Projekt edukacyjny: „Ciekawi swojego życia – planujemy swoją przyszłość zawodową” Opiekun projektu: mgr Anacka-Olszewska Bożena Cele projektu: Zapoznanie uczniów z systemem edukacji w Polsce, z różnymi zawodami występującymi na rynku pracy oraz zawodami przyszłości, kwalifikacjami i umiejętnościami potrzebnymi do ich wykonywania a także z warunkami prowadzenia własnej działalności gospodarczej. Rok szkolny 2011/20122, czas trwania: 19.10.2011 – 30.03.2012r. Uczestnicy: Mirella Kowalska kl.3A Jacek Krasodomski kl.3A Paweł Olszewski kl.3B Karol Potorski kl.3B Tomasz Rolka kl.3B Przemysław Krawczyk kl.3B ZAWODY PRZYSZŁOŚCI 1. Pilot samolotów pasażerskich- Jacek Krasodomski, kl. 3a 2. Sprzedawca - Mirella Kowalska, kl. 3a 3. Policjant - Paweł Olszewski, kl. 3b 4. Mechatronik - Paweł Olszewski, kl. 3b 5. Mechanik samochodowy - Karol Potorski, kl. 3b 6. Fryzjerka - Mirella Kowalska, kl.3a 7. Cukiernik - Tomasz Rolka, kl. 3b 8. Strażak – Krawczyk Przemysław, kl. 3b 9 . Nauczyciel języka polskiego- Jacek Krasodomski, kl, 3a 10. Stolarz- Tomasz Rolka, kl. 3B

CUKIERNIK  

ZADANIA ZAWODOWE Ocena przydatności surowców (mąki pszennej, cukru, tłuszczu, jaj itd.) oraz przygotowanie ich do produkcji, mieszanie surowców (zgodnie z recepturami) w zależności od rodzaju ciast (drożdżowe, francuskie, kruche, biszkoptowe, biszkoptowo-tłuszczowe, orzechowe, bezowe) oraz ich wyrabianie, przygotowywanie różnego rodzaju nadzień, np. kremów, polew, galaretek, owoców, marmolad, ponczów formowanie i wypiek lub smażenie, w zależności od rodzaju ciasta przekładanie i nadziewanie różnymi masami, wykańczanie glazurą, galaretką, cukrem pudrem lub kuwerturą, w zależności od rodzaju ciasta lub ciastek, ocena organoleptyczną poszczególnych faz procesu technologicznego, zapobieganie powstawaniu wad i odstępstw od norm jakościowych przy produkcji ciast i ciastek, regulowanie maszyn i urządzeń w zakresie utrzymania właściwych parametrów technologicznych, usuwanie drobnych usterek w zespołach mechanicznych elementów bezpośrednio stykających się z ciastem lub produkowanym nadzieniem lub polewą, ocenianie sprawności techniczno-technologicznej maszyn i urządzeń ciastkarskich, organizowanie i nadzorowanie pracy brygad produkcyjnych prowadzenie dokumentacji produkcyjnej oraz rozliczeń technologicznych zużycia surowców i półfabrykatów do produkcji, utrzymywanie porządku i czystości na stanowiskach pracy oraz przestrzeganie obowiązujących zasad bhp i ppoż.  

Głównym celem pracy cukiernika jest produkcja wszelkiego rodzaju wyrobów cukierniczych, np. ciast, ciastek, lodów. Zakres jego obowiązków jest związany z wielkością zakładu, w jakim pracuje. Cukiernik rozpoczyna pracę od przygotowania maszyn i urządzeń do produkcji. Zapoznaje się z zamówieniem i przygotowuje surowce. Pobiera z magazynu potrzebne do produkcji składniki. Niesłychanie ważne jest dokładne odmierzanie składników zgodnie z recepturą. Do codziennych zajęć cukiernika należy obieranie, odpestkowywanie i dzielenie owoców, wyrabianie, wałkowanie i dzielenie ciasta (odbywa się to najczęściej za pomocą urządzeń mechanicznych takich jak: dzieże, ubijarki, wałkowarki, dzielarki). Cukiernik, podobnie jak kucharz , musi dbać o należyte przechowywanie produktów spożywczych, musi znać dokładne proporcje tworzenia wyrobów kulinarnych oraz musi znać różnorodne przepisy, dopasowane do różnych okazji i wymagań klientów.

