św. Filipina Duchesne Pierwsza misjonarka Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusa Sacré Coeur

DZIECIŃSTWO I MŁODOŚĆ lata 1769-1788 Grenoble ur. 29.08.1769 jako jedno z 8-orga dzieci Państwa Duchesne Duchesne – znaczy: zrobiony z dębu miała silny temperament, była zdolna, energiczna, prawa i mężna Filipina zostaje oddana na wychowanie do klasztoru Sióstr Wizytek, skąd zabiera ją ojciec zaniepokojony gwałtownym wzrostem jej pobożności

DZIECIŃSTWO I MŁODOŚĆ lata 1769-1788 Wiejska rezydencja rodziny Filipiny – Zamek Vizzille Tutaj Filipina spędza resztę dzieciństwa i młodość, pobierając prywatne lekcje wraz ze swoim kuzynostwem.

PIERWSZE DOŚWIADCZENIA ŻYCIA ZAKONNEGO lata1788-1790 GRENOBLE – Klasztor Wizytek św. Maryi na Górze, gdzie Filipina wstępuje mając 19 lat

OCZEKIWANIE I NIEPEWNOŚĆ lata 1790-1801 wybucha Rewolucja Francuska ojciec nie zezwala Filipinie na złożenie ślubów przed ukończeniem 25 roku życia rząd rewolucyjny wprowadza prawo o zniesieniu zakonów i przejęciu ich posiadłości ojciec siłą zabiera Filipinę z klasztoru do domu nastają trudne czasy – rodzina Duchesne musi się ukrywać z powodów politycznych i religijnych (umiera matka Filipiny) Filipina odwiedza więźniów, opiekuje się biednymi, zwłaszcza opuszczonymi dziećmi, utrzymuje się z pracy własnych rąk (spadek po matce przekazała rodzeństwu)

NOWA NADZIEJA lata 1801 - 1805 Filipina odzyskuje klasztor św. Maryi na Górze i próbuje zebrać w nim dawną wspólnotę; bezskutecznie w samotności i opuszczeniu oczekuje na znak od Boga nawiązuje korespondencję z Magdaleną Zofią Barat, założycielką nowego zgromadzenia poświęconego Sercu Jezusa pojawiają się pierwsze powołania – zawiązuje się nowa wspólnota „Córek rozkrzewiania wiary” 21 listopada 1805 r. Filipina i jej pierwsze towarzyszki składają profesję zakonną na ręce Matki Barat

WZROST POWOŁANIA MISYJNEGO 1806-1817 odżywają w Filipinie pragnienia z okresu dzieciństwa, by dotrzeć ze światłem wiary w Chrystusa do pogan Matka Barat podziela jej pragnienia, ale każe czekać na właściwy moment (Zgromadzenie Sacré Coeur było jeszcze bardzo młode - potrzebowało umocnienia i scalenia, do tego niestabilna sytuacja polityczna we Francji i w całej Europie nie sprzyjała podróżom morskim) wizyta biskupa misyjnego Luizjany, Dubourg, w Domu Macierzystym, w maju 1817 r. otwiera przed Filipiną nowy rozdział życia – spełnia się jej pragnienie – Matka Barat zezwala na wyjazd grupy misjonarek z Filipiną na czele do Ameryki Północnej

PODRÓŻ MARZEŃ 1818 r. Pierwsze placówki: najpierw pobyt w Nowym Orleanie u Urszulanek, potem 21.08 docierają do Saint Louis, 18.09. – Saint Charles, 09.1819 - Florissant 19 marca 1818 r. (Wielki Piątek) Filipina oraz: Octavia Berthold, Eugenia Audé, Catalina Lamarre i Margarita Manteau wsiadają na żaglowiec „Rebeca” w porcie Bordeaux i opuszczają Francję; Filipina na zawsze (ma 49 lat).

PIERWSZE PLACÓWKI 1818-1819 po 10 tygodniach podróży w czasie burz, upałów, doświadczając przeciwnych wiatrów, niedożywienia i popsutej wody, 29 maja 1818 r. (Święto Serca Jezusa) misjonarki docierają do portu w Nowym Orleanie korzystając z gościnności Sióstr Urszulanek Filipina wraz z towarzyszkami regeneruje siły i zdobywa informacje na temat rzeczywistości życia w Ameryce widząc uciemiężenie ludności tubylczej przez białych kolonistów Filipina marzy o integracji: o szkołach nie tylko dla białych, ale też dla czarnoskórych, dla Indian, … w końcu przychodzi czas, by wyruszyć w dalszą drogę – parostatkiem w górę Missisipi Pierwsze placówki: najpierw pobyt w Nowym Orleanie u Urszulanek, potem 21.08 docierają do Saint Louis, 18.09. – Saint Charles, 09.1819 - Florissant

