Komunikacja i jej formy :

Komunikacja międzyludzka Komunikacja międzyludzka ma niewątpliwie charakter społeczny, dlatego mówimy także o komunikowaniu społecznym. Uczestnikami komunikacji są członkowie różnych grup społecznych, dlatego mówimy o komunikowaniu społecznym jako o najszerszym zbiorze procesów porozumiewania się jednostek i zbiorowości. Procesy komunikacyjne przebiegają na różnych poziomach w zależności od kontekstu społecznego. Najniższym poziomem komunikowania interpersonalnego jest komunikowanie dwóch jednostek, kolejnym komunikowanie w grupie, następnie komunikowanie instytucjonalne, jeszcze wyżej komunikowanie publiczne, w tym także komunikowanie o charakterze politycznym oraz najwyżej ulokowane czyli komunikowanie masowe.

Komunikacja społeczna Komunikacja społeczna to przepływ informacji między grupami lub jednostkami zajmującymi w określonej hierarchii społecznej lub strukturze organizacyjnej zbliżone lub takie samo miejsce. Jest to tak zwana komunikacja horyzontalna.

Rodzaje komunikacji społecznej :

Komunikacja wertykalna kiedy mówimy o komunikacji pomiędzy grupami lub jednostkami zajmującymi różnorodne pozycje

Komunikacja werbalna to komunikacja przy pomocy języka

Komunikacja symboliczna wyraża się za pomocą symboli

Komunikacja niewerbalna to komunikacja przy udziale gestów lub innych form

Poziomy komunikacji Każde słowo oraz gest w procesie komunikacyjnym ma wielkie znaczenie. Człowiek porozumiewa się w każdej sytuacji z drugim człowiekiem. Każde zachowanie stanowi komunikat który nie zawsze jest czytelny. Do takich komunikatów zaliczamy wypowiadane słowa, i również myśli powstające w głowie partnera w czasie procesu komunikacji. Na przykład na podstawie spojrzenia, brzmienia głosu, gestykulacji, postawy ciała i wyrazu twarzy, a także bezczynności lub milczenia. Te zachowania dostarczają odbiorcy informacji, pod jednym warunkiem, że potrafi on we właściwy sposób ją zinterpretować. Każdy komunikat składa się z treści oraz relacji. Celem relacji jest określanie charakteru pomiędzy osobami uczestniczącymi w procesie komunikacyjnym. W komunikacie wyodrębniamy poziomy: a) poziom rzeczowy - informuje nas o treściach które są zawarte w wiadomościach b) poziom ekspresji "ja" - osoby wyrażają własne uczucia c) poziom apelu - mamy do czynienia z odwołaniem się do działań partnera w akcie komunikacyjnym d) poziom relacji - poziom ten zakreśla wzajemne relacje między partnerami rozmowy Zasadniczą rolą relacji między dwoma komunikującymi miedzy sobą osobami jest nieustająca wymiana ról między odbiorcą komunikatu i jego nadawcą. Wymieniają oni w sposób ciągły wzajemne sekwencje skierowanych do siebie informacji. Każdą z informacji zawartą w komunikacie osoby można potraktować jako odzew na wcześniejszy komunikat partnera lub wzmocnienie uprzedniego zachowania swojego rozmówcy, albo jako czynnik do następnego zachowania partnera.

Interakcje międzyludzkie Interakcje międzyludzkie posiadają charakter wzajemnie się komplementarny lub symetryczny. a) Interakcje komplementarne - to te interakcje, w których zachowanie jednego z uczestników rozmowy wyzwalają odmienne zachowania w partnerze interakcji. W tej interakcji pierwszy z uczestników zachowuje pozycję dominującą, w czasie gdy drugi z uczestników podporządkowuje się pierwszemu . b) Interakcje symetryczne - to takie interakcje, w których zachowanie pierwszego uczestnika biorącego udział w komunikacji, są odzwierciedleniem zachowań towarzysza interakcji.

Stadia komunikacji społecznej a) komunikacja interpersonalna - jej istotną cechą jest bezpośredni kontakt nadawcy z odbiorcą. b) komunikacja masowa - korzysta ze środków masowego przekazu, charakter tej komunikacji jest pośredni czyli inaczej impersonalny, osoby biorące udział w akcie komunikacyjnym nie muszą być się w tym miejscu i czasie c) komunikacja specyficzna - społeczna - jest efektem procesu komunikacyjnego na poziomie moralnym i interpersonalnym. Występuje zawsze tam gdzie są organizacje zamknięte.

Formy komunikacji: a) formy werbalne - najczęściej dotyczą języka są one używane, w celu określania, etykietowania, wyznaczania oraz definiowania uczuć, myśli, przedmiotów oraz wymiany ich z innymi osobami. b) formy niewerbalne - dotyczy kontaktów międzyludzkich opartych na zachowaniach, gestach, są uwarunkowane względami kulturowymi. Mówiąc o komunikacji interpersonalnej porusza się zagadnienia: a) kinezjetyka - jest to mowa ciała, mimika twarzy, gestykulacja rękoma oraz wzrok. b) parajęzyk - poruszane są tu cechy głosu takie jak barwa, ton, głośność oraz modulacja. Interferencje wokalne czyli wzajemne oddziaływania na siebie kilku cech głosu, a także wszystkie dźwięki pozajęzykowe. c) autoprezentacja człowieka - jego wygląd, strój, fryzura. d) dotyk - w czasie komunikacji często dochodzi do dotyku między rozmówcami. Ma to zabarwienie emocjonalne. Jest uwarunkowane kulturalnie, w jednej kulturze może świadczyć o wysokiej kulturze osobistej w innej o jej braku. e) prosemika - zajmuje się dystansem w komunikacji. Każdy człowiek potrzebuje dystansu względem drugiego człowieka. Mówimy o sferze intymnej - jest ona bardzo istotna dla człowieka uważa się że wynosi ona około 0,5 metra. Sfera osobista to odległość dzieląca osoby znające się i darzące sympatią, w czasie spotkań zawodowych i towarzyskich. Sfera społeczna to odległość w stosunku do osób nieznajomych lub takich, z którymi dochodzi do kontaktów bardzo rzadko lub z konieczności. Sfera publiczna to odległość osoby od całej grupy ludzi, lub kilka kręgów społecznych o przeciwstawnych interesach. f) chronemika - zajmuje się wykorzystywaniem czasu jako sygnału komunikacyjnego

Pracę wykonał Jakub Biskupek z klasy 1 i KONIEC Pracę wykonał Jakub Biskupek z klasy 1 i