Role płciowe – Między DNA a kulturą Seksualność Role płciowe – Między DNA a kulturą

Płeć: między DNA a kulturą

Charakter męski i żeński? "Nie powiem, że mężczyźni nie mają charakteru, lecz raczej są zbyt prostolinijni, aby ogarniąć różnorakie aspekty piękna kobiecej duszy." Joel Burnell

DNA czy Kultura? Płeć według nauk społecznych: Role, zachowania, działania i atrybuty, które dane społeczeństwo uznaje za stosowne dla mężczyzn i kobiet. Płeć według nauk biologicznych: Różnice biologiczne i behawioralne wpływają na rozwój płci.

Płeć a DNA

Taxonomia płci Lista różnorodnych czynników, które stanowią podmiot badania w medycynie / nauce.

Taxonomia płci Chromosomy Gonady (narządy płciowe: jądra, jajniki) Hormony Genitalia Drugorzędne cechy płciowe Struktura mózgu  Tożsamość płciowa  Role płciowe  Preferencje erotyczne (oraz orientacja seksualna)

Taxonomia płci Chromosomy: Gonady (narządy płciowe): Hormony: 46,XX; 46,XY; 47,XXY ("zespół Klinefeltera"); 45,X0 („zespół Turnera"); 47,XYY; 47,XXX ("zespół potrójny X"); zespół XXXX; zespół XXXXX; zespół 48,XXYY; mozaiki 46,XX/XY; inne mozaiki i inne.   Gonady (narządy płciowe): Jądra, jajniki, mieszane (po jednym z każdego), ovotestes, inne rodzaje gonadowych zaburzeń genetycznych (dysgenesis). Hormony: androgeny, w tym testosteron; estrogeny, w tym estradiol, estriol, estron; antyandrogeny i inne.

Taxonomia płci Genitalia: Drugorzędne cechy płciowe: Struktura mózgu: podstawowe cechy płciowe.   Drugorzędne cechy płciowe: np. obecność piersi lub ich brak. Struktura mózgu: specjalne rodzaje cech drugorzędnych, ze względu na ich wpływ na psychologię i zachowanie.

Taxonomia płci Tożsamość płciowa: Role płciowe: Preferencje erotyczne: psychologiczna identyfikacja z jedną z płci.   Role płciowe: społeczne oczekiwania dla obu głównych płci. Preferencje erotyczne: (= orientacja seksualna) ginefilia, androfilia, biseksualizm, aseksualizm i różne parafilie

Taxonomia płci Chronologiczna kolejność biologicznego i społecznego rozwoju człowieka. Chromosomy Gonady Hormony Genitalia Drugorzędne cechy płciowe Struktura mózgu  Tożsamość płciowa  Role płciowe  Preferencje erotyczne

są bardziej biologiczne, a późniejsze bardziej społeczne. Biologia Kultura Wcześniejsze etapy są bardziej biologiczne, a późniejsze bardziej społeczne. Chromosomy Gonady Hormony Genitalia Drugorzędne cechy płciowe Struktura mózgu  Tożsamość płciowa  Role płciowe  Preferencje erotyczne

Związek przyczynowy Chromosomy gonady Gonady hormony Struktura mózgu tożsamości płci Chromosomy Gonady Hormony Genitalia Drugorzędne cechy płciowe Struktura mózgu  Tożsamość płciowa  Role płciowe  Preferencje erotyczne

Związek przyczynowy Tożsamość ??? płciowa Preferencje erotyczne

Nowoczesna genetyka Nie ma jednego czynnika odpowiedzialnego za ustalanie płci. Są geny pro-męskie, pro-żeńskie, anty-męskie, anty-żeńskie. Poziom różnych hormonów także gra dużą rolę w tym procesie.

Płeć a kultura

Płeć biologiczna i społeczna Gdy dziecko się rodzi, ma płeć biologiczną, ale nie społeczną.

Tożsamość płciowa: Płeć, z którą dana osoba się identyfikuje (samo-świadomość)

Płeć jako twór społeczny Płeć jest wynikiem społecznie konstruowanych norm odnośnie zachowań, działań i ról danej płci.