JAK ZDOBYĆ ZAWÓD CUKIERNIKA?   . Tytuł zawodowy cukiernika można zdobyć kończąc odpowiedni kierunek w szkole zawodowej lub technikum. Podczas 3-letniej nauki zawodu, uczniowie zdobywają wiedzę z technologii produkcji cukierniczej, obsługi niezbędnych maszyn i urządzeń, procesów produkcji, różnych metod wypiekania i przygotowywania ciast i deserów, ich ozdabiania i podstaw przedsiębiorczości. Poza praktykami w szkolnych pracowniach odbywają także praktyki w zakładach cukierniczych. Po zakończeniu nauki, przystępuje się do egzaminu zawodowego, który umożliwia zdobycie tytułu cukiernika-czeladnika. Chcąc podnieść swoje kwalifikacje, cukiernicy mogą przystępować do egzaminów na tytuł mistrza. Cukiernicy mogą podnosić swoje kwalifikacje biorąc udział w dodatkowych kursach lub przystępując do licznych konkursów cukierniczych, w których uczestnictwo podnosi prestiż i przyczynia się do rozgłosu. Przykładowe szkoły w naszym regionie: - Biskupiec- Zespół Szkół ul. B. Chrobrego 13 - Mrągowo- Zespół Szkół Zawodowych ul. Mrongowiusza 65 - Ełk- Specjalny Ośrodek Szkolno - Wychowawczy ul. Grajewska 16a

WYMAGANIA ZAWODOWE wyobraźnia dokładność perfekcja czystość   wyobraźnia dokładność perfekcja czystość summienność talent modelarski

Prezentację wykonał Tomasz Rolka, kl 3B, rok szkolny 2011/2012. Do prezentacji wykorzystano zdjęcia ze stron: http://www.strefabiznesu.nowiny24.pl/artykul/modne-zawody-w-rzeszowie mechanik-fryzjer-i-cukiernik-44059.html http://www.stockfood.pl/results.asp?txtkeys=Cukiernik&lstformats=01 Powrót do slajdu pierwszego.

Mechanik samochodowy Zawód ten jest bardzo potrzebny gdyż samochody zawsze będą z nami POLAKAMI

Ta praca polega na: Praca ta polega aby naprawianiu zepsutych lub uszkodzonych samochodów To jest bardzo odpowiedzialna praca gdyż jeden fałszywy ruch i wszystko może być stracone

Aby móc być mechanikiem trzeba: Mieć skończoną szkołę zawodową na profilu mechanika Być zorientowanym w tym zawodzie Trzeba tylko chcieć!!!

Zagrożenia podczas pracy mechanika Mechanicy pojazdów samochodowych zazwyczaj pracują w warsztatach samochodowych, w których istnieje niebezpieczeństwo urazów spowodowanych upadkiem z drabin, schodów, podwieszanych platform,  wpadnięciem do kanału rewizyjnego, potknięciem na śliskiej nawierzchni. Mechanicy pojazdów samochodowych mogą zostać poważnie zranieni przez sprzęt warsztatowy (dźwigi, podnośniki, itd.), pojazdy będące w ruchu, ciężkie części upadające na ich stopy, pękające opony, itp. Mechanicy często podnoszą ciężkie części pojazdów i pracują w wymuszonej pozycji ciała, co może prowadzić do urazów takich jak wypadnięcie dysku lub do powstania przepukliny. Miejsce pracy mechaników pojazdów samochodowych stwarza wiele innych możliwych zagrożeń wypadkowych, takich jak poparzenia, ukłucia i skaleczenia,  porażenie prądem elektrycznym, stłuczenia kończyn przez spadające przedmioty, narzędzia  itp.

Do przygotowania prezentacji wykorzystano strony: www.ciop.pl/6038.html www.motofakty.pl/artykul/zatkany_katalizato r.html www.popularnezawody.nowinki.waw.pl/ Powrót do slajdu pierwszego.

Nauczyciel Języka polskiego

Jak zostać nauczycielem Kandydat na nauczyciela powinien przede wszystkim ukończyć wyższe studia. Może zrobić to w specjalnej szkole pedagogicznej (np. kolegium nauczycielskie) wyspecjalizowanej w kształceniu nauczycieli.

Kierunek studiów wybrany przez przyszłego nauczyciela powinien posiadać specjalność nauczycielską np. nauczyciel języka polskiego powinien ukończyć polonistykę o profilu nauczycielskim Może on ukończyć studium pedagogiczne lub kurs organizowany przez instytucję prywatną, dzięki czemu zdobędzie potrzebne uprawnienia. Wymogi MENiS są bowiem jasne – aby zostać nauczycielem po którymkolwiek kierunku wyższych studiów trzeba zaliczyć kurs pedagogiczny Składa się on z 270 godzin zajęć z pedagogiki, psychologii i metodyki nauczania oraz kilkutygodniowych praktyk w szkole.

Obowiązkiem nauczyciela jest : przestrzeganie podstawowych zasad moralnych, gdyż powinien być jako człowiek wzorem dla swoich uczniów. Musi także posiadać łatwość nawiązywania kontaktu i być otwarty na problemy innych. Nauczyciel musi spełniać warunki zdrowotne niezbędne do skutecznego wykonywania zawodu. Do jego obowiązków należy realizowanie podstawowych funkcji szkoły: dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej. Powrót do slajdu pierwszego.

