POLSKIE SYMBOLE PATRIOTYCZNE

Przedmioty patriotyczne

Szabla Szabla symbolizuje polskiego szlachcica, który nosił ją bardziej jako symbol przywiązania do tradycji i stanu szlacheckiego, niż jako broń służącą do walki. Szabla stała się symbolem broni, którą używano w walkach o niepodległość lub z wrogami Polski (na przykład „Trylogia” H. Sienkiewicza). Wykształcił się stereotyp szabli jako broni, po którą sięgał szlachcic, broniąc honoru i ojczyzny.

Szabla Symboliczne znaczenie szabli przejawia się też w tym, że przez długi okres czasu wojsko nosiło ją jako broń, a obecnie jest elementem stroju paradnego oficerów wojska. Poprzez uderzenie szablą mianuje się żołnierzy na wyższe stopnie i daje ją się w prezencie znanym osobistościom, nie tylko wojskowym, jako szczególnego znaczenia przedmiot. W literaturze, filmach i pieśniach częstym elementem obrazującym patriotyczne przesłanie jest polski ułan z szablą.

Ryngraf Rodzaj medalionu, zwykle w kształcie tarczy z rysunkiem o tematyce religijnej, czasem heraldycznej , później z godłem państwowym. Wywodzi się od obojczyka, części zbroi noszonej przez rycerzy pod szyją, często ozdabianej motywami religijnymi, zwłaszcza maryjnymi. Od XVI w. stopniowo zmniejszany i stosowany samodzielnie, bez reszty zbroi, w XVII w. przyjął obecną formę ozdoby patriotyczno-religijnej, zatracając znaczenie ochronne. Polski ryngraf patriotyczny - Matka Boska Ostrobramska na tle orła

Ryngraf konfederatów barskich Ryngrafy noszone były szczególnie często przez żołnierzy ugrupowań podkreślających swój patriotyzm i przywiązanie do religii katolickiej – m.in. przez konfederatów barskich, powstańców 1846 r., żołnierzy NSZ. Dziś wieszane są na ścianie jako patriotyczna dekoracja. Zminiaturyzowane ryngrafy z wizerunkiem najczęściej Matki Boskiej Ostrobramskiej, wykonane ze szlachetnego metalu, stanowią zwyczajowy podarunek z okazji chrztu. Ryngraf konfederatów barskich

Ryngraf Ryngraf na lewej kieszeni munduru żołnierza zbrojnego podziemia niepodległościowego okresu powojennego Zygmunta Szendzielarza ps. "Łupaszko"

Czarna biżuteria Biżuteria patriotyczna noszona przez Polaków na znak żałoby narodowej spowodowanej upadkiem powstania styczniowego. Była to tania biżuteria, ponieważ nie chodziło o jej drogocenność, ale o samo znaczenie. Wykonana była z tanich materiałów (oryginalna biżuteria w wielu przypadkach została przekazana na rzecz powstańców). Czarna biżuteria noszona po 1864 roku w Polsce była wykonana na przykład z patynowanego na czarno żelaza.

Symbole patriotyczne

Rodło To znak używany przez Związek Polaków w Niemczech od roku 1932 do dzisiaj. W X-lecie ZPwN zrealizowana została uchwała Rady Naczelnej z roku 1924 o wprowadzeniu narodowej odznaki dla wszystkich członków ZPwN. Projekt graficzny Janiny Kłopockiej symbolizuje stylizowany bieg Wisły z zaznaczonym miastem królewskim – Krakowem jako kolebką polskiej kultury. Oznaczał łączność Polaków z Niemiec z macierzą. Był przeciwstawiany swastyce.

Rodło Nazwa oddaje mistyczny charakter znaku, a zarazem jest połączeniem części staropolskich nazw: Rodzina i Godło. W sierpniu 1932 roku kierownictwo Związku Polaków w Niemczech przyjęło je za znak wszystkich Polaków ZPwN. Jest kilka odmian rodła: zwykłe, kreślone linią, poprzez rodło harcerskie, śpiewacze, rodło młodych Polaków, aż do gwiazdy rodła. Rodło wpisane w lilijkę było symbolem Związku Harcerstwa Polskiego działającego przy Związku Polaków w Niemczech. Tradycję tę kultywuje kilka jednostek dzisiejszego harcerstwa.

Kotwica Kotwica -znak Polski Walczącej (PW). Symbol w kształcie kotwicy, w której pionowa część jest w kształcie litery P, co symbolizuje Polskę, a pozioma - przypomina literę W – walkę. Był to znak powszechnie używany podczas II wojny światowej przez małe organizacje sabotażowe. Kotwica wygrała konkurs ogłoszony przez AK na patriotyczny symbol. Autorką Kotwicy była najprawdopodobniej harcerka Anna Smoleńska. Pierwszy raz Kotwica pojawiła się w Warszawie 20 marca 1942 roku. Znak ten był rysowany na murach i chodnikach okupowanego kraju.

Kotwica Kotwica - Znak Polski Walczącej namalowany przez Jana Guta na placu Unii Lubelskiej w Warszawie. Po przeciwnej stronie cokołu Pomnika Lotnika Kotwicę namalował Jan Bytnar ps. Rudy

Hasła

„Bóg, Honor, Ojczyzna” Hasło „Bóg, Honor, Ojczyzna” to nieoficjalna dewiza Wojska Polskiego, powstała na przełomie XVI i XVII wieku. Spotyka się ją na przykład w literaturze polskiej i na sztandarach. Można ją uznać za motto polskiego patriotyzmu. Hasło to wywodzi się stąd, że społeczeństwo i naród Polski zawsze było wierne tradycjom chrześcijańskim i dlatego jako pierwsze występuje odwołanie do Boga, drugi człon wywodzi się z tradycji szlacheckiej, gdzie obrona honoru była jedną z najważniejszych cnót rycerskich przejętych przez szlachtę, trzecia zaś część odnosi się do stałego obowiązku obrony i dbania o ojczyznę.

„Bóg, Honor, Ojczyzna” Dewiza na sztandarze Polskich Sił Powietrznych w latach 1940-1947

Za wolność Waszą i Naszą Napis na sztandarze z manifestacji ku czci dekabrystów w Warszawie 25 stycznia 1831, którego autorstwo przypisuje się Joachimowi Lelewelowi. W pełnej wersji miało postać „W imię Boga za wolność waszą i naszą``. W trakcie powstania listopadowego wypisywano je na sztandarach w języku polskim i rosyjskim, dwustronnie, ze znakiem czerwonego krzyża na białym tle. Miały pokazywać cel powstania, które skierowane było w zamierzeniu powstańców nie przeciwko Rosjanom a przeciw carskiemu despotyzmowi. W wersji polskiej i węgierskiej używał go oddział Bema na Węgrzech w 1848 roku. Jest to jedno z nieoficjalnych polskich mott narodowych.

Bibliografia www.wikipedia.pl www.historycy.org Nowa Encyklopedia Powszechna PWN http://www.powstanie-warszawskie-1944.ac.pl/historia_kotwicy.htm http://images.google.pl/imghp?ie=UTF-8&oe=UTF-8&hl=pl&tab=wi&q

Adrianna, Marta, Patrycja i Sandra Autorzy: Adrianna, Marta, Patrycja i Sandra