Płeć jako twór społeczny biologia +normy społeczne = Płeć

Dwa punkty (albo - albo) Męskość Żeńskość Męskość i Żeńskość Dwa punkty (albo - albo) Męskość Żeńskość

Jednowymiarowe, dwubiegunowe kontinuum Męskość Żeńskość Męskość i Żeńskość Jednowymiarowe, dwubiegunowe kontinuum Męskość Żeńskość

Dwa wymiary, współistniejące w różnym stopniu w każdej osobie. Męskość i Żeńskość Dwa wymiary, współistniejące w różnym stopniu w każdej osobie.

Powstaje przez różne oddziałujące na siebie społeczne procesy. Płeć społeczna: Powstaje przez różne oddziałujące na siebie społeczne procesy.

Podział ról wzdłuż linii płci: Praca, wpływ(y), rodzina, państwo, dozwolone zachowania i miejsca w przestrzeni fizycznej

Stworzenie symboli i obrazów Język, ideologie, ubiór, media.

Wszelkie formy manipulacji; dominacji i poddania się. Interakcje między: mężczyznami i kobietami kobietami i kobietami mężczyznami i mężczyznami Wszelkie formy manipulacji; dominacji i poddania się.

Płeć a DNA Płeć, tak jak życie, jest bardziej skomplikowana, niż nam się wydajae ...

Płeć: tożsamość i role kobiet i mężczyzn Ćwiczenie teologiczno-biblijne

Charakter męski i żeński? Przeczytane w pociągu: "Nie powiem, że kobiety nie mają charakteru, raczej mają codziennie inny." Heinrich Heine

Charakter męski i żeński? "Nie powiem, że mężczyźni nie mają charakteru, raczej są zbyt prostolinijni, aby ogarniąć różnorakie aspekty piękna kobiecej duszy." Joel Burnell

Biblia a nauka (biologiczna i społeczna) Czy Biblia, teologia biblijna, jest spójna z nauką na temat płci? Ćwiczenie teologiczne na podstawie „Gender Identity”, w Exclusion and Embrace, Miroslav Volf What follows in a theological exercise. The goal is not to question or undermine traditional views, but to see the Bible in a new light - and to see the views of science in the light of the Bible.

Nietzsche o kobietach: „Natura kobiety jest powierzchowna, zmienna, burzliwa jak piana na płytkich wodach.” „Należy szkolić mężczyzn na wojnę [i kobiety] dla rekreacji wojowników ... cała reszta jest głupotą.”

Nietzsche o kobietach: Ale ten szowinista napisał coś o kobietach, co wyprzedziło feministki o jakieś sto lat. „To mężczyzna stworzył kobietę – ale z czego? Z żebra jego Boga, jego ideału.”

Nietzsche o kobietach: Płeć to twór kulturalno-społeczny, stworzony głównie przez mężczyzn. Treść pojęcia „kobieta” ma coś wspólnego z Bogiem mężczyzn.

Nietzsche o kobietach: Wzniosły ideał „mężczyzny” (stworzony zapewne z głowy Boga mężczyn) wywołuje wzniosły (choć nieco niższy) ideał „kobiety” (stworzonej z żebra tego męskiego boga).

Nietzsche o kobietach: Gatens: Ideał „pełnego, fallicznego, męskiego ciała zakłada swoją antytezę: brakujące, kastrowane kobiece ciało, które jest jego uzupełnieniem.”

Czy człowiek stworzył Bóg? Ludwig Feuerbach: Bóg jest obrazem stworzonym z ludzkich ideałów, wytworem człowieka. Miroslav Volf: Ciągle dokonujemy projekcji naszych interesów i ideałów na Boga, ale Bóg nie jest naszą projekcją. Volf uważa, że teoria Feuerbacha dostarczy nam wglądu w sprawy na jej peryferiach, ale w swoim rdzeniu jest błędna.

Natura Boga i sprawa płci W jaki sposób natura Boga rzuca światło na relacje między kobietami i mężczyznami i jak powinna wpływać na tworzenie „męskości” i „kobiecości”?

Kwestia naszego języka „Jeśli Bóg jest męski, [to co] męskie jest Bogiem.” Ale „męskie” metafory nie są jedynymi metaforami odnośnie Boga w Piśmie. Idąc tym tropem, można (1) podkreślić kobiecość Ducha świętego albo (2) podkreślić „żeńskie” metafory odnośnie wszystkich osób Trójcy św. Ale czy to jest właściwa droga?