Zawód POLICJANT

policjant Zawód policjanta stanowi jedną z bardziej intrygujących profesji na rynku pracy. Do podstawowych zadań policji należy ochrona porządku publicznego, wykrywanie i walka z przestrzępczością, ściganie osób poszukiwanych oraz poszukiwania osób zaginionych. W zakresie zadań znajduje się również ochrona osób i mienia, działalność antykryzysowa w przypadku katastrof i klęsk żywiołowych, działalność antyterrostyczna oraz wszelkie działania prewencyjne.   Osoby zainteresowane zatrudnieniem w policji mają do wyboru pracę w jednostkach kryminalnych, prewencyjnych, bądź logistycznych, zaś w zależności od zainteresowań i umiejętności zatrudnienie można znaleźć w oddziałach lądowych, wodnych, oraz lotniczych. Policjant jest jednym z nielicznych zawodów, w których prawo do świadczeń emerytalnych uzyskuje się już po 15 latach pracy, a do pensji podstawowej doliczane są specjalne dodatki.

zarobki Zarobki policjanta   Wysokość zarobków w policji uzależniona jest zarówno od zajmowanego stanowiska, ilości przepracowanych lat, otrzymywanych dodatków, jak również indywidualnie otrzymywanych zadań, wyników zawodowych, czy nagród. Średnia kwota wynagrodzenia wraz z podstawowymi dodatkami wzrasta od ok. 1,500 zł na stanowisku kursanta i 2,500 zł na stanowisku policjanta, do ok 4 tys. zł w przypadku kierownika rewiru. Na stanowisku komendanta powiatowego można już liczyć na zarobki powyżej 7 tys. zł, komendanta wojewódzkiego blisko 9 tys. zł, zaś awansując na komendanta głównego ok. 15 tys. zł. Obok uposażenia dochodzą także liczne dodatki (m. in. za stopień, funkcyjny, służbowy, stołeczny, za opiekę nad służbowymi zwierzętami, instruktorski, lotniczy). Dodatki za stopień kształtują się od 330 zł na stanowisku posterunkowego, 560 zł na stanowisku aspiranta, 650 zł na stanowisku komisarza, 800 zł na stanowisku inspektora do 1000 zł na stanowisku generalnego inspektora

Jakie zagrożenia wiążą się z wykonywaniem tego zawodu? Policjanci są w dużym stopniu narażeni na obrażenia ciała, lub trwałe kalectwo, a nawet utratę życia będące skutkiem postępowania osób, wobec których podejmowane są działania mające na celu eliminację zachowań sprzecznych z prawem. Wielu policjantów uczestniczy w wypadkach związanych z akcjami ratowniczymi podczas klęsk żywiołowych, czy w czasie prowadzenia pościgu za przestępcami, sprawcami (wypadki drogowe). Policjanci zazwyczaj żyją w ciągłej obawie przed fizycznym zagrożeniem i są uczestnikami dramatycznych sytuacji, co staje się źródłem stresu, problemów rodzinnych i osobowych Policjanci mogą odczuwać problemy zdrowotne na skutek pracy na zewnątrz pomieszczeń, często w niekorzystnych warunkach atmosferycznych (wysoka lub niska temperatura, deszcz itp.). W pracy policjanta istnieje możliwość kontaktu z osobami zakażonymi (np. HIV).

Czynniki środowiska pracy związane z wykonywanym zawodem oraz ich możliwe skutki dla zdrowia Czynniki mogące powodować wypadki Wypadki samochodowe i motocyklowe podczas akcji – możliwość urazów, w tym śmiertelnych   Praca na wysokości  podczas wykonywania czynności  na dachach budynków - możliwość urazów na skutek upadku   Broń palna, pręty, kije baseballowe, noże posiadane przez przestępców - możliwość urazów, w tym śmiertelnych   Czynniki fizyczne Zmienne warunki atmosferyczne - możliwość udaru słonecznego, odmrożeń, ostrych i przewlekłych chorób układu oddechowego     Nadmierny hałas pochodzący od ruchu drogowego w przypadku policji drogowej i/lub używanej broni podczas udziału w strzelaniu lub ćwiczeń na strzelnicy – możliwość uszkodzenia słuchu Czynniki chemiczne i pyły

Informacje pochodzą ze stron: www.ciop.pl/10906.html zawody.kaszkur.pl/index.php?show=job&id= 3451 www.ohpdlaszkoly.pl/pub/dok/.../policjant.p df www.wiadomosci24.pl › Portfel › Praca

Powrót do slajdu pierwszego. DZIEKUJĘ ZA UWAGĘ  Prezentację wykonał Paweł Olszewski, kl.3B Rok szkolny 2011/2012 Powrót do slajdu pierwszego.

Sprzedawca

Zakres obowiązków * obsługuje klientów w miejscu sprzedaży, służy im radą co do marki produktu, jego typu i jakości, * udziela na prośbę klienta dokładnych i wyczerpujących informacji o oferowanych produktach, * prezentuje towar, sugeruje wybór, który odpowiadałby potrzebom klienta, * przedstawia i demonstruje produkty przy użyciu próbek, katalogów i innych materiałów reklamowych, * pakuje zakupiony przez klienta towar, * przygotowuje dowody sprzedaży (paragony, rachunki i faktury), * pobiera zapłaty za zakupiony towar, * pobiera nowe artykuły z magazynu oraz umieszcza je na półkach sklepowych oraz wystawach, * sporządza spis asortymentu aktualnie znajdującego się na stoisku, dziale, bądź sklepie, jeśli istnieje taka potrzeba, * przygotowuje raporty oraz sprawozdania ze sprzedaży dla przełożonych, * przedstawia ceny i warunków kredytów oraz sporządza umowy sprzedaży dla pozyskanych zamówień, * wyznacza daty dostarczenia zakupionego towaru dla odbiorcy.

