1. Projektowanie instalacji elektrycznych, sieci elektrycznych 2. Montaż instalacji elektrycznych zgodnie z dokumentacją techniczną
3. Instalowanie i uruchamianie maszyn i urządzeń elektrycznych oraz regulowania parametrów ich pracy
4. Wykonywanie przeglądów technicznych, konserwacji oraz napraw instalacji, maszyn i urządzeń elektrycznych
5. Wykonywanie przeglądów technicznych, konserwacji oraz napraw linii napowietrznych i kablowych
6. Przeprowadzanie konserwacji oraz napraw układów automatyki
7. Wykonywanie pomiarów, prób po montażu i naprawianie instalacji, maszyn i urządzeń elektrycznych oraz dokonywania oceny ich stanu technicznego.
1. Szkołę Zawodową 2. Szkołę Średnią 3. Studia Wyższe
4. Kwalifikacyjny kurs zawodowy 5. lub zdobyła odpowiednie uprawnienia w wybranych ośrodkach egzaminacyjnych np. SEP (Stowarzyszenie Elektryków Polskich) lub SIMP (Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich).
Dziedzina techniki i nauki zajmująca się obwodami elektrycznymi zawierającymi, obok elementów elektronicznych biernych, elementy aktywne takie jak lampy próżniowe, tranzystory i diody. W odwodach takich można wzmacniać słabe sygnały dzięki nieliniowym charakterystykom elementów czynnych. Podobnie możliwość pracy urządzeń jako przełączniki pozwala na przetwarzanie sygnałów cyfrowych.
Swój rozwój elektronika zawdzięcza badaniom w różnych dziedzinach naui, głównie fizyce (elektromagnetyzm, fizyka ciała stałego – szczgólnie półprzewodniki) i matematyce (modele matematyczne obwodów i sygnałów).
W odróżnieniu od elektrotechniki elektronika nie zajmuje się ogólnie rzecz biorąc zagadnieniami energii elektrycznej ale zagadnieniami związanymi z sygnałami. Rozróżnienie obu dyscyplin nastąpiło około 1906 roku kiedy to Lee De Forest wynalazł triodę, dzięki której bez użycia urządzeń mechanicznych można było już wówczas wzmacniać urządzeniem elektrycznym słabe sygnały radiowe lub akustyczne.
Do lat 50. XX wieku dziedzina ta sprowadzała się do radiotechniki – a jej zasadnicze zastosowanie obejmowały projektowanie nadajników, odbiorników i lamp próżniowych. Historycznie elektronika wyrosła więc z radiotechniki – pierwszymi układami elektronicznymi były powstające w czasach I wojny światowej nadajniki i odbiorniki radiowe.
Współcześnie większość urządzeń elektronicznych projektuje się z użyciem elementów półprzewodnikowych, za pomocą których można sterować przepływem elektronów podobnie jak w lampach elektronowych a układy elektroniczne implementowane są często jako układy scalone w tym układy programowalne i układy specjalizowane.
Rozróżnia się: układy elektroniczne analogowe - liniowe - nieliniowe (np. generator drgań, pętla fazowa, modulator, demodulator, prostownik, stablilizator)
układy elektroniczne cyfrowe (tzw. Technika cyfrowa i oparta na niej technika mikroprocesorowa) – o ile technika cyfrowa zajmuje się zagadnieniami projektowania elektronicznych układów cyfrowych to opisem przetwarzanych w nich sygnałów zajmuje się dziedzina zwana cyfrowym przetwarzaniem sygnałów
Do konstrukcji urządzeń elektronicznych służą różnorodne przyrządy i układy: - elementy aktywne: półprzewodnikowe (tranzystory, tyrystory, układy scalone, diody półprzewodnikowe itp.), lampy próżniowe (diody, triody, pentody itd.)
- elementy bierne: rezystory, kondensatory, cewki. - elementy akustoelektroniczne: filtry, rezonatory, linie opóźniające, czujniki itp. - elementy optoelektroniczne: lasery, światłowody, detektory promieniowania itp.
- elementy fotoniczne (łączące elementy akustoelektroniczne z optoelektronicznymi): modulatory, wzmacniacze, detektory itp.. Elementy elektroniczne często montuje się z użyciem obwodów drukowanych chyba, że są to układy wysokiej skali integracji (układy scalone).
- urządzenia pomiarowe - elektroniczne systemy medyczne i środowiskowe - inżynieria dźwięku - telekomunikacja – radiokomunikacja (także mobilna, komórkowa oraz radiolokacja i radionawigacja), teletransmisja i telewizja, sieci telekomunikacyjne i teleinformatyczne
- inżynieria komputerowa - urządzenie automatyki - elektronika przemysłowa - technika mikrofal i elektronika bardzo wysokich częstotliwości - kompatybilność elektromagnetyczna