Kwestia naszego języka Może Bóg zatem jest bardziej podobny do mężczyzn niż do kobiet, do ojców niż do matek? Ale to co wiemy o ojcach i matkach pochodzi ze stworzenia, więc jest uwarunkowane kulturowo.

Wstępny wniosek: Męska czy żeńska treść naszego języka o Bogu pochodzi ze sfery stworzenia - czyli od człowieka do Boga!

Bóg jest ponad różnice seksualne Nie umiemy inaczej mówić o osobach, niż przy pomocy metafor płciowych. Bóg jest osobą, a nie kobietą lub mężczyną.

Płeć nie jest ontologiczną cechą Boga Nic w Bogu nie jest konkretnie „męskie” czy „żeńskie”. Ks. Rdz. 1-2: Adam i Ewa dzielą płeć ze zwierzętami, nie z Bogiem. Oni są obrazem Boga w ich wspólnym człowieczeństwie. Płeć nie gra roli w stworzeniu ich „na obraz Boga”. Czy kobieta też jest człowiekiem? „Przecież my wszyscy jesteśmy człowiekami!”

Płeć ma swoje źródło ... w ludzkim ciele, które jest zróżnicowne seksualnie. Ciało, według Volfa, to źródło płciowości, choć samo w sobie nie stanowi jej treści.

Płeć jako kategoria społeczna Płeć jest pojęciem konstruowanym społecznie. Płeć jest płynna, ale nie jest arbitralna: ma swoje źródło w stabilnych biologicznych i hormonalnych różnicach. Zawsze będziemy istnieć w stosunku do siebie jako mężczyzni i kobiety, ale nie ma stałej „esencji” naszej tożsamości seksualnej („męskości” i „kobiecości”).

Płeć jako twór społeczny biologia +normy społeczne = Płeć Niech powstają „bruneci”.

Płeć - tożsamość płciowa Płeć jest zawsze interpretacją, konstrukcją danej kultury. Płeć jest możliwa i nieodzowna, ponieważ różnimy się seksualnie w naszych ciałach.

Punkt wyjścia: Natura Boga Rozważajmy kwestię Boga i płci nie na podstawie naszego języka o Bogu, lecz na podstawie natury Boga. Bóg jest trójcą, i możemy uczyć się czegoś o tożsamości płciowej, gdy rozważamy więzi między trzema osobami i skupiamy się na konstrukcji ich tożsamości zamiast na ich płci.

Punkt wyjścia: Trójjedyny Bóg Jurgen Moltmann: „Nowy Testament mówi o Bogu przez opisanie w formie narracji więzi między Ojcem, Synem i Duchem, które to więzi są więziami wspólnoty i są otwartymi na świat.”

Punkt wyjścia: Trójjedyny Bóg „Aby zachować zarówno osobę jak i więź, musimy rozumieć [te pojęcia] we wzajemnej relacji: nie ma osoby bez więzi, ale nie ma więzi bez osób”. Moltmann Osoby nie są więziami. One istnieją w relacjach, które kształtują ich tożsamość. Filozofia dialogu. Filozofia dramatu (Ks. Tischner). Teologia społeczna (Dietrich Bonhoeffer).

Moltmann o Trójcy: Na poziomie „bycia” Ojciec jest pierwszy, bo jest źródłem. Na poziomie „życia”, Ojciec jest „Jednym wśród innych”. Bycie: Bez źródła, nie byłoby możliwe żadne zróżnicowanie. Życie: Syn nie tylko „od Boga wyszedł i do Boga idzie” (Jan 13:3), ale Ojciec także „dał mu wszystko w ręce” i „otoczy Syna chwałą” (Jan 17:1).

Moltmann o Trójcy: Ojciec daje Synowi wszelką moc i chwałę bożą, co czyni ich wzajemne więzi egalitarnymi, nie hierarchicznymi. Nie ma jednego lepszego, wyższego Boga (Ojciec) i dwóch wspaniałych choć mnieszych Bogów (czy osoby boskie – Syn i Duch).

Bóg Trójca a płeć Zatem, jakie według Volfa są implikacje trynitarnego pojęcia osoby dla kwestii tożsamości płciowej?

Biblijna „męskość” i „kobiecość” Nie są ustalonymi przez Boga wzorcami, lecz kulturowo- uwarunkowanymi przykładami.