JAK ZOSTAĆ SPRZEDAWCĄ? Większość ludzi przez całe życie stara się polepszyć swój byt i część z nich próbuje osiągnąć to, udoskonalając swoje umiejętności. Jeśli prowadzisz lub zamierzasz prowadzić jakiś interes, jedną z najważniejszych umiejętności, która powinna być cały czas udoskonalana, jest umiejętność sprzedaży. Jedną z lepszych metod osiągania doskonałości w tej dziedzinie jest - obok ciągłej praktyki - nabywanie wiedzy od tych, którzy robią to lepiej od nas. Mam tu na myśli takie źródła, jak książki, taśmy, seminaria. Aby opanować jakąś dziedzinę do perfekcji, musisz posiadać pewność siebie; jest ona pochodną posiadanej wiedzy. Musisz znać i rozumieć samego siebie oraz swoje cele. Musisz poznać i zaakceptować swoje słabości, ale także specjalne uzdolnienia. Każdy z nas ma jedno i drugie. Uznanie obu zbiorów cech wymaga bycia uczciwym ze sobą samym, co nie każdemu łatwo przychodzi, jednak i tego można się nauczyć.

OPIS ZAWODU Naukę zawodu „sprzedawca” można podjąć po ukończeniu gimnazjum w zasadniczych szkołach zawodowych. Możliwe jest także kształcenie w szkole policealnej. Po ukończeniu nauki absolwent może przystąpić do egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe a po jego zdaniu uzyskać dyplom potwierdzający kwalifikacje zawodowe. Po ukończeniu zasadniczej szkoły zawodowej absolwent może podjąć naukę w technikum uzupełniającym lub ogólnokształcącym liceum uzupełniającym. Nauka trwa 3 lata. W jej trakcie odbywają się zajęcia teoretyczne z przedmiotów ogólnokształcących i zawodowych, takich jak: towaroznawstwo, organizacja sprzedaży, sprzedaż towarów, podstawy działalności handlowej, zajęcia praktyczne, praktyka zawodowa.

ZAROBKI Miesięczne wynagrodzenie (mediana) sprzedawcy  wynosi 1626 PLN. Zarobki 50% sprzedawców wahają się od 1317 PLN do 2200 PLN. Premia stanowi średnio 12% pensji całkowitej sprzedawcy, natomiast 88% to płaca podstawowa. Część sprzedawców otrzymuje również benefity.

Informacje do prezentacji z: pracawsprzedazy.gazeta.pl/.../1,86514,7104682,Kodeks_Etyki zwierciadlo.pl/2010/psychologia/praca-i-finanse/zawod-sprzedawca Www.pracuj.pl/Praca-Sprzedawca www.zse2.krakow.pl/downloads.php?cat_id=5&download_id...

Powrót do slajdu pierwszego. Prezentację wykonała Mirella Kowalska Kl.3 A rok szkolny 2011/2012 Powrót do slajdu pierwszego.

Zawód strażaka – przygotował Przemek Krawczyk kl.3B

Opis zawodu Do tej pracy, a właściwie służby, same chęci nie wystarczą, potrzebna jest doskonała wydolność organizmu i umiejętność działania w zespole. Konkurencja jest bardzo duża: z dziesięciu chętnych ośmiu odpada. Wymagania są ogromne, więc trzeba mieć świadomość własnych ograniczeń albo silną motywację. Kandydat do tego zawodu musi mieć kategorię zdrowia A, taką samą, jaka wymagana jest w czerwonych beretach. Istotne jest: idealne wyczucie równowagi, brak lęku wysokości, swobodne poruszanie się w pomieszczeniach zamkniętych, zwinność i sprężystość. Oprócz sprawności fizycznej trzeba mieć też specyficzne predyspozycje psychiczne. Niebezpieczne sytuacje wpisane są w charakter tego zawodu, dlatego ważne jest sprawdzenie, jak będziesz reagować w sytuacjach ekstremalnych. Orzeczenie takie wydaje komisja lekarska MSWiA. Strażak nie może być wrażliwcem, który rozpłacze się, gdy zobaczy zwęglone ciała czy płonących ludzi. Kompletny brak wrażliwości też nie jest dobry - trzeba po prostu znaleźć złoty środek. Przejście egzaminów wstępnych to początek długiej drogi.

