniejsza jest tzw. Rada do spraw Ogólnych złożona z ministrów spraw zagranicznych.  Oprócz niej jest także Rada Specjalna - tzw. Branżowa w jej skład wchodzi taka sama liczba ministrów innego resortu, np.: rolnictwa, przemysłu, spraw wewnętrznych itd. Razem istnieje dziesięć możliwych konfiguracji Rady: Rada ds. Ogólnych Rada ds. Zagranicznych Rada ds. Gospodarczych i Finansowych (Ecofin) Rada ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (JHA) Rada ds. Zatrudnienia, Polityki Społecznej, Zdrowia i Ochrony Konsumentów Rada ds. Konkurencyjności Rada ds. Transportu, Telekomunikacji i Energii Rada ds. Rolnictwa i Rybołówstwa Rada ds. Środowiska Rada ds. Edukacji, Młodzieży i Kultury. Przewodniczącym Rady jest minister z kraju sprawującego aktualnie prezydencję. Prezydencja Rady przypada co pół roku na kolejne państwo członkowskie. Prezydencja Rady trwa sześć miesięcy i pełnią ją rotacyjnie poszczególne Państwa Członkowskie.

ZADANIA I FUNKCJE RADY EUROPEJSKIEJ

Rada pełni rolę decyzyjną i koordynacyjną. Rada Unii Europejskiej uchwala akty prawne, na ogół w drodze procedury współdecyzji z Parlamentem Europejskim. Rada UE określa i wdraża wspólną politykę zagraniczną i bezpieczeństwa Unii na podstawie ogólnych wytycznych Rady Europejskiej. Rada i Parlament Europejski są uprawnione do uchwalania budżetu Wspólnoty.

Rada koordynuje działania Państw Członkowskich i przyjmuje środki w zakresie współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych. Rada zawiera w imieniu Wspólnoty i Unii umowy międzynarodowe pomiędzy Wspólnotą a innymi krajami lub organizacjami międzynarodowymi. Rada koordynuje ogólną politykę gospodarczą Państw Członkowskich.

KOMPETENCJE RADY UNII EUROPEJSKIEJ

Prawodawcze: - wydawanie aktów prawotwórczych (rozporządzenia, dyrektywy, decyzje) - wydawanie aktów nie mających mocy prawnie wiążącej (zalecenia, opinie, memoranda, stanowiska) - wzywanie Komisji Europejskiej do określonych działań, w tym do inicjatywy ustawodawczej - zmiana traktatów założycielskich - kompetencje w zakresie zawierania umów międzynarodowych - negocjuje je Komisja Europejska - decyzje dotyczące zawierania wzmocnionej współpracy

Kreacyjne: -zatwierdzanie list członków Komitetu Ekonomiczno-Społecznego -prawo składania wstępnego projektu budżetu przysługuje Komisji i jest on następnie przedkładany Radzie, która działając większością kwalifikowaną ustala projekt budżetu, przesyłając go następnie do Parlamentu, aby ten wydał opinię. Rada Unii Europejskiej decyduje o kształcie wydatków obligatoryjnych, Parlament Europejski zaś o nieobligatoryjnych. - koordynuje politykę gospodarczą w przypadku braku kompetencji wyłącznych Wspólnoty - realizuje politykę w ramach II i III filaru

Kontrolne: - może kierować skargi do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej o stwierdzenie nieważności aktów prawa wspólnotowego, oraz skargi na bezczynność organów

TRYB FUNKCJONOWANIA RADY UNII EUROPEJSKIEJ

Obrady mogą być tajne lub jawne; jawne są posiedzenia, podczas których Rada obraduje i głosuje nad projektem aktu prawodawczego. Członkowie Rady reprezentują interesy poszczególnych państw. Przedstawiciele państw muszą uczestniczyć osobiście (wyjątkowo dopuszczalny jest pełnomocnik). Posiedzenia Rady są przygotowywane przez Komitet Stałych Przedstawicieli (COREPER) składający się z ambasadorów państw członkowskich akredytowanych przy Wspólnotach. Decyzje w mniej kontrowersyjnych sprawach są podejmowane przez COREPER i tylko formalnie zatwierdzane przez Radę. W zależności od istotności sprawy Rada podejmuje decyzje w trojaki sposób: większością zwykłą – jest to domyślny sposób podejmowania uchwał, jednak w praktyce stosuje się go tylko do spraw technicznych; większością kwalifikowaną – obecnie uchwala się tak większość decyzji merytorycznych ; jednomyślnie – dawniej sposób stosowany najczęściej, po zmianach wprowadzonych przez jednolity akt europejski, traktat amsterdamski, traktat nicejski i traktat lizboński (stopniowo ograniczono jego używanie na rzecz większości kwalifikowanej) Wstrzymanie się od głosu nie stoi na przeszkodzie do jednomyślnego podjęcia uchwały.

ŹRÓDŁA : http://www.consilium.europa.eu http://www.wikipedia.org http://www.europa.eu http://www.prezydencjaue.gov.pl http://www.polskawue.gov.pl