Biblijna „męskość” i „kobiecość” Ugruntujmy tożsamość płciową w zróżnicowanych seksualnie ciałach. Pozwólmy rozwijać społeczne konstrukcje płci według wizji tożsamości i wzajemnych więzi osób boskich.

„Mężczyzna i kobieta” Stworzył Bóg człowieka na swój obraz,     na obraz Boży go stworzył:     stworzył mężczyznę i niewiastę. Ks. Rodz. 1:27 Wniosek: Nieredukowalna dwoistość męskości i kobiecości.

„Mężczyzna i kobieta” Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała! Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta. Ks. Rodz. 2:27 Wniosek: Ta dwoistość ma swoje źródło w naszych seksualnie zróżnicowanych ciałach. Adam od razu rozpoznaje partnerkę w Ewie – widzi (na podstawie jej ciała?!) zarówno ich jedność jak i różnorodność.

„Mężczyzna i kobieta” ... nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie. Gal. 3:28  Wniosek: Zniesiono w Chrystusie pewne kulturalnie uwarunkowane normy. Źródło jedności dla Pawła stanowi pojedyncze, zróżnicowane seksualnie ciało Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego, składanego w ofierze dla wszystkich.

„Mężczyzna i kobieta” „Jedność w Chrystusie to wspólnota ludzi posiadających zarówno seksualnie źróżnicowane ciała jak i tożsamości płciowej.”

„Mężczyzna i kobieta” Mężczyzni i kobiety są powołani do dojrzałości, do spełnienia. Muszą to osiągnąć razem, ale to oznacza co innego dla kobiet i co innego dla mężczyzń.

„Mężczyzna i kobieta” Trzeba podtrzymać zarówno równość kobiet i mężczyzn, jak i różnice między nimi. Dwoistość jest skłonna ku temu, aby przesuwać się w kierunku nierówności.

„Nie jest bez” Zresztą u Pana ani mężczyzna nie jest bez kobiety, ani kobieta nie jest bez mężczyzny. Jak bowiem kobieta powstała z mężczyzny, tak mężczyzna rodzi się przez kobietę. 1 Kor. 11:11-12  Ponieważ kobieta jest przez mężczyznę i mężczyzna jest przez kobietę, żadne z nich „nie jest bez” drugiego.

„Nie jest bez” Nikt nie jest, sam w sobie, z definicji „męski” czy „żeński”. Stajemy się takimi w stosunku do drugiej płci. Być kobietą to być człowiekiem rodzaju żeńskiego, która nie jest bez mężczyzny – i odwrotnie mężczyzna nie jest bez kobiety

„Nie jest bez” W11:8-9 Paweł cytuje Ks. Rodzaju z punktu widzenia patriarchalnej kultury. W 11:12 znajduje w nowym stworzeniu zasady równości.

Współzależność a nie walka Istotą więzi między kobietami i mężczyznami jest współzależność. Czy nie lepiej definiować tożsamość nie przez wykluczenie lecz przez włączenie, nie w zamknięciu się lecz w otwieraniu się na to, co inne? Bóg przyszedł na świat, abyśmy mogli żyć z Bogiem i sobą nawzajem, na wzór więzi między boskimi osobami. Wreszcie w Chrystusie możemy przezwyciężyć walkę płci. Można definiować tożsamość w opozycji do kogoś innego, co prowadzi do konfliktu i próby wykluczenia czy wykorzystywania tego drugiego. Czy nie lepiej ...

„Dał siebie dla niej” Cechą życia Trójcy Św. jest miłość, która daje siebie. W Ef. 5 ta miłość Chrystusa jest modelem dla więzi między seksualnie źróżnicowanymi osobami. Choć tekst mówi tylko do mężów, szerszy kontekst narracji biblijnej sugeruje, że dot. także żon, choć w patriachiczalnym społeczeństwie, jest skierowany do mężczyzn (bo bardziej im to potrzebne!). Tak samo mąż ma szanować swoją żonę.

„Dał siebie dla niej” Dawanie siebie nie oznacza utraty samego siebie. Każdy ma kochać innych tak jak kocha samego siebie, bo „nikt nie nienawidzi własnego ciała”.