Kto może zostać strażakiem Członkami OSP mogą być: - osoby fizyczne, mające pełną zdolność do czynności prawnych i nie pozbawione praw publicznych, - małoletni za zgodą przedstawicieli ustawowych, - osoby prawne. Przyjęcie w poczet członków następuje na podstawie uchwały zarządu OSP po złożeniu przez osobę zainteresowaną pisemnej deklaracji. Podział członków OSP: - czynnych, - młodzieżowych drużyn pożarniczych, - wspierających, - honorowych.

cd. Kto może zostać strażakiem Członkiem czynnym może być osoba, która aktywnie uczestniczy w wykonywaniu postanowień statutu, opłaca składkę członkowską i złożyła przyrzeczenie. Członkiem młodzieżowej drożyny pożarniczej może zostać osoba, która ukończyła 12 lat, uzyskała zgodę opiekunów ustawowych i złożyła przyrzeczenie. Członkowie MDP w wieku 16 - 18 lat mogą być wybierani do władz OSP. MDP mogą być środowiskowe oraz tworzone w szkołach i placówkach wychowawczych oraz miejscu zamieszkania. Zasady organizacji MDP określa regulamin organizacyjny MDP zatwierdzony przez Zarząd Główny ZOSP RP.

c.d. Kto może zostać strażakiem Członkiem wspierającym może być osoba fizyczna lub prawna współdziałająca w rozwoju OSP, wspomagająca finansowo bądź w innej formie jej działalność. Członek wspierający-osoba fizyczna, a w przypadku osoby prawnej jej przedstawiciel ma prawo: uczestniczyć w walnym zebraniu członków OSP i być wybieranym do władz OSP, korzystać z urządzeń i sprzętu będącego własnością OSP. Członkiem honorowym może zostać członek OSP szczególnie zasłużony dla ochrony przeciwpożarowej. Godność członka honorowego nadaje walne zebranie. Nie opłacają oni składek członkowskich. Członkowie czynni i honorowi mają prawo: - wybierać i być wybierani do władz OSP, - uczestniczyć w walnym zebraniu z prawem głosu, - wysuwać postulaty i wnioski wobec władz OSP, - używać munduru i odznak, - korzystać z urządzeń i sprzętu będącego własnością OSP. Powrót do slajdu pierwszego.

FRYZJERKA

Zakres Obowiązków fryzjera Karta stanowiskowa dla Fryzjerki , która powinna znajdować się w każdym salonie fryzjerskim zatrudniającym fryzjerkę lub fryzjera, którzy odpowiadają m.in. za: - wykonywanie zabiegów fryzjerskich zgodnymi z życzeniami klientów.

Jak zostać fryzjerem? Bez zamiłowania w tym zawodzie nic nie można osiągnąć. Ale ważna jest też szkoła. Trafia się najczęściej do szkoły zawodowej, technikum fryzjerskiego lub do studium policealnego. Takie szkoły są niemal w każdym większym czy mniejszym mieście. Każdy musi zaliczyć kilka głównych działów fryzjerstwa, również praktycznie. Na wykładach i ćwiczeniach słuchacze uczą się więc stylizacji, podstaw chemicznych materiałów fryzjerskich i technologii fryzjerskich .

Opis zwodu Fryzjer, zwany teraz coraz częściej stylistą fryzur jest osobą, która zawodowo zajmuje się układaniem fryzur zgodnie z życzeniem klienta. W pierwszej kolejności doradza wybór odpowiedniej fryzury, dopasowanej do kształtu twarzy klienta i jego kolorystyki lub proponuje odpowiednie modyfikacje. W wielu nowoczesnych, ekskluzywnych salonach fryzjerskich mycie włosów połączone jest z szeregiem dodatkowych usług takich jak masaż głowy i zastosowanie odpowiednich środków pielęgnacyjnych.

Zarobki Początkujący fryzjer może liczyć na niewiele zwykle od 800 do 1000 zł, zanim nie pokaże, na co go stać. Jako dojrzały mistrz może zarabiać nawet 3-4 tys. zł miesięcznie. Najbardziej opłacalne jest jednak otwarcie własnego zakładu fryzjerskiego. Średni dochód właściciela wynosi wtedy 8 – 10 tys zł i więcej.

W prezentacji wykorzystano materiały z: www.szkolenia24h.pl/artykul/kurs-fryzjerstwa-dobry-start-do.../205/ gazetapraca.pl/gazetapraca/1,74896,2973453.html www.zawodowe.com

Powrót do slajdu pierwszego. Prezentację przygotowała Mirella Kowalska, kl.3A r.szk.2011/2012 Powrót do slajdu pierwszego.

MECHATRONIK Mechatronika - wbrew temu, co sugeruje jej nazwa - nie jest tylko prostym połączeniem mechaniki i elektroniki. Obejmuje ona bowiem całkiem nowy obszar projektowania i produkcji wyrobów, w którym wykorzystuje się oczywiście mechanikę, elektronikę czy informatykę, ale również wiele innych dyscyplin, jak inżynieria materiałowa, optyczna, a nawet biologiczna. Układ mechatroniczny zbiera ze swego otoczenia sygnały za pomocą sensorów (czujników), przetwarza je, interpretuje i na tej podstawie - odpowiednio do sytuacji - reaguje za pomocą aktuatorów (członów wykonawczych). Charakterystyczną cechą urządzeń mechatronicznych jest ich modułowa struktura budowania z zespołów elektromechanicznych, mikromechanicznych, elektronicznych

MECHATRONIKA

 Mechatronika ogarnia więc programowalne urządzenia i układy elektromechaniczne z wbudowaną strukturą sensorów, współpracujące z systemem przetwarzania sygnałów oraz zespołami urządzeń wykonawczych i komunikacyjnych. Najkrótsza i najczęściej używana definicja - przyjęta przez International Federation for the Theory of Machines and Mechanism - określa mechatronikę jako synergiczną kombinację mechaniki precyzyjnej, elektronicznego sterowania i systemowego myślenia przy projektowaniu produktów i procesów produkcyjnych.

