Historia powstania węgla brunatnego
Kiedy powstał węgiel brunatny? Węgiel brunatny powstał w erze kenozoicznej, a ściślej mówiąc w trzeciorzędzie.
Jak powstawał węgiel brunatny? Węgiel brunatny powstał w procesie uwęglania szczątków roślin gromadzących się w bagnistych i podmokłych obniżeniach terenu, powoli zapadających się przez tysiące lat. Charakterystyczną roślinnością takich terenów była roślinność bagienna. Kiedy obumarła, jej szczątki po wielu latach wypełniły obniżenia, na które wkraczał las. Dla bujnego rozwoju roślinności klimat musiał być ciepły i wilgotny. Ginące rośliny i drzewa tworzyły coraz grubszą warstwę osadu, jednocześnie równomiernie podnosiło się zwierciadło wody. Fakt, że szczątki roślinne znajdowały się poniżej lustra wody bez dostępu powietrza spowodował ich powolne torfienie. W procesie torfienia grubość osadu stopniowo zmniejszała się, a wzrastała w nim zawartość węgla pierwiastkowego C.
W dalszym procesie uwęglenia (biochemiczna przemiana substancji organicznej) następuje diageneza- torf zmienia się w węgiel brunatny. Proces ten zachodził po dalszym znaczniejszym obniżeniu terenu i nagromadzoną substancją organiczną i przykryciu jej grubą warstwą osadów młodszych. Trwało to przez tysiące lat z tym, że nie czas ma największe znaczenie w procesie uwęglenia. Decydującą rolę odgrywają procesy metamorficzne, czyli przemiany zachodzące w wyniku ciśnienia i temperatury. Jeśli resztki organiczne zostaną przykryte znacznej miąższości osadami lub procesy tektoniczne pogrążą je na znaczną głębokość, ciśnienie nadkładu i wzrastająca z głębokością temperatura radykalnie przyspieszają proces uwęglenia.
Gdzie w Polsce wydobywa się węgiel brunatny? Zagłębie Konińskie (Konin, Turek) Zagłębie Turoszowskie (Turów, Bogatynia) Zagłębie Bełchatowskie (Bełchatów)