Ryzyko miłości Dawanie siebie jest ryzykownym, trudnym dziełem miłości. Źli ludzie mogą to wykorzystać. Nie ma gwarancji sukcesu. Trzeba przeciwstawić się złym ludziom, pozostając otwartym na dawanie siebie. Nie ma gwarancji sukcesu, ale zostaje gwarancja wieczności, bo miłość, dawanie siebie, odzwierciedla charakter Trójcy św.

Ryzyko miłości To dzięki dawaniu siebie innym powstaje nowa wspólnota kobiet i mężczyzn, w której tożsamości płciowe, które „nie są bez” siebie nawzajem i które „dają siebie innym” będą kształtowane ciagle na nowo w pokoju (szalom!).

CZYJE ŻEBRO? „Mężczyzna i kobieta” Istniemy jako dwoistość płci, równi sobie w swojej godności, jak i grzeszności. Tak jak jeden z moich ulubionych teologów, Rocky Balboa, powiedział swojej narzeczonej: „Ty masz braki, ja mam braki. Razem nie mamy aż tyle braków.”

CZYJE ŻEBRO? „Mężczyzna i kobieta” Mężczyzna nie jest pełnią i kobieta nie jest brakiem. Każdy z nich rozkazuje i jest posłuszny, każdy jest pełen i każdy ma braki.

CZYJE ŻEBRO? „nie jest beż” Tożsamość każdej z płci „nie może być bez” drugiej.

CZYJE ŻEBRO? „dał siebie dla niej” Wszystko to jest podtrzymywane w ruchu przez miłość, która daje siebie.

CZYJE ŻEBRO? Konstrukcja tożsamości płciowej idzie w dwóch kierunkach, od mężczyzny do kobiety, od kobiety do mężczyzny.

CZYJE ŻEBRO? Kim byliby mężczyźni i kobiety, stworzeni z żebra Trójednego Boga i ze „zranionego boku” Ukrzyżowanego?

Płeć a Biblia Zarys głównych stanowisk

Ruch kobiet: XIX wiek Pierwsza fala ruchu na rzecz uprawnień dla kobiet walczyła o prawo do głosowania i do innych podstawowych praw. W Polsce kobiety uzyskały prawo do głosowania dopiero w 1918 (w USA w 1920).

Ruch kobiet Druga fala ruchu kobiet zaczęła się w USA w latach 1960-tych; chodziło o dalsze reformy prawne i zmiany obyczajowe, o pełną równość dla kobiet w społeczeństwie.

Ruch kobiet Nastąpiło wiele zmian; dziś prawo zakazuje jakiejkolwiek dyskryminacji przeciw kobietom (w sferach edukacji, pracy, udziału w polityce itd.).

Ruch kobiet Kobiety jeszcze często natrafiają na „układy”, które przeszkadzają w realizaji tej równości. Ale sytuacja jest diamentralnie inna niż była zaledwie 40 lub 50 lat temu.

Ruch kobiet Przywódcy chrześcijańscy często przeciwstawiali się tym zmianom i reformom. Dzisiaj środowiska kościelne nadal mają zróżnicowane stanowisko i świadectwo w tej kwestii.

„Egalitaryzm świecki” Dla niektórych, samo pytanie o jakieś różnice między kobietami i mężczyznami jest anachroniczne, obraźliwe i bezpodstawne.

„Egalitaryzm świecki” Zarówno kobiety jak i mężczyźni są wolnymi, autonomicznymi istotami; mają prawo wyboru, jak i prawo do pełnej realizacji swojego potencjału. To stanowisko „egalitaryzmu świeckiego”.

„Komplementaryzm”: (męskie przywództwo) Podczas gdy egalitaryzm podkreśla to, co mamy wpólnego, komplementaryzm podkreśla to, co nas różni.

„Komplementaryzm”: różne role Mężczyźni powinni prowadzić w domu i w kościele (a według niektórych w społeczeństwie). Mówi się o „strukturach autorytetu” we wszystkich poziomach ludzkiej egzystencji (a czasem nawet boskiej). .

Biblijny egalitaryzm (biblijny feminizm). Część ewangelikalnych chrześcijan przyjęła jednak pogląd egalitarny. Nazywają swoje podejście „biblijny egalitaryzm” lub „biblijny feminizm”.

Biblijny egalitaryzm: biblijne źródła Utrzymują, że ich pogląd wynika z Biblii, a nie z poddania się świeckiemu feminizmowi. Skupią się nad reinterpretacją Pisma świętego.