Rozwój tej dziedziny rozpoczął się w latach siedemdziesiątych Rozwój tej dziedziny rozpoczął się w latach siedemdziesiątych. Elementy elektroniczne - logiczne i decyzyjne - zaczęto zastępować mikroprocesorami z odpowiednim oprogramowaniem. Ówczesne wyroby mechatroniczne, takie jak np. automatyczne drzwi, aparaty fotograficzne z autofocusem czy automaty sprzedające odznaczały się jeszcze znaczną prostotą, ale był to również początek rozwoju zaawansowanych metod sterowania. W późniejszych latach udoskonalano technikę przekazywania informacji. Rozpoczęto także stosowanie układów inteligentnego sterowania. Informatyka wkroczyła do większości układów mechatronicznych, wykorzystujących w większym lub mniejszym stopniu bazy danych. Roboty przemysłowe czy obrabiarki NC, które należą do typowych wyrobów mechatronicznych, stały się bardziej zwarte, a w przemyśle samochodowym pojawiły się m.in. systemy kontroli przyczepności kół w czasie jazdy, sterowania wysokością zawieszenia, stabilizacji jazdy, ABS czy regulacja antypoślizgowa. Systemy nawigacji, które tak niedawno były rzadkością, instaluje się już w pojazdach seryjnych. W niedalekiej przyszłości na pewno wprowadzone zostaną jeszcze inteligentniejsze wyroby mechatroniczne służące zwiększeniu bezpieczeństwa jazdy. W latach osiemdziesiątych do mechatroniki wkroczyła optyka, w wyniku czego narodziła się optomechatronika. A w latach dziewięćdziesiątych wprowadzono technikę komunikacji, służącą do łączenia oddzielnych, konwencjonalnych układów. Każda maszyna czy urządzenie stały się zdalnie sterowalne, podobnie jak ma to miejsce w zdalnym operowaniu systemami zrobotyzowanymi. Rozpowszechnia się mechatronika z sieciowym sterowaniem komputerowym, często ściśle spokrewniona z rzeczywistością wirtualną i technikami multimedialnymi.

Tak dynamiczny rozwój tej dziedziny stał się możliwy nie tylko dzięki intensywnym badaniom naukowym, ale również w wyniku interdyscyplinarnego kształcenia w uczelniach technicznych. W różnych regionach świata różne są jednak filozofie edukacji mechatronicznej. W krajach europejskich i Ameryki Północnej przeważa przekonanie o potrzebie nowego pokolenia inżynierów, mających szersze podstawy ogólne, ale również dysponujących specjalistyczną wiedzą w jakiejś dyscyplinie oraz wykazujących zdolności do pracy w zespołach multidyscyplinarnych. Gwałtowna ekspansja wspomaganego komputerowo matematycznego oprogramowania, jak pakiety obliczeń numerycznych, oprogramowanie obliczeń symbolicznych czy oprogramowanie do analizy i programowania systemów - pociągnęła za sobą konsekwencje w zakresie profilów kształcenia. Coraz powszechniej oczekuje się od absolwentów uczelni technicznych umiejętności posługiwania się tymi narzędziami. W Polsce zasadniczym motywem rozwoju studiów z zakresu mechatroniki była potrzeba ściślejszej współpracy mechaników, elektroników, informatyków, automatyków, metrologów i optyków. Niezbędni stali się specjaliści umiejący integrować coraz bardziej rozproszone i odrębnie działające zespoły twórcze

Jak zostaniesz mechatronikiem Najbardziej zaawansowanym w naszym kraju ośrodkiem kształcenia w tym zakresie jest Wydział Mechatroniki Politechniki Warszawskiej, który powstał z przemianowania w 1996 roku istniejącego od roku 1962 Wydziału Mechaniki Precyzyjnej. Spełnia on rolę prekursora, szczególnie ważną dla interdyscyplinarnego systemu kształcenia technicznego na poziomie wyższym. Mechatroników kształci się także w Wojskowej Akademii Technicznej i Politechnice Świętokrzyskiej, a w kilkunastu innych uczelniach technicznych,  uruchomiono taką specjalność. Programy kształcenia na makrokierunku mechatronika powstawały w wyniku wzbogacenia mechaniki precyzyjnej o takie dyscypliny, jak: robotyka, sensoryka, elektronika, informatyka, fotonika, mikromechanika, mikronika, technika mikroprocesowa, automatyka, metrologia, a także o obszerne działy inżynierii biomedycznej i technik multimedialnych. W Politechnice Warszawskiej na Wydziale Mechatronicznym prowadzone są studia na dwóch kierunkach: automatyka i robotyka oraz mechanika i budowa maszyn. System jest trójstopniowy: 4-letnie studia inżynierskie, 2-letnie magisterskie i 4- letnie doktoranckie. Słuchacze zainteresowani studiami magisterskimi przechodzą na nie po ukończeniu trzeciego roku studiów inżynierskich. Pozostali otrzymują dyplom inżyniera, kończąc czwarty rok. Oni również mogą podjąć dwuletnie studia magisterskie, lecz w tym układzie ich edukacja jest o rok dłuższa: 4 i 2 lata, a nie 3 i 2.