PIERWSZE PLACÓWKI 1818-1819 ich podróż trwa kolejne 6 tygodni – maleńkim parostatkiem w górę Missisipi 21 sierpnia Siostry docierają do Saint Louis, ale jak się okazało to jeszcze nie był kres ich wędrówki

PIERWSZE PLACÓWKI 1818-1819 18 września 1818 roku przybywają do Saint Charles, swojej pierwszej placówki – brak wody i żywności, brak perspektyw apostolskich w liczącej zaledwie 500 rodzin osadzie zmusza Siostry po roku do wyruszenia w dalszą drogę we wrześniu 1819 roku Filipina z towarzyszkami przeprowadza się do Florissant

FLORISSANT 1819-1827, 1834-1840 ogromne ubóstwo i długi (mała liczba uczennic w pensjonacie) brak kapłanów, którzy by sprawowali Eucharystię pierwsze powołania: Mary Layton 1825 r. – w szkole pojawiają się pierwsze indiańskie dziewczynki Filipina przez cały ten czas prosi Matkę Barat o zwolnienie jej z bycia przełożoną i wysłanie do pracy wśród Indian Dom zakonny Kaplica zakonna

FLORISSANT 1819-1827, 1834-1840 Pokój Filipiny znajdował się pod schodami. Był mały, ciasny, bez okna, ale za to blisko drzwi do kościoła, w którym spędzała długie godziny na czuwaniu i adoracji /w koszyku wierni zostawiają dzisiaj intencje modlitewne dla św. Filipiny/

ROZWÓJ ZGROMADZENIA - NOWE WSPÓLNOTY I SZKOŁY Grand Coteau – 1821: Eugenia Audé, Mary Layton Grand Coteau – 1821: Eugenia Audé, Mary Layton (pierwsze powołanie z Ameryki); Saint Michel – 1825; Saint Louis – 1827; La Fourche – 1828; Saint Charles - 1828 W 1830 r. jest 6 domów, 64 siostry, 350 uczennic w pensjonatach

ROZWÓJ ZGROMADZENIA - NOWE WSPÓLNOTY I SZKOŁY Saint Michel – 1825 Saint Louis – 1827 La Fourche – 1828 powrót do Saint Charles – 1828 Mozaika w Katedrze w St. Louis W 1830 r. jest 6 domów, 64 siostry, 350 uczennic w pensjonatach

SUGAR CREEK 1841-1842 w 1841 r. spełnia się pragnienie Filipiny – dostaje pozwolenie na wyjazd na „misję” pośród Indian; Filipina liczy 72 lata mała grupa misjonarzy zostaje bardzo życzliwie przyjęta przez Indian plemienia Potowatomi. Ojciec misjonarz przedstawiając Filipinę, powie: „Oto kobieta, która od 35 lat prosi Boga, aby przysłał ją do was” pogarszający się stan zdrowia, wiek i nieumiejętność nauczenia się języka, nie pozwalają Filipinie na czynne zaangażowanie apostolskie; służy poprzez modlitwę, spędzając godziny przed Najświętszym Sakramentem krańcowo wyczerpana po roku musi opuścić miejsce, dla którego jak sama powiedziała, „się urodziła”

SUGAR CREEK 1841-1842 Indianie ze szczepu Potowatomi

SUGAR CREEK 1841-1842 Kościół św. Patryka z 1806r.

SUGAR CREEK 1841-1842 „Kobieta, Która Modli Się Nieustannie” - takie imię nadali jej Indianie z plemienia Potowatomi Rzucając wieczorem na jej habit ziarna kukurydzy, odkrywali nad ranem, że znajdują się one wciąż w tym samym miejscu i że Filipina trwała nieporuszenie na adoracji przed Najświętszym Sakramentem całą noc.

ST. CHARLES 1842-1852 Filipina wraca do St. Charles, gdzie spędza ostatnie 10 lat swojego misyjnego życia w modlitwie i ukryciu, wypraszając łaski potrzebne Indianom, których pragnęła przyprowadzić do Chrystusa zmarła 18 listopada 1852 r. beatyfikowana 15 maja 1940 r. na prośbę wiernych i biskupów amerykańskich przez Piusa XII kanonizowana 3 lipca 1988 r. przez Jana Pawła II

ST. CHARLES Kaplica z grobem Filipiny

ST. CHARLES „Potężny dąb – Filipina Duchesne – pozwoliła, by Chrystus, Władca dziejów, zawładnął jej życiem i poprowadził drogą całkowitego oddania i obdarzył siłą nadziei. Przez całe życie nikomu nie dała się prześcignąć w dążeniu, by coraz więcej dawać z siebie i coraz lepiej służyć”. /M.C. Rondon Amarante RSCJ/ Grób św. Filipiny