Kościelna walka płci W USA dwie organizacje walczą o wpływ na przyszły kształt ewangelikalizmu: „Council on Biblical Manhood and Womenhood”; „Christians for Biblical Equality”.

Kościelna walka płci Zagorzali adherenci odrębnych stanowisk rzadko potrafią wpółpracować w ramach jednej wspólnoty, uczelni czy organizacji.

Jezus a kobiety Co Jezus na to? Weźmy n.p. sprawę rozwodu. W 1-ym wieku w Judaizmie, odpowiedzialność za pobudzenie męskiego pragnienia seksualnego spadła na . . . kobiety!

Jezus a kobiety Kobiety zostały oddzielone, zakryte i ograniczone w kontaktach z mężczynami. Siedziały w osobnym miejscu w świątyni, nie wolno im było siedzieć u stóp rabbinów lub dotykać mężczyżn (oprócz męża).

Jezus a kobiety Kara za przekroczenie seksualnych norm i zasad często spadała na nich (choć prawo ST żądało śmierci dla kobiety jak i dla mężczyżny, por Jana 8:1-11). Tylko mężczyźni mieli prawo wystąpić o rozwód.

Jezus a kobiety W Kazaniu na Górze, Jezus kładzie odpowiedzialność za pożądanie na mężczyzn. Uczy ich o ślepych załukach grzechu. Czyni ich odpowiedzialnymi za to, by usunąć postawy, postępowania i praktyki, które nakręcają spirale grzechu w tej dziedzinie.

Jezus a kobiety Także Jezus nie pozwolił facetom rozwodzić się frywolnie z ich żonami. U podstaw tej nauki leży szacunek dla godności kobiet; nie wolno traktować ich jako przedmioty do zaspokojenia potrzeb seksualnych.

Jezus a kobiety Jezus nie stronił się od tego, aby dotykać kobiety lub by być dotykanym przez nie (np, aby je uzdrowić). Pozwolił kobietom po przejściach namaścić jego stopy, rozmawiał długo i na osobności z Samarytanką i kobietą kanenejską.

Jezus a kobiety Jezus podróżował w towarzystwie kobiet! Niektóre z nich właściwie sponsorowały jego służbę. Kobiety były pierwszymi świadkami jego zmartwychwstania.

Anioł zaś przemówił do niewiast: „Wy się nie bójcie! Gdyż wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. 6 Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał, jak powiedział. Chodźcie, zobaczcie miejsce, gdzie leżał. 7 A idźcie szybko i powiedzcie Jego uczniom: Powstał z martwych i oto udaje się przed wami do Galilei. Tam Go ujrzycie.” Mat. 28:5 

Jezus a kobiety Jezus zapraszał wszystkich do udziału w dziele wyzwolenia i pojednania, które rozpoczął. Nie przywrócił od razu patriachalnego społeczeństwa, ale uchylił szeroko drzwi, przez które kobiety i mężczyźni potem szli.

Egalitaryści na temat Świętego Pawła i kobiet Kobiety głosiły ewangelię! Radykalizm Jezusa pojawia się w Gal. 3:26-28. Czy w dziełe Bożym, jakim jest nowa ludzkość w Chrystusie, jest miejsce na różnice w rolach?

Egalitaryści na temat Świętego Pawła i kobiet Paweł podkreśla dary duchowe jak i owoc Ducha, a tu nie ma różnicy między kobietami i mężczyznami. Dary i owoc Ducha budują ciało Chrystusa, sprzyjają jego dziełu w świecie.

Egalitaryści na temat Świętego Pawła i kobiet Trudna co prawda dyskusja o publicznym uwielbieniu nakazuje kobietom siedzieć cicho w kościele, ale także nakazuje kobietom nakryć głowy, kiedy modlą się i prorokują!

Z perspektywy męskiego przywództwa Czy Jezus był naprawdę tak radykalny w swoim podejściu do kobiet? Przecież wybrał 12 mężczyzn na Apostołów! Ale główny nacisk spadnie na nauczanie Pawła.

Św. Paweł z perspektywy męskiego przywództwa Według1 Kor. 14:33 i 1 Tym. 2:11, można twierdzić, że mężczyźni mają prowadzić, podczas gdy kobiety siedzą cicho. Ale mało kto idzie dziś tak daleko. Skupią się raczej głównie na 1 Kor. 11:3-10 i 1 Tym. 2:11-15.