Wykorzystano materiały ze stron: www.mechatronik.edu.pl www.perspektywy.pl/index.php?option=com_ content...id academio.pl/studia/mechatronika,krakow

Prezentację wykonał Paweł oLSZEWSKI KL.3 b ROK SZKOLNY 2011/2012 Powrót do slajdu pierwszego.

PILOT SAMOLOTÓW PASAŻERSKICH

Obowiązki zawodowe: Podczas lotu pilot nie tylko jest odpowiedzialny za sterowanie, ale jako kapitan musi koordynować pracę pozostałej załogi samolotu. Nakłada to na niego obowiązek umiejętnego współdziałania z załogą tak, by cały system działał niezwykle sprawnie w kontekście bezpieczeństwa.

Zawód: Pilot samolotów pasażerskich Pilot – to osoba kierująca statkiem powietrznym, potocznie zwanym samolotem. Nie musi być wyłącznie pilotem samolotów, może obsługiwać śmigłowce, szybowce, balony i in. Może być też pierwszym oficerem lub kapitanem statku, zarówno w lotnictwie wojskowym, jak i cywilnym. Piloci cieszą się powszechnie szacunkiem społeczeństwa i są uznawani za przedstawicieli prestiżowego zawodu. Ich ciekawe, nierzadko niebezpieczne i dobrze płatne zajęcie jest przedmiotem marzeń wielu młodych ludzi.

Wykształcenie: W Polsce są tylko dwie uczelnie, które kształcą pilotów lotnictwa cywilnego - Politechnika Rzeszowska i Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Chełmie. Można też studiować pilotaż w dęblińskiej Wyższej Oficerskiej Szkole Wojsk Powietrznych, wówczas jednak kariera przebiega w ścisłym związku z wojskiem. Trzeba się jeszcze zdecydować na określoną specjalizację (jedną z czterech), a raczej kierunek dyplomowania. Do wyboru są samoloty, silniki lotnicze, awionika oraz pilotaż, który interesuje najbardziej wszystkich kandydatów na pilotów.

Wymagania zawodowe: Niezależnie od warunków formalnych, aby zostać pilotem, trzeba spełnić rygorystyczne wymogi, określane w badaniach przy podjęciu studiów wyższych. Bardzo ważne są wymagania dotyczące bardzo dobrego stanu zdrowia pilota. Kandydat bezwzględnie musi się charakteryzować dobrym wzrokiem oraz dobrą pamięcią. Niezbędne są też zdolność koncentracji i podzielność uwagi, poczucie równowagi, dobra koordynacja wzrokowo-ruchowa, szybki refleks i spostrzegawczość, szybkie reagowanie na zagrożenia, umiejętność logicznego myślenia. Pilot musi być odporny na zmęczenie, gdyż niektóre loty są długie i nużące. Praca pilota zalicza się do prac ciężkich, mimo iż pozornie wydaje się być lekka.

Wynagrodzenie To jako ciekawostka Polscy piloci w PLL LOT zarabiają nie tak mało, jak na zarobki w kraju, ale też niezbyt wiele, jeśli chodzi o średnią europejską czy światową. Do LOT-u trafia się na stanowisko II pilota ze stawką w granicach 5 tys. zł netto. Najbardziej doświadczeni piloci z długim stażem pracy zarabiają w granicach 20 tys. zł miesięcznie. Wszyscy mogą jednak dorobić do pensji przez nadgodziny. Po awansie na funkcję kapitana zarobki są już negocjowane indywidualnie i ich wysokość najczęściej pozostaje tajemnicą służbową linii lotniczej.

Prezentację wykonał Jacek Krasodomski, kl. III a Rok szkolny 2011/2012

Informacje zaczerpnięte ze strony http://www.wup.lublin.pl/wup/foty/fckeditor/File/ciz/poradnictwo/kluby/zawody/Pilot-samolotow-pasazerskich.pdf Powrót do slajdu pierwszego.