Św. Paweł z perspektywy męskiego przywództwa W 1 Kor. 11:3, stworzenie stanowi podstawę do przywódczej roli mężczyzny jako głowy kobiety (albo jako mąż żony). w Tym. 2 Paweł nie pozwala kobietom „nauczać i mieć autorytet nad mężczyznami”.

Św. Paweł z perspektywy męskiego przywództwa W Ef. 5:21-33 i Kol. 3:18-19 kobieta ma być poddana swojemu mężowi, który z kolei ma kochać swoją żonę na wzór Chrystusa.

Św. Paweł z perspektywy męskiego przywództwa Zwolennicy męskiego przywództwa także dostrzegają przewodnią rolę mężczyzn w 1 Tym. 3:2, gdzie starsi są z założenia mężczyznami.

Męskie przywództwo Wyłania się model przywództwa mężczyzn w domu i w kościele, na podstawie stworzenia i świadectwa Pawła. Przeciwstawiają się strasznym w ich mniemaniu skutkom odejścia od biblijnych norm.

Męskie przywództwo Różne denominacje ustaliły granice w różnych miejscach. Zgadzają się, że kobietom nie wolno czegoś robić w kościele, ale nie ma zgody co do tego, o co konkretnie chodzi.

Męskie przywództwo Współcześni komplementaryści są mili i kulturalni. Nie chodzi tu o powrót do brutalnej dominacji nad kobietami.

Męskie przywództwo Owszem, uczą się o poddaniu się kobiet swoim mężom, ale jeszcze bardziej podkreślają, że mężowie mają prowadzić swoje żony i służyć im ofiarnie, tak jak Chrystus zrobił to dla nas wszystkich.

Męskie przywództwo Mężczyźni są odpowiedzialni przed Bogiem za swoje rodziny z względu na różnice w ich naturze. Czy nam się podoba czy nie, taka wizja jest atrakcyjna dla wielu mężczyzn i kobiet.

Role płciowe Społeczeństwo Rodzina Wspólnota

Co dalej? W perspektywie Królestwa, chodzi przede wszystkim o uzdrowienie stosunków między mężczyznami i kobietami w ramach wzajemnego przymierza, oraz pozwolenie na pełne wykorzystywanie wszystkich darów danych ludu bożemu.

Co dalej? W świetle takich celów jak czynienie uczniów Chrystusa z wszystkich narodów, czy naśladowanie służby Jezusa w zakresie wyzwolenia i dążenia do sprawiedliwości społecznej, czy powinniśmy dalej określać role kobiet i mężczyzn głównie według klucza płciowego?

Co dalej? Udział w tych dziełach jest otwarty dla całego ludu bożego na podstawie obdarowywania; dary Ducha są dane zarówno mężczyznom jak i kobietom, i są zbyt cenne, aby je marnowano.

Co dalej? To podejście wynika zarówno z Bibli jak i z natury i celów Królestwa Bożego. Zasadniczym paradygmatem autorytetu w Kościele jest model wzajemnej służby oraz wzjemnego poddawania się w Chrystusie.

Co dalej? Paweł kładzie nacisk na służebne przywództwo i nie lokuje autorytetu głównie w dziedzinie płci. Wydaje się, że uznawał pewne różnice między mężczyznami i kobietami, szczególnie w sferze ich potrzeb (!) i w kontekście ich ról w rodzinie (?!).

Co dalej? To za mało powiedziane dla niektórych i za dużo dla innych; jeszcze nieroztrzygnięty zostaje wpływ kultury na jego teksty.

Co dalej? Kamieniem węgielnym podejścia św. Pawła stanowi Ef. 5:22-23: „Bądźcie poddani sobie wzajemnie w bojaźnie Chrystusa”.

Co dalej? W tym samym duchu, przywództwo i autorytet w rodzinie i w kościele mają być pokorne i nacechowane wzajemnym poddaniem się (por. Fil. 2:5-11).

Co dalej? Zalecam teksty ze spisu lektur: Groothius: Biblijna równość. Kobiety, mężczyźni i Bóg: Płeć według Johna Stotta. Volf: Płeć – tożsamość i role.