Stolarz      

II OPIS ZAWODU   Głównym celem pracy stolarza jest wykonywanie i konserwacja Przedmiotów drewnianych lub drewnopodobnych takich jak: elementy stolarki budowlanej, ramy, meble, meble artystyczne, skrzynie, trumny, instrumenty muzyczne, a także wyroby dekoracyjnej, użytkowej oraz technicznej galanterii drzewnej. Do najważniejszych obowiązków stolarza należy precyzyjne wycinanie i łączenie elementów mebli, oklejanie fornirem lub płytami laminowanymi, szlifowanie, heblowanie i lakierowanie powierzchni drewnianych, właściwe montowanie ich w miejscu przeznaczenia. Podobne czynności musi umieć wykonywać stolarz mebli artystycznych i stylowych, chociaż w jego przypadku praca wymaga większej precyzji, znajomości wzornictwa i stylizacji obowiązujących w różnych okresach historycznych. Dużo więcej czasu zajmuje na ogół przygotowywanie poszczególnych elementów takich jak: gięte nogi, zwieńczenia i inne zdobienia mebli stylowych jak: rzeźby czy inkrustacje.

CZYNNOŚCI ZAWODOWE Stolarz — rzemieślnik wykonujący z drewna elementy budowlane, meble, przedmioty codziennego użytku. Stolarze do obróbki drewna używają zarówno specjalizowanych maszyn, elektronarzędzi i narzędzi ręcznych. Najpopularniejsze narzędzia ręczne stosowane w stolarstwie to: młotek, strug, piła, dłuto itd. Tytuły zawodowe  Stolarz budowlany Stolarz galanterii drzewnej Stolarz mebli artystycznych i wzorcowych Stolarz meblowy Stolarz modelarz instrumentów muzycznych

JAK ZDBYĆ ZAWÓD JAK ZDOBYĆ ZAWÓD   JAK ZDOBYĆ ZAWÓD Zawodu stolarza można uczyć się w poprzez przyuczenie, na kursach, w technikach oraz szkołach zawodowych budowlanych lub rzemiosł drzewnych. Najwięcej można się nauczyć wybierając ostatnie rozwiązania. Technika oferują co prawda średnie wykształcenie, ale ich program jest uboższy w praktyczne zajęcia, które są najważniejsze w edukacji stolarza. Istnieją również szkoły uczące zawodu stolarza pod kontem artystycznym, które przygotowują do projektowania i wykonywania nietypowych elementów i mebli z drewna. Nauka w tych szkołach trwa od roku do 5 lat. Po ukończeniu szkoły zawodowej lub technikum i  zdaniu egzaminu zawodowego absolwent uzyskuje tytuł robotnika wykwalifikowanego w  zawodzie stolarz. Aby podnieść swoje kwalifikacje może zdobyć tytuł czeladnika, a potem mistrza  w zawodzie. W tym celu należy zgłosić się z okręgowej Izby Rzemieślniczej. Przykładowe szkoły : - Kętrzyn- Specjalny Ośrodek Szkolno - Wychowawczy ul. Gen.Wł.Sikorskiego 76 -Mrągowo- Zespół Szkół Zawodowych ul. Mrongowiusza 65 -Olsztyn- Zespół Szkół Budowlanych ul. Żołnierska 15 -Szczytno- Zespół Szkół Nr 2 ul. Polska 18

WYMAGANIA ZAWODOWE - Pracowitość -dokładność Sumienność Zdolności konstrukcyjne Opanowanie Dobry stan zdrowia

Prezentację wykonał Tomasz Rolka, kl.3B, rok szkolny 2011/2012 Zdjęcia pochodzą ze stron: http://www.canstockphoto.pl/obrazy-zdjecia/stolarz.html http://www.google.pl/search?q=stolarz%2Bzdj%C4%99cia& hl=pl&lr=&client=firefox- a&hs=wEl&sa=N&rls=org.mozilla:pl:official&channel=s&prm d=imvns&tbm=isch&tbo=u&source=univ&ei=utpAT9KtNIa0t Abv54iPCQ&ved=0CCEQsAQ&biw=1280&bih=710 Powrót do slajdu pierwszego.

Praca polskiego nauczyciela jest okresowo kontrolowana i oceniana. Taka ocena, wynikająca z zapisów prawa odbywa się przed awansem na wyższy stopień, a także każdorazowo na wniosek samego nauczyciela, dyrektora szkoły lub organu sprawującego nadzór nad szkołą. Zgodnie z niedawną reformą oświaty wyróżnić można cztery kategorie zawodowe nauczycieli: stażysta, nauczyciel kontraktowy, nauczyciel mianowany i nauczyciel dyplomowany. Pokonywanie kolejnych szczebli wymaga spełnienia określonych zasad awansu. Aby wspiąć się na najwyższy potrzeba minimum 9 lat.

Reasumując, polski nauczyciel (co jest zgodne z ustawą Karta Nauczyciela) musi legitymować się wyższym wykształceniem z odpowiednim przygotowaniem pedagogicznym lub wykształceniem uzyskanym w zakładzie kształcenia nauczycieli (pomaturalne studium nauczycielskie). http://www.zawodowe.com/Nauczyciel_-_jak_zostac_29

Informacje wykorzystane w prezentacji pochodzą ze strony http://www.zawodowe.com/Nauczyciel_-_jak_zostac_29

Jacek Krasodomski Klasa 3A 2011/2012 Powrót do slajdu pierwszego.